Το Πολυτεχνείο είναι Επίκαιρο

Γράφει ο Πλάτων Ρούτης

46 Χρόνια πέρασαν από τότεπου ο χρόνος πάγωσε πάνω από την πύλη του Πολυτεχνείου. Το σιδερόφραχτο τανκτης δικτατορίας έπεφτε  επάνω στην πύληπου την στόλιζαν τα παιδιά της εξέγερσης. «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» ήταν σταχείλη όλων και η φράση έμεινε στη μέση, και την πήρε ο αέρας και την μετέφερεσε όλη την Ελλάδα αλλά και πέρα από τα σύνορά της. Σου σφίγγεται η καρδιά καιένας κόμπος σου αναβαίνει μέσα από το στήθος σου βλέποντας παιδιά εικοσάρηδεςείμαστε τότε όλοι  μπροστά στα τανκς τηνχούντας. Δεν τους πτοούσε τίποτα, άοπλα παιδιά μπρος στα  σιδερένια φρούρια της δικτατορίας. Ήταν 17του Νοέμβρη 1973. Μέσα στους χώρους του Πολυτεχνείου ζούσε η ελεύθερη Αθήνα, ηελεύθερη Ελλάδα. Ο χώρος έσφυζε από ζωή με την οργανωμένη δράση των φοιτητών.Κάποιος στο τυπογραφείο και ένας άλλος στον πολύγραφο που έφτιαξαν μόνοι τουςοι φοιτητές έγραφε τις προκηρύξεις.

Έξω από το Πολυτεχνείο οκόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται. Στην αρχή μερικές εκατοντάδες, μετά χιλιάδεςλαού πλημμύρισε τους δρόμους γύρω από το πολυτεχνείο. Οι εργάτες που σχολούσαναπό την βάρδια κατέβαιναν μαζικά στον χώρο έξω από το πολυτεχνείο. Από ταΜέγαρα ξεκινούσε ο κόσμος να κατεβαίνει στην Αθήνα για συμπαράσταση, στοΑιγάλεω ξεκίνησαν δυο συγκεντρώσεις και καλούσαν τον κόσμο να ενωθεί μαζί τους.Όσο περνούσαν οι ώρες χιλιάδες κόσμου είχαν μαζευτεί έξω από την πύλη τουΠολυτεχνείου και τους γύρο χώρους. Τα συνθήματα «Κάτω η Χούντα και Δημοκρατία»γέμιζαν την ατμόσφαιρα και τώρα είχαν ενωθεί με τους πολιορκημένους φοιτητές.Είχε αρχίσει ένας διάλογος συνθημάτων των μέσα με τους έξω.

Η αλληλουχία των εικόνωνκαι των συνθημάτων οδηγούσαν σε ένα πρωτοφανές κρεσέντο αντίστασης καιδιαμαρτυρίας που δεν έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια που τα πλάκωνε η σκλαβιάκαι η τρομοκρατία της Χούντας.

Αυτά και άλλα προκάλεσαντον τρόμο στους κρατούντες και μετρώντας το έχω τους πήραν την απόφαση καιέκαναν την αποκοτιά και με την φωτιά και το σίδερο που είχαν στα χέρια τουςδιέταξαν τα τανκ και τον στρατό με τις μαύρες κάννες να κατέβει να πνίξει τηνεξέγερση των άοπλων παιδιών που το μόνο όπλο που είχαν ήταν ένα σταυρουδάκικάτω από το πουκάμισο του ήλιου. «Ο καθείς και τα όπλα του», που λέει και οποιητής. (Οδυσσέας Ελύτης)

Τα τανκς περισσότερα από 25έφτασαν σα να έπρεπε να κατακτήσουν ένα οχυρωμένο κάστρο και όχι έναπανεπιστημιακό ίδρυμα γεμάτο από παιδιά που φώναζαν για λευτεριά. Ήρθανκυλώντας αργά σχεδόν τα μεσάνυχτα. Ένα τεράστιο γκρίζο τέρας στάθηκε ακριβώςμπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου. Από το άνοιγμα εμφανίστηκε έναςαξιωματικός με ένα όπλο στα χέρια. Οι φοιτητές ικέτευσαν το στρατό να μηχρησιμοποιήσει βία και να μη τους χτυπήσει. «Είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι,αδέλφια μας στρατιώτες, πως είναι δυνατόν να σκοτώσετε τ’αδέλφια σας».

Το τανκ κοντοστάθηκε γύρισετην κάννη του ανάποδα και άρχισε να κάνει προς τα πίσω.

Νομίζαμε ότι πήρε διαταγήνα αποχωρήσει. Ξαφνικά ο εκκωφαντικός θόρυβος από τις μηχανές του έσκισε τοναέρα, πήρε φόρα και σαν άγριο θηρίο έπεσε πάνω στην πόρτα. Η κόλαση τηςθηριωδίας θα πρέπει να είναι τόσο αθώα μπροστά σε αυτό το θέαμα. Τα παιδιά ναπέφτουν κάτω από την πύλη και να υπάρχει ένας πανικός. Οι φοιτητές καλούσαναπελπισμένα από τα μεγάφωνα για ιατρική βοήθεια και ασθενοφόρα.

Οι φωνές των πληγωμένωνακούγονται να σκίζουν τον χρόνο άφθαρτες για να μην υπάρξει η λήθη που μαςθέλουν κάποιοι να ξεχάσουμε τους αγώνες του λαού μας.

«Και περάσανε μέρες πολλέςμέσα σε λίγη ώρα και θερίσανε πλήθος τα θηρία».

