«ΙΔΟΥ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΕΝ ΓΑΣΤΡΙ ΕΞΕΙ...»

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ (Κατά Ματθαίον, κεφ. 1: 1-25)

Επιμέλεια Κατηχήτριας κας Κόμησσας Πολυδούλη

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

            Κοσμοχαρμόσυνη η γιορτή των Χριστουγέννων. Όλοι οι λαοί την περιμένουν με χαρά. Και αυτοί ακόμη οι μη Χριστιανοί. Διότι, η γέννηση του Λυτρωτού μας ήταν η προσδοκία και η προσμονή όλων των εθνών. Όλοι οι λαοί εστέναζαν κάτω από τη δουλεία της αμαρτίας.

***

            Ο Θεός είχε προαναγγείλει μέσα στον παράδεισο στους πρωτοπλάστους μετά την πτώση τους, την εκ Παρθένου γέννηση του Λυτρωτού και τους έδωσε την ελπίδα της λυτρώσεως από την καταδίκη, που ήταν συνέπεια της αμαρτίας των. Όταν ο Θεός καταράσθηκε τον διάβολον, ο οποίος διά του όφεος μίλησε στους πρωτοπλάστους και τους παρέσυρε στην πτώση, είπε σ’ αυτόν: «Θα θέσω άσβεστον εχθρότητα μεταξύ σου και της γυναικός μόνης, θα σου συντρίψει την κεφαλήν και συ θα κτυπήσεις αυτού την πτέρναν» (Γεν.3:15). Είναι ολοφάνερο ότι ο απόγονος της γυναικός, δηλαδή της ευλογημένης Παρθένου, θα συνέτριβε την κεφαλή του διαβόλου και θα κατέλυε την κυριαρχίαν, που διά της αμαρτίας θα είχε ο διάβολος σε όλο το ανθρώπινο γένος. Ενώ αυτός με τα όργανά του θα Του πρόσφερε το σταυρικό θάνατο. Αυτό, σύμφωνα με τη γνώμη των Πατέρων της Εκκλησίας σημαίνει το «κεντήσεις αυτού την πτέρναν». Αυτό, το «πρωτευαγγέλιο της λύτρωσης» διαδόθηκε από τον Αδάμ και τους απογόνους του, ώστε οι πλείστοι από τους λαούς της οικουμένης να περιμένουν τη λύτρωση από τον «Υιό της Παρθένου».

            Έτσι με την προσμονή των λαών πραγματοποιήθηκε και η προφητεία του Πατριάρχου Ιακώβ, όταν προέλεγε τα μέλλοντα να συμβούν στους υιούς του και στους απογόνους των, μεταξύ των άλλων είπε προς τον Ιούδα, από την φυλή του οποίου θα εγεννάτο κατά το ανθρώπινον, ο Λυτρωτής, ότι Αυτός θα ήταν «προσδοκία εθνών» (Γεν.49:10). Αυτόν τον Μεσσίαν τον περιγράφει με υπέροχα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και ο προφήτης Ησαΐας. Γράφει γι’ Αυτόν ότι «θα γεννηθεί δι’ ημάς παιδίον, θα δοθή εις ημάς ο Υιός αυτός, του οποίου η αρχή (=εξουσία) υπάρχει απ’ αρχής (=προαιωνίως) επάνω εις τους ώμους του και θα καλείται το όνομα αυτού αγγελιοφόρος της μεγάλης βουλής του Θεού, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, αρχηγός της ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος» (Ησ. 9:5-6).

            Κατά τη γέννηση του Κυρίου Ιησού πραγματοποιήθηκαν και πολλές άλλες προφητείες.

Οι Μάγοι, σοφοί της ανατολής γαλουχημένοι από την αρχαία παράδοση, σύμφωνα με την οποίαν και αυτός ο μάγος Βαλαάμ, είχε πει προς τον Βαλάκ βασιλέα των Μωαβιτών, ότι «Θα δείξω τον Μεσσίαν, όχι όμως τώρα αλλ’ αργότερα θα ανατείλει άστρον από τους απογόνους του Ιακώβ» (Αριθμ. 24:17). Οι Μάγοι, λοιπόν, ήρθαν στην Ιερουσαλήμ λέγοντες, «πού εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ» (Ματθ.2:2). Άστρον εξ Ιακώβ» είχε προαναγγείλει η Αγία Γραφή τον Μεσσία. Αστέρα της Ανατολής είδαν οι Μάγοι, σοφοί αστρονόμοι, είδαν και ήλθαν να Τον προσκυνήσουν στην Ιουδαία.

