Η αθέατη όψη της Πανδημίας

γράφει ο Πλάτων Ρούτης - proutis0107@rogers.com

Η τηλεόραση και γενικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πολύ συχνά κατά την διάρκεια της ημέρας μάς ενημερώνουν για τούς θανάτους και  τα κρούσματα της πανδημίας.  Ο πλανήτης άλλαξε όψη. Οι δρόμοι στις πόλεις των χωρών ερήμωσαν.  Ο κόσμος έχει μείνει άφωνος μπροστά στην κατάρα αυτής της πανδημίας του κορωνοϊού. Με γοργούς ρυθμούς συνεχίζεται η εξάπλωση της πανδημίας   με τα κρούσματα παγκοσμίως να ξεπερνούν τα 105 εκατ. και οι επίσημα καταγεγραμμένοι θάνατοι να προσεγγίζουν τα 2,3 εκατ. Καθημερινοί θάνατοι και αβεβαιότητα για το μέλλον. Τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών ΜΜΕ, μεταβλήθηκαν σε… «δελτία θανάτου»! Τόσοι νεκροί, τόσοι διασωληνωμένοι, τόσα καινούργια κρούσματα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, έχει πλέον δεύτερη θέση διότι την πρώτη κατέχουν οι «ιατρικοί εκπρόσωποι» για να ενημερώνουν και για να δίνουν απαντήσεις σε απορίες. 

Η πανδημία επηρεάζει έντονα την ποιότητα της ζωής μας. Κοντεύει ένας χρόνος που η πανδημία έχει μπει στη ζωή μας και γνωρίζουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Δεν μιλάμε μόνο για αυτούς που χάθηκαν αλλά μιλάμε και την αβεβαιότητα που έχει μπει στην καθημερινότητα μας επηρεάζοντας με διάφορους τρόπους την ανθρωπότητα. 

Ακόμα και την περίοδο αυτή που έχουν διατεθεί ορισμένα εμβόλια κατά του κορωνοϊού, η ζωή μας επηρεάζεται έντονα από το φόβο και την αγωνία για την αποτελεσματικότητα τους. Όσο πραγματικά  φρικιαστικό είναι για εμάς τους υπόλοιπους να μαθαίνουμε για τους συνανθρώπους μας που έφυγαν από την πανδημία, υπάρχει και μία άλλη όψη της πανδημίας που σχεδόν δεν την ακούμε ούτε είναι και μετρήσιμη σε νούμερα. 

Τα μέτρα προφύλαξης με μάσκες και αποστάσεις μεταξύ μας έχουν δημιουργήσει ένα τοίχος μεταξύ των ανθρώπων. Που είναι η επαφή των ανθρώπων στην χειραψία; που είναι η αγκαλιά στα  παιδιά, στα εγγόνια μας ή στους συγγενείς και φίλους. Όλα αυτά δεν υπάρχουν και όλοι μας έχουμε αναγκαστικά δημιουργήσει ένα προστατευτικό τοίχος γύρω μας. Έχουμε αποστασιοποιηθεί από κοινές εκδηλώσεις που κάποτε παίρναμε μέρος σαν μέλη της κοινότητας των ανθρώπων. Αυτή η ακύρωση της συμμετοχής μας σε κοινωνικές εκδηλώσεις όπως γάμοι, βαφτίσια ή άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις μας απομακρύνει από το κοινωνικό σύνολο. Τα γυμναστήρια κλειστά τα γήπεδα για να αθλούνται οι νέοι κλειστά. Τα σχολεία ανοίγουν και κλείνουν και υπάρχει μια αβεβαιότητα στους μαθητές. Ο τρόπος λειτουργίας των σχολείων αναγκάζει ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά να αλλάξουν σημαντικά τις συνήθειες επαφής τους  με τα άλλα παιδιά κάτι που δεν είναι απόλυτα κατανοητό στο παιδικό μυαλό. Αλλά στην αντιδραστική εφηβική ηλικία η απομόνωση τους οδηγεί σε υποεκτίμηση του κινδύνου και σε πιο δύσκολη υιοθέτηση των υποδεικνυομένων προφυλακτικών μέτρων.

Οι αργοί ρυθμοί στους εμβολιασμούς συμβαδίζουν με τα συμφέροντα της φαρμακοβιομηχανίας για μέγιστη κερδοφορία. Ο κόσμος παρότι πληρώνει με δικά του χρήματα για τα εμβόλια στις κατασκευαστικές εταιρείες, δεν γνωρίζει πόσο κοστίζουν τα εμβόλια και τι συμφωνίες υπάρχουν από τα κράτη. Όσο καθυστερούν τα εμβόλια και το πρόγραμμα εμβολιασμού προχωρεί με πολύ αργούς  ρυθμούς, δίνεται χρόνος για την εμφάνιση νέων μεταλλάξεων του κορονοϊού, όπως η E484K, που έχει παρατηρηθεί στο νοτιοαφρικανικό και βραζιλιάνικο παραλλαγμένο ιό και έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία. ΟΙ φαρμακευτικές εταιρείες εργάζονται από ότι λένε πάνω σε νέας γενιάς εμβόλια που θα είναι πιο αποτελεσματικά στις μεταλλάξεις.  Να μη ξεχνάμε όμως ότι αυτές οι εταιρείες βρίσκονται εκεί για να αποκομίσουν κέρδη και μάλιστα τεράστια κέρδη που ακόμα δεν μάθαμε το μέγεθος τους. 

Γεωπολιτικός ανταγωνισμός και τεχνητή έλλειψη

Ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους, αναφέρθηκε ξανά στον «εθνικισμό των εμβολίων» και στην «τεχνητή έλλειψη» εμβολίων που, όπως είπε, εγείρει μεγάλα εμπόδια στην επίτευξη του παγκόσμιου εμβολιασμού στην κλίμακα που απαιτείται, για να έρθει το τέλος της πανδημίας του νέου κορονοϊού: «Ο εθνικισμός των εμβολίων σε συνδυασμό με μια περιοριστική προσέγγιση στην παραγωγή εμβολίων, είναι στην πραγματικότητα πιο πιθανό να παρατείνει την πανδημία».

«Παρ' όλο τον αυξανόμενο αριθμό επιλογών ως προς τον εμβολιασμό, οι τρέχουσες παραγωγικές δυνατότητες καλύπτουν μόνο πολύ μικρό μέρος της παγκόσμιας ζήτησης», είπε, συμπληρώνοντας πως «το να αφήνεται η πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού χωρίς εμβόλιο όχι μόνο θα διαιωνίσει χωρίς να χρειάζεται την αρρώστια, τους θανάτους, την οδύνη των συνεχιζόμενων λοκντάουν, αλλά θα συμβάλει να εμφανιστούν κι άλλα παραλλαγμένα στελέχη του νέου κορονοϊού».

Ισχυρίστηκε πως «οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες πρέπει να ενωθούν για να ξεπεράσουν αυτήν την τεχνητή έλλειψη» και πρότεινε μέτρα «που μπορούν να ληφθούν για την αύξηση της παραγωγής εμβολίων και τη διεύρυνση της διανομής: Δημόσια κοινή χρήση τεχνολογίας παρασκευής εμβολίων, πνευματικής ιδιοκτησίας και τεχνογνωσίας μέσω του "COVID-19 Technology Access Pool", προσωρινή άρση των εμποδίων πνευματικής ιδιοκτησίας και επέκταση των εθελοντικών συμβάσεων μεταξύ κατασκευαστών».

«Για τον έλεγχο της πανδημίας, η μόνη μόνιμη λύση είναι ο εμβολιασμός όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε όλο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ριζική αύξηση της παραγωγής», κατέληξε.

Το έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μας ότι η απληστία για περισσότερο κέρδος από τις φαρμακευτικές εταιρείες τους εμπόδισαν να γίνει μια συλλογική προσέγγιση για την παραγωγή του εμβολίου. Εν ολίγοις τα βασικά εμπόδια για τη ριζική αύξηση της παραγωγής εμβολίων, που χρειάζεται η ανθρωπότητα για γρήγορη αντιμετώπιση της πανδημίας, είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στο φάρμακο, η παραγωγή εμβολίων με σκοπό το κέρδος και όχι την κάλυψη αναγκών και ο οικονομικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός των καπιταλιστικών κρατών. Οι φαρμακοβιομηχανίες, όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένες να μοιραστούν εθελοντικά την πνευματική ιδιοκτησία και τεχνογνωσία τους, αλλά ούτε και να προχωρήσουν σε μεγάλες επενδύσεις που θα μειώσουν το ποσοστό κέρδους τους. Στο μεταξύ, επωφελούνται και από την έλλειψη που αυξάνει τις τιμές.

Αντίθετα, αν το φάρμακο δεν ήταν καπιταλιστική ιδιοκτησία, αλλά κοινωνικό αγαθό θα προωθούνταν η παγκόσμια επιστημονική συνεργασία για την ανάπτυξη εμβολίων, θα υπήρχε έγκαιρα σχεδιασμός, προκειμένου να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες για μαζική παραγωγή εμβολίων, ώστε να καλυφθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα όλος ο πληθυσμός και να αντιμετωπιστεί άμεσα η πανδημία. Στον βωμό του κέρδους επομένως θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές. Θ’ ακούσουμε πολύ περίεργα πράγματα από κάποιους που δήθεν ενδιαφέρονται για τους λαούς, και όσα θα αναγγείλουν, θα έχουν στόχο τον πλήρη έλεγχό μας, όπως έκανε μέχρι τώρα η ευρωπαϊκή ένωση