Και να θέλει κάποιος, δεν μπορεί να ξεχάσει όλες εκείνες τις μαύρες σελίδες που στιγμάτισαν αρνητικά τη χώρα μας όταν το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής, εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος με νέα μνημόνια, κλείνοντας τις τράπεζες και οδηγώντας την Ελλάδα, στο παρά ένα, λίγο πριν από την έξοδο από την ΕΕ.
Στις 27 Ιουνίου 2015, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σε διάγγελμά του, ανακοίνωσε στους Έλληνες πολίτες πως θα γίνει δημοψήφισμα ως απάντηση στο τελεσίγραφο των Ευρωπαίων δανειστών. Ακολούθησε μία εβδομάδα γεμάτη εντάσεις. Το απόλυτο χάος. Οι τράπεζες έκλεισαν, το χρηματιστήριο έκλεισε, επιβλήθηκαν capital controls. Χειρότερος από όλα ήταν ο διχασμός στην κοινή γνώμη για το «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ». Εντέλει επικράτησε το «ΟΧΙ» με ποσοστό 61,31% και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έκανε… κωλοτούμπα και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, που ουσιαστικά είχε απορριφθεί από τους πολίτες. Ο άνθρωπος που θα έδιωχνε την τρόικα, που φώναζε το «go back madame Merkel», που θα έσκιζε τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο, εξευτέλισε όσο κανείς άλλος τον ελληνικό λαό οδηγώντας μας στην απόλυτη φτωχοποίηση, ακριβώς πριν από επτά χρόνια.
Ήταν Σάββατο 27 Ιουνίου 2015 όταν το Eurogroup απέρριψε το αίτημα για παράταση του προγράμματος. Την επόμενη μέρα, Κυριακή 28 Ιουνίου, το Συμβούλιο Συστημικής Ευστάθειας αποφασίζει να τεθούν οι τράπεζες σε αργία έως τη Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015. Η κυβέρνηση Τσίπρα επιβάλλει capitals controls. «Αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες». Η φράση που έμεινε στην ιστορία και αποδόθηκε στον Γιάνη Βαρουφάκη από δημοσιογράφο του περιοδικού «New Yorker». Την Τρίτη 30 Ιουνίου 2015, η ελληνική κυβέρνηση δεν πληρώνει τη δόση 1,6 δισ. προς το ΔΝΤ.
Την Κυριακή 5 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα, το οποίο λίγο αργότερα κουρέλιασε ο… συστημικός πλέον Τσίπρας που υπέστη οβιδιακή μετάλλαξη. Αυτά θα γραφτούν με μελανά γράμματα στη σύγχρονη Ιστορία του τόπου και θα διδάσκονται στα σχολεία μας. «Οι ίδιοι άνθρωποι, επτά χρόνια μετά», όπως γράφει ο γραμματέας της ΝΔ Παύλος Μαρινάκης στα social media, «παραμένουν αμετανόητοι και υπόσχονται ότι τη δεύτερη φορά θα το πάνε μέχρι τέλους. Οι πολίτες όμως γνωρίζουν και θα τους αφήσουν με μια θλιβερή ανάμνηση».