Ο Κύριός μου και Θεός μου

Αρχιεπισκόπου Καναδά Σωτηρίου
Άφησε τους ουρανούς χωρίς να κενώσει τον εαυτό Tου από τη θεότητά Του και  κατέβηκε στη γη. Προσέλαβε την ανθρώπινη φύση εκ Πνεύµατος Αγίου και Μαρίας  της Παρθένου. Γεννήθηκε στο σπήλαιο σαν ο πιο άσηµος και ταπεινός άνθρωπος.  Έζησε µέχρι τα τριάντα Του χρόνια την πιο απλή ζωή, υποτασσόµενος στους γονείς  Του. Δίδαξε την αλήθεια. Για την αλήθεια και για την σωτηρία του κόσµου ανέβηκε  στον Σταυρό. Συγχώρεσε τον ληστή. Παρεκάλεσε για τη συγχώρηση των σταυρωτών  Του. Παρέδωκε το πνεύµα Του. Έλαβε τη δόξα που είχε στον ουρανό. Νικητής  κατέβηκε στον Άδη. Δίδαξε κι εκεί την αλήθεια και κάλεσε σε µετάνοια τους απ’  αιώνος νεκρούς. Αναστήθηκε «θανάτω θάνατον πατήσας». Παρουσιάσθηκε στις  µυροφόρες και στους µαθητές Του. Έλειπε ο Θωµάς και εξέφραζε αµφιβολίες για την  Ανάστασή Του. Όταν Τον είδε Αναστηµένο, Τον προσκύνησε και φώναξε: «ο Κύριός  µου και ο Θεός µου». Αναλήφθηκε στους ουρανούς. Έστειλε το Άγιο Πνεύµα, όπως  υποσχέθηκε. Ίδρυσε την ορατή Εκκλησία επί της γης. Την κιβωτό της σωτηρίας του  ανθρωπίνου γένους.
Είναι ο Δηµιουργός. Αυτός που µε τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύµα δηµιούργησαν  τον κόσµο, ορατό και αόρατο. Είναι ο Δηµιουργός Θεός στον οποίο η ανθρωπότητα  έκανε ανυπακοή διά του Αδάµ και της Εύας. Είναι ο αναµενόµενος Μεσσίας. Ο  Κύριος. Ο Λυτρωτής. Ο Σωτήρας όλου του κόσµου. Έτσι Τον αναγνωρίζει ο Θωµάς,  όταν Τον προσκυνά και λέγει «ο Κύριός µου και ο Θεός µου».  
Σήµερα χαρούµενοι γιορτάζουµε την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού. Τον  αναγνωρίζουµε ως Κύριό µας και Θεό µας, όπως ο Θωµάς; Ας κάνουµε µία σύγκριση.  Στη Δανία γελοιογράφησαν τον ιδρυτή του Μωαµεθανισµού, τον οποίο οι  Μωαµεθανοί δεν παραδέχονται για Θεό. Ξεσηκώθηκε όµως ο µωαµεθανικός κόσµος
και βούιξε η οικουµένη µε τις φωνές τους και µε τις τροµοκρατίες τους. Τον Χριστό  µας, που είναι αληθινός Θεός, καθηµερινά τον βρίζουν άθεοι και ανήθικοι. Και η  αντίδραση των χριστιανών είναι σχεδόν µηδέν. Χειρότερο απ’ αυτό. Μερικοί κατ’  όνοµα χριστιανοί, οι ίδιοι βρίζουν τον Χριστό. Επαναλαµβάνω το ερώτηµα. Δεχόµαστε  τον Χριστό σαν Κύριό µας και Θεό µας ειλικρινά, ουσιαστικά;  
Δέχοµαι τον Χριστό σαν Κύριό µου και Θεό µου σηµαίνει, ότι είναι Κύριός µου και  κάτοχός µου. Είναι Δηµιουργός µου. Είναι Λυτρωτής µου και Σωτήρας µου. Είναι ο  Δίκαιος Κριτής µου που θα µε κρίνει στη δεύτερή Του Παρουσία.
Εφ’ όσον δέχοµαι αυτά, πρέπει και να πορεύοµαι αναλόγως. Να τηρώ τις εντολές  Του. Να αγαπώ και τους εχθρούς µου. Να ψωµίζω ακόµα τους εχθρούς µου. Να  συγχωρώ. Να ζω εν µετανοία. Να κάνω ελεηµοσύνη. Να θησαυρίζω θησαυρούς εν  ουρανοίς και όχι επί της γης. Να κάνω παντού και πάντοτε το θέληµά Του. Να µη  σκέφτοµαι µόνο τα γήινα, αλλά και τα επουράνια και κυρίως τα επουράνια.  Καθηµερινά, εν επιγνώσει να εργάζοµαι για τη σωτηρία µου και για τη σωτηρία των  γύρω µου. Να εργάζοµαι µε όλες τις δυνάµεις της ψυχής µου για τη διάδοση και την  επικράτηση της αλήθειας, της απόλυτης αλήθειας που είναι ο ίδιος ο Χριστός. Μόνο  όταν έτσι ζω αποδεικνύω, ότι ο Αναστηµένος Χριστός είναι ο Κύριός µου και ο Θεός  µου.
Ο Θεάνθρωπος Χριστός, ο Μεσσίας, ο Κύριός µας και ο Θεός µας, «θανάτω θάνατον  πατήσας», αναστήθηκε. Κάνοντας καθηµερινά το θέληµά Του να Τον ακολουθούµε  πιστά για να µας αναστήσει και για να µας συνανυψώσει εις την άνω Ιερουσαλήµ, εις  τη Βασιλεία των Ουρανῶν.  
Χριστός Ανέστη, αγαπηµένοι µου χριστιανοί. Ζήστε τη χαρά της Ανάστασης.  Πορευθείτε ζώντας την αναστάσιµη χαρά και αναλογιζόµενοι την άφατη χαρά της  κοινής ανάστασης όλων µας.
Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές εν Χριστώ Αναστάντι

‍