Η ενέργεια αυτή του τανκμπορεί να γκρέμισε την πύλη του πολυτεχνείου, δεν μπόρεσε όμως να γκρεμίσει τηθέληση της συντριπτικής πλειονότητας του Ελληνισμού να βάλει τέλος στηνκαταπίεση, να διώξει τη χούντα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει σημαδέψει τοχρόνο. Είναι η ζώσα μνήμη που αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου και σε κάθεμορφή εξουσίας. Το Πολυτεχνείο έχει υπάρξει αληθινά και ότι είναι αληθινό δενγίνεται να χαθεί, θα το βρούνε μπροστά τους όσοι δεν έχουν μνήμη και γνώση.Είναι σταθμός ανεφοδιασμού για την συνέχεια. Οι νέοι μπορούν να συνεχίσουν απόεκεί που δεν μπορέσαμε να φτάσουμε εμείς.

Τα γεγονότα της εξέγερσηςτου πολυτεχνείου που αποτέλεσαν τομή στην νεότερη πολιτική ιστορία, ήταν η αρχήτου τέλους της χούντας του Παπαδόπουλου ο οποίος για να αντιμετωπίσει την λαϊκήδυσαρέσκεια και αγανάκτηση έκανε ανοίγματα σε διάφορα πολιτικά κέντρα τηςαστικής τάξης της Ελλάδας με το σχέδιο της “φιλελευθεροποίησης” του καθεστώτος.Σε αυτό επιδίωξε την εγκαθίδρυση των πολιτικών ελευθεριών και συσπείρωσε τα πιοσυντηρητικά στοιχεία της αστικής τάξης. Το γεγονός αυτό και με την παρέμβαση του υπουργού των εξωτερικών των ΗΠΑΚίσιντζερ που για δικά τους συμφέροντα εν μέσω της πετρελαϊκής κρίσης και γιατο άνοιγμα στις Αραβικές χώρες έφερε στο πολιτικό προσκήνιο έναν άλλον στυγνόδικτάτορα τον αρχηγό της ΕΣΑ Δημήτρη Ιωαννίδη.

Η έλλειψη πολιτικής υποστήριξης στον Ιωαννιδηαπό τις αστικές πολιτικές δυνάμεις στη χώρα και με την υπόδειξη των ΗΠΑ θα οδηγήσουν τον Ιωαννίδη στην άμεσηστρατιωτική επέμβαση στην Κύπρο με σκοπό την αντικατάσταση του εκλεγμένουπροέδρου Μακάριου με τον Ν. Σαμψών έναν νέο επίδοξο δικτάτορα ελεγχόμενο απότην Αθήνα.

Αυτή η ενέργεια του Ιωαννίδη που ακολούθησε τοπραξικόπημα ενάντια του Μακάριου είχε σαν αποτέλεσμα την εισβολή των Τούρκωνστην Κύπρο και την κατοχή σχεδόν το ήμισυ του νησιού.  Οι συνέπειες της Τουρκικής εισβολής καικατοχής της Κύπρου και η μη υποστήριξη από της στρατιωτικές δυνάμεις τηςΕλλάδας στην υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας δημιούργησε σύγχυση στοναστικό πολιτικό χώρο στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια δημιουργήθηκε στην αστική τάξηη ανάγκη ανάδειξης ενός νέου πολιτικού κέντρου που να συμπυκνώνει την ενότητατης κρατικής εξουσίας και να εξασφαλίζει την αναπαραγωγή της. Αυτό δεν μπορούσενα είναι άλλο από τη συγκρότηση μίας κοινοβουλευτικής κυβέρνησης. Η αστική τάξη ήταν αναγκασμένη να αποδεχθείτο τέλος των δομών άσκησης της εξουσίας που ήταν ο στρατός . Μ' άλλα λόγια, τοβιομηχανικό, εμπορικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο αντιλήφθηκε ότι δε μπορούσε πιανα αποδέχεται το Στρατό ως τον κατ' εξοχήν πολιτικό της φορέα. Η όξυνση τηςδιεθνούς οικονομικής κρίσης και η ένταση των κοινωνικών αγώνων ανάγκασε τηνεξαρτημένη στα ξένα κέντρα εξουσίας αστική τάξη να αναδιαμορφώσει το πολιτικόπλαίσιο στην Ελλάδα και να επιλέξει την λύση Καραμανλή ενός πολιτικούαντικομουνιστή αλλά και αντιμοναρχικού.

Ο Κ. Καραμανλής αποτελούσε την εγγύηση για μία ήπια καιμετριοπαθή κοινοβουλευτική μεταρρύθμιση, η οποία θα σταθεροποιούσε και δεν θαδιακύβευε τα συμφέροντα της αστικής τάξης και συνολικά του συνασπισμούεξουσίας.  Ο ερχομός του Καραμανλή στηνΕλλάδα έφερε δομικές αλλαγές στο Πολιτικό σύστημα. Καταργήθηκε η μοναρχία,ακυρώθηκε ο ρόλος του στρατού σαν τον ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων στηχώρα, νομιμοποίηση των αριστερών κομμάτων και οικονομικές παροχές και προνόμιαστη αστική τάξη.

Τα οράματα της εξέγερσης του πολυτεχνείου τα έλλιωσαν οιερπύστριες του Αμερικάνικης κατασκευής άρματος. Τα συνθήματα <έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι>  καταλάγιασαν στην αρχή και μετά ξεχάστηκαν για να ακουστούν και πάλιαπό κάποιους άλλους τώρα συνειδητοποιημένους αγωνιστές και εργάτες που νιώθουνστο πετσί τους την οικονομική και πολιτική καταπίεση των καιρών μας. Οικοινωνικοί αγώνες συνεχίζονται και τα συνθήματα είναι τα ίδια όπως των φοιτητώνκαι εργατών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 και θασυνεχίσουν να είναι επίκαιρα μέχρι να πάρουν τα όνειρα των παιδιών εκδίκηση