12 προορισμοί που «ξεπήδησαν» μέσα από τη μυθολογία

Πόλεις και περιοχές της Ελλάδας με μυθολογικό φορτίο που ξεπερνάει κάθε φαντασία.

Η οργή του Δία, η ζήλεια της Ήρας, η γενναιότητα του Θησέα, οι υπερδυνάμεις του Αχιλλέα, οι Άθλοι του Ηρακλή και ο Αχέροντας ποταμός. Λίγοι μόνο από τους διάσημους ελληνικούς μύθους που με τον ένα ή άλλο τρόπο συνδέονται με αγαπημένους προορισμούς που επισκέπτεσαι κάθε εποχή του χρόνου. Το μάθημα μυθολογίας έχει ήδη ξεκινήσει, συνέχισε να διαβάζεις!

• Αθήνα – Η Διαμάχη της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα

Λίγες πόλεις είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με ένα θεϊκό πρόσωπο, όσο η Αθήνα με την Αθηνά. Η θεά της σοφίας έδωσε το όνομά της στην Αθήνα μετά από τη διαμάχη της με τον Ποσειδώνα για την προστασία της πόλης.

Ο Ποσειδώνας, αφού χτύπησε με την τρίαινά του τον βράχο της Ακρόπολης, άνοιξε μια μεγάλη ρωγμή, από την οποία ξεπήδησε αστείρευτη πηγή νερού, που ήταν το δώρο του θεού στην πόλη. Όμως, επειδή ο Ποσειδώνας ήταν ο θεός της θάλασσας, το νερό της πηγής δεν ήταν πόσιμο, αλλά θαλασσινό.

Η Αθηνά, από την άλλη μεριά, πρόσφερε μια ολάνθιστη ελιά, την οποία τελικά προτίμησαν οι κάτοικοι της πόλης (κατά άλλες εκδοχές, κριτής της διαμάχης ήταν ο βασιλιάς Κέκροπας). Αυτός, λοιπόν, είναι ο λόγος, για τον οποίο η σημερινή πρωτεύουσα της Ελλάδας ονομάζεται Αθήνα, και όχι Ποσειδωνία. 

• Σούνιο – Ο Αιγέας, το Αιγαίο και το καράβι του Θησέα

Μπορεί οι Αθηναίοι να προτίμησαν την Αθηνά από τον Ποσειδώνα, όμως ο θεός της θάλασσας αποζημιώθηκε επαρκώς για την ήττα του με τον λαμπρό ναό που έχτισαν οι Αθηναίοι προς τιμήν του, σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας, το Σούνιο. Σε αυτό το ειδυλλιακό ακρωτήριο λέγεται ότι πήγαινε καθημερινά ο βασιλιάς της Αθήνας, Αιγέας, και αγνάντευε με αγωνία το πέλαγος, περιμένοντας να δει τον γιο του τον Θησέα να επιστρέφει με το καράβι από την Κρήτη, όπου ο Θησέας πήγε να αντιμετωπίσει τον φονικό Μινώταυρο. Μάλιστα, ο Αιγαίας ζήτησε από τον Θησέα, εφόσον επιβίωνε από τη μάχη με τον Μινώταυρο, να αντικαταστήσει τα μαύρα πανιά του καραβιού του με λευκά, όταν θα επέστρεφε στην Αθήνα.

Όμως ο Θησέας ξέχασε να αλλάξει τα πανιά και όταν ο Αιγέας είδε το καράβι στον ορίζοντα να πλέει με μαύρα πανιά, έπεσε από τα απόκρημνα βράχια του Σουνίου και πνίγηκε, νομίζοντας ότι έχασε τον γιό του. Από τότε, το πέλαγος αυτό πήρε το όνομα «Αιγαίο».

