Πρωτοχρονιάτικες σκέψεις

Αρχιεπισκόπου Καναδά Σωτηρίου
Έψαχνα στη σκέψη µου να βρω κάτι για να γράψω για την Πρωτοχρονιά.
Μάταια περνούσε η ώρα.
Δεν έβρισκα τίποτε.
Τόσα χρόνια πέρασαν και κάθε χρόνο πρέπει κανείς να γράψει για το ίδιο θέµα.
Τί να γράψει;  
Δύσκολα τα πράγµατα.
Νόµιζα, ότι είχα εξαντλήσει τα θέµατα.
Και τότε σκέφθηκα.
Ας πάω στην Αγία Γραφή. Ας διαβάσω το Ευαγγέλιο της Πρωτοχρονιάς. Και εκεί κάτι θα βρω. Κάτι θα µε φωτίσει ο Θεός. Και βρήκα.

‍
«Εξίσταντο δε πάντες οι ακούοντες αυτού επί τη συνέσει και ταις αποκρίσεσιν αυτού» (Λουκά 2, 47). Όλοι όσοι τον άκουγαν εκπλήσσονταν µε τη σύνεσή Του και τις απαντήσεις Του.
Ποιόν άκουγαν;
Φυσικά τον δωδεκαετή Ιησού Χριστό. Ήταν στο Ναό του Σολοµώντος µε τους ιερείς και τους δασκάλους (Ραβίνους). Συζητούσε µαζί τους και οι απαντήσεις Του  ήσαν τόσο συνετές. Φρόνιµες. Σοφές.
Να, σκέφθηκα, η καλύτερη πρωτοχρονιάτικη σκέψη.
Να ενεργεί κανείς παντού και πάντοτε µε σύνεση. Με φρονιµάδα. Με σοφία. Να κάνει χρήση του νέου χρόνου που του χαρίζει ο Θεός µε σύνεση.
Σκεφθήκατε ποτέ, ότι η βάση των αρετών είναι η ταπείνωση και η συνισταµένη των αρετών είναι η σύνεση; Σκεφθείτε το συνετά και θα δείτε, ότι θα συµφωνήσετε.
Πολύ απλά ας δούµε τώρα τί σηµαίνει να χρησιµοποιούµε τον χρόνο µας συνετά, µε σύνεση. Και πρώτο ερώτηµα γιατί; Κι αν δεν χρησιµοποιώ τον χρόνο µου συνετά τί θα γίνει;
Σκέψου.
Κάθε στιγµή που περνά δεν µπορείς να την ξαναζήσεις. Πέρασε. Έφυγε. Τελείωσε. Ή την κέρδισες ή την έχασες. Ή την χρησιµοποίησες συνετά ή την σπατάλησες.
Δεν υπάρχει µετεµψύχωση.
Κανείς δεν θα επιστρέψει ξανά στη γη.
Το πέρασµά µας απ’τη γη είναι µόνο µία φορά.
Ο θάνατος από τον οποίο θα περάσουµε όλοι, οδηγεί σε δρόµο που δεν επιστρέφει. Γι’αυτό ό,τι θέλουµε να πετύχουµε πάνω στη γη σ’αυτή τη ζωή, πρέπει να το πετύχουµε τώρα.
Τί θέλουµε να πετύχουµε ή µάλλον τί πρέπει να πετύχουµε στη ζωή µας επί της γης; Ο καθένας βάζει τους στόχους του. Να δοξασθεί. Να γίνει πλούσιος. Να γίνει υπουργός, πρωθυπουργός, πρόεδρος, βασιλιάς, δάσκαλος, καθηγητής, γιατρός, σοφός. Όλα αυτά πολύ καλά και επαινετά. Ναι. Εφ’όσον όµως, και δια µεσου αυτών επιτυγχάνεται ο τελικός, ο πραγµατικός σκοπός της ζωής µας επί της γης.
Και ο πραγµατικός σκοπός της ζωής µας επί της γης είναι το τελείωµά µας. Δηλαδή, η αγιοσύνη µας. Δηλαδή, η Χριστοµίµηση. Δηλαδή, το πλησίασµά µας προς τον Θεό. Αν δεν πετύχουµε αυτό, όλα τα άλλα είναι µάταια.
Γιατί.
Διότι δεν υπάρχουν στη µετά θάνατο ζωή. Μπορεί αυτές οι επιτυχίες να µας ικανοποιούν και να µας χαροποιούν σε τούτη τη ζωή. Αν δεν επιτευχθεί ο τελικός σκοπός, η άλλη η ζωή θα είναι κόλαση. Και δεν συγκρίνεται η µετά θάνατο ζωή µε την επίγεια ζωή. Η επίγεια ζωή µετριέται σε χρόνια, σε µέρες, σε ώρες, σε λεπτά. Η µετά θάνατο ζωή είναι αµέτρητη. Είναι αιώνια. Είναι ατελεύτητη.
Βασική πρωτοχρονιάτικη σκέψη λοιπόν, θα έλεγα ότι είναι, η χρησιµοποίηση του χρόνου µε σύνεση. Αυτό φέρνει επιτυχία. Αυτό φέρνει την πραγµάτωση του αληθινού σκοπού της ζωής µας επί της γης. Η ασύνετη χρήση του χρόνου. Η κακή χρήση ή η σπατάλη του χρόνου φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσµατα. Οδηγούν στον όλεθρο. Στην καταστροφή. Στην αιώνια κόλαση.
Ο καθένας µας είναι ελεύθερος να διαλέξει το δρόµο της σύνεσης ή της µη σύνεσης. Γνωρίζει που ο κάθε δρόµος οδηγεί και ας κάνει την εκλογή του.

Μας δίδει ο Θεός ένα καινούργιο χρόνο. Ας τον χρησιµοποιήσουµε µε σύνεση, ώστε όχι µόνο οι άνθρωποι να θαυµάζουν τη σύνεσή µας, αλλά και οι άγγελοι και ο ίδιος ο Θεός. Η µε σύνεση χρήση του χρόνου, θα µας οδηγήσει στην αιωνιότητα. Στο πλησίασµα του Θεού. Στη θεοποίησή µας.

Ο Απόστολος Παύλος έγραφε στον αγαπηµένο του µαθητή Τιµόθεο «Δώη γαρ σοι ο Κύριος σύνεσιν εν πάσιν». Σας λέγω το ίδιο χριστιανοί µου. Να σας δώσει ο Θεός σύνεση σε όλα. Να χρησιµοποιήσετε τον καινούργιο χρόνο µε σύνεση, ώστε να προοδεύετε, να είσθε ευτυχισµένοι. Να κατεργάζεσθε την τελείωσή σας και τη σωτηρία σας. Να συµµετέχετε στη δόξα του Θεού από τώρα και φυσικά να κληρονοµήσετε την αιώνιά Του Βασιλεία.

Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές εν Χριστώ Τεχθέντι

‍