ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«ΔΕΔΩΚΑΣ ΑΥΤΩ ΕΞΟΥΣΙΑΝ ΠΑΣΗΣ ΣΑΡΚΟΣ, ΙΝΑ ΠΑΝ Ο ΔΕΔΩΚΑΣ ΑΥΤΩ, ΔΟΣΗ ΑΥΤΟΙΣ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ (Κατά Ιωάννην, κεφ. 17:1-13)

Επιμέλεια Κατηχήτριας κ. Κόμησσας Πολυδούλη

Τι, τάχα, σημαίνει η φράση, «δέδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός;» Στη φράση αυτή είναι σαν να φαίνεται, ότι ο Χριστός δεν είχε προηγουμένως εξουσία πάνω στον κόσμο και ειδικώτερα πάνω στους ανθρώπους και φαίνεται σαν σε κάποια χρονική στιγμή έλαβε εξουσία από τον Θεό Πατέρα. Αλλά εμείς ξέρομε σύμφωνα με όσα ἔχουν γραφεί στην Αγία Γραφή, ότι ο Χριστός είναι Θεός, παντοδύναμος, πάνσοφος, πανταχού παρών και Κύριος πάντων, ότι έχει όλες τις θείες τελειότητες στον απόλυτο βαθμό, όπως ο Θεός Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα. Ο ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης μας πληροφορεί, ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο  Χριστός, είναι παντοδύναμος δημιουργός του σύμπαντος μέχρι και των παραμικροτέρων λεπτομεριών. «Πάντα, λέγει, δι’αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονε» (Ιωάν. 1:2). Ο δε απ. Παύλος, αποδίδει στον Χριστό την θεόπνευστη διαβεβαίωση του ψαλμωδού, «συ Κύριε, κατ’αρχάς την γην εθεμελίωσας και ἔργα των χειρών σου εισίν οι ουρανοί» (Εβρ. 1:10, Ψαλμ. ΡΑ΄26).

Σ’ αυτά τα θεόπνευστα λόγια, διακηρύσσεται η θεότης του Χριστού, η απόλυτη εξουσία στην γη και τους απροσμετρήτους γαλαξίας, φωτεινούς και σκοτεινούς, του ουρανού. Πώς λοιπόν τώρα ο απειροτέλειος Θεός απευθυνόμενος προς τον Θεόν-Πατέρα, λέγει έδωκας εις εμέ τον Υιόν σου εξουσίαν επί όλης της ανθρωπότητος και το δικαίωμα να χαρίζω ζωήν αιώνιον σε όλους όσοι θα πιστέψουν σε μένα;

***

Πρέπει να αποσαφηνισθεί το αληθινό νόημα του χωρίου αυτού, διότι πολλοί αιρετικοί παραμερίζοντες τόσα και τόσα χωρία της Καινής Διαθήκης, στα οποία ολοκάθαρα γίνεται λόγος για τη θεότητα του Χριστού, παρερμηνεύουν τα ανωτέρω λόγια του Κυρίου και λένε, ότι τάχα ο Χριστός δεν είναι Θεός τέλειος όπως ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα, αφού ο Πατέρας του έδωσε δήθεν σε κάποια χρονική στιγμή εξουσία πάνω σε όλη την ανθρωπότητα. Και σε άλλη περίσταση ο Χριστός έκανε λόγο για την εξουσία που του δόθηκε από τον Πατέρα μετά την ανάστασή του. Σε μια από τις εμφανίσεις του στους μαθητές «προσελθών ο Ιησούς ελάλησε αυτοίς λέγων, «δόθη μοι πάσα εξουσία εν τω ουρανώ και επί της γης» (Ματθ. 28:18). Και σε άλλες περιπτώσεις είχε μιλήσει προς τους μαθητές και τα πλήθη με ανάλογο τρόπο. Τι, λοιπόν σημαίνουν τα λόγια αυτά του Κυρίου;

Ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε, και δεν λησμονούμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Στο πρόσωπό Του έχουν συνδυασθεί με ένα τρόπο τέλεια αρμονικά οι δύο φύσεις, η θεία και η ανθρώπινη γι αυτό και άλλοτε μεν ομιλεί και ενεργεί σαν παντοδύναμος και υπερτέλειος Θεός, άλλοτε δε σαν τέλειος άνθρωπος. Συγχωρεί παραδέιγματι αμαρτίες. Αλλά αυτό το δικαίωμα ήταν αποκλειστικό δικαίωμα μόνον του Θεού. Στην Παλαιά Διαθήκη ο ίδιος ο Θεός παρουσιάζεται λέγων, «εγώ ειμί ο εξαλείφων τας ανομίας σου ένεκεν εμού και τας αμαρτίας σου» (Ησ. 43:25).

Και μπορούμε να πούμε ότι είχαν δίκαιο οι Φαρισαίοι όταν άκουσαν τον Χριστό να λέγει προς τον παράλυτο «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι», ότι ουδείς δύναται αφιέναι αμαρτίας ει μη εις ο Θεός.» Εξ άλλου, οι ίδιοι οι Φαρισαίοι είχαν ακούσει τον Χριστό να ονομάζει τον Θεό –Πατέρα- ως ιδικό του Πατέρα κάτω εντελώς από ιδιαίτερη σημασία «ίσον εαυτόν ποιών τω Θεώ» (Ιωάν 5:18). Ομιλών δε κατά τον Μυστικόν Δείπνο προς τους μαθητές του διεκήρυξε, ότι «εγώ και ο Πατήρ μου εν εσμέν». Όταν δε έκανε τα καταπληκτικά εκείνα θαύματα, αντλούσε από τον εαυτόν του, από την θεία του φύση, το δικαίωμα και την εξουσία να τα πραγματοποιεί.