3. Ιθάκη – Το Βασίλειο του Οδυσσέα

«σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι»

«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη», αρχίζει το γνωστό ποίημα του Καβάφη, και συνεχίζει «να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις». Η πολυθρύλητη Ιθάκη ήταν ο τελικός προορισμός στο μακρόχρονο και περιπετειώδες ταξίδι του πολυμήχανου Οδυσσέα. Μετά από 20 χρόνια – δέκα στην Τροία και δέκα στο ταξίδι του γυρισμού – ο Οδυσσέας έφτασε επιτέλους στις ακτές της πατρίδας του, όμως οι περιπέτειές του δεν είχαν τελειώσει ακόμα. Έπρεπε να αντιμετωπίσει τους μνηστήρες που σύχναζαν στο παλάτι και πολιορκούσαν την πιστή σύζυγό του, την Πηνελόπη, όσο εκείνος έλειπε. Η θεά Αθηνά, που είχε τον Οδυσσέα υπό την προστασία της, τον μεταμφίεσε σε ζητιάνο, τόσο πειστικά που κανένας δεν τον αναγνώρισε, ούτε οι μνηστήρες, ούτε ο γιος του ο Τηλέμαχος, ούτε η ίδια η Πηνελόπη. Μόνο ο πιστός του σκύλος, ο γέρικος Άργος, κατάλαβε μεμιάς ότι ο ζητιάνος δεν ήταν άλλος από το αφεντικό του.

Τελικά ο Οδυσσέας κατάφερε, με τη σύμπραξη του Τηλέμαχου, να σκοτώσει τους μνηστήρες, και να βάλει ένα αίσιο τέλος στην μακρά και βασανιστική αναμονή της Πηνελόπης.

Τα τελευταία διακόσια χρόνια έχουν διατυπωθεί βάσιμες αμφιβολίες για το αν η σημερινή Ιθάκη είναι η ομηρική Ιθάκη και έχει αντιπροταθεί ότι το βασίλειο του Οδυσσέα βρισκόταν στη γειτονική Κεφαλονιά ή στη Λευκάδα. Σε κάθε περίπτωση, η Ιθάκη, ως νησί και σαν ιδέα, είναι εκεί για να μας θυμίζει ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι!

• Πήλιο – Το Βουνό των Κενταύρων

η αφορμή που οδήγησε στην κήρυξη του Τρωικού Πολέμου

Τα πυκνά δάση του Πηλίου κατοικούνταν από τους Κενταύρους, που ήταν κατά το ήμισυ ανθρωπόμορφοι, με αλογίσιο το κάτω μέρος του σώματος. Οι Κένταυροι διακρίνονταν για τη σωματική τους δύναμη αλλά και για τη σοφία τους, ειδικά ο Χείρων που λέγεται ότι ήταν ο σοφότερος και δικαιότερος των Κενταύρων. Στο Πήλιο έφτασαν μερικοί από τους πιο σημαντικούς ήρωες για να μαθητεύσουν κοντά στον Χείρωνα. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Ιάσονας, ο Οδυσσέας, ο Αχιλλέας και ο πατέρας του ο Πηλέας, από τον οποίο πήρε το όνομα η περιοχή.

Ο Χείρων μάλιστα οργάνωσε τον λαμπρό γάμο του Πηλέα με την Θέτιδα στο Πήλιο, όπου ήταν προσκεκλημένοι όλοι οι θεοί. Για προφανείς λόγους, στον γάμο δεν προσκλήθηκε η θεά της διχόνοιας και της ζήλιας, Έριδα, η οποία, ως αντίποινο, πέταξε από μακριά στη μέση του γαμήλιου γλεντιού, το χρυσό της μήλο που είχε την επιγραφή «τῇ καλλίστῃ», δηλαδή «στην πιο όμορφη». Το γνωστό Μήλον της Έριδος ήταν η αρχική αφορμή που οδήγησε στην κήρυξη του Τρωικού Πολέμου.  

• Κνωσός – Θησέας και Μινώταυρος  

Στην Κνωσό είχε το μεγαλοπρεπές παλάτι του ο βασιλιάς της Κρήτης, Μίνωας. Η σύζυγός του, η Πασιφάη, αφού ζευγάρωσε στα κρυφά με έναν λευκό ταύρο, γέννησε τον Μινώταυρο, ο οποίος είχε ανθρώπινο σώμα και κεφάλι ταύρου. Μετά από χρησμό που πήρε από τους Δελφούς, ο Μίνωας διέταξε τον μηχανικό Δαίδαλο να του φτιάξει τον Λαβύρινθο, ένα πολύπλοκο κτίσμα με... δαιδαλώδεις διαδρόμους, όπου κλείστηκε ο Μινώταυρος. Εκείνο τον καιρό, ο Μίνωας είχε κηρύξει πόλεμο κατά της Αθήνας, την οποία τελικά υπέταξε. Ο Μίνωας όρισε ως ποινή για τους Αθηναίους να στέλνουν κάθε εννιά χρόνια στην Κρήτη εφτά νέους και εφτά νέες, για να κατασπαράζονται από τον Μινώταυρο μέσα στον Λαβύρινθο.

Ο Αθηναίος ήρωας Θησέας αποφάσισε να σαλπάρει για την Κρήτη και να βάλει τέλος σε αυτό τον ντροπιαστικό φόρο αίματος. Έτσι, πήρε τη θέση ενός από τους επτά νέους και όταν έφτασε στην Κνωσό, γνώρισε την κόρη του Μίνωα, την Αριάδνη, η οποία τον ερωτεύτηκε. Αφού η Αριάδνη έβαλε τον Θησέα να της υποσχεθεί ότι θα την έπαιρνε μαζί του στην Αθήνα και θα την νυμφευόταν, του έδωσε ένα κουβάρι κλωστή, τον γνωστό Μίτο της Αριάδνης, ώστε όταν ο Θησέας έμπαινε στον Λαβύρινθο να το ξετυλίγει, για να μπορέσει έπειτα, αφού σκοτώσει τον Μινώταυρο, να βρει την έξοδο. Έτσι κι έγινε. Ο Θησέας στερέωσε τη μία άκρη της κλωστής στην είσοδο του Λαβυρίνθου, και όταν τελικά βρήκε και σκότωσε τον Μινώταυρο, κατάφερε να βγει από τον Λαβύρινθο, ξανατυλίγοντας τον μίτο.  

• Νάξος – Εκεί που ερωτεύτηκε ο Διόνυσος  

Λέγεται ότι τόσο ο Δίας όσο και ο Διόνυσος μεγάλωσαν στη Νάξο. Το νησί αρχικά ονομαζόταν «Δίας». Από τον Δία πήρε το όνομά του και το ψηλότερο βουνό του νησιού (Ζευς ή, για τους ντόπιους, Ζας). Όμως ο πιο γνωστός μύθος που συνδέεται με τη Νάξο έχει να κάνει με τον θεό του κρασιού. Κατά το ταξίδι της επιστροφής από την Κρήτη, όπου σκότωσε τον Μινώταυρο, ο Θησέας έκανε μια σύντομη στάση στη Νάξο. Εκεί εγκατέλειψε την Αριάδνη, παρότι της είχε υποσχεθεί ότι θα την παντρευόταν όταν θα γυρνούσαν στην Αθήνα. Εξουθενωμένη από το δύσκολο ταξίδι και τον πόνο του χωρισμού, η Αριάδνη αποκοιμήθηκε σε μια παραλία, όπου έτυχε να την δει ο Διόνυσος και μεμιάς να την ερωτευτεί.

Αφού την έκανε σύζυγό του, ο Διόνυσος οδήγησε με πανηγυρική βακχική πομπή την Αριάδνη στον Όλυμπο, όπου ο Δίας την έκανε αθάνατη. Κατά μια εκδοχή του μύθου, ο Θησέας εγκατέλειψε την Αριάδνη στο νησάκι που ενώνεται σήμερα με την άκρη του λιμανιού της Νάξου, εκεί όπου στέκεται ακόμα η λεγόμενη Πορτάρα, η μνημειακή κεντρική θύρα του αρχαίου ναού του Απόλλωνα, που έμεινε ανολοκλήρωτος. 

• Δίον – Η Αυλή των Θεών  

Η αρχαία πόλη Δίον ιδρύθηκε στους καταπράσινους πρόποδες του Ολύμπου και, όπως φανερώνει το όνομά της, ήταν αφιερωμένη στον Δία, τον πατέρα των θεών. Ένας τεράστιος βωμός στήθηκε εκεί για να γίνονται οι προσφορές στους θεούς, στη σκιά της ορεινής τους κατοικίας. Το Δίον έφτασε να γίνει το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο των Μακεδόνων και σημαντικοί θεατρικοί, μουσικοί και αθλητικοί αγώνες οργανώνονταν εκεί, για να τιμήσουν τον Δία και τις κόρες του, τις εννέα Μούσες. Από το Δίον ξεκίνησε μάλιστα, μετά από λαμπρούς αγώνες και θυσίες προς τιμήν του Δία, η πολυθρύλητη εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την κατάκτηση της αχανούς Περσικής Αυτοκρατορίας.

