ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

«ΚΑΘΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΙΝΑ ΠΟΙΩΣΙΝ ΥΜΙΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΥΜΕΙΣ ΠΟΙΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙΣ ΟΜΟΙΩΣ»
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ (Κατά Λουκά, κεφ. 6:31-36)

«Χρυσό κανόνα» έχουν ονομάσει οι άνθρωποι αυτή τη φράση του Κυρίου. Λίγες λέξεις μέσα στις οποίες βρίσκονται όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι. «Χρυσός κανόνας» που μπορεί να πλάσει χρυσούς ανθρώπους.
Ο πιο υπέροχος νόμος στην πολυνομία των ανθρώπων. «Όπως θέλετε να συμπεριφέρονται σε σας οι άλλοι, με τον ίδιο τρόπο να συμπεριφέρεσθε και σεις σ’ εκείνους». Νόμος δικαιοσύνης.
Αυτή η δικαιοσύνη είναι θεοδίδακτη, είναι αρετή και εντολή. Σαν αρετή είναι χαραγμένη στις καρδιές των ανθρώπων, φυτεμένη στα κατάβαθα της ψυχής. Μητέρα του νόμου κι αδελφή της αγάπης. Πηγή της ειρήνης και της ευτυχίας. Η ευημερία κι η πρόοδος είναι ανάλογη προς τη δικαιοσύνη που επικρατεί. Εκεί που χτυπιέται η δικαιοσύνη, οι νόμοι είναι ασθενικοί.
Η μεγαλύτερη δυστυχία που μπορεί να πλήξει ένα πλάσμα, είναι να υποφέρει από την αδικία.
«Ο μισείς μηδενί ποιήσεις», λέγει στην Παλαιά Διαθήκη ενώ στη Καινή Διαθήκη διατυπώνεται με πιο ακριβέστερο και τελειότερο τρόπο. Δεν είναι αρκετό ο άνθρωπος ν’ αποφεύγει μόνο το κακό, αλλά να φροντίζει να κάνει πάντοτε το καλό. Η διάπραξη του καλού είναι πιο υπέροχη από την αποφυγή του κακού. Εκείνος που βοηθεί κι εξυπηρετεί και προσφέρει, είναι ανώτερος από εκείνον που δεν κλέπτει ξένη περιουσία.
Η δικαιοσύνη νομοθετήθηκε πρώτον από τον Θεό, και μετά τίμησαν και δόξασαν και δίδαξαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.

«Δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επί της γης», βρονοφωνάζει ο Θεός με το στόμα του προφήτη Ησαΐα. «Δίκαιος Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησεν» (Ψαλμ. 10,7).
Δεν ανέχεται ο Θεός την καταπάτηση της δικαιοσύνης.
Δεν υποστηρίζει άδικες υποθέσεις.
Μισεί και τιμωρεί την αδικία. «Ο αδικών κομιείται ο ηδίκησε» (Κολ. 3:25). Ο Θεός είναι αγαθός, αλλά τιμωρός.
Όποιος αδικεί, θα λάβει την ανταπόδοση της αδικίας που έκανε. Ο παράδεισος είναι κλειστός στους άδικους και πλεονέκτες κι ας κατέχουν μεγάλα αξιώματα.
«Ουκ οίδατε ότι άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι; Ερωτά μ’ έντονο ύφος ο Απ. Παύλος.
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να έχει καμία σχέση και κανένα σύνδεσμο με την αδικία. «Αποστήτω από αδικίας πας ονομάζων το όνομα Κυρίου» (Β΄Τιμ. 2:19).
Όποιος ονομάζει κι ομολογεί τ’ όνομα του Κυρίου, πρέπει ν’απομακρυνθεί από την αδικία. Κι αρχηγοί, κι οι προϊστάμενοι κι οι υπάλληλοι, κι οι πλούσιοι κι οι φτωχοί, κι οι κυβερνήτες κι οι πολίτες. Όλοι πρέπει να ασκούν το έργο της δικαιοσύνης, δίχως μεροληψίες και προκαταλήψεις και δωροδοκίες!… ιδιαίτερα οι δικαστές (Δευτ. 16:18-19).

Το έργο της δικαιοσύνης είναι δύσκολο, αλλά θειο. Ποιος δεν το θέλει; Ποιος δεν το ποθεί; Αλλά οι περισσότεροι μόνον για τον εαυτόν τους.

Η αδικία έχει χρωματίσει τόσο βαθειά την εποχή μας.
Έχει μπολιάσει φρικτά τους ανθρώπους. Έχει ανοίξει πληγές αθεράπευτες.
Έχει ρίξει μύριες ψυχές στην απόγνωση και τη δυστυχία. Δίχως μαχαίρι τραυματίζει και σκοτώνει. Με τη πιο μεγάλη ευκολία χρησιμοποιεί το ψέμα και την πλάνη και την υποκρισία και τον δόλο και την κλοπή και την πλεονεξία και κάθε αθέμιτο κι άνομο μέσο. Κουρασμένοι γι’ αυτό οι άνθρωποι ζητάνε δικαιοσύνη.
Άγιος ο πόθος «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην», είπεν ο Κύριος. Ευλογημένοι κι ευτυχισμένοι όσοι την αρετή και την ηθική τελειότητα ολόψυχα ποθούν. Δεν θα τους αφήσει πεινασμένους και διψασμένους ο Θεός. Θα τους χορτάσει από την αρετή της δικαιοσύνης.

Πόσες φορές όμως άνθρωποι προσβάλουν την δικαιοσύνη με τη διαγωγή τους!
Ενώ θα ήθελαν πάντα από τους άλλους να τους φέρονται μ’ αγάπη και καλοσύνη, αυτοί αντιφάσκουν και σφάλουν και παραβαίνουν τον «Χρυσό κανόνα».
Άλλοτε είναι άδικοι στις κρίσεις τους για τους άλλους.
Άλλοτε η καχυποψία δηλητηριάζει τις σχέσεις τους με τους αδελφούς τους.
Άλλοτε κομματιάζουν την αγάπη τους, ή τη νοθεύουν με ελατήρια ιδιοτελή.
Από τους άλλους είναι όλο απαιτήσεις, αλλά τις δικές τους υποχρεώσεις δεν τις αναγνωρίζουν. Για δικαιώματα μιλούν συχνά. Για καθήκοντα όμως σπάνια. Στα λάθη και τις παρεκτροπές τους απαιτούν και θέλουν επιείκεια, όταν όμως σφάλλουν οι άλλοι, είναι σκληροί κι εκδικητικοί και πολύ δύσκολα συγχωρούν.
Είναι μεγάλη ευτυχία νάχει κανείς λευκό παρελθόν! Να έχει υπηρετήσει τη δικαιοσύνη καθώς πρέπει. Νάχει βαδίσει το μονοπάτι της ανιδιοτελούς αγάπης και της καλοσύνης. Νάχει αφήσει αθάνατα ίχνη στο πέρασμά τους».
Ο «χρυσός κανόνας» πάντως του Κυρίου θα στέκεται πάντοτε πάνω από όλους τους ανθρώπινους νόμους.
«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως».