ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΒΙΒΛΙΟ

«ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ»
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ    (Κατά Ματθαίον, κεφ. 4:18-23)

‍

Περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το Ευαγγέλιον της Βασιλείας...» (Ματθ. 4:23).
Πολλά βιβλία κυκλοφορούν σήμερα παντού. Ανάμεσα όμως από όλα αυτά υπάρχει και ένα βιβλίο, θεόπνευστο βιβλίο, η Αγία Γραφή, μάλιστα δε η Καινή Διαθήκη. Ακολουθούν και άλλα βιβλία, που αναλύουν τα νοήματα της Αγίας Γραφής και αναφέρονται ως οικοδομητικά και αξιοσύστατα βιβλία. Πάντως όμως περίβλεπτη θέση κατέχει η Αγία Γραφή την οποίαν πολύ επιτυχώς έχουν χαρακτηρίσει ως επιστολή Θεού που απευθύνεται προσωπικά στον καθένα μας. Είναι το μοναδικό βιβλίο των βιβλίων.
Πρώτα πρώτα αυτοί που έγραψαν τα βιβλία της Αγίας Γραφής είναι κατά πάντα αξιόπιστοι και φιλαλήθεις. Είναι ενάρετοι και άγιοι άνθρωποι, που επίστευαν ακλόνητα στις αλήθειες, τις οποίες έγραψαν. Πολλοί από αυτούς επεκύρωσαν όχι μόνον με όλη τους τη ζωή τα όσα είχαν γράψει στα ιερά τους βιβλία, αλλά και εμαρτύρησαν με πάρα πολλά βασανιστήρια και θυσίασαν την ζωή τους γι’αυτές τις αλήθειες. Επρόσφεραν τη ζωή τους, όχι με φανατισμό και σκοταδιστική προκατάληψη και εμπάθεια, αλλά με χαρά και ειρήνη, με ηρεμία και γαλήνη συνειδήσεως, κυριευμένοι όχι από έξαλλο σκοτισμό της διάνοιας, αλλά με τη φωτεινή συναίσθηση, ότι αξίζει και τη ζωή του να προσφέρει κανείς στην εκπλήρωση του καθήκοντός του απέναντι του Θεού και των ανθρώπων.
Γι’ αυτούς ο Απόστολος Πέτρος γράφει: «Ου θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ’υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν Άγιοι Θεού άνθρωποι (Β΄Πέτρου 1:21) Διότι, λέγει, δεν έγινε ποτέ στο παρελθόν προφητεία από άνθρωπον κινούμενον από το δικό του θέλημα εμπνεόμενον από τη φαντασία του, αλλά καθοδηγούμενοι και εμπνεόμενοι από το Άγιον Πνεύμα ελάλησαν όλοι οι άγιοι του Θεού άνθρωποι.
Είναι χαρακτηριστικό γεγονός στη θεόπνευστη αυτή φράση του Αποστόλου Πέτρου, ότι ονομάζει «αγίους» τους συγγραφείς των βιβλίων της Αγίας Γραφής, δηλαδή πιστούς στον Θεόν και τηρητάς του αγίου θελήματος εναρέτους, των οποίων η ζωή υπήρξε αγία και άμεμπτη. Αλλά όσο και αν είναι άγιος και ενάρετος ο άνθρωπος δεν είναι αλάθητος. Μπορεί καλή τη πίστει να εκτραπεί σε σφάλματα και να κάνει λάθη. Γι’αυτό και ο Απόστολος Πέτρος προσθέτει, «Ποτέ έως τώρα δεν ελέχθη προφητεία με τον νουν και το θέλημα του ανθρώπου, άλλά οι άγιοι άνθρωποι του Θεού, οι προφήτες, επροφήτευσαν εμπνεόμενοι και οδηγούμενοι από το Άγιον Πνεύμα».
Αυτό ακριβώς μαρτυρεί τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, ότι δηλαδή ενεπνέοντο από το Άγιο Πνεύμα όλοι οι συγγραφείς των βιβλίων, τόσον της Παλαιάς όσον και της Καινής Διαθήκης.
