Ου ψευδομαρτυρήσεις...

Ένα χρονογράφημα γεμάτο αλήθειες που “παραλείπουν” τα ελληνικά μέσα συσκότισης επειδή πληρώθηκαν 50+ εκατομμύρια Ευρώ από το κρατικό χρήμα παρόλο που έχουμε γίνει ρεζίλι ως χώρα για τον αυταρχισμό της κυβέρνησης-τσίρκο, για τα ψέματα του κούλη που καλύπτει τις κατευθείαν αναθέσεις σε κουμπάρους, γνωστούς και κολλητούς για εργασίες και υπηρεσίες που αφορούν τους πολίτες καθώς και για τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων στο Αιγαίο, όπως καταγγέλλουν όλα τα ξένα μέσα ενημέρωσης. Και αντί να κρατήσει χαμηλό προφίλ, να παραδεχτεί και να εξηγήσει το γιατί αυτό γίνεται, ο κούλης διατάζει τα μέσα συσκότισης που είναι πλέον του χεριού του να εξαπολύουν φραστικές επιθέσεις, να συκοφαντούν και να τραμπουκίζουν άτομα όπως η Ολλανδή δημοσιογράφος που τόλμησε να ζητήσει εξηγήσεις (με άγαρμπο, ομολογουμένως τρόπο, αλλά δημοσιογραφικά σωστό) και ανεχώρησε απ’ την Κολομβία της Ευρώπης διότι την παρενοχλούσαν, τα “παλικάρια” της φακής…

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!

Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων φοιτητών!

Των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων…..!

Ήταν Νοέμβρης στις 17, στα 1941! Ήταν Νοέμβρης, στις 17 στα 1973 ! Ήταν παιδιά! Ωραία παιδιά! Δικά σου και δικά μου ! Ωραία παιδιά! Δικά μας!

Το Πολυτεχνείο ζει! Και θα ζει ακόμη κι αν οι νέοι φασίστες προσπαθούν ν’αλλάξουν την Ιστορία- Νο. 1

Κάθε χρόνο στην επέτειο της εξέγερσης των δημοκρατικών φοιτητών στο Πολυτεχνείο την 17η Νοέμβρη 1973, βγαίνουν λογής-λογής μαϊντανοί και προσπαθούν να αλλάξουν την ιστορία, όπως τους βολεύει. Άλλοτε ισχυρίζονται πως δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, πως πίσω απ’ τις πύλες του ιδρύματος είχαν ταμπουρωθεί ‘άσχετοι” με το πανεπιστήμιο, πως ο λαός ήταν ευχαριστημένος με την “πρόοδο” της Χούντας και μόνο οι αντιφρονούντες έκαναν την αντίστασή τους, και άλλα φαιδρά. Κι όμως. Οι εκατοντάδες χιλιάδες που διώχθηκαν για την αντιστασιακή τους δράση, τα παλικάρια που πετάχτηκαν στα μπουντρούμια της Ασφάλειας  και τα στρατόπεδα ανεπιθύμητων που είχε αναστηλώσει η Χούντα των συνταγματαρχών, και άλλοι τόσοι που ένιωσαν στο πετσί τους τη μαύρη αντίδραση και τον φασισμό, ξέρουν καλύτερα. Όσο για τους νεκρούς, και νεκροί υπάρχουν μέσα στο Πολυτεχνείο, και αθώα θύματα και ήρωες που έμειναν στην ιστορία, άσχετα αν οι σημερινοί φασίστες αμφισβητούν τα πάντα, για να βολέψουν την δική τους αφήγηση. Διαβάστε την σύντομη ιστορία του Διομήδη Κομνηνού. Ενός μαθητή 17 χρονών που δολοφόνησε η Χούντα, εν ψυχρώ.

