Παρελαύνουμε, για να μη ξεχάσουμε!

Επειδήπάλι θα ειπωθούν πολλές μπούρδες για την παρέλαση, το νόημά της, την καταγωγήτης, την αξία της και το λόγο ύπαρξης της στις μέρες μας, σκέφτομαι τα εξής:

ΟΧΙ, η παρέλαση δεν είναι φασιστικό κατάλοιποτου Μεταξά, ακόμα κι αν και όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα την χρησιμοποίησαν.

Η παρέλαση αντλεί την καταγωγή της από τηναρχαιότητα, τους Αθηναϊκούς θριάμβους αλλά και τους τρεις Σπαρτιατικούς χορούς. Ακόμα και τώρα, βλέπουμε μια παραλλαγή τους:

Μπροστά οι γέροντες (όσοι μας έχουν απομείνειανάπηροι πολέμου) που δηλώνουν πως ήταν κάποτε γενναία παλικάρια (Άμμες ποκ΄ήμες άλκιμοι νεανίαι).

Μετά ακολουθούν οι στρατιώτες, οι μάχιμοι άντρες(και γυναίκες πια) της εποχής, που λένε "εμείς είμαστε τώρα γενναίαπαλικάρια, κι αν σου βαστάει, δοκίμασε" (Άμμες δε γ΄ ειμέν, αι δε ληςπείραν λάβε).

Μια μέρα πριν τη στρατιωτική παρέλαση, γίνεται ημαθητική. Ο τρίτος χορός των παιδιών στην ουσία, αυτών που θα αναλάβουν στομέλλον και μας διαβεβαιώνουν ότι θα γίνουν πολύ καλύτεροι από μας (Άμμες δε γ΄εσσόμεθα πολλώ κάρρονες).

Στην παρέλαση συμμετέχει ενεργά η πόλις. Ολος οκόσμος, ο οποίος παρακολουθεί, τραγουδά, ζητωκραυγάζει, σιωπά, καμαρώνει καιβουρκώνει.

Οχι, η παρέλαση δεν είναι χαιρετούρες προς τουςεπισήμους. Κανείς ζωντανός δεν είναι επίσημος εκείνη τη μέρα. Οι επίσημοι είναιντεκόρ για τον πραγματικό τιμώμενο: Τους Νεκρούς του Πολέμου.

Η παρέλαση όλη, οι μαθητές, τα σωματεία, οιαντιπροσωπείες, η μπάντα κι οι στρατιώτες στρέφονται προς το Μνημείο τωνΠεσόντων, χαιρετούν και αποδίδουν τιμή στους νεκρούς της Ελλάδας, εκείνους πουέδωσαν τη ζωή τους για το ύψιστο αγαθό, την Ελευθερία.

Δεν έχουμε γιορτή της πατάτας στην Ελλάδα, ούτεΧάλογουιν. Κάθε επίσημη γιορτή μας όμως αυτό το νόημα έχει. Τιμή και μνήμη σεκείνους που αντιστάθηκαν στην υποδούλωση.

Τι είναι Έλληνας και τι Ελλάδα;

Κατ' αρχάς, ποια ήταν η Ελλάδα ανά τους αιώνες; Οι6 τόσες δα μικρούλες Πόλεις-Κράτη της αρχαιότητας ή η μισή υφήλιος τουΜεγαλέξανδρου;

Η Ελλάδα δεν είναι τόπος. Είναι τρόπος. Ηελληνικότητα δεν είναι hardware, είναι software.

Γιαυτό και Έλληνας είναι ο καθένας που μετήλθε τηςελληνικής παιδείας. Έμαθε, κατανόησε, αποδέχτηκε και φωτίστηκε από αυτήν κιέτσι άλλαξε για πάντα. Όπου κι αν έχει γεννηθεί.

Τι συμβολίζει η Γαλανόλευκη;

Η σημαία μας τώρα, η οποία άλλαξε μορφές (λάβαρο,φλάμπουρο, μπαϊράκι), μπήκαν κορώνες, βγήκαν στέμματα, ιερές επιγραφές (Η ταν ήεπι τάς, Ελευθερία ή Θάνατος, Εν τούτω Νίκα κλπ), αποδόθηκαν χίλιοι συμβολισμοί(το λευκό του κύματος και το γαλάζιο του ουρανού, το μπλε του ράσου τουΠαπαφλεσσα και το άσπρο της φουστανέλας του Κολοκοτρώνη, τα σήματα τηςΑεροπορίας, του Πεζικού και του Ναυτικού κλπ) δεν είναι ένα απλό έμβλημα.

Η σημαία αποτελεί το πιο σεβαστό κρατικό σύμβολοκαι προστατεύεται από το Σύνταγμα της κάθε χώρας. Είναι η εθνική πολεμικήσημαία μπροστά από την οποία ορκίζονται πίστη στην πατρίδα οι στρατεύσιμοι κάθεχώρας.

Αυτός είναι και ο λόγος που η σημαία αποτελεί τοσπουδαιότερο λάφυρο της μάχης και πρέπει να φυλάγεται με νύχια και με δόντιακυριολεκτικά.

Οι Ρωμαίοι διέλυαν αμέσως τις λεγεώνες που έχαναντη σημαία τους, διαβάζουμε στην ιστορία.

Πολεμική;

Ναι. "Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί" μάςλέει ο Ηράκλειτος, εννοώντας ότι όλα στη ζωή κερδίζονται με μάχη. Τίποτα δενσου χαρίζεται.

Αν είσαι υπόδουλος, πρέπει να πολεμήσεις γιααπελευθερωθείς. Κι αν έχεις την τύχη να γεννηθείς ελεύθερος, σίγουρα κάποιοςάλλος πολέμησε για σένα.

Επιτρέπεται να κρατάει τη σημαία μας κάποιος"μη Έλληνας;"

Το κάθε σχολείο, σύλλογος, ένωση, σύνδεσμος,σωματείο, ομάδα, σύνολο κλπ, θα έπρεπε να έχει το δικό του έμβλημα, το σήμα τουδηλαδή και με αυτό να συμμετέχει στην παρέλαση.

Φυσικά το δικαίωμα να παρελάσει, θα πρέπει να έχεικάθε μαθητής του σχολείου, κάθε μέλος του συλλόγου, ή του σωματείου κ.λ.π.ανεξάρτητα από την εθνικότητα και τη θρησκεία του, εφόσον το επιθυμεί και τουεξηγηθούν οι λόγοι για τους οποίους παρελαύνει:

Δηλαδή, φόρος τιμής στους πεσόντες για τηνΕλευθερία και την Ανεξαρτησία και υπόσχεση ότι και ο ίδιος θα αγωνιστεί και θαπράξει ανάλογα κάτω από τα ελληνικά ιδεώδη.

Ο Σημαιοφόρος ειδικά, με το που σηκώνει τη σημαία,αποδέχεται ακόμα και να πεθάνει για αυτήν και τα ιδανικά της, παρά να του πέσειαπό τα χέρια.

Η σημαία λοιπόν δεν είναι ούτε έπαθλο ούτε βραβείοούτε αριστείο. Είναι τιμή κι ευθύνη για αυτόν που την φέρει.

Είναι ο Αντεντοκούμπο Έλληνας;
Είναι ο Πύρρος Δήμας;
Είναι τα παιδιά των Ελλήνων ομογενών που έχουνγεννηθεί σε ξένη χώρα;
Είναι τα παιδιά των ξένων που έχουν γεννηθεί στηνΕλλάδα;
Είναι ο Αμίρ το προσφυγάκι από το Αφγανιστάν πουθέλει διακαώς να παρελάσει;

Έλληνας μπορείς να είσαι επειδή γεννήθηκες στηνΕλλάδα μα αυτό δεν φτάνει. Μπορείς να είσαι επειδή σπούδασες ελληνικά μα κιαυτό δεν φτάνει. Μπορεί να είσαι επειδή έχεις έναν ή δυο γονείς Έλληνες μα κιαυτό επίσης δεν φτάνει από μόνο του.

Από την άλλη, μπορείς επίσης να είσαι Ελληνας μεδυο γονείς Αφρικανούς. Γεννημένος στην Ελλάδα ή αλλού. Μπορείς να είσαι Ελληναςμουσουλμάνος (όπως οι Πομάκοι ή οι περισσότεροι Ρομά).

Μπορείς ακόμα να είσαι Έλληνας χωρίς να έχεις τοδιαβατήριο και τη "βούλα". Σαν τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό:

"Αγάπησα αυτή τη γλώσσα (την ελληνική) ...γιατί ό,τι έχει λεχθεί καλό από τον άνθρωπο έχει ως επί το πλείστον λεχθεί σ’αυτή τη γλώσσα. Με τα λατινικά κυβέρνησα την αυτοκρατορία μου. Ο επιτάφιος μουθα χαραχτεί στα λατινικά στον τοίχο του μαυσωλείου μου στις όχθες του Τίβερη,ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΖΗΣΕΙ."

