70 χρόνια από την έναρξη του αγώνα απελευθέρωσης της Κύπρου

Με συγκίνηση και εθνική υπερηφάνεια, η Κύπρος και ο ελληνισμός του Τορόντο γιόρτασαν την Κυριακή, 30 Μαρτίου, τα 70 χρόνια από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Εθνικής Οργάνωσης Κυπριών Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955 για την αυτοδιάθεση, απαλλαγή από τη βρετανική αποικιοκρατία και την ένωση με την Ελλάδα. Ο αγώνας αυτός, που διήρκεσε μέχρι το 1959, αποτελεί μία από τις πλέον ένδοξες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του νησιού και του ευρύτερου ελληνισμού.
Στο πλαίσιο των εορτασμών, τελέστηκε Εθνικό Μνημόσυνο στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη, όπου πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε για να τιμήσει τους ήρωες της ΕΟΚΑ. Η Επιμνημόσυνη Δέηση πραγματοποιήθηκε παρουσία εκπροσώπων της Κυπριακής και Ελληνικής παροικίας, ενώ ακολούθησε η ομιλία του Ύπατου Αρμοστή της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ανέδειξαν τη σημασία του αγώνα και τη διαχρονική του αξία.
Σε ομιλία που παρέθεσε ο Ύπατος Αρμοστής της Κυπριακής Δημοκρατίας, Σταύρος Χατζηγιάννης, αναφέρθηκε στην ιστορία του αγώνα της ΕΟΚΑ που είχε ως κύριο στόχο την αποτίναξη του βρετανικού αποικιακού ζυγού και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Υπό την ηγεσία του Γεώργιου Γρίβα-Διγενή, οι Κύπριοι αγωνιστές έδωσαν έναν άνισο αγώνα ενάντια στη βρετανική αυτοκρατορία. Με περιορισμένα μέσα αλλά ακατάβλητο ηθικό κατάφεραν να αναδείξουν διεθνώς το αίτημα για αυτοδιάθεση και ελευθερία.
Οι πρώτες επιθέσεις της ΕΟΚΑ που πραγματοποιήθηκαν τη νύχτα της 1ης Απριλίου 1955, με βομβιστικές ενέργειες σε διάφορα σημεία του νησιού. Η δράση της Οργάνωσης, όμως, δεν περιορίστηκε μόνο σε στρατιωτικές επιχειρήσεις αφού υπήρξε μία συνολική πολιτική κινητοποίηση για τη δημιουργία ενός ισχυρού εθνικού κέντρου που έχει εμπνεύσει γενιές Κυπρίων.
‍

Σύνδεση με την Ελληνική Επανάσταση του 1821
Ο Σταύρος Χατζηγιάννης τόνισε ότι ο αγώνας της ΕΟΚΑ αποτελεί προέκταση της Επανάστασης του 1821, καθώς οι ιδέες της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης που ενέπνευσαν τους Έλληνες επαναστάτες ήταν οι ίδιες που καθοδήγησαν τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Αναφέρθηκε στα ψευδώνυμα των αγωνιστών, όπως Διάκος, Κολοκοτρώνης και Παπαφλέσσας, υπογραμμίζοντας την ιστορική συνέχεια.
Περιέγραψε τον αγώνα ως μία άνιση αναμέτρηση μεταξύ της ισχυρής στρατιωτικής δύναμης της Βρετανικής αυτοκρατορίας και της ελληνικής ψυχής. Υπογράμμισε ότι η πίστη στον Θεό και την Ελλάδα αποτέλεσε το ηθικό στήριγμα των αγωνιστών στις μάχες, στα βασανιστήρια και μπροστά στην αγχόνη.