"Το αγόρι που νίκησε τα τανκς":

Σαν σήμερα,16 Νοέμβρη 1973, στην διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όργανα της χούντας δολοφονούν το 17χρονο μαθητή Διομήδη Κομνηνό. Ο Κομνηνός, με καταγωγή από την Κύπρο, προετοιμαζόταν για τις εξετάσεις του Πολυτεχνείου και ονειρευόταν να γίνει μηχανικός ή αρχιτέκτονας. Ήθελε να αγωνιστεί για την δημοκρατία. Την νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973 βρισκόταν στο Πολυτεχνείο, ενώ λίγο πριν είχε συμμετάσχει και στις κινητοποιήσεις στην Νομική. Αργότερα, μεταξύ 21:30 και 21:45,βρέθηκε στη διασταύρωση των οδών Μάρνης και Γ' Σεπτεμβρίου μαζί με άλλους συμμαθητές του, μεταφέροντας τραυματίες, με κίνδυνο της ζωής του. Δολοφόνοι της χούντας, από την φρουρά του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως τον σημάδευσαν από κοντινή απόσταση, 10 μέτρα. Η σφαίρα τον βρήκε στην καρδιά. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές και τον γιατρό Α. Κοντόπουλο στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ και από εκεί, νεκρός, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (μετέπειτα Γεν. Κρατικό). Ο δημοσιογράφος της βελγικής και ολλανδικής τηλεόρασης Άλμπερτ Κόεραντ, που τράβηξε το φιλμ δευτερολέπτων με την είσοδο του άρματος μάχης στο Πολυτεχνείο, περιέγραψε μια συγκλονιστική ιστορία ("The boy who braved the tanks"-"Το αγόρι που νίκησε τα τανκς") για την γνωριμία του με τον Πατέρα του Κομνηνού, λίγες εβδομάδες μετά τα γεγονότα, ο οποίος του περιέγραφε τον γιό του σαν να ήταν ακόμα ζωντανός, ότι ήταν στα γεγονότα, ότι πέρασε με επιτυχία στις εξετάσεις κ.α. Μετά από τρία χρόνια και αρκετές συζητήσεις, ο Κοέραντ, πήγε στο σπίτι: "Όταν χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού του Γιάννη μου άνοιξε μια κυρία και τη ρώτησα αν ήταν η μητέρα του αγοριού. "Θέλω να σας συγχαρώ για τον εξαιρετικό γιο σας. Άκουσα ότι πέρασε από τους πρώτους στις εξετάσεις. Ο σύζυγός σας μου είπε ότι θα γίνει μηχανικός.." "Ο γιος μου, απάντησε με θλίψη στη φωνή, δε θα γίνει ποτέ μηχανικός και δε θα μπει ποτέ στο Πανεπιστήμιο, πέθανε πριν από τρία χρόνια". Μετά η φωνή της πνίγηκε σε ένα λυγμό, "Σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού στην πύλη του Πολυτεχνείου". Το όνομα του Διομήδη Κομνηνού, του πρώτου νεκρού της εξέγερσης του 1973, του μαθητή που έδωσε την ζωή του και το λαμπρό μέλλον που είχε μπροστά του για να σώσει ανθρώπους από τα κτήνη της χούντας, διαβάζεται στο προσκλητήριο νεκρών κάθε 17 Νοέμβρη, με όλα τα ονόματα των νεκρών της εξέγερσης. Όταν η χούντα δολοφόνησε τον μαθητή, η ανακοίνωση που έβγαλε έλεγε "μεταξύ φονευθέντων είναι και ο Δ. Κομνηνός, ετών 17 με βεβαρημένο παρελθόν". Ο κομμουνιστής συγγραφέας Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντής έγραψε:

"Βεβαίως, είχε βεβαρυμμένο παρελθόν ο Διομήδης. 5 χρονών, στους ώμους του πατέρα του φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο, 10 χρονών, ξυπόλυτος, με μια φέτα ψωμί στην τσέπη, βάδιζε στην πορεία της ειρήνης, στα 12 ζητούσε δημοκρατία. Στα 17 μ' ένα πλακάτ στο χέρι: ψωμί-παιδεία-ελευθερία"                   

