ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ

«ΕΝ ΤΩ ΧΡΙΣΤΩ ΣΥΝΟΙΚΟΔΟΜΕΙΣΘΕ ΕΙΣ ΚΑΤΟΙΚΗΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (Προς Εφεσίους, κεφ. 2:14:22)

Επιμέλεια Κατηχήτριας κας Κόμησσας Πολυδούλη

Οι Χριστιανοί, αγαπητοί μου, πρέπει να είναι πνευματικοί οικοδόμοι διά μέσου των αιώνων και μέχρι συντελείας των αιώνων. Έτσι γράφει, εν Πνεύματι Αγίω και έτσι θέλει τους πιστούς, ο απόστολος Παύλος. Το θεόπνευστον όμως αυτό παράγγελμα ισχύει και διά την εποχή μας. Περνούμε μια περίοδο, κατά την οποίαν πολλοί είναι εκείνοι, που κρημνίζουν. Προέρχονται από όλες τις παρατάξεις και από αυτούς ακόμη τους κόλπους της εκκλησίας. Άλλοι κινούνται με εμπάθεια και σύστημα, εμπνεόμενοι και καθοδηγούμενοι από αρνητικές ιδεολογίες, και άλλοι από άγνοια και ωφέλεια ή και από τον φόβο, μήπως χαρακτηρισθούν σαν καθυστερημένοι. Μερικοί συσσωματώνονται σε οργανωμένες ομάδες, για να δράσουν αποτελεσματικότερα εναντίον της Ορθόδοξης πίστης μας. Αλλά και οι Χριστιανοί καλούνται από τον Απόστολο Παύλο να δράσουν ενωμένοι σε πνευματική οικοδομή της κοινωνίας. Αυτό το νόημα έχουν τα λόγια του: «Διά του Ιησού Χριστού οικοδομείσθε και σεις αναμεταξύ σας, διά να γίνετε κατοικία εις την οποίαν να παραμείνει ο Θεός με το Άγιον Πνεύμα Του».

«Συνοικοδομείσθε». Η λέξη αυτή εκφράζει μια πραγματικότητα, συγχρόνως δε αποτελεί και μια εντολή. Διότι πράγματι οι αληθινοί Χριστιανοί οικοδομούνται αμοιβαίως στην εν Χριστώ ζωή και πρόοδο. Δεν σκέπτεται ο καθένας τον εαυτό του μόνον, σαν να είναι απόκοσμος ερημίτης, αλλά ενδιαφέρεται και για την πνευματικήν πρόοδο και των άλλων πιστών. Έχει την συναίσθηση ότι όλοι όπως και αυτός, είναι μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, είναι μέλη του αγιοτάτου αυτού καθιδρύματος, του οποίου ιδρυτής, αρχηγός και κεφαλή είναι ο Χριστός.

Ο Απόστολος Παύλος φέρει μία παραστατική εικόνα αυτής της ενότητος και του αμοιβαίου ενδιαφέροντος, που πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί. Παρομοιάζει όλους μαζί τους πιστούς με το ανθρώπινο σώμα και τον καθένα πιστόν ιδιαιτέρως ως μέλος του ενός πνευμονικού σώματος. Στα μέλη του σώματος υπάρχει αξιοθαύμαστος ενότης και συνεργασία και ενδιαφέρον του ενός διά τον άλλον και όλων μαζί διά τον ένα. Όταν ένα μέλος του σώματος πάσχει, όλο το σώμα πάσχει. Και επιστρατεύονται, συνεργάζονται και με κάποιον τρόπο, εντείνουν τις προσπάθειές των, για τη θεραπεία του πάσχοντος μέλους. Η σημερινή ιατρική έρχεται να επιβεβαιώσει τον συναγερμό όλου του σώματος για την βοήθεια και θεραπεία του μέλους που ασθενεί. Αντίθετα όταν ένα μέλος ευφραίνεται, τότε όλο το σώμα ευφραίνεται. Αν π.χ. κατά τη ζέστη του καλοκαιριού βυθίσουμε το χέρι μας σε δροσερό νερό, δροσίζεται όχι μόνο το χέρι, αλλά όλο το σώμα.

