Αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Μακαριστού Επιτίμου Προέδρου της Κυπριακής Κοινότητας Τορόντο Γεωργίου Μακρυγιάννη

Τον Γιώργο Μακρυγιάννη πρωτογνώρισα, νέο-αφιχθείσα στο Τορόντο, με την εγκαθίδρυση του Γενικού Προξενείου της Κύπρου αρχές το 1996.  Επισκεπτόταν συχνά τον τότε Γενικό  Πρόξενο Αχιλλέα Αντωνιάδη (πρώην Πρόεδρο της Κυπριακής Κοινότητας) και συνομιλούσαν για τα διάφορα που απασχολούσαν την Κυπριακή διασπορά στον Καναδά.
Από την αρχή μου έκανε εντύπωση η απλότητα, ο ανθρωπισμός του και το χαμόγελο που λάμπρυνε το πρόσωπο του.  Σε κάθε του επίσκεψη περνούσε από το γραφείο μου για να καλημερίσει, ρωτούσε αν είμαστε όλοι καλά στην οικογένεια και αν χρειάζομαι κάτι, και αυτό δεν ήταν απλή ευγένεια, οι ερωτήσεις  δεν ήταν τυπικές αλλά πραγματικό ενδιαφέρον.  Με την πάροδο του χρόνου ο σύζυγος μου τον γνώρισε προσωπικά και επαγγελματικά λόγω θέσεως αφενός  εκείνου ως Ταμία και αργότερα Προέδρου του Condominium Y.C.C. 78    και αφετέρου  του Γιώργου Μακρυγιάννη  εφόσον η εταιρεία  GPM   διαχειριζόταν  το  condominium.  Μετά την προσωπική γνωριμία τους, ο Γιώργος Μακρυγιάννης απέδειξε έμπρακτα το ειλικρινές ενδιαφέρον του προσφέροντα συμβουλές και συστάσεις με άτομα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν το σύζυγο μου στη διαμόρφωση της επαγγελματικής του πορείας στον Καναδά.
Το 1994 κλείνει η αγορά του οικήματος στο 6, Thorncliffe Park Drive, Toronto. Μετά τις αναγκαίες ανακαινίσεις με την υλική και ηθική βοήθεια πολλών μελών και σκληρή προσπάθεια, τον Μάρτιο του 1995, γίνονται τα εγκαίνια . Το 1998 αποπληρώνεται το δάνειο.  Σημαντικές ημερομηνίες στη πορεία του ιδιόκτητου, fully paid, πλέον Κυπριακού Σπιτιού.  Οικονομικά, όλα μπήκαν στο σωστό δρόμο με τις σημαντικές ερανικές εκδηλώσεις που οργανωθήκαν και με τις γενναιόδωρες δωρεές του Γιώργου Μακρυγιάννη.  Και ήταν πολλές……  Δεν επαναπαύεται όμως ο Γιώργος γιατί με τις γνώσεις και την επιχειρηματική εμπειρία του, προβλέπει και προειδοποιεί για τις δυσκολίες και τα προβλήματα της συντήρησης του κτηρίου. « Είμαστε μεν υπερήφανοι για το απόκτημα μας αλλά πρέπει να συνεχίσουμε να βοηθούμε» λέει σε ομιλία του το Μάιο του 1995, παροτρύνοντας  όλους να δηλώσου «παρόν» στο μέλλον της Κοινότητας και να συνεργαστούν για να αφήσουν  το καλύτερο για τις επόμενες γενεές.  Τελειώνοντας είπε:  Μην ξεχνάτε ότι η ομόνοια και η αγάπη κτίζουν σπίτια με γερά θεμέλια.
Μετά από μεγάλες προσπάθειες και θυσίες για να κρατηθούμε οικονομικά όρθιοι λόγω της πανδημίας, το παρόν Διοικητικό Συμβούλιο έπρεπε συγχρόνως να ανταπεξέλθει τις δυσκολίες που δημιουργήθηκαν λόγω της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης του κτηρίου μας. Για να μας στηρίξει στις διαπραγματεύσεις ο Γιώργος Μακρυγιάννης ταξίδευε στο Τορόντο και ελάμβανε μέρος στις συνομιλίες τόσο με τους δικηγόρους όσο και με τη διαπραγματευτική ομάδα του Μετρολινξ.  Διακαής του πόθος να στηρίζεται και να προοδεύει η αγαπημένη του κοινότητα. Ήταν ενήμερος των διαδικασιών, των δυσκολιών και των επιτυχιών .  Γνώριζε τα πάντα και μας δυνάμωνε από μακριά με την υπόσχεση ότι με την επιστροφή του στο Τορόντο θα είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε να δουλεύουμε από το καινούργιο, μεγαλύτερο Σπίτι μας, για ένα καλύτερο μέλλον της κοινότητας μας και των επερχομένων γενεών των Ελληνοκυπρίων του Τορόντο, κυρίως με αγάπη και ομόνοια όπως μας δίδαξε τόσα χρόνια τώρα.
Ο ανιδιοτελής, εμπαθής, ειλικρινής, φιλάνθρωπος Γιώργος Μακρυγιάννης που γνωρίσαμε και εκτιμήσαμε όλοι, δεν είναι πια μαζί μας.  Σήκωσε τον πήχη πολύ ψηλά, βαριά η παρακαταθήκη που μας άφησε. Υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε το παν δυνατό να είμαστε ίσοι στο έργο του.
Γνωρίζοντας ότι με σκληρή δουλειά έχουμε αποκτήσει ένα άλλο σπίτι που σύντομα θα αποτελέσει το καμάρι μας, εύχομαι και πιστεύω ότι ο Γιώργος μας βλέπει από την τελευταία του κατοικία και θα χαμογελά, με το πλατύ χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπο του.
Καλό παράδεισο αγαπητέ μας Επίτιμε Πρόεδρε, θα είσαι πάντα στις καρδιές αυτών που σε εκτίμησαν όταν είχαν την τιμή να σε γνωρίσουν.  Γιορτάζουμε σήμερα τη ζωή σου και ας μην είσαι  τώρα μαζί μας .  Θα είναι αιωνία η μνήμη σου.
Ειρήνη Ράμφαλη
Πρόεδρος Κυπριακής Κοινότητας Τορόντο
Κυριακή, 21η Ιανουαρίου, 1924

‍