Το Πολυτεχνείο ζει! Και θα ζει ακόμη κι αν οι νέοι φασίστες προσπαθούν ν’αλλάξουν την Ιστορία- Νο. 2

Φέτος, όπως κάθε χρόνο δεν έλειψαν τα δυσάρεστα κατά την τελετή της εναπόθεσης στεφανιού από πολίτες στο μνημείο του Πολυτεχνείου. Πέρυσι, αν θυμάστε κάποιοι στην Θεσσαλονίκη εμπόδισαν αντιστασιακούς αγωνιστές (τον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη) να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο εκεί. Φέτος ήταν κάποιοι ανεγκέφαλοι “δήθεν” αριστεροί που άσκησαν βία εναντίον του αντιστασιακού Νίκου Μανιού και δεν τον άφησαν να καταθέσει το στεφάνι του. Ο Νίκος Μανιός φυλακίστηκε και εξορίστηκε απ’ την Χούντα και είναι απ’ τους πολλούς αντιστασιακούς που ζουν σήμερα ανάμεσά μας χωρίς να επιδιώκουν δάφνες και δόξες. Τους αρκεί που έκαναν το καθήκον τους για τη νέα γενιά. Αυτούς τους ανθρώπους βρίσκουν οι ανεγκέφαλοι και προπηλακίζουν. Γι’ αυτό λέμε πως ο σύγχρονος Έλληνας εκτός από την πολιτική αμορφωσιά, την εξαθλίωση και την ηθική κατρακύλα είναι και ανίκανος να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά και να φερθεί σαν μέλος ενός αλληλέγγυου συνόλου πολιτών. Αυτά θέλουν και τα βρομοκάναλα να προβάλλουν και να επιτείνουν περισσότερο το μπέρδεμα και την πολιτική αδιαφορία των πολιτών.

Οι Γερόντοι

Και μια ο λόγος για τους αντιστασιακούς, αφού η 17η Νοέμβρη είναι η ημέρα τους, ας θυμηθούμε τον μεγάλο Γιάννη Ρίτσο και την “καντάτα για την Μακρόνησο” σαν απάντηση σε όσους ισχυρίζονται πως τα ξερονήσια ήταν “χώρος για παραθέριση” των αντιφρονούντων!

Οι Γερόντοι

Καντάτα για την Μακρόνησο

του Γιάννη Ρίτσου

Δίπλα στα μάτια τους έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη, ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη, κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους που δε σηκώνει τ’ άδικο..

και τώρα κάθονται εδώ στη Μακρόνησο στο άνοιγμα του τσαντιριού, αγνάντια στη θάλασσα, σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας, με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα. δε μιλάνε.

κοιτάνε πέρα την αντιφεγγιά της Αθήνας, κοιτάνε τον ποταμό του Ιορδάνη, σφίγγοντας μια πέτρα στη χωματένια φούχτα τους, σφίγγοντας μες στα μάτια τους τα σκάγια των άστρων, σφίγγοντας μες στο φυλλοκάρδι τους μια δυνατή σιωπή, εκείνη τη σιωπή που γίνεται πριν απ’ τ’ αστροπελέκι.

Το Πολυτεχνείο ζει! Και θα ζει ακόμη κι αν οι νέοι φασίστες προσπαθούν ν’αλλάξουν την Ιστορία- Νο. 3

Πολυτεχνείο-Μυτιλήνη: Μαθητές τίμησαν τον ήρωα Μιχάλη Μυρογιάννη

Μαθητές από Νηπιαγωγεία και Δημοτικά Σχολεία της Μυτιλήνης τίμησαν τον ήρωα του Πολυτεχνείου Μιχάλη Μυρογιάννη που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τον διαβόητο χουντικό ταγματάρχη Ντερτιλή

Στεφάνι στην προτομή του Μυτιληνιού ήρωα του Πολυτεχνείου Μιχάλη Μυρογιάννη  κατέθεσαν εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης, φορείς, κόμματα και απλοί πολίτες στη Μυτιλήνη, ενώ φόρο τιμής απέτισαν και οι μαθητές από Νηπιαγωγεία και Δημοτικά Σχολεία της πόλης.