Έτσι, λοιπόν, και οι Χριστιανοί συνεργάζονται μεταξύ των και αλληλοβοηθούνται, και δεν ζηλεύει ο ένας τον άλλον και δεν πάει ο ένας κόντρα στον άλλον, για την πρόοδό τους στην πνευματική ζωή. Η αργοπορία του ενός ή οι παραβάσεις του ή και οι σωματικές του ακόμη ασθένειες και στενοχώριες κινούν ζωηρό το ενδιαφέρον και την δραστηριότητα όλων προς βοήθειά του. Εξ άλλου πάλι η πρόοδός του στην αρετή είναι χαρά όλων. Μια τέτοια ομαδική αλληλοβοήθεια προσφέρεται με τον κοινόν εκκλησιασμό, όταν μάλιστα οι εκκλησιαζόμενοι δεν σπεύδουν να φύγουν μετά τη Θεία Λειτουργία, αλλά φροντίζουν να έχουν έστω και μια μικρή επικοινωνία μεταξύ των.

Προσφέρεται με τους κύκλους μελέτης του θείου Λόγου, με κοινές συναντήσεις σε αίθουσες ομιλιών, με ένα περίπατο, με μία εκδρομή...

Αυτό όμως, που γινόταν μεταξύ των Χριστιανών της αποστολικής εποχής και για το οποίον συγχαίρει ο απόστολος Παύλος τους πιστούς, δεν είναι μόνον δικαίωμα, αλλά και καθήκον. Έχουν, δηλαδή, από τον Θεό οι πιστοί την υποχρέωση να βοηθούν και να οικοδομούν πνευματικά ο ένας τον άλλον. Στους Θεσσαλονικείς τονίζει ο απόστολος Παύλος αυτό το καθήκον. «Παρακαλείτε αλλήλους, λέγει, και οικοδομείτε ο εις τον ένα, καθώς και ποιείτε» (Α΄Θεσ. 5:11). Ο προορισμός σας, τους είπε παραπάνω, είναι μεγάλος και υψηλός. Γι’ αυτό κι έχετε καθήκον να προτρέπετε, με τον κατάλληλον πάντοτε τρόπον, και να ενθαρρύνετε και να οικοδομείτε πνευματικά ο ένας τον άλλον. Γνωρίζω, λέγει, ότι πράττετε κάτι τέτοιο. Να το συνεχίσετε και να το εντείνετε.

Πολλές, πάρα πολλές ευκαιρίες παρουσιάζονται στον πιστόν, να προσφέρει από τον εαυτό του για την εν Χριστώ ζωή του άλλου. Δύο καλά λόγια από την γνώση και την πείρα στον καλοπροαίρετον και αδιαφώτιστον, αδελφό μας. Λόγια παρηγοριάς στον ασθενή, στον πάσχοντα, στον πενθούντα. Λόγια ενθάρρυνσης στον αποκαρδιωμένον από τον πόλεμο της αμαρτίας ή από την αχαριστίαν των ανθρώπων, όπως η ισχυρά ενθάρρυνση στον κλονιζόμενον και κινδυνεύοντα να υποκύψει στον πειρασμό της αμαρτίας. Λόγια ειρήνης και συμφιλίωσης μεταξύ δύο, που έχουν ψυχρανθεί μεταξύ τους. Μία συμβουλή και προτροπή προς τον απροσανατόλιστον νέον, που κινδυνεύει να παρασυρθεί από ύποπτες συναναστροφές και ψυχοφθόρα βιβλία... Όλα δε αυτά με θερμή αγάπη και προπαντός με το καλό παράδειγμα.

Έτσι ο κάθε Χριστιανός γίνεται ναός του Θεού, όλοι δε μαζί οικοδομημένοι και οικοδομούμενοι με την χάρη και τον φωτισμόν του Κυρίου, γινόμαστε όπως γράφει ο απόστολος Παύλος περίλαμπρος ναός της απειροτέλειας αγίας Τριάδος, ένδοξον κατοικητήριον στο οποίον θα κατοικεί και θα βασιλεύει ο πανάγαθος Θεός, με το πλούσιο δώρο το Άγιον Πνεύμα. Ποια τιμή για τον άνθρωπο!