Το Πνεύμα το Άγιον με ειδική ενέργεια και με τρόπο έκτακτο, έξω από τους φυσικούς νόμους, διαφώτιζε την προσωπικότητά τους, τη διάνοια, τη θέληση και την καρδιά τους, τους έδιδε την ικανότητα να κατανοούν, έστω και εν μέρει, τις αποκαλυπτόμενες αλήθειες και προ παντός τους καθοδηγούσε να γράφουν αυτές με τρόπο αλάθητο και ακριβή.
Είχαν σαφή τη συνείδηση, ότι γράφουν με έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. Με απεριόριστη λοιπόν ευλάβεια πρέπει να παίρνουμε στα χέρια μας και να μελετάμε με πολλή προσοχή τη θεόπνευστη (Τιμ. Β΄3:16) Αγία Γραφή, με τη συναίσθηση ότι γράφτηκε με τον φωτισμό και την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, με χέρι ανθρώπων, χωρίς και να είναι έργο ανθρώπινο.
Έτσι η Αγία Γραφή θα αποτελεί το περιεχόμενο των σκέψεών μας, το φως της διάνοιάς μας, την κατεύθυνση και τον αγιασμό ολόκληρης της ζωής μας. Το άξιο προσοχής είναι και τούτο, ότι δίνει εντολή ο Θεός στους γονείς να διδάξουν και τα παιδιά τους, ανάλογα με την ηλικία τους, τα θεόπνευστα γεγονότα και λόγια της Αγίας Γραφής (Δευτ. 11:19-20). Ψαλμ. 77:4-7 κ.α.).
Στον Τιμόθεο, νεαρό τότε Επίσκοπο της Εφέσου, συνιστά ο Aπ. Παύλος την επίμονη και προσεκτική μελέτη της Αγίας Γραφής γράφων: «Ταύτα μελέτα, εν τούτοις, ίσθι (= να μένεις με την ψυχή και την διάνοια)... Επίμενε αυτοίς, τούτο γαρ ποιών και σεαυτόν σώσεις και τους ακούοντάς σου» (Α΄Τιμ. 4:15, 16). Ειδικότερα προς τους γονείς δίνει τη θεόπνευστη εντολή να ανατρέφουν και παιδαγωγούν τα τέκνα τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφεσ. 6:4).
Πολυάριθμες είναι οι προτροπές των εκκλησιαστικών Πατέρων και συγγραφέων για τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Θα αναφέρουμε από αυτές μια μονάχα του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. «Ας μπούμε στον ωραιότατο παράδεισο των Αγίων Γραφών, τον ευώδη, τον γλυκύ, τον με γλυκύτατα και συναρπαστικότατα κελαδήματα των πιο καλλικέλαδων πτηνών, τον συγκινούντα μεν τις καρδιές μας και παρηγορούντα κατά το διάστημα των θλίψεών μας, κατευνάζοντα δε τον θυμόν και την οργήν και γεμίζοντα πάντοτε με χαρά και ειρήνη τη ζωή μας».
Είναι πραγματικότητα, που δεν την κλονίζει καμμία αμφισβήτηση, ότι η μελέτη της Αγίας Γραφής φωτίζει τη διάνοιά μας με το πλούσιο φως των θείων αληθειών, ενισχύει τη θέλησή μας για την εφαρμογή του θείου θελήματος, τονώνει τον πόθο της λύτρωσης, προάγει την κατά Χριστόν ζωή μας, γαληνεύει τη συνείδησή μας, πληθύνει τα καλά έργα, αναπτύσσει τον αληθινό πολιτισμό στις κοινωνίες και μας καθοδηγεί με ασφάλεια στο δρόμο της σωτηρίας, όπου θα ανοιχτούν τα μάτια της ψυχής μας, για να γνωρίσουμε στην εντέλεια ολόκληρη τη θεία «ΑΛΗΘΕΙΑ».

‍