Share
Visit Us
email us
CLICK TO VIEW THE WHOLE PUBLICATION ONLINE

Μία μικρή πολιτική, οικονομική, κοινωνιολογική και ιατρική ματιά
Η έλλειψη στέγης στο Τορόντο έχει φτάσει σε επιδημικές διαστάσεις. Πάνω από 12.000 άνθρωποι βιώνουν την έλλειψη στέγης καθημερινά, καταγράφοντας αύξηση 14% σε σχέση με πέρυσι. Η πολιτική απραξία, η αυξανόμενη οικονομική ανισότητα και οι σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία συνθέτουν ένα εξαιρετικά πολυδιάστατο πρόβλημα που απαιτεί άμεσες και καινοτόμες λύσεις.


Στατιστικά στοιχεία
Η πόλη του Τορόντο αναφέρει πως καθημερινά περισσότεροι από 8.000 άνθρωποι καταφεύγουν σε καταφύγια αστέγων. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία το 42% αυτών των ανθρώπων είναι χρόνια άστεγοι, ενώ το 35% αυτών είναι γυναίκες και παιδιά που έχουν πέσει θύματα οικογενειακής βίας. Οι δημοτικές αρχές, παρά τις προσπάθειες μέσω της πρωτοβουλίας HousingTO 2020-2030 Action Plan, δεν έχει καταφέρει να ανταποκριθεί στη ραγδαία αύξηση του αριθμού των αστέγων, ενώ σε καθημερινή βάση, τα καταφύγια λειτουργούν τουλάχιστον στο 98% της χωρητικότητάς τους.
Σε επίπεδο επαρχίας, η κυβέρνηση του Οντάριο διαθέτει περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως για την υποστήριξη προγραμμάτων στέγασης και κοινωνικών υπηρεσιών. Ωστόσο, οι αναλυτές σημειώνουν πως αυτά τα κονδύλια είναι ανεπαρκή για να καλύψουν τις ανάγκες της μεγαλύτερης πόλης του Καναδά. Σε ομοσπονδιακό επίπεδο, το National Housing Strategy του Καναδά, ύψους 72 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στοχεύει στη μείωση της έλλειψης στέγης κατά 50% μέχρι το 2030, αλλά οι ρυθμοί υλοποίησης παραμένουν αργοί.


Οικονομικές επιπτώσεις
Η έλλειψη ή/και η απουσία προσιτής κατοικίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικονομική ανισότητα η οποία διευρύνεται συνεχώς. Οι τιμές ενοικίων στο Τορόντο έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 20% μέσα στα τελευταία δύο χρόνια καθιστώντας την οικονομική πρωτεύουσα της χώρας μία από τις πλέον ακριβές πόλεις της Βορείου Αμερικής. Σύμφωνα με την Καναδική Ένωση Στέγης, ένας μέσος εργαζόμενος χρειάζεται να ξοδεύει το 50% του εισοδήματός του για στέγαση, ξεπερνώντας κατά πολύ τα διεθνή οικονομικά όρια προσιτότητας ενώ την ίδια στιγμή η ανεργία και η επισφαλής εργασία επιδεινώνουν το πρόβλημα καθώς οι οικονομικές πιέσεις οδηγούν σε έξωση χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο. Σύμφωνα με την Επιτροπή Ιδιοκτητών και Ενοικιαστών του Οντάριο (Ontario Landlord and Tenant Board), οι εξώσεις για ιδιοχρησία στην επαρχία αυξήθηκαν κατά 85% από το 2020 ενώ ο αριθμός των αιτήσεων -γνωστές και ως Ν12- εκτοξεύθηκαν στις 6376 το 2023 από 3445 το 2020. Τα στοιχεία για το 2024 δεν έχουν δοθεί ακόμα στην δημοσιότητα.
Κοινωνιολογική προσέγγιση και υγεία
Η έλλειψη στέγης επηρεάζει σχεδόν όλες τις ομάδες, αλλά οι πλέον ευάλωτες είναι αυτές των γυναικών και των παιδιών που διαφεύγουν από ενδοοικογενειακή βία. Σύμφωνα με το Fred Victor, το 25%, των ατόμων που ζουν σε καταυλισμούς αστέγων, είναι γυναίκες, ενώ η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί κύριο παράγοντα που οδηγεί στην έλλειψη στέγης για το 38% αυτών.
Οι αυτόχθονες κοινότητες πλήττονται δυσανάλογα λόγω ιστορικών αδικιών, συστημικού ρατσισμού και έλλειψης ευκαιριών. Αντιπροσωπεύουν το 16% των αστέγων στο Τορόντο, παρότι αποτελούν μόνο το 2.8% του πληθυσμού.
Ένα επιπλέον ζήτημα που ανακύπτει είναι ηλικιακή ομάδα των νέων οι οποίοι εγκαταλείπουν το σπίτι λόγω οικογενειακών συγκρούσεων ή ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Το 20% αυτών των άστεγων νέων ανήκουν στις LGBTQ+ ομάδες.


