Οραματιστής, διανοούμενος, ποιητής, δημιουργός, “γραφιάς”, τρυφερός εκφραστής του νόσου του μετανάστη, πρωτοπόρος και μέτοικος σε πάμπολλα έντυπα της παροικίας.
Ο Πέτρος γεννήθηκε στην Αθήνα από Κρήτες γονείς, τον Αύγουστο του 1934.
Τα πέτρινα χρόνια της Ναζιστικής κατοχής τα περνά με βιοποριστικές στερήσεις που καθορίζουν οριστικά τον χαρακτήρα και τις Δημοκρατικές του πεποιθήσεις.
Στον Καναδά μετανάστευσε τον Ιούνιο του 1958 με πρόσκληση της αδερφής του Μαρίας Ανωμεριανάκη.
Τον επόμενο χρόνο με πρόσκλησή του έρχεται στον Καναδά η μνηστή του Αργυρώ (Ρούλα) Γεωργοπούλου, με την οποία νυμφεύεται τον Ιούνιο του 1959.
Από το γάμο του απέκτησαν δύο παιδιά την Ελευθερία και τον Κωνσταντίνο και τελικά τους χώρισε ο θάνατος της Αργυρώς, τον Οκτώβριο του 2002.
Από τις πρώτες μέρες του στο Τορόντο, ο Πέτρος δραστηριοποιήθηκε στην πολιτιστική και Συλλογική ζωή της Ελληνικής παροικίας, παράλληλα με την σκληρή προσπάθεια που απαιτεί η επιβίωση κάθε νέου μετανάστη.
Στην Ιδρυτική Γενική Συνέλευση των Κρητών που έγινε την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 1961, εκλέγεται Γραμματέας του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου, με πρόεδρο τον Νίκο Σκουλά.
Ο Πέτρος είναι ο οραματιστής και δημιουργός της “Κρητικής Πειραματικής Σκηνής”, που γοήτευσε και κέρδισε τον Τοροντιανό Ελληνισμό, αφήνοντας το δικό του αποτύπωμα γράφοντας ιστορία όσο και η πένα του Πέτρου Μπελεγρή.
Δείγματα της γραφίδας του, του χιούμορ του, της ευαισθησίας του και της πολιτιστικής του δραστηριότητας, βρίσκονται διάσπαρτα στο σύνολο σχεδόν του παροικιακού τύπου τριών δεκαετιών, του ’60, ’70 και ’80.
Ο Πέτρος ξεχώριζε, γιατί κύριος στόχος των προσπαθειών του ήταν η σύζευξη του πολιτιστικού με το συλλογικό, προσπαθώντας έτσι να πετύχει την πλατύτερη δυνατόν συμμετοχή των συμπάροικων μας στον πολιτισμό κάθε μορφής και είδους.
Τον Πέτρο τον συναντούμε πρώτα το 1967 ως συντάκτη στην εφημερίδα “Νέοι Καιροί” του Νίκου Μάρκου.
Τον ίδιο χρόνο με συνεργάτες του, τους, Παύλο Αστρίτη, Νίκο Σκουλά και Φίλιππο Τσαρνά, πρωτοστατεί και εκδίδει την εφημερίδα “Νέος Κόσμος” με απώτερο σκοπό την ενημέρωση της παροικίας για την στρατοκρατούμενη Ελλάδα. Τον Οκτώρβιο του 1976 έχει τη διεύθυνση και την αρχισυνταξία της εφημερίδας “Εβδομάδα” για τρία συνεχόμενα χρόνια.
Η γραφίδα του Πέτρου ήταν μια αδιάκοπη υπηρεσία στον Οργανωμένο Συλλογικό Τοροντιανό Ελληνισμό.
Ο Πέτρος έφυγε από κοντά μας παίρνοντας μαζί του ένα μεγάλο κομμάτι από την παροικιακή μας ζωή.
Αναμνήσεις, ενθυμήματα, νοσταλγικές αναπολήσεις που άλλοτε τον γλύκαιναν και άλλοτε τον πίκραιναν.
Ώρες μοναχικού στοχασμού και ώρες συντροφικού κουβεντολογήματος.
Ο Πέτρος κράτησε ψηλά την οικογενειακή του παράδοση και στάθηκε ο ίδιος πάντα ψηλά αξιοπρεπής, ευθής και ακαίρεος, ευπροσήγορος, ανοιχτόκαρδος, ειλικρινής και ενίοτε πολύ αυστηρός τότε και όταν οι θεσμοί κάνανε εκπτώσεις σε θέματα δημοκρατίας και αρχών.
Ο ίδιος προσωπικά, η διεύθυνση και οι συνεργάτες της εφημερίδας “Ελληνικός Τύπος” εκφράζουμε ολόψυχα τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του Πέτρου Μπελεγρή, και ευχόμαστε να είναι φωτεινός και καλοτάξιδος ο δρόμος της αιωνιότητας του…