Το dna της εβδομάδας

7 ΙΟΥΛΙΟΥ: Η ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου αποτελούν την πρώτηεκλογική αναμέτρηση (εδώ και 10 χρόνια) που εξέπεμψε το μήνυμα μιαςκανονικότητας.

Κανονικότητα γιατί μετά από 10 χρόνια έχουμεαυτοδύναμη κυβέρνηση. Κανονικότητα γιατί μετά από 10 χρόνια το ποσοστό τουδικομματισμού ξεπέρασε καθαρά το 70%. Η μεν ΝΔ πήρε προ-μνημονιακό ποσοστό(40%) και ο ΣΥΡΙΖΑ το θαλερό 31,5%. Μάλιστα η λογική λέει πως η άνυδρη εκλογικάτετραετία θα εκθρέψει κι άλλο το δικομματισμό.

Η ΝΔ έπιασε ταβάνι και η κεντροαριστερήπαράταξη άλλαξε οριστικά χέρια. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε ακόμη παράταξη. Θαγίνει αν απαρνηθεί την ταυτότητά του ως μονολιθικό αριστερό κόμμα. Για ναεπιβιώσει πρέπει να κάνει αυτό που έκανε μεταδικτατορικά το ΠΑΣΟΚ. Νααπορροφήσει και να εξορθολογήσει την αριστερή ρητορική. Η ψήφος ήταν δεσμευτικήως προς τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν προσαρμοστεί η κεντροαριστερά θαδιαλυθει στα εξ ων συνετέθει.

Από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέστηκυρίαρχος, όχι μόνο γιατί πήρε αυτοδυναμία. Ενδυναμώθηκε κυρίως γιατί οισυνεχείς επιθέσεις που υπέστη, του πίστωσαν προσωπικά τη νίκη. Αυτές τιςεκλογές τις κέρδισε ο Κυριάκος και η ομάδα του, όχι απλά η ΝΔ. Ο “Κούλης”γιγαντώθηκε και έγινε Κυριάκος. Αρχικώς υποτιμήθηκε, αλλά τελικώς πήρε τημοναδική ευκαιρία. Τη δυνατότητα να μεθερμηνεύσει το εκλογικό μήνυμα. Τηνευκαιρία αυτή ο Κυριάκος την άρπαξε σαν έτοιμος από καιρό. Σχημάτισε καλήκυβέρνηση με τεχνοκράτες υφυπουργούς και εμφύσησε την αίσθηση του κατεπείγοντος.Μάλιστα έκανε και ακομπλεξάριστα πολιτικά ανοίγματα. Τον διευκόλυνε βέβαια ότιο πήχης ήταν χαμηλά.

Το έργο του όμως είναι δύσκολο. Και μάλισταδυσκολότερο από όσο φαίνεται. Η πραγματικότητα παραμένει ζοφερή και δεν πρέπεινα τη συσκοτίσει. Δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα της παιδικής πολιτικήςασθένειας, της υπεραπλούστευσης. Πρέπει να λειτουργήσει με στόχο τη διαστολήτου πολιτικού χρόνου για να πετύχει. Η εμπιστοσύνη του δόθηκε υπό όρους. Ηκατάχρηση της εμπιστοσύνης αυτής, μπορεί να τροφοδοτήσει το φαινόμενο τουεπιθετικού λαϊκισμού. Λαϊκισμού που τόσο ακριβά πλήρωσε η χώρα.

Η εκ νέου απονομιμοποίηση της κοινοβουλευτικήςδημοκρατίας καραδοκεί. Το πρόβλημα δεν ξεπεράστηκε. Ούτε το παλιό ηττήθηκε. Θαδώσει τη μάχη του. Κρίσιμες μάζες δεν έχουν πειστεί ότι οι ζωές τους και οιπεριουσίες τους είναι ασφαλείς. Η αποδυνάμωση της μεσαίας τάξης είναι ακόμηεδώ. Όπως και το θεσμικό πρόβλημα της χώρας. Ο ενάρετος κύκλος παραμένειζητούμενο. Έχουμε ακόμη καιρό για να συνειδητοποιηθεί ότι η κρίση έφερε τομνημόνιο και όχι το αντίθετο. Η κοινωνία δεν έχει μπει ακόμη σε φάσηαναστοχασμού και αυτογνωσίας.

