Ο υπουργός Μετανάστευσης, Προσφύγων και Ιθαγένειας του Καναδά, Marc Miller, κατέθεσε πρόταση νόμου, C-71, που επιτρέπει σε τέκνο καναδού πολίτη ο οποίος δεν γεννήθηκε στην χώρα να πολιτογραφεί τα παιδιά του ως καναδούς πολίτες ακόμα κι αν αυτά δεν γεννήθηκαν στην χώρα.
Το νομοθετικό μέτρο θα απονέμει αυτομάτως την καναδική υπηκοότητα στα άτομα που γεννήθηκαν εκτός χώρας ή και υιοθετήθηκαν ακόμα κι αν ο γονέας ή οι γονείς δεν έχουν γεννηθεί και αυτοί στον Καναδά πριν την έναρξη του νέου μέτρου. Ο μόνος περιορισμός που υπάρχει είναι πως οι γονείς θα πρέπει να έχουν ζήσει τουλάχιστον 1095 ημέρες -τρία χρόνια- με φυσική παρουσία στην χώρα πριν την γέννηση ή την υιοθεσία του παιδιού τους για να μπορέσουν να τους μεταβιβάσουν την ιθαγένεια.
Η κατάθεση του νέου αυτού νομοσχεδίου έγινε μετά την περυσινή απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Οντάριο (ΑΔΟ) (19 Δεκεμβρίου, 2023) το οποίο έκρινε -μετά από κάποια προσφυγή- ότι το όριο της πρώτης γενιάς για όσους γεννήθηκαν στο εξωτερικό είναι αντισυνταγματικό. Συγκεκριμένα το 2009 και το 2015 η συντηρητική κυβέρνηση του Steven Harper άλλαξε τον νόμο ορίζοντας πως γονείς οι οποίοι είχαν γεννηθεί στο εξωτερικό δεν μπορούσαν να μεταβιβάσουν την υπηκοότητα στα παιδιά εκτός κι αν είχαν γεννηθεί εντός της χώρας. Το ΑΔΟ, μάλιστα, μετά την έκδοση της απόφασης του έδωσε εντολή στην ομόσπονδη κυβέρνηση να διορθώσει τον αντισυνταγματικό νόμο μέχρι της 19 Ιουνίου, 2024.
Η συγκεκριμένη πρόταση νόμου θα επαναφέρει την ιθαγένεια στους «Χαμένους Καναδούς», δηλαδή, σε αυτούς που έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ την ιθαγένεια ως αποτέλεσμα των παρωχημένων διατάξεων της νομοθεσίας Harper. Με άλλα λόγια, ο νόμος θα παρέχει την καναδική υπηκοότητα στους απογόνους των «Χαμένων Καναδών» και σε οποιονδήποτε γεννήθηκε στο εξωτερικό -δεύτερης ή και μετέπειτα γενιάς- από Καναδό γονέα πριν ακόμα ο νόμος τεθεί σε ισχύ.
Ο υπουργός Μετανάστευσης σε δήλωσή του τόνισε μεταξύ άλλων πως «Αυτές οι αλλαγές στοχεύουν (στο γεγονός ότι η καναδική ιθαγένεια πρέπει) να είναι χωρίς αποκλεισμούς αλλά και να προστατεύεται η αξία της καναδικής υπηκοότητας καθώς δεσμευόμαστε να κάνουμε την διαδικασία αυτή όσο πιο δίκαιη και διάφανη (γίνεται)».
Οι ομόσπονδη βουλευτής του NDP, Jenny Kwan, που συνέβαλε στην καταγραφή του νόμου, υπογράμμισε πως «Οι επιπτώσεις της αλλαγής που έγινε το 2009 ήταν εξαιρετικά σημαντικές αφού […] υπάρχουν πολλά μέλη που έχουν χωρίσει από την οικογένεια τους λόγω αυτού του άδικου νόμου που θέσπισαν οι Συντηρητικοί πριν από 15 χρόνια».
Μέχρι αυτήν την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές αυτές έχουν υπάρξει αντιδράσεις ή δηλώσεις από την πλευρά του κόμματος των Προοδευτικών Συντηρητικών.
Τα άτομα που ενδέχεται να επηρεαστούν από τις αλλαγές που προτείνονται στον νόμο C-71 -An Act for amend the Citizenship Act (2024)- είναι σίγουρο πως θα έχουν ερωτήματα σχετικά με το τι σημαίνει αυτό για αυτούς και τις οικογένειές τους. Εάν το νομοσχέδιο περάσει στη Βουλή και λάβει βασιλική έγκριση, το οποίο σημαίνει πως πιστοποιείται η γνησιότητα του νόμου όσο και η τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας, η καναδική ομόσπονδη κυβέρνηση θα εργαστεί για την εφαρμογή αυτών των αλλαγών και όλες οι πληροφορίες επί του συγκεκριμένου ζητήματος θα αναρτηθούν στην επίσημη ιστοσελίδα της κυβέρνησης.
Ένα ζήτημα ήσσονος σημασίας αλλά κανείς δεν μπορεί να απαντήσει είναι κατά πόσο θα αυξηθεί ο αριθμός του καναδικού πληθυσμού μετά την έγκριση της πρότασης νόμου από την Βουλή των Κοινοτήτων του νόμου.
Εν κατακλείδι, όμως, η καναδική υπηκοότητα χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στο εξωτερικό καθώς οι περισσότεροι μετανάστες με το που λάβουν την υπηκοότητα αρχίζουν να έχουν την «αίσθηση του ανήκειν» αφού οι αρχές της δημοκρατίας, της ισότητας και της πολυπολιτισμικότητας στην καναδική πραγματικότητα δεν τους δίνει την συναίσθηση του αποκλεισμού. Κλείνοντας ο Miller τονίζει πως «Ενδεχομένως η κυβέρνηση να ζητήσει παράταση από το Ανώτατο Δικαστήριο αφού η πρόταση νόμου πρέπει να συζητηθεί (και να ψηφισθεί) στην Βουλή» κάτι για το οποίο δεν θέλει να περιμένει πολύ καθώς όπως δήλωσε «Επηρεάζονται πολύ άνθρωποι».