Οικονομικές Διαστάσεις
Η οικονομική ανισότητα αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα καθώς όλες οι αναφερόμενες καταλήγουν σε αυτήν.
Το υψηλό κόστος στέγασης: Η μέση τιμή ενοικίου για ένα στούντιο στο Τορόντο ενδεχομένως κινείται κατ’ υπολογισμούς στα 1963 τον μήνα. Αυτό το ποσό υπερβαίνει κατά πολύ την μηνιαία βοήθεια του Προγράμματος Υποστήριξης Αναπήρων του Οντάριο (ODSP), που είναι μόλις 1368 δολάρια.
Η ανεργία και η χαμηλόμισθη εργασία: Παρόλο που ο ελάχιστος μισθός αυξήθηκε στα 17,20 δολάρια την ώρα, παραμένει ανεπαρκής για να καλύψει τα έξοδα στέγασης και διαβίωσης. Συνεπώς, άτομα με χαμηλά εισοδήματα, ακόμη και με εργασία πλήρους απασχόλησης, συχνά βρίσκονται χωρίς στέγη.


Ψυχολογικές και ιατρικές διαστάσεις
Η έλλειψη στέγης έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία λόγω της έκθεσης σε ανοικτά περιβάλλοντα αλλά σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία.
Ψυχική Υγεία: Σύμφωνα με έρευνες περίπου το 70% των ατόμων που ζουν χωρίς στέγη αναφέρουν προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως κατάθλιψη και άγχος. Εάν προστεθούν στην εξίσωση και η σημαντικές ελλείψεις στις υγειονομικές μονάδες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών ψυχιατρικής φροντίδας, ο φαύλος κύκλος αποκλεισμού και περιθωριοποίησης διαιωνίζεται.
Χρήση ουσιών: Οι ακραίες συνθήκες ζωής μαζί με την ψυχολογική κατάπτωση των ανθρώπων αυτών ενισχύουν τη χρήση ουσιών, αφού συχνά χρησιμοποιείται ως μηχανισμός αντιμετώπισης της τραυματικής εμπειρίας της έλλειψης στέγης.
Χρόνιες ασθένειες: Τα άτομα χωρίς στέγη παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα χρόνιων ασθενειών, όπως διαβήτη, υπέρταση και λοιμώξεις καθώς το φαινόμενο της αστεγίας μειώνει την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγείας.


Πολιτικές συνθήκες
Η έλλειψη στέγης είναι άμεσα συνδεδεμένη με πολιτικές αποφάσεις όχι μόνο σε επίπεδο δημοτικό επαρχιακό και ομόσπονδο αλλά την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο επηρεάζονται και από την διεθνή πολιτικοκοινωνική «ανισορροπία» την οποίο ζούμε.
Επενδύσεις στη στέγαση: Οι κυβερνητικές επενδύσεις για μία εκλογικευμένη προσιτή στέγαση αποδεικνύονται πολλές φορές ανεπαρκείς. Στο Οντάριο, αυτήν τη στιγμή, η ζήτηση για προσιτή στέγη υπερβαίνει κατά 40% την προσφορά.
Τοπική Αυτοδιοίκηση: Παρόλο που ο δήμος του Τορόντο έχει δεσμευτεί για την κατασκευή 18.000 μονάδων προσιτής στέγης έως το 2030, οι καθυστερήσεις και η ανεπαρκής χρηματοδότηση εμποδίζουν την πρόοδο.
Αμφιλεγόμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες: Η προ ημερών αμφιλεγόμενη πρόταση του έπαρχου του Οντάριο, Doug Ford, να χρησιμοποιήσει τη συνταγματική ρήτρα παράκαμψης για την απομάκρυνση των δημιουργημένων καταυλισμών αστέγων έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από πολλούς φορείς, πολιτικούς και μη.


Προτάσεις και Λύσεις
Όπως προαναφέρθηκε, το ζήτημα απαιτεί πολυδιάστατες παρεμβάσεις και σε αυτό συμφωνούν όλοι.
Επένδυση στην προσιτή στέγαση: Η δημιουργία περισσότερων καταλυμάτων με σταθερά ενοίκια.
Ολοκληρωμένες υπηρεσίες υποστήριξης: Πρόσβαση σε ψυχική υγεία, θεραπεία εθισμού και επαγγελματική κατάρτιση.
Αντιμετώπιση της φτώχειας: Η αύξηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων για την επανένταξη στην αγορά εργασίας μαζί με την συνακόλουθη αύξηση κοινωνικών επιδομάτων και κατώτατων μισθών για την κάλυψη των βασικών αναγκών για αυτούς που έχουν πληγεί.
Ουσιαστικά, η κρίση της έλλειψης κατοικίας δεν είναι μόνο ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και πολιτικής ευθύνης, πρωτίστως του καθενός εξ ημών. Το Τορόντο, ως το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του Καναδά, καλείται να υιοθετήσει ένα πιο ανθρώπινο και ολιστικό μοντέλο αντιμετώπισης του ζητήματος το οποίο θα ενώνει πολίτες, οργανισμούς και κυβερνήσεις σε μία κοινή προσπάθεια για την εξάλειψη της έλλειψης στέγης.

Posted 
December 13, 2024
 in 
Ομογένεια ΚΑΝΑΔΑΣ
 category

Join Our Newsletter and Get the Latest
Posts to Your Inbox

No spam ever. Read our Privacy Policy
Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.