Σύμφωνα με το stonisi.gr, ο εκδηλώσεις επισήμως ξεκίνησαν στις 12  το μεσημέρι με κατάθεση στεφανιών στην προτομή του Μυρογιάννη στο πάρκο της Αγίας Ειρήνης από εκπροσώπους της Δημοτικής Αρχής και της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου.

Ακολούθησαν καταθέσεις στεφανιών από τους εκπροσώπους της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και το βουλευτή Λέσβου Γιάννη Μπουρνού.

Οι πιο συγκινητικές στιγμές ωστόσο της σημερινής ημέρας είναι οι τιμητικές εκδηλώσεις δημοτών της Μυτιλήνης, οι οποίοι αφήνουν στην προτομή του Μιχάλη Μυρογιάννη λίγα λουλούδια, καθώς και οι εκδηλώσεις των μικρών μαθητών από Νηπιαγωγεία και Δημοτικά Σχολεία της πόλης μας. 

Τα παιδιά μαζί με τους εκπαιδευτικούς τους, μαθαίνουν για την ιστορία του Πολυτεχνείου και τους αγώνες που δόθηκαν για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία.

Οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείο κορυφώθηκαν στις 6.30 το απόγευμα με συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε από το εργατικό κέντρο στην Πλατεία Σαπφούς.

Ο Μιχάλης Μυρογιάννης δολοφονήθηκε εν ψυχρώ με ευθεία βολή στο κεφάλι από τον διαβόητο χουντικό ταγματάρχη Ντερτιλή, στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, στο Πολυτεχνείο.

To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Νίκος Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμή τους ξεφεύγει.

Ο Ντερτιλής μόλις είδε τον νεαρό να ξεφεύγει βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί σε ευθεία βολή εν ψυχρώ στο κεφάλι. Αμέσως μετά σαν να μην έτρεξε τίποτα μπήκε στο αυτοκίνητο όπου τον περίμενε ο οδηγός του και του είπε χτυπώντας τον στην πλάτη: «Με παραδέχεσαι ρε; 45 χρονών άνθρωπος και με τη μία τον πέτυχα στο κεφάλι». Ο Μυρογιάννης μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού (Γ΄ Σεπτεμβρίου) σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

Ο Ντερτιλής μετά την πτώση της χούντας δικάστηκε για το έγκλημά του. Καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ισόβια κάθειρξη. Ήταν ο μόνος χουντικός που δεν έκανε αίτηση αποφυλάκισης επειδή δεν ήθελε να αναγνωρίσει τη νομιμότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος.

                                Ανώτατες Σπουδές

του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή

Σταματήσανε τα μαθήματα

Να κάνουνε ανώτατες  σπουδές στους δρόμους

Οι αρχιτέκτονες χτίζουν οδοφράγματα

Οι γιατροί μαθαίνουν τον πόνο

Οι νομικοί κάνουν πρακτική εξάσκηση στο δίκιο

Οι μηχανικοί κατασκευάζουν χιλιόκυκλους

Οι φυσικοί ελέγχουν τη σύνθεση του αίματος

Οι ζωγράφοι,

Με το καβαλέτο τους στημένο μπρος στα τανκς

Ζωγραφίζουν το θάνατο.

Το άρθρο της εβδομάδας: Στη ΝΔ τα αγγούρια "τα μαζεύετε με το χέρι";

Της Έλενας Ακρίτα

Η ερώτηση του πρωθυπουργού σε αγρότη, το κέντρο που χάνεται και η αλαζονεία της εξουσίας από την οποία κανείς δεν γλιτώνει.

