Συντάξεις στον Τζόγο

Γράφει ο Πλάτων Ρούτης - proutis0107@rogers.com

Στο μπάχαλο που λέγεται Ελλάδα οι εργαζόμενοι που βγαίνουν σε σύνταξη δεν βλέπουν δεκάρα από την σύνταξη τους μέχρι να περάσουν αρκετά χρόνια. Υπολογίζεται ότι οι δικαιούχοι για τις επικουρικές συντάξεις ανέρχονται σε περίπου 150.000 που έχουν λαμβάνειν αναδρομικά ποσά 21-22 μηνών δηλαδή από τον Οκτώβριο του 2019, και ακόμα περιμένουν.

Πρόκειται για όσους έχουν αποχωρήσει από την εργασία τους με περισσότερα από 30 έτη ασφάλισης και είχαν υποβάλει αίτηση συνταξιοδότησης πριν από τη 13η Μαΐου 2016, δηλαδή πριν από την έναρξη ισχύος του… διαβόητου «νόμου Κατρούγκαλου» (ν. 4387/2016).

Στη συνέχεια έρχεται ο «νόμος Βρούτση»  (ν.4670/2020), που οριοθέτησε τα νέα, βελτιωμένα ποσοστά αναπλήρωσης, για όσους έχουν περισσότερα από 30 έτη ασφάλισης, εκκίνησε τον Φεβρουάριο του 2020, ενάμιση χρόνο μετά δεν έχει γίνει δυνατόν να επιτευχθεί ο ακριβής υπολογισμός των αυξήσεων που προκύπτουν. Έτσι, αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες εκτιμούν ότι ο «κύριος όγκος» των αναδρομικών που έχουν ανακύψει, δεν θα απονεμηθεί στους χιλιάδες δικαιούχους νωρίτερα από τον Σεπτέμβριο.

Κάθε κυβέρνηση από τότε που έρχεται το θέμα των συντάξεων και ειδικά των επικουρικών κάνει πάντοτε έναν επαναϋπολογισμό και πάντα γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τους εργαζόμενους κάποιας ηλικίας που έχουν βγει στη σύνταξη και περιμένουν χρόνια να πάρουν κάτι από αυτή την ριμάδα.  Αυτή τη φορά η καταβολή των αναδρομικών των συντάξεων μεταφέρεται για κάποιο αόριστο μέλλον και περιμένουν οι χιλιάδες συνταξιούχοι.  

Ορισμένοι συνταξιούχοι στην απόγνωση τους και με την ανάγκη που έχουν για χρήματα, καταφεύγουν σε καρχαρίες να πάρουν δάνεια για να μπορέσουν να διαβιώσουν μέχρι να πάρουν την πρώτη δόση της σύνταξης τους. Ένα μέρος της σύνταξης τους πηγαίνει σε αυτά τα «γραφεία που εξυπηρετούν τους συνταξιούχους», εδώ και αν δεν είναι παρασιτική η οικονομία!!!!!!!

Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα εργασιακό μεσαίωνα πρώτα με το εργατικό νομοσχέδιο λαιμητόμο που ουσιαστικά γίνεται η εργατική δύναμη μποναμάς στους μεγαλοεπιχειρηματίες και στη συνέχεια με ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο που και πάλι ενισχύει τις μεγαλοεπιχειρήσεις.  Ο οδοστρωτήρας των εργατικών δικαιωμάτων και των συντάξεων όχι μόνο δεν βγάζει από την κρίση την οικονομία αλλά αντίθετα βυθίζει τους εργαζόμενους πιο βαθιά στον καιάδα που του έχουν  ετοιμάσει η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με τυμπανοκρουσίες η κυβέρνηση ανήγγειλε πρόσφατα το νομοσχέδιο για τις επικουρικές συντάξεις.  Η πραγματικότητα όμως διαψεύδει την απατηλή προπαγάνδα που συνοδεύει τη νέα αντιασφαλιστική επίθεση της ελληνικής κυβέρνησης. Ο υπουργός εργασίας Χατζηδάκης κατά την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του νέου αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου για την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων...  ανακοίνωσε. , «Εφαρμόζουμε ένα καινούριο σύστημα το οποίο ισχύει στην Σουηδία, στην Ολλανδία, στη Δανία και σε άλλες προηγμένες χώρες που έχει δύο χαρακτηριστικά:

Αλλά ας δούμε ποιο είναι αυτό το περίφημο «καινούργιο σύστημα».

