47ο Μνημόσυνο Πεσόντων από την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο

47 χρόνια συμπληρώνονται από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η οποία χώρισε το νησί στα δύο και άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς, εκατοντάδες αγνοούμενους και προσφυγοποίησε 120.000 Ελληνοκύπριους. 

Η οργανωμένη ομογένεια και οι ομογενείς διατρανώνουν και φέτος ότι δεν ξεχνούν τα δραματικά γεγονότα του Ιουλίου του 1974. Tα μέλη της Κυπριακής Κοινότητας Τορόντο τέλεσαν Επιμνημόσυνη Δέηση για τους πεσόντες στην τουρκική εισβολή, την αποφράδα ημέρα της 22ας Ιουλίου 1974, την περασμένη Κυριακή το πρωί στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, όπου παράλληλα Μνημόνευσαν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και τους Επισκόπους που Μαρτύρησαν την 9η Ιουλίου 1821.  

Ο Αρχιεπίσκοπος Καναδά κ. Σωτήριος,   στην ομιλία του αναφέρθηκε στις παιδικές του μνήμες, αλλά και στον πόνο και τις δυσκολίες που βίωσαν οι αδελφοί μας στην Κύπρο, αλλά και στην Ήπειρο.

Σε ιδιαίτερα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, ο Ύπατος Αρμοστής της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ότταβα, Βασίλης Φιλίππου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πρέπει να γνωρίζουμε πως το καλύτερο μνημόσυνο για τους ήρωες μας, είναι να κρατάμε ψηλά τις αρετές και να ακολουθούμε το δρόμο του αγώνας και της Ελευθερίας όπως η Ελληνική Ιστορία επιτάσσει και όπως η μοίρα του Έθνους ορίζει.», ενώ παράλληλα πρόσθεσε, ότι απέναντι στην προκλητικότητα της Τουρκίας, και “Στις ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές που διέρχεται η Κύπρος, σας καλώ σε συνεχή επαγρύπνηση ανανεώστε τις δυνάμεις σας, αναδιπλώστε τις προσπάθειες σας όπως η μοίρα του Έθνους ορίζει μέχρι που το ανεκτίμητο αγαθό της ελευθερίας ανατείλει στην εναλίαν  Κύπρον.”

Στη συνέχεια, η Κοινότητα του Αγίου Νικολάου παρέθεσε ένα υπέροχο γεύμα στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής (σύμφωνα με τις οδηγίες για τη δημόσια υγεία). 

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την Κυπριακή Ομοσπονδία Καναδά υπό την αιγίδα του Ύπατου Αρμοστή της Κυπριακής Δημοκρατίας στον Καναδά σε συνεργασία με τα μέλη της.

Μεταξύ των παρευρισκόμενων ήταν ο Υπατος Αρμοστής της Κύπρου στον Καναδά  Βασίλειος Φιλίππου, η εκπρόσωπος του Ελληνικού Προξενείου στο Τορόντο Αντζουλέτα Ηλιοπούλου, ο Βουλευτής (MPP) για την περιοχή Scarborough-Agincourt Aris Babikian, o Nick Mantas, Δημοτικός Σύμβουλος του Τορόντο, o Δημήτρης Σούδας, Επίτιμος Πρόξενος της Κύπρου στο Τορόντο και ο Tony Clement, πρώην υπουργός της επαρχιακής και ομοσπονδιακής κυβέρνησης, η πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Καναδά Χριστίνα Αμυγαδαλιδή, η πρόεδρος της Κυπριακής Κοινότητας Τορόντο Ειρήνη Ραμφάλη, ο πρόερος της Ε.Κ.Τ. Αντώνης Αρτεμάκης, μέλη της ευρύτερης Ελληνικής - Κυπριακής παροικίας καθώς και μέλη Εθνοτοπικών οργανώσεων. 

 Ο τερματισμός της κατοχής, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η επανένωση του νησιού και του λαού είναι ο πρώτιστος στόχος της ελληνοκυπριακής πλευράς, μέχρι την τελική δικαίωση. «Δεν ξεχνάμε το έγκλημα που διαπράχθηκε στην Κύπρο 45 χρόνια πριν. Γι’ αυτό ως Ελληνισμός θα αγωνιζόμαστε μέχρι να δικαιωθούν οι ήρωές μας και να δούμε επιτέλους μία Κύπρο ελεύθερη, ασφαλή και ενιαία»

Ακολουθεί η ομιλία του Ύπατου Αρμοστή της Κυπριακής Δημοκρατίας στον Καναδά κ. Βασίλη Φιλίππου.

"

Με αισθήματα  εκτίμησης και υπερηφάνειας τιμούμε την μνήμη των πεσόντων ηρώων κατά την τουρκική εισβολή του 1974.

Κάθε φορά που ξαναζούμε νοερά τις πράξεις ηρωισμού και άφθαστου ηθικού μεγαλείου των ηρώων πεσόντων για την ελευθερία νιώθουμε να διευρύνεται ο ηθικός χώρος της ψυχής  μας και αναλογιζόμαστε πως η ψυχή μας δεν ανήκει αποκλειστικά σ’ εμάς και στην οικογένεια μας αλλά και στην πατρίδα μας και πως αυτό αποτελεί την ηθική υποχρέωση προς τους ήρωες της 20^ης Ιουλίου.

Συνειδητοποιούμε πως όπως λέει και ο εθνικός ποιητής «δεν είμαστε από τα χέρια μας μονάχα αλλά το χρωστούμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».

Από αυτά τα συναισθήματα διακατεχόμαστε σήμερα όταν με την ευκαιρία αυτήν των τελετών μνήμης ξαναζούμε τις δραματικές στιγμές της Βάρβαρης Τουρκικής Εισβολής του 1974.

Η ιστορία μας είναι μία συνεχής αλυσίδα ηρωισμού, θυσιών αυταπάρνησης  και μεγαλοψυχίας. Είναι μία πορεία  προς την ηθική τελείωση και την μέθεξη του θείου. Είναι μία πορεία όρθια, αγωνιστική,  ελπιδοφόρα.

Πρέπει να γνωρίζουμε πως το καλύτερο μνημόσυνο για τους ήρωες μας, είναι να κρατάμε ψηλά τις αρετές και να ακολουθούμε το δρόμο του αγώνας και της Ελευθερίας όπως η Ελληνική Ιστορία επιτάσσει και όπως η μοίρα του Έθνους ορίζει.

Αυτός ας είναι ο όρκος και η υπόσχεση στην Κύπρο και στους προγόνους μας και ας είναι λόγος τιμής στα παιδία μας και στις γενιές που θα έρθουν ότι εδώ στη μαρτυρική νήσο υπάρχει αυτό που ονομάζουμε Εθνική αξιοπρέπεια τιμή και συνείδηση.

Γιατί όπως κι αν ακόμη σκλαβώσουμε τον άνεμο, καλύψουμε τον ήλιο με πέπλο αιματινό, γέμισαν κυπαρίσσια τα βουνά μας  θα μείνει τόπος ν’ αποθέσουμε τις ελπίδες μας. Η σοφή υποθήκη του μεγάλου  Μακρυγιάννη ποτέ δεν ήταν τόσο αναγκαία ως υπόμνηση αλλά σαν λάβαρο  του αγώνα μας,  «ότι τούτη την πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί και ο λαός  μας θα ζήσει και η Κύπρος θα δικαιωθεί».

Στις ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές που διέρχεται η Κύπρος, σας καλώ σε συνεχή επαγρύπνηση ανανεώστε τις δυνάμεις σας, αναδιπλώστε τις προσπάθειες σας όπως η μοίρα του Έθνους ορίζει μέχρι που το ανεκτίμητο αγαθό της ελευθερίας ανατείλει στην εναλίαν  Κύπρον.

Τιμούμε επίσης σήμερα την μνήμη του ιερομάρτυρα Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, ο οποίος απαγχονίσθηκε από τους Τούρκους. Αναφέρομε στην επιστολή των Κυπρίων για τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό.

Σε αναφορά τους προς το  Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι Κύπριοι της εποχής εξαιρούν τις αρετές του και τον χαρακτηρίζουν «γνωστικό, σώφρονα, άγρυπνο, ενάρετο παντοίος όλος χριστιανό, πρόμαχο της πατρίδος».

Κομίζομε διαχρονικά έτσι ως Ελληνισμός, σπαρακτικός και επώδυνος στη μνήμη μας το νέφος των μαρτύρων και των αγίων και των οσίων. Ως ευλογία και ως δωρεά και ως παράδειγμα και υπόδειγμα ζωής, χριστιανικού αλλά και ιστορικού βίου.

Με αυτές τις προϋποθέσεις προσεγγίζουμε το μαρτύριο και τη θυσία του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού που απαγχονίστηκε στις 9 Ιουλίου το 1821.

Σας μεταφέρω νοερά στα λόγια και στο διαχρονικό μήνυμα των στίχων του ποιήματος του Κυπρίου ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη.

«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ηξηλείψει, κανένας, γιατί σιέπει την που τα 'ψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει» και ακόμα σε εκείνο το μνημειώδες επίγραμμα του, «Σὺ ποῦ σκοτώθης γιὰ τὸ φῶς σήκου νὰ δῇς τὸν ἥλιο, ξύπνα, νὰ δεὶς τὸ αἷμα σου πῶς ἔγινε βασίλειο». Έτσι ακριβώς παλεύουν στην ψυχή και στη μνήμη μας οι ήρωες και οι μάρτυρες του Ελληνισμού."