Άλλοτε πάλι ομιλούσε και ενεργούσε σαν τέλειος άνθρωπος. Γι’αυτό και πεινούσε και διψούσε και εκουράζετο και υπέφερε τα πάνδεινα κατά το διάστημα της δίκης του ενώπιον του συνεδρίου και ενώπιον του Πιλάτου στο Πραιτώριο, σαν άνθρωπος, και ακόμη πιο πολύ επάνω στο Σταυρό. Και πολύ σωστά λέγει ο ιερός Δαμασκηνός, «η θεότης απαθής διέμεινε». Το μαρτύριο το ψυχικό και το σωματικό το υπέμεινε ο Κύριος, ως τέλειος άνθρωπος εις αντικατάσταση του ανθρωπίνου γένους. Και στην περίπτωση αυτή που αναφέραμε προηγουμένως, ο Χριστός ομιλεί σαν τέλειος άνθρωπος κατά πάντα ευαρεστήσας στον Θεό-Πατέρα, υπακούσας απόλυτα στο θείο θέλημα και εκπληρώσας στον τέλειο βαθμό την αποστολή Του. Σαν μέγας Αρχιερεύς, πρόσφερε τον εαυτό του θυσία για την εξάλειψη των ανθρωπίνων αμαρτημάτων. Έτσι λοιπόν ευαρεστήσας κατά πάντα τον ουράνιον Πατέρα, έγινε άξιος να λάβει από Αυτόν και ως άνθρωπος, πλήρη και τέλεια εξουσία στον ουρανό και στην γη. Όταν λοιπόν λέγει, «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν τω ουρανώ και εν τη γη», εννοεί ότι εδόθη σ’αυτόν σαν σε άνθρωπο, τέλειον άνθρωπον, η εξουσία στον ουρανό και στη γη. Την ίδια εξήγηση δίνει και ο μέγας Βασίλειος κι ένας νεώτερος ερμηνευτής, ο Ζυγαβηνός.

Σε ένα χωρίον από την προς Εβραίους επιστολή του θεοπνεύστου αποστόλου Παύλου, λέγει, «Ο Θεός κατά τας τελευταίας αυτάς ημέρας, ελάλησε προς ημάς διά μέσου του μονογενούς αυτού Υιού, τον οποίον κατέστησεν ο Πατήρ κληρονόμον, κύριον και βασιλέα όλης της κτίσεως, των ουρανίων και επιγείων κτισμάτων και διά του οποίου εδημιούργησε όλα όσα έχουν γίνει εν χρόνω. Αυτός είναι προαιωνίως ολόλαμπρη ακτινοβολία της απείρου δόξης του Πατρός, ακριβέστατον και απαράλλακτον και ενυπόστατον αποτύπωμα του Πατρός, έχων την αυτήν φύσιν και ουσίαν με Εκείνον και όλας τας απείρους τελειότητας της θεότητος. Αυτός σαν να άδειασε προς καιρόν την δόξαν και το μεγαλείον της θεότητός του και έλαβε μορφήν δούλου, γενόμενος όμοιος προς τους ανθρώπους. Και κατά το εξωτερικόν φαινόμενον ευρέθηκε σαν άνθρωπος, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν μόνον άνθρωπος όπως εφαίνετο, αλλά ήταν συγχρόνως και Θεός. Εταπείνωσε δε τον εαυτόν του με το να γίνει υπήκοος μέχρι θανάτου και μάλιστα θανάτου σταυρικού, που είναι ο πλέον οδυνηρός και εξευτελιστικός θάνατος. Διά την ταπείνωσίν του δε αυτήν και την υπακοήν, ο Θεός τον υπερύψωσε και ως άνθρωπον και του εχάρισε το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός». Εν συνεχεία γράφει επί λέξει ο απ. Παύλος, «δι ο και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο όνομα το υπέρ παν όνομα, ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται, ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός» (Φιλιπ. Β΄6:11).

Αυτός ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής θα φανεί σ’όλο το μεγαλείο της θεανδρικής του υπόστασης κατά την μεγάλη και επίσημον εκείνην ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας. Αυτός θα κρίνει και θα αποδώσει στον καθένα μας κατά τα έργα αυτού. Αυτό είναι το ακριβές νόημα των λόγων του Κυρίου «έδωκας αυτώ εξουσίαν επί πάσης σαρκός».

Και τώρα θα θέλαμε να ερωτήσουμε μερικούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι και τέλειος Θεός. Εάν ο Χριστός δεν είναι τέλειος Θεός, γιατί έκανε τον εαυτό του ίσον με τον Θεόν; Γι’αυτήν την αιτία δεν τον εσταύρωσαν; Δηλαδή, καλά έκαναν οι Εβραίοι που τον παρέδωσαν στην Ρωμαϊκή αρχή και τον εσταύρωσαν; Ο Χριστός όμως από τον σταυρό είπε, ότι «δεν γνωρίζουν τι κάνουν» Διότι οι Γραμματείς και οι Φαρισσαίοι τότε, εδιάβαζαν μεν τις γραφές, αλλά δεν ήξεραν να τις ερμηνεύσουν σωστά, όπως και μερικοί άνθρωποι, αιρετικοί, σήμερα παρερμηνεύουν τις γραφές.