Ο Ύπατος Αρμοστής εξήρε το μεγαλείο και τη θυσία των ηρώων της ΕΟΚΑ, όπως του Γρηγόρη Αυξεντίου, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και του Κυριάκου Μάτση, υπογραμμίζοντας ότι οι θυσίες τους αποτελούν φάρο για τις επόμενες γενιές και διαχρονικό παράδειγμα θάρρους και αυτοθυσίας.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, κάλεσε τους παρευρισκόμενους να σταθούν αντάξιοι του παρελθόντος και να συνεχίσουν τον αγώνα για μία ελεύθερη Κύπρο. Τόνισε ότι η ιστορική μνήμη πρέπει να φωτίζει τη σύγχρονη πορεία προς την απελευθέρωση και την επανένωση.
Η ομιλία του έκλεισε με το μήνυμα: «Ζήτω η Κύπρος! Ζήτω η Ελλάδα!» προκαλώντας συγκίνηση στους παρευρισκόμενους και ενισχύοντας το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας.
Στην εκδήλωση που ακολούθησε, ο Ιερατικώς προϊστάμενος  του Αγ. Ιώαννη, π. Φίλιππος Φιλίππου, ο οποίος έχασε τον 19χρονο αδελφό του Γιώργο το 1957. Εκμυστηρεύτηκε πως οι Τούρκοι κάτοικοι του διπλανού χωριού έτρεχαν στο χωριό του για να ενημερώσουν τους γονείς του ότι «Οι Άγγλοι είναι στο διπλανό χωριό. Πείτε του Γιώργη να φύγει». Μία σκηνή, όμως, που άλλαξε «όταν, δυστυχώς ήρθανε οι γιουρούσηδες Τουρκία, είχανε αλλάξει τα πράγματα». Μεταξύ άλλων τόνισε την ανάγκη «Να έρθουμε κοντά στην Κυπριακή Κοινότητα. Είναι ανάγκη. Έχουμε σκορπιστεί. Είναι ανάγκη να ‘ρθουμε κοντά στην Ελληνική Κοινότητα. Γιατί οι Κοινότητες είναι αυτές που δρουν. Οι σύλλογοι διαλύονται σιγά σιγά. Οι Κοινότητες θα μείνουν και είναι ανάγκη να είμαστε ενωμένοι».
Η πρόεδρος της Πανκυπριακής Ομοσπονδίας Καναδά κ. Χριστίνα Αμυγδαλίδη, στην ομιλία της υπογράμμισε ότι «Τιμώντας σήμερα την εθνική επέτειο της 1 ης Απριλίου, δεν πρέπει να αναφερόμαστε στα απλά γεγονότα αλλά να παίρνουμε τα σωστά μηνύματα εκείνων των αγώνων και ταυτόχρονα να καταλήγουμε στα ουσιώδη και αναγκαία συμπεράσματα για τον δικό μας αγώνα. Το σημαντικότερο μήνυμα που μπορούμε να πάρουμε είναι πως η ελευθερία κερδίζεται με αγώνες και θυσία. Δεν χαρίζεται. Δεν αγοράζεται και τώρα, από κάθε άλλη φορά, η αναγκαιότητα της ενότητας είναι να μπορέσουμε να πετύχουμε τους στόχους μας για μία Κύπρο ελεύθερη, επανενωμένη χωρίς στρατεύματα κατοχής.
Άρα, ας μην ξεχνάμε το χρέο μας απέναντι σε αυτούς τους ήρωες που θυσιάστηκαν για την ελευθερία. Ας φανούμε άξιοι απόγονοι των μεγάλων ηρώων μας κι ας προσπαθήσουμε να στολίσουμε με νέες δάφνες τη δόξα της πατρίδας μας προσθέτοντας νέες λαμπρές σελίδες στην ιστορία μας».
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε η πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο, κ. Μπέτυ Σκουτάκη, η οποία στην ομιλία της τόνισε ότι «Η Λευκωσία, πρωτεύουσα της Κύπρου, παραμένει η μόνη διαιρεμένη πρωτεύουσα σε όλον τον κόσμο. Ένα τραγικό σύμβολο συνεχιζόμενης διαίρεσης. Αυτό το γεγονός υπογραμμίζει την ανάγκη για ειρήνη, ενότητα και δικαιοσύνη ώστε να κλείσει αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορία με έναν ανθρώπινο και δίκαιο τρόπο για όλους τους Κύπριους».