Και άλλες όμως προφητείες πραγματοποιήθηκαν κατά την γέννηση του Κυρίου Ιησού. Όταν ο Ηρώδης εκάλεσε ταραγμένος από την αναγγελία των Μάγων και με θανάσιμο μίσος στην καρδιά του κατά του «τεχθέντος Βασιλέως», τους αρχιερείς και γραμματείς του Ιουδαϊκού λαού και τους ερώτησε, πού περίμεναν να γεννηθεί ο Μεσσίας, απήντησαν. Στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Είχαν υπ’ όψει τους τη προφητεία του Μιχαίου (5:1-2), την οποίαν αναφέρει και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος 2:6, «Και συ Βηθλεέμ, που ανήκεις εις την περιοχήν της φυλής Ιούδα, μολονότι μικρά εις τον πληθυσμόν, δεν είσαι από απόψεως αξίας καθόλου μικρότερη από άσημη από τας μεγάλας πόλεις της φυλής Ιούδα. Και τούτο διότι από σε θα προέλθει και θ’ αναδειχθεί άρχων, ο οποίος ως καλός ποιμήν θα οδηγήσει με στοργήν τον λαόν μου τον Ισραηλιτικόν».

            Οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη, για να τον πληροφορήσουν πού είχε γεννηθεί ο Χριστός. Αυτός, «ιδών ότι ενεπαίχθη υπό των μάγων» έστειλε δημίους και εφόνευσε όλα τα αρσενικά βρέφη από δύο ετών και κάτω. Έτσι δε επραγματοποιήθη και άλλη προφητεία του Ιερεμίου (38:15), που προέλεγε τον θάνατο των (14,000) αγίων νηπίων. Όταν δε ο Ηρώδης απέθανε με φρικτούς πόνους τους οποίους πολλαπλασίαζαν σκώληκες που κατέτρωγαν τις σαπισμένες σάρκες του, άγγελος Κυρίου ειδοποίησε τον Ιωσήφ να επιστρέψει από την Αίγυπτο στην Ιουδαία. Εδώ, πραγματοποιήθηκε και άλλη προφητεία, που ανέφερε ότι «εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου».

            Με την επιστροφή της Αγίας Οικογένειας από την Αίγυπτο και με την πληροφορία που έλαβε ο Ιωσήφ ότι «Αρχέλαος βασιλεύει επί της Ιουδαίας αντί Ηρώδου του πατρός αυτού, εφοβήθη εκεί απελθείν (Ματθ. 2:22). Ο φόβος του Ιωσήφ ήταν δικαιολογημένος. Και τούτο, διότι ο Αρχέλαος ήταν εγκληματική φύση, όπως ο πατέρας του. Όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Ευαγγελιστής εγκατεστάθηκε η Αγία Οικογένεια στη Ναζαρέτ, και έτσι πραγματοποιήθηκε μια άλλη προφητεία, σύμφωνα με την οποίαν θα ονομαζόταν, ο Υιός της Παρθένου «Ναζωραίος». Σημαίνει δε το όνομα αυτό «ο περιφρονημένος από τους ανθρώπους». Πράγματι σε όλη Του τη ζωή ο Κύριος υπήρξε περιφρονημένος από τους ανθρώπους. Η περιφρόνηση αυτή εκ μέρους του Ισραηλιτικού λαού, κορυφώθηκε στις τραγικές ώρες του σταυρικού θανάτου.

***

            Είναι καταπληκτική η πραγματοποίηση των προφητειών, όχι μόνον σχετικά με τα γεγονότα της γεννήσεως του Κυρίου, αλλά και της εν γένει επιγείου ζωής Του και του έργου Του. Μάλιστα δε με τα γεγονότα των Παθών, της σταυρώσεως, της Αναστάσεως και της ενδόξου Αναλήψεώς Του. Θα μπορούσε κανείς, αν παρέθετε κατά λογική σειρά όλες τις προφητείες, ν’ αποτελέσει ένα πέμπτο ευαγγέλιο, που θα ιστορούσε τη ζωή και το έργο του Κυρίου, πριν ακόμη ενανθρωπίσει. Είναι και αυτό μία επιπλέον μαρτυρία για την αξιοπιστία των προφητειών και για το κύρος της Αγίας Γραφής. Διότι κατά τη θεόπνευστη διακήρυξη του Αποστόλου Πέτρου «ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία αλλ’ υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν Άγιοι του Θεού άνθρωποι» (Β΄Πέτρου 1:21).