Πρώτο χαρακτηριστικό της απάτης για τους εργαζόμενους είναι ο ατομικός κουμπαράς: Αντί να βάζουν οι ασφαλισμένοι τις εισφορές τους σε ένα γενικό κορβανά , θα βλέπουν πως εξελίσσεται η σύνταξη τους θα επιλέγουν το συνταξιοδοτικό τους προφίλ, αν θέλουν να είναι συντηρητικό, ισορροπημένο, ή επιθετικό και με αυτό τον τρόπο αποκτούν έναν έλεγχο πάνω στην σύνταξή τους, Δηλαδή ζητάει o υπουργός από τον εργαζόμενο ο οποίος ακόμα δεν έχει την δυνατότητα να γνωρίζει ποιο είναι το προφίλ του, να είναι σε θέση να αποφασίσει αν είναι συντηρητικό, ισορροπημένο, ή επιθετικό. Να αποφασίσει πως θέλει να επενδύσει (τζόγος) την σύνταξη σου ανάλογα με το προφίλ του.

Γνωρίζουν όμως πολύ καλά ότι ο εργαζόμενος δεν είναι αυτός που θα το αποφασίσει για το προφίλ του από μόνος του αλλά θα πάει πάλι σε αυτούς τους «ειδικούς» να του καθορίσουν το προφίλ του και πάλι με το αζημίωτο (θα τους πληρώνει κάθε μήνα ένα ποσόν) να του επενδύσουν (να τζογάρουν) τα χρήματα του. Από εκεί και μετά κανένα έλεγχο δεν έχει ο εργαζόμενος στα χρήματα του αυτά είναι στα χέρια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Κουμάντο στις εισφορές τους και με το αζημίωτο θα κάνουν οι τζογαδόροι των χρηματιστηρίων και οι «ειδικοί» της αγοράς. Όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία, με τα εκατομμύρια των εργαζομένων που «έμειναν στον άσο», χάνοντας τις εισφορές και τους κόπους μιας ζωής, οι μελλοντικές τους συντάξεις θα γίνουν έρμαια των χρηματιστηριακών παιχνιδιών, με οδυνηρές συνέπειες. Αυτός είναι ο «ατομικός κουμπαράς» που μιλάει η κυβέρνηση.

Και δεύτερον μας είπε ο υπουργός (χωρίς ένσημα) Χατζηδάκης ότι:  «με βάση την ευρωπαϊκή εμπειρία τα νέα παιδιά θα πάρουν μεγαλύτερες επικουρικές συντάξεις».  Ποια είναι η Ευρωπαϊκή εμπειρία: Ρωτήσαμε τον υπουργό. «Ακολουθούμε το παράδειγμα της Σουηδίας» Απάντησε ο υπουργός.

Σχετικές αναφορές με αυτές του Χατζηδάκη έκανε και ο υφυπουργός εργασίας Π. Τσακλόγλου ενώ διαφήμιζε το πόσο αποτελεσματικό είναι το μοντέλο της Σουηδίας στο ασφαλιστικό και μάλιστα μοίρασε και ειδικούς πίνακες. Σύμφωνα με αυτούς, «η πείρα της Σουηδίας δείχνει ότι «το κεφαλαιοποιητικό σύστημα (τζόγος) προσφέρει πολύ καλύτερες αποδόσεις».

Από κοντά να σιγοντάρουν την κυβέρνηση (με το αζημίωτο) και μερικά ΜΜΕ μιλώντας και γράφοντας για την «ασφάλεια» του «σουηδικού ασφαλιστικού συστήματος», ισχυριζόμενα μάλιστα ότι την «ασφάλεια» αυτή την παρέχει η «απουσία πολιτικού κινδύνου» ότι κάποια μελλοντική κυβέρνηση θα «βάλει χέρι» στις αποταμιεύσεις των εργαζομένων...αλλά όχι δεν βάζουν χέρι οι κυβερνήσεις γιατί έχουν βάλει χέρι οι επιχειρήσεις στο τζογάρισμα που το λένε χρηματιστήριο. Είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τις επενδύσεις που κάνουν οι τζογαδόροι της αγοράς με δικά του χρήματα, που χρηματοδοτούν τις εταιρείες στο χρηματιστήριο.

Αλλά τι υπάρχει πίσω από τους μύθους για το ασφαλιστικό σύστημα της Σουηδίας;

Ανασφάλεια και συντάξεις - ψίχουλα για όλο και περισσότερους εργαζόμενους

Το ασφαλιστικό σύστημα της Σουηδίας, παρότι το παρουσίαζαν ως ένα σύστημα που θα διαρκέσει για πάντα, συζητείται να αλλάξει και πάλι προς το χειρότερο για τους εργαζόμενους.

Τι σημαίνει όμως αυτό το «μοντέλο» σήμερα, μετά από 30 χρόνια λειτουργίας του, για τους εργαζόμενους αλλά και τους συνταξιούχους;

Η βάση του είναι το σύστημα «τριών πυλώνων», με τη λεγόμενη βασική σύνταξη (που είναι μια σύνταξη... πτωχοκομείου), την επικουρική σύνταξη ανάλογα με τα χρόνια εργασίας και την ιδιωτική ασφάλιση, υποτίθεται για να βελτιώνονται οι συντάξιμες αποδοχές.

