Η ΚΑΛΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ

«Τω έχοντι παντί δοθήσεται και περισσευθήσεται»

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ (Κατά Ματθ. 25: 14-30)

Επιμέλεια Κατηχήτριας κας Κόμησσας Πολυδούλη

ΕΙΧΕ πέντε τάλαντα ο πιστός και εργατικός δούλος της παραβολής. Και τα πέντε του απέφεραν με την έντιμη εργασία του άλλα πέντε. Και έτσι είχε δέκα τάλαντα, διότι ο οικοδεσπότης «φιλότιμος ων», όπως γράφει ο ιερός Χρυσόστομος, δεν παρέλαβε τα δέκα τάλαντα αλλά τα αφήκε στον πιστό και φρόνιμο δούλο του. Και επρόσθεσε^. «δώστε το ένα τάλαντο του πονηρού δούλου στον έχοντα τα δέκα τάλαντα^. Διότι εις εκείνον ο οποίος με την εργασίαν και την τιμιότητά του έχει αυξήσει αυτό που του εδόθη, θα του δοθούν και άλλα πολλά με το παραπάνω».

***

Αυτό το βλέπομε στην καθημερινή πραγματικότητα. Πρώτα, πρώτα στα υλικά αγαθά. Όταν κάνει κάποιος καλή χρήση των υλικών δωρεών του Κυρίου, όταν συντρέχει τους έχοντας ανάγκη και τους βοηθεί ανάλογα με τις οικονομικές δυνάμεις του, τότε απολαμβάνει πολύ περισσότερες δωρεές εκ μέρους του Κυρίου. Πιθανόν μερικοί φιλάργυροι να χαρακτηρίσουν τον ανοιχτοχέρη αυτόν άνθρωπον σαν σπάταλο και ασυλλόγιστο. Εν τούτοις στην πραγματικότητα οι φιλάργυροι και ιδιοτελείς είναι απερίσκεπτοι και ασυλλόγιστοι. Τι θα τα κάνουν όλα αυτά τα υλικά αγαθά που εστοίβασαν κατά το διάστημα της ζωής των; Και αν ακόμα δεχθούμε, ότι παρά την αβεβαιότητα του πλούτου, κατορθώνουν να τα κρατήσουν μέχρι τέλους της ζωής των, θα ‘ρθει μια μέρα ο θάνατος και θα τους αφαιρέσει όλα, θα τους αναγκάσει να τα εγκαταλείψουν στους κληρονόμους των.

Ενώ αντίθετα, σύμφωνα με το χιλιοειπωμένο δίδαγμα της Γραφής, ότι «δανείζει τω Θεώ ο ελεών πτωχόν» (Παροιμ. 19:17). Δηλαδή όποιος ελεεί τον πτωχόν δανείζει τον Θεόν. Ανάλογα δε με την ελεημοσύνη του θα λάβει και εκ μέρους του Θεού την ανταπόδοση. Αξιόπιστος είναι πάντοτε ο Θεός και τα γεγονότα επιβεβαιώνουν την θεία αξιοπιστία. Αυτά τα γεγονότα επιμαρτυρούν την αλήθεια αυτή με το να διακηρύττουν: Αυτός «εσκόρπισε τον πλούτον του με αγάπην. Έδωκεν εις τους πτωχούς. Η αρετή του και η αγάπη του μένει εις τον αιώνα του αιώνος και υμνείται παρά των ανθρώπων. Η δύναμή του θα υψωθεί εις μεγάλο ύψος δόξης» (Ψαλμός ρια΄9).

Ημπορεί ένας τέτοιος ελεήμων άνθρωπος να μη κρατήσει τα πλούτη του ισοβίως^. Να μη γίνει καν πλούσιος. Αλλά τι με τούτο; Θα έχει στην παρούσα ζωή, και προ παντός στην αιωνιότητα τις άπειρες και ανεκτίμητες ευλογίες του Θεού. Οι δε απόγονοί του θα έχουν πάντοτε τις υλικές και πνευματικές ευλογίες του Κυρίου. Σύμφωνα με τη διαβεβαίωση του ψαλμωδού «όλας τας ημέρας της ζωής του συμπαθεί ο δίκαιος τους έχοντας ανάγκην και τους ελεεί. Και όμως παρ’ όλα όσα δίδει, οι απόγονοί του δεν θα στερηθούν, αλλά θα ζουν μέσα εις τας ευλογίας του Θεού» (Ψαλμ. λστ΄26).

***

Τι δε να πούμε για τις ανεκτίμητες πνευματικές ευλογίες, που ο Κύριος επιδαψιλεύει στους δικούς του ανθρώπους, σε εκείνους που κάνουν καλή χρήση των ταλάντων του Θεού; Έχουν τον Θεόν πάντοτε συμπαραστάτην τους, βοηθό τους και δωρεοδότη. Έχουν τους καρπούς και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος για τα οποία κάνει λόγο στην προς Γαλάτας επιστολή του ο Απ. Παύλος (ε΄22). «Ο καρπός του Πνεύματος εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Είναι ο αληθινά χαριτωμένος άνθρωπος, φως Χριστού μέσα στην κοινωνία, που εκτιμάται από φίλους και πολεμίους, από όλους τους γνωστούς. Είναι άξιο προσοχής, ότι προτάσσει ο Απ. Παύλος την αγάπη του προς τον Θεόν και τους ανθρώπους. Και όπου υπάρχει η αγάπη εκεί και ο Θεός με τις δωρεές του, σύμφωνα με τη θεόπνευστη διαβεβαίωση του ευαγγελιστού Ιωάννου: «ο Θεός αγάπη εστι, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α΄Ιωαν. 4:16).

Πραγματικά είναι ευτυχής και μακάριος καθένας που έχει αποδιώξει από την καρδιά του την ιδιοτέλεια και τον εγωισμό με όλα τα παρακλάδια του. Αυτός είναι όντως ειρηνικός και χαρούμενος, γι’ αυτό και ο Απ. Παύλος επισυνάπτει με την αγάπη, τη χαρά και την ειρήνη. Προγεύεται την ανείπωτη και αδιήγητη χαρά στη Βασιλεία των Ουρανών αυτήν, που υποσχέθηκε ο Κύριος στον έχοντα τα πέντε και τα δύο τάλαντα. Και τους είπε: «Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου».

Πραγματικά, προαπολαμβάνει τη χαρά και την ειρήνη, που ο Θεός, υποσχέθηκε για την αιώνια ζωή^. Και αγαθά «α(=τα οποία) οφθαλμός ουκ είδε και ους(=αυτί) ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α(=τα οποία) ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν» (Α΄Κορ. 2:9).

***

Όλοι ζητάμε τη χαρά και την ειρήνη. Στην πραγματικότητα στο χέρι μας είναι να την αποκτήσουμε. Και αυτό θα το επιτύχουμε, όταν κάνουμε καλή χρήση των πνευματικών και υλικών δωρεών, που μας έχει χαρίσει ο Θεός. Και φυσικά πρώτα πρώτα το γεγονός ότι είμαστε μέλη της Ορθοδόξου ημών εκκλησίας, το ότι εγνωρίσαμε το θείο θέλημα και μας έχει βάλει ο Θεός στο δρόμο της σωτηρίας, αποτελούν τάλαντα, που πρέπει να τα καλλιεργήσουμε, ανεξάρτητα από τη θέση που κατέχομε στην εκκλησιαστική και πολιτική ιεραρχία.