• Ελευσίνα – Η Αρπαγή της Περσεφόνης

το τελετουργικό συμβόλιζε τη συνεχή φθορά και αναγέννηση της φύσης 

Στην Ελευσίνα υπήρχε ένα από τα σημαντικότερα ιερά στην αρχαία Ελλάδα. Εκεί, από τα βάθη της αρχαιότητας, τελούνταν κάθε χρόνο τα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου πλήθος κόσμου συγκεντρωνόταν για να μυηθεί σε μια τελετή που απαγορευόταν αυστηρά να αποκαλυφθεί παραέξω. Λίγα είναι γνωστά για τα Ελευσίνια Μυστήρια, όμως μαθαίνουμε από αρχαίες πηγές ότι κατά τη διάρκειά τους γινόταν αναπαράσταση του μύθου της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Άδη στον Κάτω Κόσμο και της επιστροφής της στη μητέρα της τη Δήμητρα. Το τελετουργικό συμβόλιζε τη συνεχή φθορά και αναγέννηση της φύσης και κατ’ επέκταση της ίδιας της ζωής. Σύμφωνα με τον μύθο, ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου, Άδης, ερωτεύτηκε την νεαρή Περσεφόνη και μια μέρα που εκείνη βρισκόταν στην εξοχή, εκείνος εμφανίστηκε ξαφνικά μέσα από ένα χάσμα στη γη πάνω στο τέθριππο άρμα του και την απήγαγε.

Απαρηγόρητη για τον χαμό της κόρης της, η θεά της γεωργίας, Δήμητρα, αποφάσισε να μην αφήνει τη γη να καρποφορήσει μέχρι να της επιστραφεί η Περσεφόνη.

Μετά από παρέμβαση του Δία, συμφωνήθηκε η Περσεφόνη να περνά το μισό χρόνο στον Κάτω Κόσμο και τον άλλο μισό με τη μητέρα της, με αποτέλεσμα η Φύση, αντίστοιχα, να παγώνει και να ασθενεί να  το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα, ενώ την Άνοιξη και το Καλοκαίρι να πρασινίζει και να αναγεννιέται. 

• Αχέροντας – Το Ποτάμι για τον Κάτω Κόσμο

«Οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος»

Η λίμνη Αχερουσία και ο ποταμός Αχέροντας συνιστούν σήμερα ένα από τα πιο όμορφα και ατμοσφαιρικά φυσικά τοπία στην Ελλάδα. Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο Αχέροντας οδηγούσε στις Πύλες του Κάτω Κόσμου, όπου βρισκόταν το πορθμείο του βαρκάρη Χάροντα. Εκεί, ο Χάρων περίμενε να παραλάβει τις ψυχές από τον Ψυχοπομπό Ερμή για να τις μεταφέρει με τη βάρκα του στο βασίλειο του Άδη.

Κάθε ψυχή, όταν συναντούσε τον Χάροντα, έπρεπε να του δώσει έναν οβολό για τη μεταφορά. Ο μοναδικός που πέρασε στον Κάτω Κόσμο χωρίς να πληρώσει τον Χάροντα ήταν ο άπορος Μένιππος, ο οποίος όταν έφτασε στον Αχέροντα, είπε στον ζοφερό βαρκάρη: «Οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος» (δεν μπορείς να πάρεις από αυτόν που δεν έχει). Παρότι η είσοδος στους ζωντανούς απαγορευόταν αυστηρά, υπήρχαν και κάποιοι τολμηροί που ανέβηκαν στη βάρκα του Χάροντα, όπως ο Ηρακλής, ο Θησέας και ο Ορφέας.  

• Δελφοί – Απόλλων και Πύθων

το σημαντικότερο μαντείο του αρχαίου κόσμου

Οι Δελφοί, πριν ονομαστεί η περιοχή έτσι, ήταν γνωστοί με το όνομα Πυθώ, επειδή εκεί κατοικούσε ένας φοβερός δράκοντας, ο Πύθων. Η Ήρα κάποτε έστειλε τον Πύθωνα να κυνηγήσει τη Λητώ που ήταν έγκυος με τον Απόλλωνα και την Άρτεμη, για να μην καταφέρει να γεννήσει τα δίδυμα. Όταν ο Απόλλωνας μεγάλωσε, αποφάσισε να βρει τον Πύθωνα και να τον σκοτώσει. Ο Πύθωνας όμως ζούσε σε ιερή περιοχή, όπου απαγορευόταν με θεϊκό νόμο η διάπραξη φόνου. Παρόλα αυτά, ο Απόλλωνας παραβλέποντας την ιερή απαγόρευση, θανάτωσε με τα φαρμακερά βέλη του τον δράκο. Για αυτή του την πράξη, ο Απόλλωνας τιμωρήθηκε από τον Δία και εξορίστηκε στην μυθική Χώρα των Υπερβορείων.

Όταν επέστρεψε από εκεί, ο Απόλλωνας ίδρυσε το δικό του ιερό και μαντείο στην Πυθώ, που έκτοτε πήρε το όνομα «Δελφοί». Σε ανάμνηση του Πύθωνα, η αρχιέρεια του Απόλλωνα στους Δελφούς ονομάστηκε Πυθία. Το Ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς υπήρξε το σημαντικότερο μαντείο του αρχαίου κόσμου. Οι χρησμοί δίνονταν εννέα φορές το χρόνο, δηλαδή μια φορά το μήνα, για κάθε μήνα που ο Απόλλωνας ήταν παρών στους Δελφούς. Οι τρεις υπόλοιποι μήνες, κατά τους οποίους δεν δίνονταν χρησμοί, ήταν οι χειμερινοί μήνες, όταν ο Απόλλωνας έφευγε από τους Δελφούς για να ξεχειμωνιάσει στη Χώρα των Υπερβορείων. Τότε, τη θέση του Απόλλωνα, ως τοποτηρητή του μαντείου, έπαιρνε προσωρινά ο Διόνυσος.

• Δήλος – Το νησί που κάποτε επέπλεε

το νησί δεν ήταν ριζωμένο στη γη, πήγαινε όπου το οδηγούσε ο άνεμος και τα κύματα

Κάποτε ο Δίας ερωτεύτηκε την Τιτάνισσα Αστερία και μεταμορφώθηκε σε αετό για να την απαγάγει. Για να ξεφύγει από τις ερωτικές ορέξεις του επίδοξου απαγωγέα της, η Αστερία μεταμορφώθηκε σε ορτύκι και πέταξε γρήγορα προς το Αιγαίο πέλαγος, όπου έπεσε στη θάλασσα και μεταμορφώθηκε σε νησί που πήρε το όνομά της (κατά μια άλλη εκδοχή το νησί ονομάστηκε Αστερία επειδή πίστευαν ότι ήταν αστέρι που έπεσε από τον ουρανό). Επειδή το νησί δεν ήταν ριζωμένο στη γη, πήγαινε όπου το οδηγούσε ο άνεμος και τα κύματα.

Αργότερα, ο Δίας ερωτεύτηκε την αδερφή της Αστερίας, τη Λητώ, μα αυτή τη φορά ο έρωτάς του βρήκε ανταπόκριση. Όταν η Ήρα έμαθε ότι η Λητώ έμεινε έγκυος από τον Δία, ξεσήκωσε από τη ζήλια της όλο τον κόσμο στη στεριά να μην αφήσουν πουθενά τη Λητώ να γεννήσει, και έστειλε τον φοβερό δράκο Πύθωνα να την καταδιώξει. Πάνω που ήταν έτοιμη να υποκύψει από τις κακουχίες της καταδίωξης και τους πόνους της εγκυμοσύνης, η Λητώ άκουσε μια φωνή μέσα από την κοιλιά της να την καθησυχάζει και να την ενθαρρύνει. Ήταν η φωνή του αγέννητου γιου της, και μόλις σιώπησε, εμφανίστηκε στη θάλασσα το πλωτό νησί, όπου η Λητώ βρήκε καταφύγιο για να γεννήσει τα δίδυμα, Άρτεμη και Απόλλωνα. Εννιά μέρες και εννιά νύχτες κράτησαν οι πόνοι του τοκετού, μέχρι που έφτασε στο νησί η μαία των θεών, Ειλειθυία, αφού προηγουμένως ξέφυγε από την Ήρα, η οποία την είχε απαγάγει για να μη βοηθήσει την ετοιμόγεννη Λητώ.

Πρώτα βγήκε στον κόσμο η Άρτεμις και ύστερα ο Απόλλωνας. Εκείνη τη στιγμή, ένα χρυσαφένιο φως έλουσε όλη την περιοχή και ξαφνικά παντού μοσχοβολούσε αμβροσία, ενώ ένα σμήνος κύκνων πετούσε από πάνω σε κύκλους, κελαηδίζοντας θεϊκές μελωδίες. Όλοι οι θεοί ήταν παρόντες στη θαυμαστή γέννηση των διδύμων, εκτός από την Ήρα φυσικά. Έκτοτε, το νησί στέριωσε παντοτινά στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα, και επειδή φανερώθηκε στη Λητώ από το πουθενά, πήρε το όνομα «Δήλος» (δηλαδή από το αρχαίο ρήμα «δηλόω»: φανερώνω, αποκαλύπτω).

Τα εντυπωσιακά αρχαιολογικά ευρήματα που βλέπει κανείς σήμερα στη Δήλο, φανερώνουν πόσο ιερό ήταν αυτό το νησί για τους αρχαίους.

• Νεμέα – Ο Ηρακλής και το Λιοντάρι της Νεμέας

Ο πρώτος και πιο γνωστός άθλος του Ηρακλή ήταν η θανάτωση του τρομερού Λιονταριού της Νεμέας. Το λιοντάρι αυτό δεν ήταν ένα οποιοδήποτε λιοντάρι, γιατί ήταν αδύνατο να λαβωθεί από όπλα θνητών. Η λεοντή του ήταν χρυσή και τα νύχια του μπορούσαν να ξεσκίσουν και την πιο σκληρή πανοπλία. Φτάνοντας στη Νεμέα, ο Ηρακλής φιλοξενήθηκε στην καλύβα του βοσκού Μόλορχο, ο οποίος είχε χάσει το γιό του μετά από επίθεση που δέχτηκε από το λιοντάρι. Αναγνωρίζοντας την υπερφυσική δύναμη του φιλοξενούμενού του, ο Μόλορχος ήταν ο πρώτος που απέδωσε θεϊκές τιμές στον Ηρακλή.

Όταν ο Ηρακλής έφτασε στη σπηλιά του λιονταριού, είδε ότι υπήρχαν δυο είσοδοι. Γρήγορα έφραξε τη μια με βράχους για να μην ξεφύγει το λιοντάρι, και εισήλθε από την άλλη. Μέσα στη σκοτεινή σπηλιά, ο Ηρακλής κατάφερε να ξαφνιάσει το θηρίο, χτυπώντας το με το ρόπαλό του. Στη διάρκεια της σύγκρουσης, το λιοντάρι έκοψε ένα από τα δάκτυλα του Ηρακλή και εκείνος, συνειδητοποιώντας ότι κανένα όπλο δεν γινόταν να λαβώσει το λιοντάρι, το στραγγάλισε με τα ίδια του τα χέρια.

Ο Ηρακλής πήρε τη μαγική λεοντή και τη φόρεσε για να προστατεύεται από κάθε είδους επίθεση με όπλο. Ο βασιλιάς των Μυκηνών, Ευρυσθέας, που ανέθετε τους άθλους στον Ηρακλή, όταν είδε τον ήρωα να φορά τη λεοντή, νόμισε αρχικά ότι ήταν το ίδιο το λιοντάρι της Νεμέας και έντρομος κρύφτηκε σε ένα μεγάλο πιθάρι. Όσο για το λιοντάρι, οι θεοί ανέβασαν ό, τι απέμεινε από αυτό στους ουρανούς και σχημάτισαν τον Αστερισμό του Λέοντα.