Ταυτόχρονα, είναι σύστημα κεφαλαιοποιητικό, με τα αποθεματικά των Ταμείων να γίνονται μετοχές και να τζογάρονται στο χρηματιστήριο. Επίσης οι συντάξεις έχουν συνδεθεί με την παραγωγικότητα και έτσι ανάλογα με τις «ερμηνείες» των κεφαλαιοκρατών και των κυβερνήσεων τους θα περικόπτονται.

Μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στη Σουηδία, το 65%, σήμερα ανησυχούν για το τι σύνταξη θα πάρουν. Πολλοί εργαζόμενοι που δουλεύουν με μερική απασχόληση, που κατά περιόδους ήταν άνεργοι ή με αναρρωτικές άδειες ή αμειβόμενοι με χαμηλό μισθό, όπως βέβαια είναι η πλειοψηφία των εργαζομένων στον σουηδικό «παράδεισο», αλλά και εργαζόμενοι αμειβόμενοι με τον μέσο μισθό, θα πάρουν μία πολύ μικρή βασική σύνταξη.

Όταν παρουσιάστηκε το «σουηδικό μοντέλο» για την Ασφάλιση, για να μπορέσει να περάσει στη συνείδηση των εργαζομένων, η αστική τάξη και τα κόμματά της υπόσχονταν ότι η σύνταξη θα είναι πάνω από το 60% του τελευταίου μισθού. Σήμερα όμως αυτό το μέρος της σύνταξης είναι γύρω στο 45% του τελευταίου μισθού. Ακόμα χειρότερα, για τους γεννημένους τη δεκαετία του '80 και μετά θα είναι κάτω από το 40% του τελευταίου μισθού σύμφωνα με την κρατική υπηρεσία συντάξεων.

Πέρα από αυτό το πρόβλημα, η επικουρική Ασφάλιση έγινε ο περιβόητος «προσωπικός κουμπαράς» και οι εισφορές των εργαζομένων παίζονται στα διεθνή χρηματιστήρια, με αποτέλεσμα οι συντάξεις να μην είναι σίγουρες, αλλά να εξαρτώνται από την πορεία των αγορών.

Δουλειά έως τα βαθιά γεράματα, ακόμα και για τις πιο σκληρές εργασίες

Όλοι οι εργαζόμενοι βγαίνουν στη σύνταξη στα 66 έτη (προαιρετικά στα 68). Μέχρι το 2025 το όριο συνταξιοδότησης θα ανέβει στα 67 έτη (προαιρετικά στα 69), ενώ συνολικότερα το όριο έχει συνδεθεί με το προσδόκιμο ζωής. Όσο αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής, θα αυξάνεται και το όριο συνταξιοδότησης για τους εργαζόμενους.

Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι σε σκληρές και ανθυγιεινές δουλειές δεν έχουν μειωμένο όριο συνταξιοδότησης. Το αποτέλεσμα είναι λόγω των συνθηκών δουλειάς να αναγκάζονται επειδή δεν αντέχουν, να βγουν στη σύνταξη πιο νωρίς και βέβαια το αποτέλεσμα είναι να παίρνουν για πάντα μειωμένη σύνταξη. Για κάθε χρόνο που βγαίνει πιο νωρίς στη σύνταξη ένας εργαζόμενος μειώνεται η σύνταξη 5%-6%. Σήμερα οι εργαζόμενοι σε χειρωνακτικές εργασίες βγαίνουν στη σύνταξη κατά μέσο όρο στα 63,8 χρόνια, με αποτέλεσμα πάρα πολλοί να παίρνουν πολύ χαμηλές συντάξεις...

Επίσης είναι θεσμοθετημένο πως όταν η καπιταλιστική οικονομία περνάει κρίση, μειώνονται αυτόματα οι συντάξεις, το λεγόμενο «φρένο» στο ασφαλιστικό σύστημα.

Με δυο λόγια, το περιβόητο «σουηδικό μοντέλο», το οποίο διαμορφώθηκε με την καθοριστική σφραγίδα της σοσιαλδημοκρατίας, σημαίνει βασικές συντάξεις πτωχοκομείου, διαρκής ανασφάλεια στους εργαζόμενους για το τζογάρισμα των εισφορών τους, συντάξεις - ψίχουλα για τους «ευέλικτους» εργαζόμενους που αυξάνονται όλο και περισσότερο, πετσοκομμένες συντάξεις για τους εργαζόμενους που δεν αντέχουν να δουλεύουν έως τα βαθιά γεράματα με τη συνεχή αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης...