ΟI ΨΕΥΤΟΕΥΛΑΒΕΙΣ

«IΔΟΝΤΕΣ ΠΑΝΤΕΣ ΔΙΕΓΟΓΓΥΖΟΝΛΕΓΟΝΤΕΣ, ΟΤΙ ΠΑΡΑ ΑΜΑΡΤΩΛΩ ΑΝΔΡΙ ΕΙΣΗΛΘΕ ΚΑΤΑΛΥΣΑΙ».

ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ ΑΓΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ - Κεφ. 19:1-10

Επιμέλεια Κατηχήτριας κας Κόμησσας Πολυδούλη

Το πνεύμα του φαρισαϊσμού είχε επεκταθεί κατά την εποχή εκείνη και στον ιουδαϊκόν κόσμο. Βέβαια ο ισραηλιτικός λαός είχε σχηματίσει το φρόνημα, ότι αυτός μόνος αποτελούσε «τον εκλεκτόν και περιούσιον λαόν του Θεού». Και μεταξύ όλου του λαού οι Φαρισαίοι ξεχώριζαν τον εαυτό τους και νόμιζαν ότι είναι οι εκλεκτοί μεταξύ των εκλεκτών. Έβλεπαν με αποστροφή όχι μόνο τους Τελώνες και όλους τους ειδωλολάτρες, αλλά και αυτόν τον ισραηλιτικόν λαό, τον οποίον ονόμαζαν «επικατάρατον» και απεύφευγαν συστηματικώς την επικοινωνίαν των με αυτόν. Ένα τέτοιο φαρισαϊκό πνεύμα είχε εισχωρήσει και εις τον λαόν, ο οποίος εν τούτοις ακολουθούσε τον Χριστόν, καθώς ανέβαινε την τελευταίαν Του πορεία προς την Ιερουσαλήμ. Ένα πνεύμα, δηλαδή, ψευτοευλαβείας και περιφρονήσεως προς εκείνους, που ενόμιζαν αμαρτωλούς. Τους κατέπληξε η απόφαση του Κυρίου να καταλύσει στο σπίτι ενός Τελώνου «όταν είδαν το γεγονός αυτό, εγόγγυζαν όλοι μεταξύ των και με αγανάκτησιν έλεγαν, ότι εμπήκε να καταλύσει εις το σπίτι αμαρτωλού ανθρώπου» (Λουκ. 19:7).

***

Δεν σκέφτηκαν δε ότι και μεταξύ των αμαρτωλών υπάρχουν καλοπροαίρετες ψυχές, που ποθούν να γνωρίσουν τον δρόμο της σωτηρίας, να ακολουθήσουν τον Χριστόν, να απαρνηθούν την προηγούμενη παραστρατημένη ζωή τους, να ζήσουν με μετάνοια και με την απόφαση να μη ξαναγυρίζουν πλέον στις παρεκτροπές των. Δεν είχαν προσέξει τα λόγια που είχε πει ο Κύριος σχετικά με τους αμαρτωλούς μεν αλλά και καλοπροαίρετους αυτούς ανθρώπους. Απευθυνόμενος ο Κύριος προς τους αρχιερείς και πρεσβυτέρους του λαού όπως επίσης και προς τους ομοίους των φαρισαίους είχε διακηρύξει: Σας διαβεβαιώνω ότι οι Τελώναι και αι πόρναι, οι οποίοι έδειξαν εις την αρχήν ανυπακοήν προς τον Θεόν, τώρα επειδή μετενόησαν προπορεύονται εις την βασιλείαν του Θεού από σας, οι οποίοι με τα λόγια μόνον και όχι με τα έργα δείχνετε υπακοήν εις τον Θεόν» (Ματθ. 21:31).

Είναι δε γνωστός ο καυστικός έλεγχος, τον οποίον ο Κύριος είχε κάνει κατά το απόγευμα της Μεγάλης Τρίτης προς τους γραμματείς και φαρισαίους. Αυτοί ήσαν οι υποκριτές, οι ψευτοευλαβείς της εποχής εκείνης, που τα πάντα έκαναν «προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις» ενώ η καρδιά των δεν ήταν δοσμένη προς τον Θεό και η ζωή τους δεν ήταν σύμφωνη προς το θείον θέλημα. Φορούσαν το υποκριτικό ένδυμα της ευσεβείας, για να εξαπατούν τους αφελείς και εύπιστους και να μεταβάλουν έτσι την ψευτοευσέβειά τους σε κερδοφόρο επιχείρηση: «... ουαί υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας... Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας» (Ματθ. 23: 13-33). Δυστυχώς σε κάθε εποχή, φυσικά, και στην εποχή μας υπάρχουν οι ψευτοευλαβείς^. οι άνθρωποι δηλαδή που προσποιούνται τον ευλαβή και ενάρετο, χωρίς όμως και να είναι. Κάτι τέτοιους τύπους τους παραβάλλει ο Κύριος με λύκους, που φορούν ένδυμα προβάτου και καλεί τους πιστούς να προφυλάσσονται από αυτούς. Εις την επί του όρους ομιλίαν Του ο Κύριος είπε στα πλήθη και ειδικότερα στους μαθητές Του: «Προσέχετε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες^. από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς» (Ματθ. 7: 15, 16).

Τους ψευτοευλαβείς αυτούς ονομάζει και ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος «λύκους βαρείς».  Προσθέτει δε στην ομιλία που έκαμε προς τους επισκόπους, τους ιερείς και διακόνους της Εφέσου, ότι τέτοιοι τύποι θα αναπηδήσουν και από τους συγκεντρωμένους στη Μίλητο ευσεβείς. «Εγώ οίδα τούτο, είπε, ότι ελεύσονται μετά την άφιξιν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου^. Και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών^. διό γρηγορείτε» (Πραξ. 20:29-31). Είναι οι άνθρωποι των τύπων και όχι της ουσίας οι οποίοι έχουν σχηματίσει την ιδέα, ότι είναι πιστοί στον Χριστόν και προσπαθούν από τον εγωισμόν των κινούμενοι να προσελκύσουν και άλλους οπαδούς των και να γίνουν διδάσκαλοι, χωρίς να γνωρίζουν «μη νοούντες μήτε α λέγουσι μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται» (Α΄Τιμ. α΄7).

***

Οι υποκριτές, οι ψευτοευλαβείς και όσοι περιορίζουν την ευσέβειά τους στην τήρηση μερικών εξωτερικών τύπων, αποτελούν την πιο μεγάλη δυσφήμιση της χριστιανικής πίστεως. Δεν είναι τόσο επικίνδυνοι όσοι φανερά πολεμούν τη χριστιανική πίστη, όσο είναι οι ψευτοευλαβείς. Θα φανερωθεί η γυμνότης των από την ορθή πίστη και την αρετή, και θα πουν οι πολέμιοι^. «τέτοιους ψευτοευλαβείς μορφώνει η θρησκεία του Χριστού». Ας προσέξουμε να μη καταντήσουμε σε ψευδοευλάβεια και να μην απομακρυνθούμε από την ορθή γνώση και πίστη του Χριστού.