Αυτό είχε ρωτήσει ο Κυριακός Μητσοτάκης σε παραγωγό από το Λαγκούβαρδο Μεσσηνίας φέτος τον Ιούλιο. Αυτό το αριστούργημα, αυτό το κουκλάκι το ζωγραφιστό πήγε και ρώτησε τον επαγγελματία.

«Τα αγγούρια τα μαζεύετε με το χέρι»; Είναι αυθόρμητος και λέει το πρώτο πράγμα που του 'ρχεται στο μυαλό χωρίς να το σκεφτεί πολύ. Χωρίς να το σκεφτεί καθόλου. Το ξεστομίζει άφοβα το τέρας με τα δυο κεφάλια που ξεπροβάλλει από το στόμα του.

Πριν μιλήσει και μάλιστα μπροστά σε ακροατήριο, δεν μετράει μέχρι το 20. Ο άνθρωπος είναι ατρόμητος: δεν τη φοβάται τη μ........α που θα ξεστομίσει. Το μυαλό του δεν κάνει τις στοιχειώδεις διαδρομές που κάνει το δικό σου και το δικό μου.

«Τα αγγούρια τα μαζεύετε με το χέρι»;

Ότι π.χ πώς αλλιώς θα μπορούσαν να μαζεύουν τα αγγούρια;

Θέλω να πω ποιος άλλος διαστροφικός τρόπος υπάρχει για να μαζέψεις ένα αγγούρι;

Μπορείς να του σφυρίξεις και να έρθει μόνο του;

Μπορείς - αν έχεις ένα άλφα θάρρος με το αγγούρι - να το φωνάξεις φιλικά με το όνομά του;

Μπορείς να το πιάσεις με την πένσα του μανικιούρ;

Ένας είναι ο τρόπος για να μαζέψεις ένα αγγούρι.

Το βλέπεις.

Σκύβεις.

Το μαζεύεις.

Τέρμα. Ούτε σε διάλογο με το αγγούρι μπαίνεις, ούτε έχεις τις χιλιάδες εναλλακτικές να μην ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις.

Βλέπεις. Σκύβεις. Μαζεύεις.

Επόμενο αγγούρι.

Βλέπεις. Σκύβεις. Μαζεύεις.

Έτσι πάει το πράγμα.

Μπορεί να είναι βαρετό, μπορεί μονότονο, μπορεί να σιχτιρίζεις τη μαύρη σου τη μοίρα που σε καταδίκασε να μαζεύεις μια ζωή αγγούρια αλλά τι να κάνουμε; Σε αυτή την παλιοζωή, παλιόκοσμο και παλιοκοινωνία έτσι μαζεύονται τα αγγούρια. Τέλος.

Έχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση που ο πρωθυπουργός ρωτάει πώς μαζεύονται τα αγγούρια. Ψηφίσατε έναν πολιτικό που ρωτάει πώς μαζεύονται τα αγγούρια. Βάλατε αυτόν τον άνθρωπο να διαφεντεύει τη ζωή μας, το μέλλον των παιδιών μας, τη δουλειά μας, την καθημερινότητά μας, το βιός μας, την αξιοπρέπειά μας.

Πού να φανταστείτε θα μου πεις. Ίσως αν είχε κάνει αυτή την ερώτηση προεκλογικά, να ήταν αλλιώς η μοίρα μας. Θα είχαμε καταλάβει πού πάμε να μπλέξουμε. Δεν θα του δίναμε τα κλειδιά στο χέρι, δεν θα του λέγαμε μπες σπίτι μας να κάνεις κουμάντο. Να μας δώσει ντιρεκτίβα πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας, αν θα νοικιάσουμε σπίτι στο Περιστέρι κι αν θα γίνει το παιδί μας ψυκτικός.

Το δικό μας παιδί.

Γιατί το δικό του θα πάει στο Γέιλ. Βλέπεις, δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια. Άλλοι τα αγγούρια τα μαζεύουν με το χέρι κι άλλους τους τα φέρνει το πρωθυπουργικό ελικόπτερο. Πήγε με σκονάκι ρε συ στη ΔΕΘ. Παιδιά, πήγε με οτοκιού ο άνθρωπος. Του τα έγραφαν κι αυτός τα παπαγάλιζε και μάλιστα με στημένες ερωτήσεις. Ούτε αυτές δεν ήταν ικανός να απαντήσει μόνος του. Τον ρωτάγανε κάτι χαζά για να τον αβαντάρουν κι αυτός διάβαζε την απάντηση.

Μα ούτε αυτό;

Ούτε αυτό.

Θα τον ρωτήσουν ποιο το αγαπημένο του φαγητό κι αυτός θα περιμένει το οτοκιού για να το απαντήσει.

Έχει και τον επικοινωνιολόγο τον αλλοδαπότατο που τον βάζει να συναντάει γελαδάρηδες πάνω στο άλογο. Εντελώς αυθόρμητα αυτό. Ο Μητσοτάκης που μονίμως τον φυλάνε σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες, ξαφνικά περπατάει μόνος του στη μέση του πουθενά και συναντά τον Λούκι Λουκ τον καουμπόι.

Βάζει την άλλη τη δήθεν περαστικιά να του πει "τι γκόμενος είσαι ‘συ", λέει καλό καλοκαίρι τέλη φθινοπώρου, αναφέρεται με παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης στα άτομα με προβλήματα όρασης, κάνει τη μια γκάφα μετά την άλλη.

Δεν ξέρει πια τι κάνει, δεν ξέρει πια σε ποιους απευθύνεται, δεν ξέρει ποιους αποξενώνει, δεν ξέρει ποιους εξαγριώνει.

Κυρίως το τελευταίο. Διότι μέχρι πρότινος θεωρούσε δεδομένο τον χώρο του Κέντρου. Ό,τι και καλά τους παλιούς πασόκους και τους συν αυτοίς τούς είχε στην κωλότσεπη.

Είχε βάλει και τον Χρυσοχοΐδη τον σούπερ δημοκράτη να δέρνει ζευγαράκια σε πλατείες και σου λέει αυτό είναι, δέσαμε. Ασχέτως που μετά τον πέταξε τον υπουργό του σαν στυμμένη λεμονόκουπα χωρίς να εκτιμήσει ούτε τη σούπερ δεξιά μεταστροφή του ανδρός, ούτε την υποτελή στάση του στον πρωθυπουργό και στην κυβέρνηση.

Το ίδιο θα κάνει και με τον Πλεύρη, να μου το θυμηθείτε. Μόλις επιβάλλει την υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό, θα τον πετάξει σαν τρίχα απ’ το ζυμάρι.

Αποχαιρέτα το Κέντρο που χάνεις. Γιατί το χάνεις - ασχέτως που δεν το έχεις καταλάβει ακόμα. Στην πολιτική δεν υπάρχει τραγικότερο σφάλμα από την οίηση του νικητή. Αυτό το καβάλα στ’ άλογο ωρ’ αδέρφια έχει πάρει κόσμο στον λαιμό του. Έχει ρίξει κυβερνήσεις, έχει συντρίψει πρωθυπουργούς.

Δεδομένος δεν είναι κανείς, αλλά πού μυαλό. Αντιμετωπίζεις τους κεντρώους ψηφοφόρους που ήρθαν σε σένα γιατί απογοητεύτηκαν από το ΠΑΣΟΚ σαν φανατικούς ΝΔκράτες και όχι ως ευκαιριακούς συμμάχους. Δεμένος γάιδαρος δεν υπάρχει, πουλάκι μου πάρε το απόφαση.

