Κατάρα η Προσφυγιά

Γράφει ο Πλάτων Ρούτης

Σε ποια πέτρα σε ποιο χώμα
να ριζώσεις τώρα πια
κι απ' το θάνατο ακόμα
πιο πικρή είσαι προσφυγιά

Προσφυγιά! Μια λέξη που κρύβει μέσα τηςπόνο και θλίψη, που είναι ταυτόσημη με την αδικία, τον πόλεμο και τον ξεριζωμό.Οι παππούδες μας θυμούνται τι τράβηξαν αναζητώντας την πατρίδα. Στην αφήγησητους μας μετέφεραν διάφορες εικόνες από τον ξεριζωμό τους από την Σμύρνη καιαπό άλλα μέρη της Μικράς Ασίας από την περίοδο του μεγάλου διωγμού το '20. Μαςμιλούσαν για την καταστροφή, την φωτιά την αγριότητα του πολέμου. Τα σπίτια ταεγκαταλελειμμένα και τις άδειες ψυχές. Για τους ανθρώπους που με βλέμμα θολόάφησαν την πατρίδα τους. Μας μετέφεραν εικόνες παιδιών που μη μπορώντας νακαταλάβουν τι γινόταν ακολουθούσαν τους μεγάλους και έκλαιγαν γοερά.

1922-2020: Σχεδόν ένας αιώνας πολέμων καιπροσφυγιάς. Γιατί εμείς οι Έλληνες τα ζήσαμε αυτά και έχουν αφήσει στη γενιάμας ανεξίτηλα σημάδια. Για αυτό και η έμπρακτη Αλληλεγγύη που διαχρονικάχαρακτηρίζει το λαό μας απέναντι στους πρόσφυγες άλλων λαών.

Ο πρόσφυγας φεύγει από τον τόποτου, ζώντας τον μεγαλύτερο πόνο για αυτά που αφήνει πίσω του. Δεν είναι μόνο ταυλικά που αφήνει πίσω του αλλά και τα απομεινάρια της ψυχής του. Αποχαιρετώνταςτο χώμα που μεγάλωσε, την χώρα του, ο πρόσφυγας αποχαιρετά τη ζωή του. Εικόνεςπου έζησε μαζί με τα γνωστά του πρόσωπα και παίρνοντας φεύγοντας και τιςαναμνήσεις από τους δικούς του που δεν είναι πια μαζί του αλλά και πάλι πολλέςφορές κουβάλησε και τα κόκαλα των παππούδων του στο νέο τόπο της προσφυγιάς.

Αυτός πρόσφυγαςαποχαιρετά το ηλιοβασίλεμα όπως το έβλεπε από τότε που γεννήθηκε και φεύγει μεπροορισμό την ελπίδα θέλοντας να ξεχάσει τις άσχημες εικόνες του πολέμουπεριμένοντας ένα καλύτερο αύριο. Σε μια χωρά μακριά χωρίς πολέμους καικατατρεγμούς.

Στην Μικρασιατικήκαταστροφή χιλιάδες Έλληνες εκδιώχθηκαν από την Τουρκία και μεταφέρθηκαν στηνΕλλάδα, Υπάρχουν μαρτυρίες των ανθρώπων αυτών στην 1922 LIBRARY OF CONGRESS.   

Στεναχωριέμαι που δεν μπόρεσα να πάω πίσω στα Βουρλά. Να δω τοσπίτι, το αμπέλι με τις σταφίδες, το αλώνι, τα σύκα μας. Μια μέρα ο αδερφός μουκατάφερε να πάει. Γνώρισε τους Τούρκους που ζούσαν εκεί. Τους κάλεσε να έρθουννα μας δουν στην Ελλάδα και ήρθαν. Όταν τους είδα έκανα να φύγω. Μου είπαν πωςείμαστε αδέρφια και μου πρόσφεραν λίγο χώμα. Ήταν χώμα από τα Βουρλά. Δενείχαμε να χωρίσουμε τίποτα μαζί τους. Ήταν άνθρωποι καλοί".  

Η παραπάνω αφήγηση είναι από τα απομνημονεύματα της γιαγιάςΦιλιώς. Αποδιωγμένη από τη Μικρασία, μαζί με την οικογένειά της, ξένη σε μιανέα πατρίδα, εκατό χρόνια πριν, ένοιωσε στο πετσί της το δράμα της προσφυγιάς.

Ποιες συνθήκες, ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές οδήγησαν στομεγαλύτερο ξεριζωμό που γνώρισε η Ελλάδα; Τι συνέβη μετά; Τι βρίσκουν οιάνθρωποι στους καινούριους τόπους; Ικέτης, αυτός που ζητάει άσυλο, βοήθεια,προστασία – στην αρχαιότητα πρόσωπο ιερό και σεβαστό από όλους. Ο πρόσφυγας –στη σύγχρονη κοινωνία χρησιμοποιείτε σαν είδος για να παίξουν στην πλάτη τουπολιτικά παιχνίδια  οι μεγάλοι. Είτε είναιοι πρόσφυγες που έχουν ξεριζωθεί από την Συρία, Αφγανιστάν, Λιβύη και άλλα μέρηέχουν απαρνηθεί τις πατρίδες τους για να γλυτώσουν αυτοί και οι οικογένειεςτους. Πρόσφυγες διασχίζουν τα Βαλκάνια οδοιπορώντας μέχρι να φτάσουν σε μέροςπου θα τους δεχτεί.  Άνθρωποι στιςβάρκες, πρόσφυγες  από την Ανατολική Ασίαστοιβάζονται και πνίγονται σε σάπιες βάρκες αναζητώντας τον παράδεισο στη Δύση.Ξεριζωμός, διαφορετικοί τρόποι, ίδιο το βίωμα.

