ΜΗΝΥΜΑ ΧΑΡΑΣ

«ΕΧΑΡΗΣΑΝ... ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ ΙΔΟΝΤΕΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ».

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ (κατά Ιωάννην, κεφ. 20: 19 – 31)

Επιμέλεια Κατηχήτριας κας Κόμησσας Πολυδούλη

ΤΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ της χαράς μας δίνουν οι μαθητές του Κυρίου μας, μετά την Ανάστασή Του. Μέχρι εκείνη τη στιγμή που παρουσιάστηκε ολοζώντανος μπροστά τους, μαύρα πέπλα απελπισίας τους τύλιγαν. Τώρα που ατενίζουν αναστημένο το διδάσκαλό τους, με το δοξασμένο σώμα Του, γεμίζουν οι καρδιές τους από χαρά.

***

Ο πόθος για τη χαρά είναι από το Θεό βαλμένος μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Η χαρά είναι το πρώτο και το έσχατο αίτημα του ανθρώπου. Από τις κορυφές ως τα πιο χαμηλά σημεία της κοινωνικής ζωής, η χαρά είναι η μεγάλη αναζήτηση της ψυχής. Όμως η χαρά δεν είναι ψυχολογικό φαινόμενο που εξαρτάται από εξωτερικά γεγονότα. Τα εξωτερικά γεγονότα του κόσμου τούτου, διαδέχονται το ένα το άλλο. Έρχονται και παρέρχονται. Θα ήταν φοβερή παγίδα ν’ αναζητήσει ο άνθρωπος σ’ αυτά την πηγή της χαράς του. Γιατί ζητώντας τη χαρά σε μεταβλητούς παράγοντες, την κάνει εφήμερη. Και εδώ θα πρέπει να διακρίνουμε τη χαρά που διψάει η ψυχή μας, από τις παραποιήσεις της χαράς.

Η πατρίδα της χαράς είναι μέσα μας. Δεν ελαττώνεται από τις δύσκολες συνθήκες, ούτε μεγαλώνει από τα πλούτη και τις διασκεδάσεις. Απόδειξη ότι  υπάρχουν άρρωστοι, φτωχοί, δοκιμασμένοι άνθρωποι, που αστράφτουν από ευχαρίστηση και γαλήνη. Κι υπάρχουν βαθύπλουτοι και πολυφημισμένοι, που θεωρούνται αξιοζήλευτοι κι όμως μονολογούν θλιβερά: «Δεν γνώρισα ποτέ μου τη χαρά και την ευτυχία». Και καταντούν μερικοί και στην αυτοκτονία.

***

Το μήνυμα της χαράς που μας έφερε ο Αναστημένος Κύριός μας, είναι μια δύναμη υπερφυσική. Είναι ένα δώρο της Αναστάσεώς Του. Με το δώρο αυτό, με τη δύναμη αυτή, αγωνίζονται οι πιστοί και νικούν τον πόνο και την θλίψη. Έτσι οι θλίψεις που επιτρέπει ο Κύριός μας, δεν είναι οι πέτρες που μας κάνουν να σκοντάψουμε, αλλά γίνονται τα σκαλοπάτια για ν’ ανεβούμε ψηλότερα.

Όταν λοιπόν συμφιλιωθούμε με τη θλίψη μας και την αντιμετωπίζουμε με υπομονή και πίστη τότε γίνεται το οικοδομικό υλικό της προσωπικότητός μας.

Τότε μπορούμε να μπούμε μέσα στο πνεύμα της Αγίας Γραφής, όταν μας παραγγέλλει: «Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις....» (ο αδελφόθεος Ιάκωβος). Και ο Απόστολος Παύλος από την προσωπική του εμπειρία μας λέει: Χαίρω εν τοις παθήμασί μου». Και μέσα από την φυλακή της Ρώμης, γράφει στους Φιλιππησίους: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε^. πάλιν ερώ χαίρετε».

Σχολιάζοντας τα λόγια αυτά του Απ. Παύλου, ο ιερός Χρυσόστομος γράφει: Δεν είπε απλώς, «χαίρετε πάντοτε», αλλά πρόσθεσε την αιτία της αδιάκοπης χαράς λέγοντας, «χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε». Εκείνος που χαίρει τη χαρά, που πηγάζει απ’ τον σύνδεσμο με τον Χριστό, κανένα περιστατικό δεν θα μπορέσει να του την αφαιρέσει. Γιατί όλα εκείνα για τα οποία χαίρουμε είναι άστατα και ευμετάβολα και εύκολα αλλοιώνονται. Και δεν έχουν αυτό μόνο το κακό. Διότι κι αν παραμείνουν δεν προσφέρουν τόση χαρά, ώστε να εξουδετερώσουν και επισκιάσουν τη λύπη που έρχεται από άλλα πράγματα. Ο σεβασμός όμως του Θεού έχει και τις δυο αυτές ιδιότητες. Είναι σταθερός και ασάλευτος και τόση χαρά αναβλύζει ώστε καθόλου να μην επηρεαζόμαστε από τα δυσάρεστα της ζωής. Διότι εκείνος που σέβεται το Θεό, όπως πρέπει και στηρίζει σ’ Αυτόν το θάρρος του, έχει ρίζα της χαράς και την πηγή κάθε ευθυμίας... Και το πιο αξιοθαύμαστο είναι, ότι ενώ τα λυπηρά δεν λείπουν, αυτός εξακολουθεί να ελπίζει και να χαίρει.

Ας προσέξουμε λοιπόν, αδελφοί μου, το μήνυμα αυτό της χαράς, το μεγάλο μυστικό της χαράς του Απ. Παύλου: Το «εν Κυρίω». Από το στενό σύνδεσμό μας με το Χριστό, θα αντλούμε, όπως ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, συνεχώς την υπερφυσική δύναμη της χαράς.