ΠΩΣ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙΣ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΟΥ;

«Το αίμα του Χριστού... καθαριεί την συνείδησιν υμών»
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
(Προς Εβραίους κεφ. 9:11 - 14)

‍

ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ θέμα  θίγει η σημερινή αποστολική περικοπή. Πρόκειται για τη συνείδησή μας. Και μας τονίζει ο Απόστολος Παύλος, ότι μόνο το αίμα του Χριστού, που χύθηκε επάνω στο Σταυρό, έχει τη δύναμη να καθαρίζει τη συνείδησή μας από τα ΝΕΚΡΑ έργα

Η συνείδησή μας, αγαπητέ αναγνώστη, είναι ο έμφυτος ηθικός νόμος, που μας χάρισε ο Δημιουργός μας και Πλάστης μας Θεός. Είναι η φωνή του Θεού, που αντηχεί μέσα στην ψυχή μας κάθε φορά που κάνουμε κάτι. Κι αν αυτό είναι καλό μας βραβεύει. Όταν όμως είναι παράβαση του νόμου του Θεού τότε μας ελέγχει. Και από τους ελέγχους αυτούς της συνείδησης δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Χάνουμε τον ύπνο μας. Γεμίζει η νύχτα μας με εφιάλτες.
Πολλές φορές κάνει λόγο ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στις επιστολές του για την καλή μαρτυρία της αγαθής συνείδησης.  «Αλήθεια λέγω εν Χριστώ, έγραφε στους Ρωμαίους, ου ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι της συνειδήσεώς μου εν Πνεύματι Αγίω» (9:1). Την αλήθεια, λέγει, σας λέγω πάντοτε. Ποτέ ψέμα δεν μόλυνε τη καρδιά μου. Αυτό το μαρτυρεί η αγαθή συνείδησή μου, που φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα, ώστε να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα.
Αλλά είναι καταπληκτική και η ομολογία του μεγάλου Αποστόλου μπροστά στο συνέδριο των Ιουδαίων: «Άνδρες αδελφοί, εγώ πάση συνειδήσει αγαθή πεπολίτευμαι τω Θεώ άχρι ταύτης της ημέρας» (Πραξ. 23:1). Ατένισε με θάρρος το παράνομο συνέδριο και από κατηγορούμενος γίνεται κατήγορος. Διότι έχει τη μαρτυρία της καθαρής συνειδήσεώς του, ότι καμμιά παράβαση δεν έχει κάνει μέχρι εκείνη την ημέρα.

Είναι, λοιπόν, η συνείδηση μεγάλο δώρο του Θεού. «...Ο ακοίμητος οφθαλμός, ο οποίος παρακολουθεί αγρύπνως οιανδήποτε κίνησίν μας και μας ενθαρρύνει εις το αγαθόν, ενώ μας αποκρούει από το κακόν... Είναι το Πηδάλιον διά του οποίου η άπειρος Αγιότης παν τέκνον της εφοδιάζει, ριπτόμενον εις τον ωκεανόν του χρόνου...», όπως γράφει ο Κ. Καλλίνικος.
Αφ’ ότου ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ένοιωσε την παρουσία της. Και έχει ένα σπουδαίο ρόλο να παίξει στην ηθική μας ζωή. Να είναι η πυξίδα στο καράβι της ζωής μας. Μέσα στις φουρτούνες και στα δυνατά πνευματικά ρεύματα, να μας δείχνει πάντα το μαγνητικό βορρά του θείου θελήματος. Με τη φωτισμένη και καθαρή συνείδηση μπορούμε να πλέουμε σωστά και να αποφεύγουμε τους σκοπέλους και τους υφάλους των πειρασμών. Αλλά για να λειτουργεί σωστά η συνείδηση, χρειάζεται να την καθαρίζουμε συχνά με τα άγια μυστήρια της Εκκλησίας μας, την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία.
Πανανθρώπινος ήταν ο πόθος του ψυχικού καθαρμού. Γι’ αυτό τόσο οι ειδωλολάτρες όσο και οι Εβραίοι έκαναν αιματηρές θυσίες. «Το αίμα ταύρων και τράγων» και άλλων ζώων έτρεχε σαν ποτάμι στους βωμούς και τα θυσιαστήρια της γης. Και όμως τα ποτάμια αυτά με το αίμα δεν μπορούσαν να λυτρώσουν τους ανθρώπους και να καθαρίσουν τις συνειδήσεις τους από την ενοχή.

Οι προχριστιανικές θυσίες ήταν «τύπος και σκιά... των μελλόντων αγαθών». Προετοίμαζαν τους λαούς για την αποδοχή της μόνης αληθινής και λυτρωτικής θυσίας του Χριστού. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος: «Αι μεν θυσίαι ουκ ήσαν αρεσταί τω Θεώ ουδέ κατά γνώμην γενόμεναι, αλλά κατά συγχώρησιν». Ο Θεός όμως τις δεχόταν σαν προτύπωση της μεγάλης θυσίας του Γολγοθά.
Ο αρχιερέας πρόσφερε τότε το αίμα τράγων για τις αμαρτίες του λαού και αίμα μόσχων για τις δικές του αμαρτίες. Κι όπως τότε... «άπαξ του ενιαυτού», δηλαδή μια φορά τον χρόνο, έμπαινε στα Άγια των Αγίων του Ναού του Σολομώντος, έτσι κι ο Ιησούς Χριστός «εισήλθε εφ’ άπαξ εις τα Άγια διά του ιδίου αίματος», δηλαδή στα επουράνια Άγια και πέτυχε για μας αιώνια λύτρωση και σωτηρία. Διότι μας καθαρίζει με το τίμιο αίμα Του, που χύθηκε στο Γολγοθά, τη συνείδησή μας απ’ όλα τα νεκρά και αμαρτωλά έργα.
Το Πανάγιο αίμα του Χριστού, λοιπόν, γίνεται λουτρό πνευματικό της ψυχής μας, όταν βέβαια με βαθειά συναίσθηση, «μετά φόβου Θεού και πίστεως και αγάπης» κοινωνούμε των αχράντων μυστηρίων εφ’ όσον προηγουμένως έχομε εξομολογηθεί σε κανονικό ορθόδοξο ιερέα.
Σαν άνθρωποι αδύνατοι που είμαστε, ίσως έχουμε και εμείς την ψυχή μας και τη συνείδησή μας μολυσμένη από «τα νεκρά έργα». Και γι’ αυτό νοιώθουμε ενοχές μέσα στη συνείδησή μας. Αυτές οι ενοχές δεν φεύγουν ούτε με τις διασκεδάσεις, ούτε με τα ταξίδια, ούτε με τη μουσική, μα ούτε με άλλους τρόπους.
Μόνον ο αιώνιος Αρχιερέας ο Κύριος Ιησούς Χριστός μπορεί να μας λυτρώσει πραγματικά. Μόνον ο Χριστός ο Εσταυρωμένος, μπορεί να καθαρίσει με τα άγια μυστήρια της Εκκλησίας μας, την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία, τη συνείδησή μας.

‍