Δεν θα δυσκολευτούμε να βρούμε τους υπαιτίους στο δράμα τωνπροσφύγων. Έχουν οι υπαίτιοι όνομα και τους ξέρουμε. Μια ματιά στη ΑνατολικήΜεσόγειο θα δούμε τις μεγάλες εταιρείες μονοπώλια του πετρελαίου και τουφυσικού αερίου και πλάι τους οι σημαίες των κρατών στα πολεμικά πλοία που τουςυποστηρίζουν. Οι  χώρες γύρω από τηνΑνατολική Μεσόγειο και μέχρι τον Περσικό κόλπο είναι στη φωτιά του πολέμου ηακόμα διατηρούν καταπιεστικά καθεστώτα για την επιβολή αυταρχικών αντιλαϊκώννόμων υπέρ των μεγάλων αφεντικών τους.

Στη Ευρώπη η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υπογράψει συμφωνίες όπως τουΔουβλίνου και της Λισσαβόνα που περιορίζει και φυλακίζει τους πρόσφυγες σενησιά φυλακές στην Ελλάδα.

Η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη έδειξε τοναυταρχισμό και το άσχημο πρόσωπο της. Έχει μετατρέψει κυρίως τρία νησιά του Αιγαίου σε φυλακές της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης.  Από τις αρχές της εβδομάδας ολαός της Λέσβου και της Χίου βρίσκεται αντιμέτωπος με την αγριότητα των ΜΑΤ τωνδυνάμεων καταστολής για να προχωρήσει η κατασκευή των κλειστών κέντρων-φυλακώνεφαρμόζοντας την πολιτική και της συμφωνιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση είναιπου πυροδοτεί τις δίκαιες αντιδράσεις των κατοίκων των περιοχών πουυπερασπίζονται με κάθε τρόπο το δίκιο τους στη γη τους την αξιοπρέπειά τους,τους συνανθρώπους τους. Σε λιμάνια και χωριά, οι χιλιάδες κάτοικοι των νησιώνβγήκαν στους δρόμους. Με απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις απαιτούν νααποσυρθούν αμέσως οι δυνάμεις καταστολής από τα νησιά, να γίνουν εδώ και τώρααποδεκτά όλα τα δίκαια αιτήματά τους.

Ο στρατός και οι δυνάμεις καταστολής τα ΜΑΤ έχουν δείξει το πιοαποτρόπαιο πρόσωπό τους ενάντια σε νησιώτες που αντιστέκονται στις φυλακέςνησιά. Σε ένα χώρο μόνο στη Μόρια στη Μυτιλήνη έχουν στοιβάζει 15 χιλιάδες ζωέςσε μέρος που έχει γίνει για μόλις 3000. Αν η κυβέρνηση δεν σταματήσει τώρα την καταστολή αν δεν αποσύρει τα ΜΑΤπου μέχρι και αληθινές σφαίρες χρησιμοποίησαν ενάντια σε Έλληνες διαδηλωτές ηκυβέρνησή έχει τεράστιες ευθύνες.

Οι κυβερνητικές εκκλήσεις για ηρεμία μόνο ως πρόκληση μπορεί να εκληφθούν,όταν τα ΜΑΤ συμπεριφέρονται ως δυνάμεις κατοχής, χτυπούν αδιάκοπα, βανδαλίζουν αυτοκίνητα,πυρπολούν τα δάση της περιοχής, όταν μάλιστα υπάρχει εμμονή σε ένα σχέδιο επικίνδυνοπου έχει συναντήσει καθολική αντίδραση. Ο λαός των νησιών έχει κάθε δικαίωμα νααντιπαλεύει μια πολιτική που στρέφεται εναντίον τόσο του ίδιου όσο και των προσφύγων,όπως επίσης έχει δικαίωμα να αντιστέκεται στον κυβερνητικό αυταρχισμό που επιδιώκεινα επιβάλει αυτή την πολιτική με τα ΜΑΤ και τη βία».

«Δια πυρός και σιδήρου» ηκυβέρνηση επιχειρεί να διαιωνίσει την πολιτική του διπλού εγκλωβισμού,μετατρέποντας τα νησιά σε φυλακές προσφύγων για λογαριασμό της ΕΕ. Η πολιτικήαυτή, που πάει χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής, είναι συνέπεια τηςΣυμφωνίας Τουρκίας - ΕΕ και του Κανονισμού του Δουβλίνου, που εφαρμόζει ηκυβέρνηση και στηρίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και άλλα κόμματα.

Δεν θα της περάσει! Απέναντι θαβρίσκει όχι μόνο τους νησιώτες, αλλά και όλο το λαό, που πρέπει να δυναμώσειτον αγώνα για απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών, με αποχώρηση από τηΣυμφωνία ΕΕ - Τουρκίας και τον Κανονισμό του Δουβλίνου, για τη μεταφορά τους σεαξιοπρεπείς εγκαταστάσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα, γρήγορη εξέταση του ασύλουκαι άρση κάθε εμποδίου προς τις χώρες προορισμού, πλήρη ιατροφαρμακευτικήφροντίδα και εκπαίδευση για τα προσφυγόπουλα και τους γονείς τους. Αυτή είναι ημόνη λύση στο αδιέξοδο.