The Φ word

Πέρασαν 549 ημέρες από την επίσημη ανακοίνωση της πανδημίας και το πρώτο lockdown εδώ στον Καναδά. Ζήσαμε και ζούμε ιστορικές στιγμές, από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και κάθε μέρα λαμβάνουμε πληθώρα πληροφοριών – και καθένας από εμάς αποκωδικοποιούμε την πληροφόρηση αυτή σύμφωνα πάντα με την προσωπική μας αντίληψη και το πως μας εξυπηρετεί. Άλλωστε όλοι μας έχουμε «άποψη» και «δικαιώματα». Συμφωνείτε;;

Ο φανατισμός και ο διχασμός γι’ ακόμη μια φορά βρίσκονται στο τραπέζι και εμείς καλούμαστε να τοποθετηθούμε ή να διαλέξουμε πλευρά. Η ανθρωπότητα βάλλεται από τον ίδιο τον άνθρωπο κι αυτή είναι ίσως η δυσκολότερη μας δοκιμασία. Με ευκολία επιρρίπτουμε ευθύνες στις εκάστοτε κυβερνήσεις - που εμείς ψηφίσαμε - και δεν μας περνάει καν από το μυαλό να αναλάβουμε τις δικές μας. Τι είναι αυτό που μας κάνει να συμπεριφερόμαστε τόσο αλλόκοτα που δεν μας νοιάζει ούτε η υγεία της ίδιας μας της οικογένειας; Φόβος. Φόβος. Και πάλι Φόβος.

Στην αρχή θα φοβηθείς για την υγεία σου, και είναι φυσιολογικό, βρέθηκες χωρίς να το έχεις επιλέξει στον κυκλώνα μιας άγνωστης πανδημίας. Θα δεις, θα ρωτήσεις, θα θες να μάθεις πως να προστατευθείς, θα ακούσεις ότι «πίνοντας αρκετό νερό ο ιός θα φύγει» κι εσύ θα το κάνεις, γιατί φοβάσαι. Θα πιστέψεις ό,τι δεις από το έγκυρο Facebook της «Σούλας Μπούλας», γιατί έχει γιο κτηνίατρο κι όλο και κάτι θα ξέρει, δεν μπορεί! Θα θες να γραπωθείς από οποιαδήποτε πληροφορία που θα ακουστεί κατανοητή στ’ αυτιά σου. Αχ καημένοι μου επιστήμονες τόσα χρόνια σπουδών...συγνώμη!

Μετά θα νιώσεις τον φόβο του βιοπορισμού. Θα δεις δραστικές αλλαγές στον επαγγελματικό σου χώρο, νέα δεδομένα και αυτά που ήξερες τόσο χρόνια ξαφνικά γίνονται στάχτη. Η δουλειά και καθημερινότητα περιορίζονται μόνο στο σπίτι κι αν έχεις χάσει την δουλειά σου (προσωρινά) έχεις το πλεονέκτημα να ζεις σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση μπορεί να σε στηρίξει οικονομικά αυτές τις δύσκολες στιγμές. Θα δεις όλα γύρω σου να κλείνουν, θα δεις τρομακτικές ουρές στα καταστήματα, θα δεις την ευκολία που είχε η ζωή σου να διακυβεύεται κι εσύ να απορείς πότε θα ξανά ανοίξουν τα κομμωτήρια ή τα Γουίνερς…γιατί αυτές ήταν οι βασικές σου ανάγκες.

Στο τέλος έρχεται ο φόβος της αβεβαιότητας, που σου ξυπνά όλα τα πρωτόγονα ένστικτα και σε κάνει να παραλογίζεσαι. Φοβάσαι για τις επιπτώσεις της οικονομία, δεν βρίσκεις πλέον την γαλλική σαμπάνια που έπινες και σε λούζει κρύος ιδρώτας. Δεν μπορείς να προγραμματίσεις τον γάμο τον ονείρων σου και το νυφικό θέλει ξανά φτιάξιμο, «Ωιμέ» και τι θα κάνεις;; Πρέπει να ξεσπάσεις κι εσύ κάπου και δεν σε αδικώ! Θα πας για είδη πρώτης ανάγκης και θα γκρινιάξεις που έχει κόσμο και θα αρχίσεις την καταμέτρηση πληθυσμού. Θα πας στο ταμείο και θα παραπονεθείς στον εργαζόμενο που σε εξυπηρετεί και θα ζητιανεύεις δωρεάν ψυχανάλυση. Μετά ο εργαζόμενος θα σκέφτεται «μήπως να κάτσω σπίτι μου να παίρνω το επίδομα, περισσότερα θα βγάζω…».

Τα τελευταία 100 χρόνια περάσαμε γενοκτονίες, παγκοσμίους πολέμους, εμφυλίους, χούντες, τρομοκρατικές επιθέσεις, κυβέρνηση Τραμπ και είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην ξέρουμε πως να διαχειριστούμε τα συναισθήματα μας, «ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑ»!! Κι αν νομίζεις ότι έχεις χάσει την γη κάτω από τα πόδια σου, να σου θυμίσω ότι ζεις σ’ έναν κόσμο με όλα τα καλούδια, με δωρεάν ιατρική περίθαλψη, έχεις ίντερνετ και μπορείς να επικοινωνήσεις με όλο τον κόσμο, να ενημερωθείς, να διασκεδάσεις, να δεις ταινίες, να διαβάσεις βιβλία, να ακούσεις μουσική, έχεις τα πάντα κυριολεκτικά στα πόδια σου ανά πάσα στιγμή και τα ράφια στο σούπερ μάρκετ είναι ακόμη γεμάτα. Μην αισθάνεσαι αδικημένος και μαστιγωμένος από την μοίρα και το σύστημα, όχι ακόμη τουλάχιστον, σήκωσε το κεφάλι και νίκησε όλους τους φόβους σου. Έτσι εξολοθρεύονται οι πάσης φύσεως ιοί.