Οι προκλήσεις για την κυβέρνηση και τη χώραπαραμένουν. Πέρα από την σωρευτική ύφεση 25%, χάσαμε και την ανάπτυξη που είχεη Ευρωζώνη τα 10 αυτά χρόνια. Συνεπώς η ύφεση –και ως απόκλιση από τηνΕυρωζώνη- είναι οξύτερη. Κάποτε μιλούσαμε για σύγκλιση. Στη διευρυμένη Ευρώπηπου έρχεται, τα Βαλκάνια ίσως προορίζονται για φτωχή γειτονιά. Η Ευρώπη θαφύγει μπροστά με αυτούς που μπορούν. Το «Βαλκάνιοι και φτωχοί» εντός Ευρωζώνηςδεν μας ταιριάζει. Η πραγματική πρόκληση παραμένει μπροστά μας.

ΓΙΑΤΙΕΧΑΣΕ

Γιατί έπρεπε. Γιατί η πατρίδα μας δεν μπορούσενα αντέξει για άλλα τέσσερα χρόνια αυτό το τσίρκο των ανεπάγγελτων δήθεναριστερών. Όχι ότι οι σκληροπυρηνικοί αριστεροί είναι καλύτεροι. Το αντίθετομάλιστα. Οι πρώτοι είναι οππορτουνιστές, οι δεύτεροι δογματικοί. Και οι δυοτους το ίδιο επικίνδυνοι για την Δημοκρατία.

Σε αυτές τις εκλογές η πλειοψηφία απέρριψε τον«προοδευτικό» ΣΥΡΙΖΑ για σαθρές βάσεις πολιτισμού, ανύπαρκτα ηθικά όρια,λαϊκισμό, αυθαιρεσία, πνεύμα διχασμού, πολιτική γεμάτη ψέματα, ακάλυπτεςυποσχέσεις και τραγικά λάθη. To 1ο εξάμηνο του 2015 κόστισε 135 δισ., κοντά σταμεγέθη του χρέους από την προηγούμενη κατάσταση. Εν ολίγοις έδειξαν αλαζονείαεξουσίας. Παροχές και θέσεις στο Δημόσιο μειώθηκαν, αλλά εφευρέθηκαν νέοιτρόποι για να εγκλωβισθούν μόνιμοι ψηφοφόροι από ειδικά τμήματα κατοίκων τηςελληνικής επικράτειας, π.χ. πολιτογραφώντας 100άδες χιλιάδες αλλοδαπούς,καλοπιάνοντας μειοψηφίες με ειδική σχέση προς την ελληνική κοινωνία, ακόμη καιπροβληματική. Εις βάρος όσων δεν τους ψηφίζουν.

Όλα αυτά προβλημάτισαν τους πολίτες και τουςσυσπείρωσαν γύρω από κόμματα νοικοκυραίων (ΝΔ-ΚΙΝΑΛ) που συγκέντρωσαν μαζίσχεδόν το 50%. Όντως η ιδιοκτησία κάνει τον πολίτη να αγαπά τον τόπο του. Τοκατάλαβαν ακόμη και ιδεοληπτικοί της Χ.Α. και άλλοι και γύρισαν σε παλιάστέκια, αλλά και το 15% του ΣΥΡΙΖΑ (2015). Η τάση αυτή συσπείρωσε και το 30%(με τους ελληνοποιημένους) πολλών που ακόμη εξαρτώνται ψυχολογικά από τοναντιδεξιό ΣΥΡΙΖΑ. Περνάμε πλέον σε νέα φάση της πολιτικής διαίρεσης των μαζώνμε λιγότερο ιδεολογικά κριτήρια. Νοικοκυραίοι-επιχειρηματίες εναντίονεξαρτημένων από το κράτος (η αγορά της εργασίας). Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν αναπτυχθεί σευγιή βάση η επιχειρηματικότητα και μειωθεί ο υπερεκτιμημένος δημόσιος τομέας,χάνει έδαφος. Για τον κ. Μητσοτάκη (και την κ. Γεννηματά που εκπροσωπεί έναπατριωτικό ΠΑΣΟΚ) είναι στοίχημα πλέον η διατήρηση του παρόντος στάτους (50%).

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαινομενικά επιβλήθηκε στην πολιτική.Η ρίζα του είναι το 4%. Στον συνδικαλισμό και την Τ.Α. παραμένουν μικρήμειοψηφία. Πλείστα στελέχη δεν πείθουν, κοιτούν αφ’υψηλού τον κόσμο, άλλωστεαστοί είναι και μερικοί σνομπ. Ακόμη και η φυσική καλοσύνη, η συνεννόησηπεριορίζονται. Όποιος κοντράρει με επιχειρήματα του κάνουν εκβιασμό(μπούλινγκ). Πας μη Συριζαίος ίσον φασίστας, η πιο εύκολη επίθεση, να προκαλούναμηχανία. Είναι προφανές ότι με κομματικές συστάσεις αποσκοπούν να κυριαρχήσουνως κοινωνική τάξη, να ηγηθούν όλων των ειδικών κατηγοριών που προανέφερα μεειδικές προσδοκίες. Ακόμη και εις βάρος της κοινωνίας. Βρήκαν την ευκαιρίατους.

