ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ   ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ
(Κατά Ιωάννη, κεφ. 1:44-52

Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών, γιορτάζει η Ορθόδοξος Εκκλησία, η Μία Αγία, Καθ’ολική και Αποστολική, που ίδρυσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, την αναστήλωση των εικόνων και την ανάμνηση των αγώνων και των θριάμβων και του μεγαλείου της χριστιανικής μας πίστης.
Έρχονται οι ετερόδοξοι και ερωτούν, πού ευρήκαμε την λέξη Ορθόδοξος, ενώ στην Αντιόχεια οι μαθητές, του Χριστού, ονομάσθηκαν εκεί για πρώτη φορά Χριστιανοί (Πραξ. 11:20). Ο Κύριος, λέγουν, δεν θα ερωτήσει τον καθένα μας τι είδους θρησκεία έχει, π.χ. δεν θα ερωτήσει εάν είναι Ορθόδοξος ή Ρωμαιολαθολικός ή Ευαγγελικός κ.λπ.
Ο Κύριος δεν είναι ανάγκη να ερωτήσει, διότι ως Θεός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα. Η εκκλησία μας ονομάστηκε Ορθόδοξος διότι είναι up right faith. ούτε πρόσθεσε κάτι, ούτε αφαίρεσε κάτι, ούτε ενόθευσε την διδασκαλία του Χριστού.
Τώρα εάν υπάρχουν άνθρωποι που μόνον στο πιστοποιητικό της βαπτίσεως αναφέρονται ως Ορθόδοξοι και αδιαφορούν για τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, ο Θεός θα κρίνει. Εσύ, αιρετικέ, κύτταξε να βγάλεις το δοκάρι από το μάτι σου και μη κάνεις πονηρές ερωτήσεις για να δικαιολογήσεις την αίρεσή σου και ο άσωτος πρέπει να επιστρέψει στον Πατέρα, και ο αιρετικός να επιστρέψει από την πλάνη του. Η Αγία Γραφή λέγει, ότι όλοι εκείνοι που κάνουν τα έργα της σαρκός, και όλοι οι αιρετικοί δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού (Γαλάτας 5:20-21). «Μακάριος ο γρηγορών και τηρών τα ιμάτια αυτού, ίνα μη γυμνός (από αρετή και χάρη) περιπατεί και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού (Αποκ. 16:15).
Η Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού δεν έχει «σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων» για να είναι «αγία και άμωμος». (Εφεσ. 5:27). Όταν λέμε «αγία και άμωμος», εννοούμε αγνή, έχει ολόκληρη την αλήθεια. Η αλήθεια της δεν είναι νοθευμένη και δεν πάει σύμφωνα με τη μόδα και με τους καιρούς... Εφ’ όσον ο Θεός τα πάντα εν σοφία εποίησε πάμε εμείς να διορθώσουμε τον Πάνσοφο Δημιουργό! Και να κάνουμε καινοτομίες... Μια θρησκεία που θα ταιριάζει σε όλους. Ούτε μπορούμε να ανασκάπτουμε το παρελθόν για να βγάλουμε στην επιφάνεια το πτώμα της ειδωλολατρείας της οποίας ο Χριστιανισμός ενίκησε με το δόρυ της αλήθειας. Της αλήθειας η οποία ακούστηκε πριν από 2,000 χρόνια σε μια ιστορική, ιερή γωνιά της γης. Στη Γαλιλαία, στην Τιβεριάδα, στο Όρος, από Εκείνον που είναι η Αλήθεια. Η ενσάρκωση της Αλήθειας. Και ήλθε για να φέρει την αλήθεια, σε ένα κόσμο που ζούσε στην άγνοια, στο σκοτάδι, στο ψέμα και στην ειδωλολατρεία.
«Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία»(Ιωαν. 18:31).
Και αυτή την αλήθεια την εκήρυξε με μοναδική αυταπάρνηση επί τρία χρόνια. Και τέλος θυσιάστηκε γι’αυτήν την αλήθεια. Και η αλήθεια έμεινε. Την παρέδωσε και την άφησε σε άγιες υπάρξεις. Σε απλές και άδολες καρδιές. Σε δυνατά και καινούρια δοχεία. Σε γερά ασκιά. Στους δώδεκα, στους εβδομήκοντα και σε άλλους περισσοτέρους μαθητές. Και εκείνοι δέχτηκαν την αλήθεια. Έζησαν σύμφωνα με την αλήθεια εκείνη. Εκήρυξαν και σκόρπισαν παντού την αλήθεια και θυσιάστηκαν γι’αυτήν. Είναι μεγάλη δύναμη, η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο είναι η αλήθεια. Σαν τον σπόρο που χάνεται στο χώμα και πεθαίνει, ζωοποιείται μετά και πολλαπλασιάζεται.
Αλλά από τα πρώτα της βήματα, και αργότερα και διά μέσου των αιώνων η αλήθεια πολεμήθηκε. Δοκιμάστηκε. Κινδύνευσε από εχθρούς και φίλους, από λαϊκούς και κληρικούς, από απλούς πολίτες και Αυτοκράτορες. Κινδύνευσε να αλλοιωθεί και να χαθεί η αλήθεια. Κινδύνευσε από τους διαφόρους, αιρετικούς, των πρώτων και των μετέπειτα αιώνων. Και για πολλούς αλλοιώθηκε και χάθηκε η αλήθεια, δηλαδή για τους αιρετικούς οι οποίοι επέμεναν και τελικά έμειναν στην αίρεση. (Σε πολλά βιβλία «Γραφών» έχουν αντικαταστήσει τη λέξη heresy με τη λέξη ambition που έχει άλλη έννοια = φιλοδοξία). Και καταλαβαίνετε γιατί.