Οπότε, δεν θα το πούμε εμείς ποιος είναι Έλληναςκαι ποιος όχι. Αυτό, θα το πουν οι ίδιοι. Με τις πράξεις, τα έργα τους και τοντρόπο ζωής τους.

Λένε πως είμαστε από τους πιο περήφανους λαούς γιατην καταγωγή μας. Αλήθεια είναι. Η ελληνικότητα είναι τίτλος τιμής, όχι απλάένα ενδεικτικό ιθαγένειας και γλώσσας.

Είναι ένα άυλο σύνολο κουλτούρας και πολιτισμού πουπραγματώνεται και διαιωνίζεται μέσα από τον κάθε φύσει η θέσει Έλληνα.

Ο Αλέξανδρος ο Μέγας, για τον οποίον ερίζουνξαφνικά μερικοί μετά από 2.500 χρόνια, αυτοπροσδιορίζεται διακηρύττονταςπανηγυρικά: "Ευτυχώς που γεννήθηκα Έλληνας!" ("ευγνωμονώ τοιςθεοίς ότι εγεννήθην Έλλην") και τιμά με τη ζωή του την ελληνικότητά τουαυτή.

Είμαστε Γραικοί και Πανέλληνες, λέξεις πανάρχαιεςπου εμφανίζονται στον Αριστοτέλη και στα Ομηρικά Έπη.

Τέλος, η παρέλαση ουδεμία σχέση έχει με στρατιωτικήπειθαρχία και φασιστική ρομποτοποίηση των παιδιών, που διάβασα κάπου και μεέπιασαν τα γέλια.

Η δικιά μας παρέλαση δεν έχει να κάνει με βήματατης χήνας και ομοιομορφία κομμένη με το μαχαίρι. Στη δική μας παρέλαση δενπροσπαθούμε να μοιάσουμε στους άλλους σε βαθμό τέτοιο που να χάνεται ηπροσωπικότητα μας.

Η παρέλαση για τους Έλληνες και τουςελληνοπαιδευμένους, είναι εκείνη η μοναδική ώρα που ο ασύνταχτος, ελεύθερος κιαπείθαρχος λαός μας (κι όσοι τον αποδέχονται και τον ακολουθούν), ΣΥΝΤΟΝΙΖΕΤΑΙκαι συγχρονίζει το βήμα του, τη σκέψη του και την καρδιά του με το νταούλι,ακολουθώντας τη σημαία, για να τιμήσει όλα αυτά που είπαμε παραπάνω. Χορός καιμνημόσυνο ταυτόχρονα.

Το ίδιο νταούλι που χτυπάει άλλοτε σαν όργανο γιαγιορτή κι άλλοτε σαν τύμπανο του πολέμου. Του αιώνιου δηλαδή Αγώνα.

Έτσι, όταν στέλνουμε τα παιδιά μας στηνπαρέλαση, όταν γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους (σε όποιο μέρος του κόσμου κιαν είμαστε) δεν το κάνουμε για το φολκλόρ, ούτε το παίζουμε Ελληναράδες.

Το κάνουμε "τοις κείνων ρήμασιπειθόμενοι" και με την κρυφή ελπίδα τα παιδιά μας να γίνουν "πολλώκάρρονες" από εμάς.

Επειδή κάθε γιορτή μας ανεξαιρέτως εμπεριέχει τηχαρμολύπη, έτσι και η 28η Οκτωβρίου εκτός από ημέρα αφιερωμένη στην άρνηση στηνυποταγή και την υποδούλωση είναι και μέρα μνήμης.

Ένα πραγματικό μνημόσυνο σε αυτούς που έδωσαν τηζωή τους στον αγώνα αυτόν, αποδεικνύοντας πως για ό,τι αξίζει κανείς να ζει,αξίζει και να πεθαίνει.

Στη φωτογραφία βλέπουμε να παρελαύνουν στηνπλατεία Συντάγματος (κατά άλλες πηγές στο Ναύπλιο και κατά άλλους στηνΤρίπολη), την 28η Οκτωβρίου του 1946, μανάδες, χήρες και κόρες πεσόντων στουςΒαλκανικούς Πολέμους του 1912-1922.

Αν κάποιος μισεί τον πόλεμο, είναι σίγουρα αυτές οιγυναίκες. Γιατί παρελαύνουν όμως; Για να μην ξεχάσουμε.