Με μία τέτοια κατάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ αν συνεχίσειέτσι, δεν πρόκειται να κυβερνήσει ποτέ πια. Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά παράτις διαφορές τους, μπορούν να βρουν δρόμους ανοχής, συνεργασίας.

ΜΑΤΙ:ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

23 Ιουλίου 2018. Το ρολόι της ιστορίας τουσύγχρονου ελληνικού κράτους «ακινητοποιείται».

Η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο Κόσμος, όλοιπαρακολουθούν εμβρόντητοι τις εικόνες από την τραγωδία που έλαβε χώρα στηνΑττική. Μάτι και Νέος Βουτζάς, οι δύο οικισμοί μέσα από τους οποίους πέρασε ηφονική πυρκαγιά που ξέσπασε στην Κινέττα και στο Νταού Πεντέλης, αφήνοντας στο«διάβα» της ανυπολόγιστες ζημιές. Το κυριότερο, όμως, όλων; Η εκατόμβη νεκρών.102 συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους «παλεύοντας» με τις φλόγες, «προδομένοι»από τον απόντα και ανήμπορο να αντιδράσει κρατικό μηχανισμό. Οι ανεπαρκείςχειρισμοί της τότε κυβέρνησης, η άθλια επικοινωνιακή χρήση του γεγονότος, ηευθυνοφοβία των υπευθύνων, αλλά και η διαρκής δυσκολία συνεννόησης καισυντονισμού των αρμοδίων, οδήγησαν σε μία, δίχως προηγούμενο, καταστροφή.

Ένα χρόνο μετά, με τις εικόνες από εκείνες τιςημέρες να διατηρούνται ακόμα νωπές, οφείλουμε να αναλογιστούμε το τι μας δίδαξεη «τραγωδία στο Μάτι». Πέρα από τα διαγγέλματα και τις διαρκείς δηλώσεις, ναεξετάσουμε τι επιτύχαμε στον τομέα της πρόληψης παρόμοιων καταστροφών. Ποιοιπρόοδοι έγιναν στην ανάπτυξη του συστήματος έγκαιρης ειδοποίησης, στιςαποζημιώσεις για τις κατεστραμμένες περιουσίες, στην κατεδάφιση των αυθαιρέτων,στην αναδάσωση της περιοχής, στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κ.ά. Πρέπει ναληφθούν σοβαρές αποφάσεις, ώστε να αποφευχθούν παρόμοιες ολέθριες παραλείψεις στομέλλον, ώστε να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα. Ας σεβαστούμε επιτέλους τονάνθρωπο-πολίτη και ας μεριμνούμε συνεχώς για την καθολική κάλυψη των βιοτικώντου αναγκών.

Κανείς φυσικά δε θα μπορούσε να λησμονήσειόλους εκείνους τους ανθρώπους που έσπευσαν να βοηθήσουν ανιδιοτελώς, τόσοεκείνες τις δύσκολες ώρες, κατά την κατάσβεση των πυρκαγιών, όσο και τιςεπόμενες ημέρες για την περίθαλψη των τραυματιών και τη συλλογή ειδών πρώτηςανάγκης. Αξιοζήλευτα παραδείγματα ανθρώπων, οι οποίοι απέδειξαν στην πράξη τη βαθύτατηπίστη τους στις διακηρύξεις περί σεβασμού της ανθρώπινης υπόστασης. Δεν υπάρχειτίποτα πιο σωστό και ηρωικό από το να δίνεις τη ζωή σου προκειμένου να σωθούνοι ζωές άλλων. Να αποτελείς την τελευταία ελπίδα για ανθρώπους που μπροστά στονόλεθρο αναζητούν ένα θαύμα. Ας γίνουμε επιτέλους αυτό το θαύμα! Ας μηνπεριμένουμε άπραγοι την επόμενη καταστροφή. Το οφείλουμε στους νεκρούς μας,στις οικογένειές τους, αλλά και στους ίδιους μας τους εαυτούς.

Από τον Αναστάσιο Καραχριστιανίδη

* Ο Αναστάσιος Καραχριστιανίδης είναι φοιτητήςΝομικής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου