Ο δικός μας Αποχαιρετισμός, για μία Κυρία που έφυγε

Χιλιάδες τόμοι έχουν γραφτεί και άλλες χιλιάδες λόγια έχουν ειπωθεί, κι όμως,

κάθε φορά που συναντώ τον θάνατο μόνο τη Σιωπή βρίσκω πιο ταιριαστή.

Μένω άφωνος στο μεγαλείο του. Αλλά και πιο μεγάλη η υποχρέωση μου,

τον Σεβασμό σε αυτόν αλλά και την μόνη παρηγοριά
ότι η ζωή που μόλις τελείωσε δεν πέρασε Αξόδευτη.

Οι άνθρωποι μετράμε τον Χρόνο με ώρες, ημέρες και χρόνια.
Κρατάμε λογαριασμό διαβάζοντας τους αριθμούς σε κάποιο ημερολόγιο,

επάνω στον άμπακο, στην πλάκα με το κοντύλι.
Υπολογίζουμε πόση ζωή έζησε ο καθένας και σκαλίζουμε τα νούμερα σε μια μαρμάρινη πλάκα.

Πότε ήρθε και πότε έφυγε, πρόσθεση, αφαίρεση, η ψευδαίσθηση του μετρημένου Χρόνου,

το κατά συνθήκη ψέμα, όνομα, επώνυμο, χρόνια,
Ο Χρόνος δεν μετριέται. Μόνο βιώνεται.
Ό,τι δεν βιώθηκε, δεν υπήρξε. Μηδέν εις το πηλίκο.

Μοναξιά, μες στη στοργή.

Μέτριος, στη τελειότητά σου.

Σα να λέμε μηδενικό τη μονάδα -το ολόκληρο!

Κενό μέσα στη χαρά σου.

Ό,τι δεν ζήσαμε, λείπει από τον λογαριασμό.
Και η ζωή που δεν ξοδεύτηκε, γίνεται φόβος και οδύνη μπροστά στον θάνατο.

Τουλάχιστον, η ζωή της Φώφης Γεννηματά, μόνο αξόδευτη δεν ήταν.
Δίδαξε αξιοπρέπεια, θάρρος και μαχητικότητα.
Τη βαριά κληρονομιά του καρκίνου, την πολέμησε παλικαρίσια στα ίσα με τον τρόπο που έζησε.
Δεν κρύφτηκε.
Δεν άφησε τον χρόνο να γλιστρήσει.
Τίμησε ό,τι της δόθηκε και το ΕΖΗΣΕ.

Αυτή είναι η δική της κληρονομιά.

Ας είναι καλά εκεί που πάει. Καλό ταξίδι Κυρία μου
Αν πράγματι, όταν πεθαίνει κανείς, ξεκινάει για κάπου.

Το «ύστατο χαίρε» στη σπουδαία γυναίκα και πολιτικό

Το «ύστατο χαίρε» στη σπουδαία γυναίκα και πολιτικό, Φώφη Γεννηματά, απηύθυναν χιλιάδες κόσμου που τη συνόδευσαν μέχρι το Α΄Νεκροταφείο Αθηνών, όπου ετάφη.

Η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας, η οικογένεια, φίλοι, συνεργάτες, αλλά και εκατοντάδες πολίτες, σε κλίμα οδύνης, τη συνόδευσαν έως την τελευταία της κατοικία. Μια μεγάλη πομπή συνόδευσε τη Φώφη Γεννηματά, από την Μητρόπολη Αθηνών στο Α' Νεκροταφείο, με τιμές εν ενεργεία υπουργού, περνώντας πρώτα έξω από τη Βουλή, όπου η πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ, έδωσε τις πολιτικές της μάχες πάντα με σεβασμό απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους.

Ημέρα εθνικού πένθους η σημερινή, με τις σημαίες να κυματίζουν μεσίστιες σε όλα τα δημόσια κτήρια, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στις πρεσβείες της χώρας σε ολόκληρο τον κόσμο, ως απόδοση τιμής στην εκλιπούσα πολιτική αρχηγό.

Υπό τους ήχους του Εθνικού Ύμνου και με πλήθος κόσμου να φωνάζει «Αθάνατη» και «Σε αγαπάμε», η Φώφη Γεννηματά οδηγήθηκε στην τελευταία της κατοικία. 

Συντετριμμένοι οι δικοί της άνθρωποι, τα παιδιά της, ο συζυγός της, η αδερφή της, η πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης την αποχαιρέτησαν αφήνοντας ένα τριαντάφυλλο στον τάφο της. 

Νωρίτερα, μέσα σε κλίμα βαθιάς οδύνης τελέστηκε στη Μητρόπολη Αθηνών η εξόδιος ακολουθία, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου. Ρίγος συγκίνησης προκάλεσαν οι επικήδειοι που εκφώνησαν τα τρία παιδιά της Φώφης Γεννηματά.

«'Η αγάπη και η στοργή σου δεν είχε όρια. Κάτι που, παρά την απαιτητική σου καριέρα, την νιώθαμε έντονα. Ήσουν αγωνίστρια της ζωής για τη ζωή. Έγινες έτσι υπόδειγμα για πάρα πολλούς ανθρώπους», τόνισε ο γιος της, Γιώργος.

«Ήσουν πάντα δίπλα μας. ... Μαχήτρια», ανέφερε η κόρη της, Κατερίνα.

«Το ζεϊμπέκικο της ζωής σου, το χόρεψες καλύτερα από όλους», είπε η κόρη της, Αιμιλία.

«'Πρότυπο αισιοδοξίας και διακριτικότητας», χαρακτήρισε τη Φώφη Γεννηματά η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στον επικήδειο λόγο της, τονίζοντας ότι η εκλιπούσα '«έκανε οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου».

Την αξιοπρέπεια και την γενναιότητα της εξήρε ο πρόεδρος της Βουλής σημειώνοντας ότι το μεγαλύτερο χειροκρότημα είναι αυτό που δε θα ακούσει η ίδια. 

«Η αρρώστια ΔΕΝ σε λύγισε ποτέ. Πάλεψες με νύχια και με δόντια και μας κράτησες όρθιους», κατέληξε ο Γραμματέας του ΚΙΝ.ΑΛ., Μανώλης Χριστοδουλάκης.