
Δημήτρης Βοχαΐτης - LJI Reporter
Η 8η Μαρτίου, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, δεν είναι μια απλή γιορτή. Δεν είναι μια μέρα προσχηματικών ευχών ούτε μια ευκαιρία για τυπικές αναφορές. Είναι μια ημέρα μνήμης, διεκδίκησης και απόδοσης τιμής σε όλες τις γυναίκες που πάλεψαν, που συνεχίζουν να παλεύουν, που δεν σταμάτησαν ποτέ να διεκδικούν τη θέση που τους ανήκει σε μια κοινωνία που συχνά τις αντιμετώπισε ως δεύτερες.
Από τις γυναίκες που έθεσαν τις βάσεις του φεμινιστικού κινήματος μέχρι εκείνες που σήμερα στέκονται στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών, πολιτικών και επαγγελματικών αγώνων, η διαδρομή υπήρξε δύσκολη, γεμάτη εμπόδια, αλλά και αδιαμφισβήτητες κατακτήσεις. Η ιστορία των γυναικών είναι μια ιστορία ακατάπαυστης διεκδίκησης. Μια ιστορία που ξεκινά από τις εργάτριες που απαίτησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας τον 19ο αιώνα και φτάνει μέχρι τις σημερινές μάχες για ίσα δικαιώματα, δίκαιες αμοιβές, πρόσβαση στην εκπαίδευση, καταπολέμηση της έμφυλης βίας και ελευθερία αυτοδιάθεσης.
Η σημερινή ημέρα είναι, πάνω απ’ όλα, μια υπενθύμιση. Υπενθυμίζει ότι, παρά τα βήματα που έχουν γίνει, οι ανισότητες δεν έχουν εξαλειφθεί. Σε πολλές χώρες, οι γυναίκες εξακολουθούν να στερούνται βασικά δικαιώματα. Η μισθολογική διαφορά παραμένει υπαρκτή. Η έμφυλη βία συνεχίζει να αποτελεί μάστιγα, ενώ η παρουσία των γυναικών σε θέσεις εξουσίας και λήψης αποφάσεων είναι ακόμα περιορισμένη. Σε μια εποχή που πολλές κυβερνήσεις προσπαθούν να αναιρέσουν κεκτημένα δικαιώματα, γίνεται φανερό πως καμία κατάκτηση δεν είναι δεδομένη και πως οι αγώνες πρέπει να συνεχιστούν.
Αλλά η 8η Μαρτίου δεν είναι μόνο μια ημέρα που φέρνει στο προσκήνιο τις αδικίες και τις ανισότητες. Είναι και μια ημέρα θαυμασμού και αναγνώρισης. Θαυμασμού για τις γυναίκες που, παρά τις δυσκολίες, στέκονται όρθιες. Για εκείνες που σηκώνουν στους ώμους τους το βάρος της οικογένειας, της εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς. Για εκείνες που πρωτοπορούν στην επιστήμη, την τέχνη, την πολιτική, τις επιχειρήσεις, χαράσσοντας δρόμους για τις επόμενες γενιές.
Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στη μητέρα που διδάσκει αγάπη και θυσία. Στη δασκάλα που εμπνέει και διαμορφώνει συνειδήσεις. Στη γιατρό που σώζει ζωές. Στην εργαζόμενη που παλεύει διπλά για να αναγνωριστεί η αξία της. Στην καλλιτέχνιδα που αποτυπώνει την ψυχή της σε ένα έργο. Στην αγωνίστρια που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών εκεί όπου αυτά αμφισβητούνται. Στην ερευνήτρια που ανοίγει νέους δρόμους στη γνώση. Στη φοιτήτρια που γεμίζει τις βιβλιοθήκες με ελπίδες και όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο.
Αν υπάρχει ένα μήνυμα που αποπνέει η Ημέρα της Γυναίκας, αυτό είναι πως ο σεβασμός δεν πρέπει να εκφράζεται μόνο μια φορά τον χρόνο. Οι γυναίκες δεν χρειάζονται λουλούδια και φιλοφρονήσεις αν αυτά δεν συνοδεύονται από ουσιαστική αναγνώριση, αν δεν γίνονται πράξη οι αρχές της ισότητας, αν δεν καταπολεμώνται οι διακρίσεις, αν δεν εξασφαλίζεται ένα περιβάλλον δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας.
Ο αγώνας για την ισότητα δεν είναι υπόθεση μόνο των γυναικών. Είναι υπόθεση όλων μας. Γιατί ένας κόσμος πιο δίκαιος για τις γυναίκες είναι ένας κόσμος πιο δίκαιος για όλους. Και αν η ιστορία έχει δείξει κάτι, είναι ότι όταν οι γυναίκες αγωνίζονται, ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο με αυτές να βρίσκονται εν σιγή στη σκιά.
Είναι ευκαιρία να τους πούμε ένα μεγάλο και ειλικρινές «Ευχαριστώ» σε όλες τις γυναίκες της ζωής μας για όσα κάνουν, για όσα είναι, για όσα θα γίνουν και για αυτά στα οποία μας προσωποποιούν και εικονίζουν.