Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«ΚΑΙ ΔΡΑΜΩΝ ΕΠΕΠΕΣΕΝ ΕΠΙ ΤΟΝ ΤΡΑΧΗΛΟΝ
ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΕΦΙΛΗΣΕΝ ΑΥΤΟΝ». ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΛΟΥΚΑ 15: 11-32

Στη γνωστή, του Χριστού παραβολή του ασώτου υιού, δεν βλέπουμε μόνον ένα άσωτο να επιστρέφει στο σπίτι του, αλλά και έναν Πατέρα στοργικό και πονόψυχο να αγωνιά και να περιμένει. Κι όταν ο πατέρας βλέπει, από μακριά, το άσωτο παιδί του να επιστρέφει ρακένδυτο, τρέχει να το συναντήσει. Το αγκαλιάζει και πέφτει πάνω στον ακάθαρτο τράχηλό του και τον καταφιλεί. «Ου δε γαρ ανέμενε τον υιόν ελθείν άχρις αυτού, σημειώνει ο Θεοφύλακτος, αλλά προφθάνει και περιπλέκεται». (Διότι, λέγει, δεν περίμενεν ο Πατέρας μέχρι να έλθει ο υιός κοντά Του, αλλά εκείνος τρέχει και τον αγκαλιάζει και τον καταφιλεί).
Έτσι ο ουράνιος Πατέρας γεμάτος αγάπη είναι έτοιμος να υποδεχθεί και να αγκαλιάσει το κάθε αμαρτωλό παιδί του. Αυτή τη μεγάλη αγάπη του Θεού Πατέρα, ας σπουδάσουμε και σ’ αυτήν ας καθρεφτίσουμε τη δική μας αγάπη.
Ο Πατέρας και Δημιουργός μας Θεός, μας εδημιούργησε από άπειρη αγάπη. Έκφραση της μεγάλης Του αγάπης είναι και η δημιουργία όλου του κόσμου. Η υποταγή των πάντων στον βασιλιά της δημιουργίας, τον άνθρωπο, πολύ ωραία τονίζει ο ψαλμωδός. «Ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ’ αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου. πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού…» (Ψαλμ. 8: 6-7).
Τέτοιος άρχοντας μεγάλος ήταν κι ο Πατέρας της παραβολής του ασώτου υιού. Μα ο νεώτερος γιος του, με επαναστατικό τρόπο ζήτησε το μερίδιό του απ’ την κληρονομιά. Και σπατάλησε τα χρήματα αυτά της πατρικής περιουσίας σε ασωτίες. Αλλά βρέθηκε μια μέρα ο πρίγκιπας αυτός στους πέντε δρόμους, χωρίς μια δεκάρα στο πουγγί του. Και κατήντησε χοιροβοσκός! Να βόσκει χοίρους… Τότε μέσα στην απελπισία του θυμήθηκε τον Πατέρα του…. Τη μεγάλη του αγάπη. Και πήρε την απόφαση να γυρίσει πίσω στο πατρικό του σπίτι, πιστεύοντας και ελπίζοντας στη μεγάλη αγάπη του πατέρα του.
Στους υπολογισμούς του ο άσωτος υιός δεν έπεσε έξω. Διότι στην καρδιά του αγαθού Πατέρα του δεν υπήρχε ίχνος πικρής αδιαφορίας για το παιδί του. Το περίμενε με ανοιχτή την αγκαλιά του. Το συγχώρεσε. Του χάρισε πάλι την πρώτη στολή. Έσφαξε το μοσχάρι το σιτευτό. Του φόρεσε το δαχτυλίδι με το σφραγιδόλιθο της υιοθεσίας, κάνοντας έτσι πλήρη αποκατάσταση στο άσωτο παιδί του.
Μετά από όλα αυτά τα θαυμαστά, που έκανε η αγάπη του Θεού-Πατέρα για τον άσωτο και για τον καθένα από εμάς τους ασώτους και αμαρτωλούς, έρχονται στα χείλη μας αυθόρμητα τα λόγια του ψαλμωδού: «Τι ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων, ων ανταπέδωκέ μοι»: (Ψαλμ. ΡΙΕ΄3). Τι να ανταποδώσω στον Κύριο και Θεό μου, για όλες τις ευεργεσίες που έχει κάνει για μένα;
Και η απάντηση στο ερώτημα αυτό. Έμπρακτη ανταπόδοση της αγάπης μας προς τον Θεό Πατέρα μας και Κύριό μας. Όταν καθρεπτίζουμε τον εαυτό μας στη μεγάλη αγάπη Του, τότε ομολογούμε μαζί με τον ιερό Δαμασκηνό: «Ποσάκις (= πόσες φορές) με ετίμησας, εγώ δε ουκ (=δεν) ευχαρίστησα! Ποσάκις με ηλέησας, εγώ δε σε παρόργισα! Ποσάκις με ανέστησας εγώ δε πάλι ολισθήσας κατέπεσσον! Ποσάκις αμαρτήσαντα ως αγαθός Πατήρ παρεκάλεσας και ως υιόν κατεφίλησας, και τας αγκάλας υφαπλώσας μοι εβόησας! «Έγειρον, μη φοβού, στήθι…»
Ας συγκινηθούμε, αδελφοί μου από τη μεγάλη και στοργική αγάπη του Θεού - Πατέρα μας. Και ας ανταποκριθούμε στην αγάπη Του, με την υπακοή μας στον αγαπητό Του Υιό και το θέλημα του το άγιο. Όχι μόνον με τα λόγια, αλλά και με τα έργα, με την τήρηση των αγίων Του εντολών.