Κι άλλοι όταν ξενοπηδούσαν με ακροδεξιά γκομενάκια θεωρούσαν τη γυναίκα τους δεδομένη. Δεν ήξεραν οι ανόητοι πως, όσο αυτοί επαίρονταν, εκείνη έφτιαχνε το σακ βουαγιάζ να το σκάσει με τον γείτονα. Κι όταν αποθρασύνθηκαν κι έμπαζαν τη γκόμενα μες το σπίτι - Βορίδηδες, Γεωργιάδηδες, Μπογδάνοι, Πλεύρηδες - το στεφάνι τους ήταν ήδη φευγάτο. Το σφιχταγκάλιασμα με τους ακροδεξιούς, την προκλητική ανοχή σε παραβιάσεις δεδομένων, τη σιωπή απέναντι στους ρατσιστές και στους φασίστες που έχει μαζέψει εκεί μέσα, θα τα πληρώσει ακριβά.

Πρωθυπουργέ, θα σου φύγουν οι κεντρώοι.

Θα σου φύγουν στο ‘χα πει, θα σου φύγουν και γέλαγες εσύ. Σε καλό να σου βγει το γέλιο, αν και χλωμό το βλέπω.

Επέτειος Πολυτεχνείου, γιορτή για όλους τους δημοκράτες

Χρόνια πολλά για την προχθεσινή επέτειο του Πολυτεχνείου σε όλους τους δημοκράτες, τους αντιστασιακούς, τους αγωνιστές, τους προοδευτικούς και τους αλληλέγγυους, Έλληνες και μη. Να στείλουμε και τα χρόνια μας πολλά στον “δικό” μας Νικήτα Γεωργακόπουλο, να είναι καλά για να θυμίζει στους νεότερους τις θυσίες που απαιτεί η ελευθερία και η δημοκρατία. Και πως θα πρέπει να είμαστε επιφυλακή για τον φασισμό που ποτέ δεν πεθαίνει και κάθε τόσο σηκώνει κεφάλι, όπως τις ημέρες αυτές στην πατρίδα την “Κολομβία της Ευρώπης” όπως την αποκαλούν μερικοί. Μέχρι την επόμενη φορά “venceremos” και κρατάτε την σημαία της αντίστασης στο φασισμό και σε κάθε είδους φασισμό, ψηλά.

Με αφορμή την κηδεία του Θεοδωράκη

Είδα ότι όλα τα τηλεοπτικά κανάλια της Ελλάδας πρόβαλαν την λαοθάλασσα που  τίμησε τον διεθνή Μουσικοσυνθέτη και Αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη. Και κατά την γνώμην μου έτσι έπρεπε να γίνει.

Η  Λαοθάλασσα αυτή μου θυμίζει την ημέρα της απελευθέρωσης της πατρίδας μας από τα στρατεύματα κατοχής όπου σύσσωμος ο λαός βγήκε να χειροκροτήσει  ζητωκραυγάζοντας τους Ελευθερωτές της πατρίδας μας. Τον  Ελληνικό  Λαϊκό  Απελευθερωτικό  Στρατό  (Ε.Λ.Α.Σ.) που για   4 χρόνια πολέμησε για την ελευτεριά μας δίδοντας για αυτή χιλιάδες θύματα.

Σε όλη τη  χώρα. Στις πόλεις και στα χωριά έκαναν παρελάσεις τραγουδώντας τα τραγούδια του Αγώνα. Και το «’Επέσατε θύματα αδέρφια εσείς σε άνιση μάχη και αγώνα.”

Επίσης θυμάμαι και την πολυκοσμία και όχι λαοθάλασσα που υπήρξε στην κηδεία του “Γέρου της δημοκρατίας” Γ. Παπανδρέου. Σκοπός της πολυκοσμίας αυτής ήταν ν’ αποδείξει την αντίθεση του λαού ενάντια στην δικτατορία των Συνταγματαρχών. Παρόλα τα λάθη που είχε κάνει ο “Γέρος της Δημοκρατίας’’ φίλος των Άγγλων και τον τότε ανθέλληνα βασιλέα  Γεώργιο Β΄ Γκλύξμπουργκ.

