ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ: Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Παντελεήμονος μεγαλομάρτυρος «Οφείλομεν ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν»

ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΔΥΝΑΤΟΙ
ΓΙΑ ΕΝΑ σπουδαίο θέμα κάνει λόγο, το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα. Για τους δυνατούς και τους αδυνάτους Χριστιανούς στην πίστη. «Οφείλομεν ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν». Δηλαδή, εμείς που είμαστε δυνατοί στην πίστη και στην αρετή, έχομε υποχρέωση να δείχνουμε ανοχή και συμπάθεια στις πνευματικές αρρώστιες των αδυνάτων αδελφών μας. Η δική μας αγάπη άλλωστε στους άλλους είναι οφειλή. Έχομε χρέος να αγαπούμε τους άλλους. Ενώ η αγάπη του Χριστού σε μας είναι χαριστική. Χαρίζεται σε μας ο Χριστός, γι’ αυτό μας αγαπά. Αλλά πώς εμείς είμαστε δυνατοί;
Α. ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ
Δυνατός και ισχυρός, παντοδύναμος, άγιος και τέλειος κατά πάντα είναι μόνον ο Θεός. Κάθε μέρα στην προσευχή μας, το ομολογούμε: «Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός...». Και η Παναγία μας ομολογεί στην ωδή της: «Εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού». Έκανε σε μένα μεγάλα θαυμαστά έργα Αυτός που είναι απεριόριστη η δύναμή Του και άγιο το όνομά Του.
Εμείς οι άνθρωποι είμαστε όλοι αδύνατοι. Πρέπει να το ομολογήσουμε ότι είμαστε γεμάτοι αδυναμίες. Αδύνατοι όλοι μας. Αλλά γινόμαστε δυνατοί με την παντοδύναμη χάρη του Χριστού μας, όσοι πιστεύουν ολόψυχα στον Κύριο. Όσοι έχουν στενή επικοινωνία μαζί Του, με την ζωντανή προσευχή και την καθημερινή μελέτη της Αγίας Γραφής. Όσοι μετέχουν τακτικά στα άγια Μυστήρια της Εκκλησίας μας γίνονται δυνατοί, σταθεροί, εδραίοι και αμετακίνητοι στο καλό και στην εν Χριστώ ζωή. Γράφει χαρακτηριστικά ο ο ιερός Χρυσόστομος: «Έγινες δυνατός; Στον Θεό το οφείλεις, που σε έκανε τέτοιον». Με τέτοιο αίσθημα θα αποδώσεις και συ, δηλαδή θα θεραπεύσεις την ασθένεια του άλλου. Κάποτε και εμείς είμασταν ασθενείς, αλλά με τη χάρη Του γίναμε δυνατοί. «Οφείλομεν λοιπόν, (χρωστάμε) εμείς οι δυνατοί με τη χάρη του Θεού, τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν». Αλλά ποια είναι τα ασθενήματα αυτά;
Υπάρχουν «ασθενήματα», ασθένειες, αδυναμίες πνευματικές. Ένεκα της αδυναμίας του, των ελαττωμάτων του, μπορεί ο άλλος να μας γίνεται κουραστικός, βαρετός, συχνά ανυπόφορος. Μπορεί και να μας κατηγορεί αδίκως και να μας πικραίνει. Εμείς πρέπει να τον ανεχόμαστε. Να μην τον αποξενώνουμε από την αγάπη και τη συμπάθειά μας. Ακόμη υπάρχουν αδυναμίες ή αναπηρίες σωματικές ή αρρώστιες ανίατες. Οφείλουμε ο δικός τους πόνος να γίνει δικός μας.
Υπάρχουν αδυναμίες οικονομικές που ζητούν την συμπαράσταση και βοήθειά μας.
Υπάρχουν αδυναμίες θρησκευτικές. Οφείλουμε να συγκαταβούμε, να διαφωτίσουμε, να στηρίξουμε στην ορθόδοξη πίστη, ψυχές που κλονίζονται από τις αιρέσεις.
Β. ΟΙ ΑΔΥΝΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ
Δυστυχώς σήμερα υπάρχουν πάρα πολλοί Χριστιανοί «ασθενείς τη πίστει». Αδύνατοι, αλλά και άρρωστοι με τον τρόπο που πιστεύουν και ζουν. Τέτοιους αδύνατους στην πίστη και προβληματικούς Χριστιανούς, συναντούμε συχνά. Αυτοί με την συμπεριφορά τους, την άτακτη ζωή τους, αποκαρδιώνουν και απογοητεύουν τους άλλους Χριστιανούς και σκανδαλίζουν με την ασυνέπειά τους. Δεν είναι άπιστοι. Ενώ όμως πιστεύουν στον Θεό, πιστεύουν και σε διάφορες προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Πιστεύουν στα όνειρα και χρησιμοποιούν ονειροκρίτη, βλέπουν στην τηλεόραση και διαβάζουν τα ζώδια. Πολλοί από αυτούς πιστεύουν στο γούρι, στο ποδαρικό, στο φλυτζάνι, στη μοίρα, στις χαρτορίχτρες. Σε ώρες δοκιμασίας τα χάνουν, βρίζουν, βλαστημούν, φωνάζουν. Γογγύζουν κατά του Θεού.
Αλλά υπάρχουν και άλλοι που πηγαίνουν στην Εκκλησία κι όταν έχουν κάποια ανάγκη προσεύχονται. Όμως τρέχουν και σε ανθρώπους που είναι εχθροί της Εκκλησίας. Πηγαίνουν στα μέντιουμ, που είναι μαγαζιά του διαβόλου, στη μάγισσα. Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια, μια σκληρή πραγματικότητα. Τι θα κάνουμε λοιπόν, γι’ αυτούς τους αδελφούς μας; Με αγάπη και υπομονή, με ανοχή και καλοσύνη θα τους βοηθήσουμε, θα τους διαφωτίσουμε. Όπως όταν πάμε σ’ ένα νοσοκομείο, βοηθούμε έναν άρρωστο αδελφό μας. Ας είμαστε συμπαθείς και ανεκτικοί «στα ασθενήματα των αδυνάτων», όπως και ο Χριστός μας ανέχεται και περιμένει τη μετάνοιά μας.

‍