ΔΙΑ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ ΑΙΩΝΙΟΝ

Επίκαιρο είναι το θέμα, περισσότερο τώρα με την αλλαγή του χρόνου. Το μέλλον, το αιώνιον. Και το μέλλον με το παρόν, το αιώνιον εμπρός εις το πρόσκαιρο. Να αναλογισθούμε το αιώνιο. Ναι. Αλλά να στρέψουμε την προσοχή μας προηγουμένως στο πρόσκαιρο. Το αιώνιο εν εξαρτήσει από το πρόσκαιρο.
Το πρόσκαιρο = προσωρινό. Πρώτα το πρόσκαιρο. Ποιο είναι αυτό το πρόσκαιρο; Η απάντηση είναι απλή, από όλους κατανοητή. Το πρόσκαιρο είναι το χθες και το σήμερα, το σήμερα και το αύριο. Είναι το πέρυσι και το εφέτος και του χρόνου. Είναι ο χρόνος που μας έφυγε και ο χρόνος που μας ήλθε, κάθε χρόνος που μας έρχεται και κάθε χρόνος που μας φεύγει. Είναι όλος μας ο βίος, τα χρόνια και οι μήνες, οι ημέρες και οι στιγμές του παρόντος βίου, είναι και τα υποστατικά του βίου μας, τα σπίτια μας, τα χωράφια και τα καταστήματά μας, αν έχουμε από αυτά, οι επιχειρήσεις και δοσοληψίες μας, οι μισθοί και τα πλούτη μας, τα κέρδη και οι ζημίες μας, οι χαρές και οι θλίψεις μας, οι γνωριμίες και συγγένειες και φιλίες μας. Όλα όσα έρχονται και παρέρχονται. Όλα όσα περνούν και φεύγουν. η νεότης μας, τα επίγεια, τα φθαρτά, όλη μας η ζωή, απ’ αρχής μέχρι τέλους της. Η ζωή μας, ο θάνατός μας, ο τάφος μας. Όλα αυτά, το καθένα χωριστά είναι τα πρόσκαιρα, τα προσωρινά, και όλα μαζί είναι το πρόσκαιρο. Και ο θάνατος και ο τάφος μας πρόσκαιρα. Διότι τον θάνατο αυτόν διαδέχεται η ζωή και τον τάφον η ανάσταση. Δηλαδή το αιώνιον! Το πρόσκαιρον το διαδέχεται το αιώνιον!
Το αιώνιον! Και τι είναι αυτό το αιώνιο; Έτος είναι; Ημέρες είναι; Ζωή είναι; Τί είναι αυτό το ακατανόητο αιώνιο; Ναι, έτος είναι. Αλλά έτος χωρίς τέλος, ουράνιο έτος, όχι επίγειο, θείο, όχι ανθρώπινο έτος. Ημέρα είναι αλλά ανέσπερος ημέρα, της θείας βασιλείας ημέρα, της οποίας ο ήλιος δεν βασιλεύει ποτέ. Είναι και ζωή, η ατελεύτητος ζωή. Των πνευμάτων, των αγγέλων, των αγίων, του Θεού η ζωή.
Το αιώνιον! Το είπαμε ασύλληπτο, ακατανόητο. Αλλά ας επιχειρήσουμε μήπως το καταλάβουμε, μήπως το προσεγγίσουμε κάπως. Ας φέρουμε εικόνες και αναλογίες από το πρόσκαιρο για να αναχθώμε στο αιώνιο. Να! Στέκεις στην άκρη της θάλασσας και μπροστά σου διανοίγεται απέραντος ο ωκεανός. Τι είναι ο ωκεανός; Είναι εικόνα του αιωνίου. Μα είναι πράγματι απέραντος, για να χρησιμεύει σαν εικόνα του αιωνίου ή είναι πεπερασμένος; Δεν είναι απέραντος. Έχει πέρατα, έχει βάθος, έχει νερό ορισμένο. Από σταγόνες αποτελείται όλος ο ωκεανός. Και αι αναρίθμητοι σταγόνες του είναι μετρημένες. Όπως μετρημένοι είναι και οι κόκκοι της άμμου που περιβάλλουν θάλασσες και ωκεανούς. Μετρημένες. Δηλαδή είναι δυνατόν, κατά διάνοια έστω, να ευρεθεί τρόπος και χρόνος να μετρηθούν οι σταγόνες της θάλασσας και οι κόκκοι της άμμου. Αλλά αυτό ανήκει στο πρόσκαιρο. Ναι, έχει όμως την έννοια του αιωνίου, δίνει μία ασθενή, ωχρή, θαμπή έστω, εικόνα του ατελευτήτου μέλλοντός μας. Ας υποθέσουμε, ότι κάθε χίλια χρόνια αφαιρείται ένας κόκκος άμμου, ή ολιγοστεύει κατά μία σταγόνα νερού ο ωκεανός -κάθε χίλια χρόνια μία σταγόνα.- Θα έλθει καιρός που θα λείψει όλη η άμμος και θα αδειάσει ο απέραντος ωκεανός; Θα έλθει. Ασύλληπτο, ακατανόητο φαίνεται και ο νους μας δεν το χωρεί. Εν τούτοις θα γίνει. Και λογικόν και ορθόν και δυνατόν είναι, και θα γίνει. Θα λείψουν οι ωκεανοί. Το αιώνιον όμως δεν θα λείψει! Αενάως θα μένει το ίδιο. Αδιαίρετον, αναλλοίωτον, αμετάτρεπτον, ανεξάντλητον. Χρόνια, αιώνες, χιλιετηρίδες ατελείωτοι! Το αιώνιον δεν θα εξαφανίζεται, αλλά θα μένει πάντοτε το ίδιο, πάντοτε νέο, πάντοτε παρόν, πάντοτε ζωντανό, ποτέ δεν θα γηράσκει ποτέ δεν θα πεθαίνει. Αυτό είναι το αιώνιον!
Βλέπεις το κύμα της θαλάσσης; Έρχεται και φεύγει. Και πάλι έρχεται και πάλι φεύγει. Το ίδιο πηγαινοέρχεται, το ίδιο νερό, το ίδιο κύμα. Δεν είναι άλλο, το ίδιο είναι. Και όμως νέο μας φαίνεται. Νέον, ατελείωτο, ένα αδιάλειπτο συνεχές, ένα ατελεύτητο παρόν, ένα άδυτο σήμερον, μία αμετάβλητος και αναλλοίωτος πραγματικότης. Αυτό είναι το αιώνιον. Είναι το άπειρον του χρόνου. Αλλά και το ατελεύτητο της ζωής. Διότι στο αιώνιο, το άπειρο του χρόνου, είναι τοποθετημένη και η ζωή μας. Άπειρον το αιώνιον; Άπειρος, ατελεύτητος και η ζωή μας. Αιώνιος ζωή! Και αιώνιος, ατελεύτητος και η ανάπαυση, η χαρά, η μακαριότης, η δόξα της ζωής αυτής.
Το αιώνιο, το άπειρον είναι του Θεού. Και η αιώνιος ζωή, και αυτή του Θεού. Και η χαρά η αιώνιος και η δόξα η αιώνιος και η βασιλεία η αιώνιος και αυτά του Θεού. Του Θεού και του Υιού του Θεού, του Σωτήρος μας Χριστού. Το λέγει ρητώς ο Ευαγγελιστής: «αύτη η ζωή (η αιώνιος) εν τω υιώ αυτού εστιν» (Α΄Ιωάν. 5:11). Είναι ακόμη και των Χριστιανών, των πιστών του Χριστού οπαδών, των παιδιών τούτων του Θεού, που εκμεταλλεύονται το πρόσκαιρον, για να κερδίσουν το αιώνιον. Και αυτό το λέγει ο Κύριος. «αύτη εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωάν. 17:3). Αυτοί που γνωρίζουν και πιστεύουν ολοψύχως και ακολουθούν πιστώς τον αληθινόν Θεόν και τον Υιόν αυτού Ιησούν Χριστόν, αυτοί που εν ονόματι του Χριστού, αγωνίζονται επί γης τον αγώνα τον καλόν, αυτοί κατέχουν, αυτοί κληρονομούν την αιώνιον ζωήν «και αύτη εστίν η μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν ημίν (εις ημάς τους Χριστιανούς) ο Θεός» (Α΄Ιωάν. 5:11). Λοιπόν, ιδικόν μας το αιώνιον, αυτό το ασύλληπτον άπειρον, που στηρίζεται εις το πρόσκαιρον, αυτή η ατελεύτητος ζωή, που ξεκινά από την παρούσα, η αστείρευτος χαρά και δόξα και μακαριότης του θείου Ουρανού. Αυτά, όλα αυτά, ιδική μας κληρονομιά!
Άνθρωποι, τι ζητείτε μακροβιότητα και λησμονείτε την αιωνιότητα; Χριστιανοί, τι φοβείσθε τον θάνατον, όταν έχετε εμπρός σας τον Παράδεισον; Τι εύχεσθε στην αρχή κάθε νέου χρόνου «Χρόνια πολλά και ευτυχή» και δεν προσθέτετε στην ευχήν αυτή και την κληρονομίαν της αιωνίου ζωής; Χριστιανοί είσθε, δεν είσθε ειδωλολάτρες. Τι παραμερίζετε, λοιπόν, το αιώνιον και προσκολλάσθε στο πρόσκαιρο; Ιδού το αιώνιον, το ανέσπερον φως, την ατελεύτητον ζωή μάς δωρίζει η αγάπη του Θεού και προς αυτήν μας καλεί να στραφώμε. Και αυτό ας ευχηθούμε τώρα, στην αρχή του νέου έτους. Αυτό ας αγωνισθούμε να κατακτήσουμε. Αντί του φθαρτού και πικρού πολλές φορές προσκαίρου, το άφθαρτο και ολόφωτο και πανένδοξο αιώνιον. Και το αιώνιον εκείνο με ένα άγιον, τίμιον, θεάρεστον πρόσκαιρον. Άγιον παρόν, μακάριον μέλλον. Και τέτοιο να δώσει ο Θεός να είναι για όλους μας και το νέο έτος 2024. Σωτήριον έτος.