Ο Γ. Παπανδρέου στην Διάσκεψη του Λιβάνου που έγινε το 1944 στις 18, 19 και 20 του Μάη  με υπόδειξη των Άγγλων σκόπιμα δεν τήρησε τις υποσχέσεις των αποφάσεων που είχαν παρθεί. Το ίδιο έκανε και στην Συμφωνία της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου του 1945 που μαζί με τον Πλαστήρα και με τους υπουργούς του απέρριψαν την Γενική Αμνηστία που  ζητούσε το Ε.Α.Μ.

Μετά από αυτή τη συμφωνία άρχισε ο μονόπλευρος εμφύλιος. Χιλιάδες Αγωνιστές δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και εκτελέστηκαν.

Ο Καφαντάρης  αν και Αστός ήταν ο μόνος που άσκησε κριτική στον Παπανδρέου και υπογράμμισε τις ευθύνες του για το αιματοκύλισμα του Ελληνικού λαού. Και στον Πλαστήρα γιατί ανάλαβε να συνεχίσει μέσα στις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί το σχέδιο των Άγγλων ιμπεριαλιστών.

Τα άνωθεν είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι ιστορίας του αιματοβαμμένου παρελθόντος του Ελληνικού Λαού 1941-1949.

Όσο για το παρόν: Χαίρε βάθος άμετρο.

Υπάρχει κυβέρνηση της Δεξιάς όχι ακριβώς αλλά της Ακροδεξιάς με “Δεξιό’’ Πρωθυπουργό  αλλά όλες οι αποφάσεις παίρνονται από τους ακροδεξιούς Υπουργούς που διόρισε ο Πρωθυπουργός

Δυστυχώς η παλιά δημοκρατική Δεξιά δεν υπάρχει, πέθανε . Και Κυβερνά το παρακράτος αυτής.

Ας μου επιτραπεί να κάνω ένα σχόλιο για τον Πρωθυπουργό. Παρακολούθησα την ομιλία του μέχρι το τέλος από Ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι. Τον είδα ανήσυχο πότε γύριζε το κεφάλι του αριστερά και πότε δεξιά στην άκρα “δεξιά’’. Περίσσευαν  τα χέρια του και δεν ήξερε πού να τα βάλει και χαιρετούσε το ένα το άλλο. Μήπως φοβόταν ότι δεν τα έλεγε καλά όπως τα είχαν γράψει οι ακροδεξιοί υπουργοί του;

Είπε για τις επιτυχίες του για τις Συμμαχικές Συμφωνίες που έχει κάνει καθώς και της αγορές που έχει κάνει και θα κάνει.  Δεν είπε όμως όλα αυτά ποιος θα τα πληρώσει; Πάντως όχι ο Πρωθυπουργός. Αλλά ο φορολογούμενος  φτωχός λαουτζίκος.

Δεν ανάφερε τίποτα για την πανδημία τίποτα για τη ακρίβεια δεν ανάφερε τίποτα για την εγκληματικότητα και τις ληστείες.

Με λίγα λόγια έξω πάμε πολύ καλά.  Αλλά μέσα στη χώρα μας ΘΑ πάμε καλά; Και ΠOΤΕ;

Τουλάχιστο έτσι όπως τα βλέπω  εγώ.

Τορόντο 30 Οκτώβρη 2021

Νικήτας.  Αλεξ. Γεωργακόπουλος.

Υ.Γ  Οι κακές γλώσσες λένε ότι  η Κυβέρνηση Μητσοτάκη χρηματοδοτεί Ελληνόφωνες εφημερίδες ομογενών του εξωτερικού για να προβάλλουν τα “θεάρεστα” έργα της κυβέρνησης του. Είναι αλήθεια;