Υπήρξαν άσχημες περιπτώσεις, αλλά υπήρξαν και οι περιπτώσεις που η αλήθεια βρισκόταν ακέραιη, αναλλοίωτη στα στήθη πολλών παιδιών της, εραστών της αλήθειας. Και αυτοί αγωνίστηκαν σκληρά, έκαναν αγώνες μακροχρόνιους και με θυσία της ζωής τους ακόμη υπέρ της διατηρήσεως της ορθής πίστης. Και το επέτυχαν. Η αλήθεια διατηρήθηκε κι έμεινε. Και έφτασε μέχρι σήμερα. Ώστε να είμαστε εμείς Ορθόδοξοι! Να κρατούμε την αγνή διδασκαλία του Χριστού. Να ενθυμούμαστε και να γιορτάζουμε τους αγώνες και τις νίκες και το θρίαμβο της Ορθόδοξης πίστης.
Ορθοδοξία, επίσης, είναι η παράδοση, η βίωση και η διατήρηση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Αυτό που πρωτοέγινε σε κάποιο ιστορικό υπερώον. Στο υπερώον της Ιερουσαλήμ κατά τη διάρκεια ενός δείπνου. Τότε που πρωτοακούστηκαν τα λόγια εκείνα: «Λάβετε φάγετε, τούτο εστι το σώμα μου» (Ματθ. 26:26) Και συνέχεια: «Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστι το αίμα μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών (Ματθ. 26:27-28). Και μετά από λίγο πρόσθεσε: Αυτό που έκανα, να το επαναλαμβάνετε και σεις για να με θυμάστε. «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Α΄ Κορινθ. 11:24). Και εκείνοι, πιστοί στην εντολή του Αρχηγού τους το έκαναν. Συχνά, σχεδόν κάθε μέρα. Με απλότητα, με αγάπη και πόθο. Και το παρέδωκαν στους διαδόχους και συνεχιστές τους. Και το τελούσαν κάποτε με κίνδυνο και της ζωής τους ακόμη. Και αυτό, ο Ουράνιος άρτος, δόξα τω Θεώ, έθρεψε γενιές και γενιές πιστών διά μέσου των αιώνων. Χιλιάδες και εκατομμύρια πιστών.
Και από γενιά, σε γενιά παραδιδόταν. Και φτάνει μέχρις εμάς. Ώστε συχνά-πυκνά, και σήμερα σε χιλιάδες Ορθόδοξα ιερά θυσιαστήρια (που δυστυχώς δεν έχουν οι αιρετικοί, διότι δεν έχουν την διαδοχή της χάριτος της Ιερωσύνης), από χιλιάδες ιερατικά χείλη ν’ακούγονται τα ίδια εκείνα λόγια του Λυτρωτού: «Λάβετε, φάγετε... Πίετε εξ αυτού πάντες».
Αλλά και το μυστήριο αυτό κινδύνευσε. Όπως η αλήθεια έτσι και το μυστήριο. Και εκεί όπου τελικά αλλοιώθηκε η αλήθεια, αλλοιώθηκε και χάθηκε το μυστήριο. Δόξα τω Θεώ, όμως, που διατηρήθηκε όπως ο Κύριος το παρέδωσε διά μέσου των αιώνων στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ορθοδοξίας.
Και αυτά τα δύο, την αλήθεια και τη χάρη τα κληρονομήσαμε εμείς. Τα παραλάβαμε διά μέσου των αιώνων. Πρέπει όμως να είμαστε οι καλοί κληρονόμοι, αληθινά Ορθόδοξοι. Όχι να έχουμε άσπιλον την πίστη και σπιλωμένη τη ψυχή. Πρέπει να την κατέχουμε όπως την παραλάβαμε, την αλήθεια, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, των Αποστόλων, των μαρτύρων και των Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Πρέπει να ζούμε σύμφωνα με αυτή την αλήθεια. Να τρεφόμαστε με τη χάρη των μυστηρίων της Εκκλησίας. Να ασκούμε και την αγάπη. Να εκπροσωπούμε σε ένα κόσμο σύγχυσης, διαφόρων θρησκειών, αιρέσεων και ποικίλης νεοειδωλολατρείας, αληθινά την Ορθοδοξία. Να είμαστε δοχεία που θα κρατάνε την Ορθόδοξη πίστη και ζωή. Οι καρδιές μας να είναι ιερά αρτοφόρια που ζουν και φυλάνε την αλήθεια και τη χάρη ως ιερά και αγία παρακαταθήκη.
Αυτό θα είναι και ο καλύτερος εορτασμός της Κυριακής της Ορθοδοξίας -Ορθοδοξία αλλά και ορθοπραξία. Όχι άλλα να παραλαμβάνουμε και άλλα να παραδίδομε ή πράττομε, όπως κάνουν οι αιρετικοί.

‍