Μεταξύ άλλων, στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και απηύθυναν χαιρετισμό ο βουλευτής του Συντηρητικού κόμματος Οντάριο, Aris Babikian ο οποίος επέμεινε στις θέσεις του περί συνέχισης του αγώνα αποδυνάμωσης της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή. Η παρουσία και ο χαιρετισμός του Έλληνα δημοτικού συμβούλου του Τορόντο, Νίκου Μαντά, κινήθηκε και αυτός στη συσπείρωση της ελληνόφωνης διασποράς. Παρών επίσης ήταν και ο πρόεδρος των τεσσάρων Ιερών Ναών της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο και μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ, Νικηφόρος Λαμπίρης, ενώ το παρόν έδωσε και ο Επίτιμος Πρόξενος της Κύπρου στο Τορόντο κ. Σούδας. Παρόντες στην εκδήλωση ήταν επίσης η κα Λένια Χαραλάμπους, αντιπροσωπεύοντας το προσωπικό της Υπάτης Αρμοστείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Οτάβα, Καναδά, ο κ. Άριστος Μηνάς, Πρόεδρο  της Κυπριακής Κοινότητας Μισσισσακα και Περιχώρων, η κ. Αθηνά Χαραλαμπίδη, Executive Vice President Cypriot Federation of Canada, καθώς επίσης αντιπρόσωποι αδελφών οργανώσεων, συλλόγων και κοινοτήτων.
Τη συζήτηση και την εκδήλωση συντόνισε η πρόεδρος της Κυπριακής Κοινότητας Τορόντο, Ειρήνη Ραμφάλη.
Ακολουθεί η ομιλία του Ύπατου Αρμοστή της Κυπριακής Δημοκρατίας στον Καναδά κ. Χατζηγιάννη

Πανηγυρικὸς λόγος τοῦ πρέσβυ τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας,  Σταύρου Χατζηγιάννη, γιὰ τὴν ἐπέτειο τοῦ ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ 1955-59
Μὲ συγκίνηση καὶ ἐθνικὴ ὑπερηφάνια, γιορτάζουμε σήμερα ἄλλη μία μεγάλη  ἐπέτειο γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ τῆς Κύπρου∙ τὴν ἔναρξη, τὴν 1η Ἀπριλίου 1955, τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ Ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ. Τὸ ἔπος τοῦ 1955-59 ἀποτελεῖ τὴν πιὸ λαμπρὴ καὶ τὴν πιὸ ἔνδοξη σελίδα τῆς σύγχρονης Ἱστορίας τῆς νήσου.
Τὸ ἔπος τοῦ Ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ μπορεῖ δικαίως νὰ θεωρηθεῖ ὡς προέκταση τῆς  ἐπανάστασης τοῦ 1821. Οἱ λόγοι ποὺ ὤθησαν τοὺς ἐπαναστατημένους Ἕλληνες σὲ πράξεις ἡρωισμοῦ καὶ θυσίας, γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας, ἐνέπνευσαν καὶ καθοδήγησαν τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ 55-59. Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι τὰ παλληκάρια τῆς ΕΟΚΑ ἐπέλεξαν γιὰ ψευδώνυμα ὀνόματα ἀγωνιστῶν τῆς  ἑλληνικῆς ἐπανάστασης∙ Διάκος, Κανάρης, Κολοκοτρώνης, Λασκαρίνα,  Μακρυγιάννης, Μαντώ, Ματρόζος, Μπότσαρης, Νικηταράς, Παπαφλέσσας,  Πλαπούτας, Φεραῖος. Ἀντιστοίχως, γιὰ τοποθεσίες ἢ κρησφύγετα,  χρησιμοποιήθηκαν ὀνόματα ὅπως, Γραβιά, Κούγκι, Μεσολόγγι, Σούλι.
Σήμερα, οἱ μορφὲς τῶν ἁγίων ἡρώων τῆς ΕΟΚΑ φτερουγίζουν ἀνάμεσά μας. Ὁ ἀγῶνας τῶν λιγοστῶν Ἑλλήνων Κυπρίων ἀγωνιστῶν ἦταν μιὰ ἄνιση ἀναμέτρηση  μεταξὺ τῆς στρατιωτικῆς δύναμης τῆς Βρετανικῆς αὐτοκρατορίας καὶ τῆς  ἑλληνικῆς καὶ χριστιανικῆς ψυχῆς τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων.
Ἡ ἀκατάβλητη πίστη στὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὑπῆρξαν οἱ πανίσχυρες δυνάμεις,  ποὺ θωράκιζαν τοὺς ἀγωνιστές μας στὰ κρησφύγετα, τὶς μάχες, τὰ βασανιστήρια  καὶ τὴν ἀγχόνη.
Ἡ κορυφαία ἀπάντηση τοῦ Μακρυγιάννη στὸν Δεριγνύ, στὴν παρατήρηση τοῦ Γάλλου φιλέλληνα ναυάρχου, ὅτι ἦταν ἀδύνατες οἱ θέσεις ποὺ ἔφτιαχνε στοὺς  Μύλους γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν Ἰμπραήμ, ὅπως τὴν ἔγραψε στὰ Ἀπομνημονεύματά του ὁ μεγάλος Στρατηγός, ταιριάζει καὶ ἐδῶ∙ “ἡ τύχη μᾶς ἔχει  τοὺς Ἕλληνες πάντοτε ὁλίγους∙ ὅλα τὰ θερία πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε καὶ δὲν  μποροῦνε∙ τρῶνε ἀπὸ ’μᾶς καὶ μένει καὶ μαγιά. Καὶ οἱ ὁλίγοι ἀποφασίζουν νὰ πεθάνουν, κι ὅταν κάνουν αὐτείνη τὴν ἀπόφασιν, λίγες φορὲς χάνουν καὶ πολλὲς  κερδαίνουν∙ εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσες κ’ ἐμεῖς, ὅμως, εἶναι δυνατὸς ὁ Θεὸς ὁποὺ μᾶς  προστατεύει”!
Ἡ προκήρυξη τοῦ ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ ἄρχιζε ὡς ἑξῆς: “Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μὲ πίστιν εἰς τὸν τίμιον ἀγῶνα μας, μὲ τὴν συμπαράστασιν ὁλοκλήρου τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῶν Κυπρίων ἀναλαμβάνωμεν τὸν ἀγῶνα διὰ τὴν ἀποτίναξιν τοῦ ἀγγλικοῦ ζυγοῦ, μὲ σύνθημα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον μᾶς κατέλιπον οἱ πρόγονοί μας ὡς  
ἱερὰν παρακαταθήκην, «ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τάς»”!
Ὁ στόχος τοῦ ἀγῶνα ἦταν ἡ ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ἕνα αἴτημα, ποὺ εἶχε ὑποβληθεῖ, ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης, στὸν πρῶτο  κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδας. Μετὰ τὴν κατάπνιξη στὸ αἷμα τῆς ἐπανάστασης τῶν  Κυπρίων τὸν Ἰούλιο 1821, καὶ τὸν σφαγιασμὸ τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν προκρίτων τοῦ νησιοῦ, ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, Πανάρετος, καὶ οἱ νέοι  μητροπολίτες καὶ οἱ πρόκριτοι τῆς μεγαλονήσου ὑπέβαλαν τὸν Αὔγουστο τοῦ 1828,  ἐπιστολὴ στὸν Καποδίστρια, γιὸ τῆς Κύπριας στὴν καταγωγή, Διαμαντίνας Γονέμη, μὲ σπαρακτικὴ ἔκκληση∙ “παρακαλοῦμεν μὲ θερμὰ δάκρυα [τὴν ἐξοχώτητά σας], νὰ ἀποδεχθῇ [τοὺς κομιστὲς τῆς ἐπιστολῆς] ὡς ἰατὴρ κοινός, καὶ νὰ δοθῇ ἰατρεῖα εἰς τὰς  πληγάς μας”.  
Ἡ Κύπρος ἦταν ἀδύνατο νὰ ἐνταχθεῖ στὰ ὅρια τοῦ πρώτου ἑλληνικοῦ κράτους τὸ 1830. Ὅμως, ἡ ἀπάντηση τοῦ Καποδίστρια, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1828, στοὺς  πρέσβεις τῶν τότε τριῶν μεγάλων Δυνάμεων, στὴν περίφημη Διάσκεψη τοῦ Πόρου, γιὰ “τὰ ὅρια τoῦ νέου κράτους τῶν Ἑλλήνων” ἦταν ἡ ἑξῆς∙ “Ἡ ἐνεστῶσα προσωρινὴ Κυβέρνησις, …χρεωστεῖ νὰ θεωρήση ὡς συγκροτούσας τὴν Ἑλλάδα ὅλας τὰς  ἐπαρχίας, αἵτινες …ἐκίνησαν τὰ ὅπλα κατὰ τὸ 1821, …καὶ ἔχουσι τὸ πλεῖστον μέρος  τῶν κατοίκων ἐπαγγελλόμενον τὴν χριστιανικὴν θρησκείαν, καὶ λαλοῦν τὴν  ἑλληνικὴν γλῶσσαν [...] Ὅσον δὲ περὶ τῶν νήσων, καὶ ἡ Ἱστορία καὶ τὰ μνημεῖα τῆς  ἀρχαιότητος, ὅλα ἑνὶ λόγῳ ἐπιμαρτυροῦν, ὅτι ἡ Ρόδος, ἡ Κύπρος, καὶ τόσαι ἄλλαι  ἀκόμη νῆσοι εἶναι τῆς Ἑλλάδος διαμελίσματα”!
Ἡ ἀπαίτηση γιὰ ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἄρχισε νὰ καλλιεργεῖται συστηματικότερα ἀπὸ τὸ 1878, ὅταν ἡ Κύπρος πέρασε ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία στοὺς Ἄγγλους, καὶ κορυφώθηκε τὸ 1950 μὲ τὸ Ἑνωτικὸ Δημοψήφισμα∙ σχεδὸν 96% τοῦ Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Κύπρου ἀξιοῦσε τὴν Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα∙ καὶ αὐτοὶ οἱ λίγοι ποὺ δὲν ὑπέγραψαν, ἦταν ἐπειδὴ τοὺς ἀπειλοῦσε ἡ Βρετανικὴ διοίκηση μὲ ἀπόλυση.
Εἶχε προηγηθεῖ ἡ συμμετοχὴ τῆς Ἑλλάδας στὸ πλευρὸ τῶν συμμάχων, στὸν Β’  Παγκόσμιο Πόλεμο, καὶ πολλῶν χιλιάδων Κυπρίων στὶς τάξεις τοῦ Ἀγγλικοῦ στρατοῦ. Οἱ μεγάλες αὐτὲς θυσίες τῶν Ἑλλήνων δὲν ἐκτιμήθηκαν, δυστυχῶς, ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους.  
Ἔτσι, ἔμενε μόνο μία πραγματικὴ ἐπιλογή∙ ὁ ἔνοπλος ἀγῶνας. Ἕνας ἀγῶνας, ἑνὸς μικροῦ νησιοῦ, ποὺ δὲν ἤξερε τὴν τέχνη τοῦ πολέμου, ἐνάντια σὲ μιὰ αὐτοκρατορία, ὑπῆρξε μεγάλη ἔκπληξη γιὰ τὴν διεθνὴ κοινότητα, μία ἀπονενοημένη κίνηση, καταδικασμένη σὲ ἀποτυχία.
Ἡ ἔκπληξη αὐτή, ὅμως, μετατράπηκε σὲ κατάπληξη, ὅταν 35 χιλιάδες πάνοπλοι Βρετανοὶ στρατιῶτες δὲν κατάφεραν γιὰ σχεδὸν τέσσερα χρόνια νὰ ἐπιβληθοῦν σὲ μία χούφτα ἀγωνιστές. Οἱ Βρετανοὶ δὲν εἶχαν λογαριάσει τρεῖς ἀγνώστους στοὺς στρατιωτικοὺς σχεδιασμοὺς παράγοντες, τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ, τὴν Σκέπη τῆς Παναγίας καὶ τῆς ψυχῆς τῶν ἀετῶν τὴν δύναμη. Ἡ ἑλληνικὴ καὶ χριστιανικὴ ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων νίκησε, μεγαλούργησε, ἀποθεώθηκε καὶ ἔλαμψε, καὶ θὰ λάμπει εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
Σήμερα, φτερουγίζουν, ἀνάμεσά μας, καὶ ἀκτινοβολοῦν ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς  ἀθανασίας οἱ ἑλληνικὲς ψυχὲς τῶν ἡρώων τῆς ΕΟΚΑ καὶ μᾶς φωτίζουν οἱ μνῆμες  τῶν ἀνδρειωμένων, γιὰ νὰ ὁδηγοῦν τὴν πορεία καὶ τὰ πιστεύω μας πρὸς ἄλλα  ἔργα, μεγάλα καὶ θαυμαστά, καὶ πρῶτα-πρῶτα, πρὸς τὴν ἀπελευθέρωση τῆς  πατρίδας μας!
Ὑποκλινόμαστε στὸ μεγαλεῖο του ἀγῶνα καὶ τῆς ψυχῆς τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου,  τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, τοῦ Κυριάκου Μάτση, τοῦ Ἰακώβου Πατάτσου, τοῦ Μιχαλάκη Καραολῆ, τοῦ Μάρκου Δράκου, τοῦ Στυλιανοῦ Λένα, καὶ τόσων ἄλλων  ἡρώων, ἡ ἀναφορὰ καὶ μόνο στὴν θυσία τῶν ὁποίων προκαλεῖ ρίγη συγκίνησης.  
Τὸ κράτος ποὺ δημιουργήθηκε στὸ τέλος τοῦ ἀγῶνα, μὲ τὶς Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου, δὲν ἦταν ἡ πλήρης ἐπιβράβευση τῶν ἀγώνων τοῦ λαοῦ μας. Ὅμως, τὸ κατόρθωμα δὲν ἦταν μικρό. Ὕστερα ἀπὸ αἰῶνες ὑποταγῆς καὶ ὑποτέλειας, οἱ Ἕλληνες Κύπριοι ἀποτίναξαν τὸν ἀποικιακὸ ζυγό, καὶ ἐγκαθίδρυσαν τὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία.
Σήμερα, γιορτάζοντας τὴν ἔνδοξη ἐπέτειο τοῦ ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ, ἀποδίδουμε τὸν  φόρο τιμῆς ποὺ χρωστᾶμε στὴν μνήμη ἐκείνων ποὺ ἔπεσαν ἡρωικά, ποὺ μὲ τὴν  θυσία τους χάρισαν σὲ ἐμᾶς τὴν Ἐλευθερία, καὶ τοὺς στεφανώνουμε μὲ τὴν δάφνη  τῆς εὐγνωμοσύνης. Ὁ ἐπετειακὸς ἑορτασμὸς πρέπει, ὅμως, νὰ μᾶς ὑπενθυμίζει τὶς  κύριες ὑποχρεώσεις μας. Ἔχουμε ὑποχρέωση, μέσα στὴν δίνη τῶν καιρῶν καὶ τὶς  συνεχεῖς παγίδες τῶν ἄσπονδων ἐχθρῶν καὶ φίλων μας, νὰ σταθοῦμε ἀντάξιοι τοῦ παρελθόντος καὶ τοῦ μέλλοντός μας. Νὰ παραδώσουμε στὶς ἑπόμενες γενιὲς μιὰ πατρίδα ἐλεύθερη!
Αἰωνία ἂς εἶναι ἡ μνήμη τῶν ἡρώων μας! Ζήτω ἡ Κύπρος! Ζήτω ἡ Ἑλλάδα!

‍