Ένα χρονογράφημα για “ψαγμένους” αναγνώστες που δεν αρκούνται στα ψέματα των Μέσων Συσκότισης της Ελλαδας που έχουν πληρωθεί 21 Εκατομύρια Ευρώ για να βρίσκουν τα πάντα “ιδανικά” και να αποσιωπούν τα κακώς κείμενα, κυρίως την ατζαμοσύνη και ανικανότητα των “αρίστων” της κυβέρνησης – τσίρκο της Ελλάδας.

Κάηκε το “πούσι” της Μενδώνη.

Ο,τι καταλάβατε, καταλάβατε. Όλα τα ειδησεογραφικά δελτία του εξωτερικού είχαν αναφορές και φωτογραφίες του αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών απ’ όπου πέρασε η φωτιά και το ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ ούτε καν αναφέρει για τις Μυκήνες. Διαβάστε τι γράφει στην εικόνα: “πυρκαγιά σε ΑΓΡΟΤΟΔΑΣΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ στη δήμο ΆΡΓΟΥΣ-ΜΥΚΗΝΩΝ. Αν αυτό δεν είναι παραπληροφόρηση τότε δεν ξέρω τι είναι!! Ευτυχώς τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μας πληροφόρησαν για το τι συμβαίνει!! Δεν είναι και λίγο ένα μνημείο πολιτισμού 3 χιλιετιών παγκοσμίως να καίγεται!! Εαν είδατε εσείς τίποτε στην ελληνική ειδησεογραφία, να μου το πείτε. Βγήκε το υπουργείο (προσοχή, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ) πολιτισμού και καθησύχαζε τους τουρίστες πως την επόμενη μέρα θα είναι όλα ανοιχτά και θα βλέπουν λίγο… καμένο!! Τι είναι αυτά ρε παιδιά; Τι καραγκιόζηδες είναι αυτοί; Ευτυχώς που μαθαίνουμε τα νεα από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία του εξωτερικού. Παροιμιώδης άγνοια, ηλιθιότητα και ανικανότητα. Δείτε τις φωτό. Αυτές που είναι στην πραγματικότητα, και αυτές που έφτιαξε το Υπουργείο για να πείσει πως τίποτε δεν τρέχει…

Το πιο αληθινό κείμενο για την μνήμη των μισών Ελλήνων

Αυτή την εβδομάδα λέω να μην σας ταλαιπωρήσω με άλλα άθλια ψέματα των Μέσων Συσκότισης της Ελλάδας. Άλλωστε, η κυβέρνηση – τσίρκο της Ελλάδας μας κάνει και γελάμε με τα καμώματά της - όταν δεν μας νευριάζει. Οι άνθρωποι βάλθηκαν να μας κάνουν να πεθάνουμε απ’ το γέλιο. Η ανικανότητά τους δεν έχει όρια, αλλά και δεν μπορούν να κρυφτούν. Με αφορμή λοιπόν την ΔΕΙΛΙΑ της κυβέρνησης να απαγορεύσει στον κυβερνητικό εκπρόσωπο να παραστεί σε εκδηλώσεις μνήμης στον ΓΡΑΜΜΟ (όπου έπεσαν ΕΛΛΗΝΕΣ όλων των παρατάξεων) ξεχώρισα ένα μνημειακό κείμενο του Θανάση Καρτερού που βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Αξίζει να το διαβάσετε και να το κρατήσετε, διότι πολλοί καλοθελητές δηλώνουν λάτρες της παραπληροφόρησης και των ψεμάτων που κράτησαν ένα ολόκληρο λαό όμηρο μιας ομάδας δοσίλογων, δολοφόνων, κλεφτών, απατεώνων και ακριβώς για να μην λογοδοτήσουν όλοι αυτοί, επινόησαν τον μύθο του καλού-κακού Έλληνα. Το κείμενο που σας παραθέτω είναι αφιερωμένο στον φίλο μου Νικήτα Γεωργακόπουλο, βετεράνο και αγωνιστή Αντιστασιακό, που μας διαβάζει και συμβάλλει και με δικές του παρεμβάσεις στη στήλη αυτή. Πιο κάτω θα διαβάσετε και το κείμενό του για σήμερα. Όσο για μας, θα τα πούμε με περισσότερα ψέματα, την επόμενη εβδομάδα.

Το δικαίωμα στη μνήμη

Του Θανάση Καρτερού.

Προφανώς δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος να γιορτάζει την αρχή, τη μέση, ή το τέλος του εμφύλιου. Ενός αδελφοκτόνου πολέμου που θέρισε τον ανθό της ελληνικής νεολαίας, γέμισε τη χώρα ερείπια, και θεμελίωσε ένα καθεστώς τρόμου, αίματος, εκτελέσεων, διωγμών, εξορίας, φυλακής, παρακράτους.

Ένα δράμα δεκαετιών ακολούθησε το δράμα του εμφύλιου, αυτή είναι η αλήθεια. Και δεν την πλήρωσαν μόνο οι κομμουνιστές, αλλά όλη η δημοκρατική Ελλάδα. Εξαφάνισε εξήντα χρόνια τους ηττημένους από την πολιτική ζωή, λέει ο νεόκοπος ιστορικός των Νέων. Και δεν ντρέπεται!

Ότι εξαφάνισε κάθε ίχνος δικαιοσύνης, ισοτιμίας, δημοκρατίας, ασφάλειας για τον μισό φακελωμένο πληθυσμό της Ελλάδας δεν το είδε, δεν το άκουσε, δεν το ξέρει.

Ότι η πιο σκληρή, αιμοβόρα, και διεφθαρμένη Δεξιά, με το παλάτι κορώνα στο κεφάλι της, ρήμαζε τη χώρα και τον δημοκρατικό κόσμο δεν το διάβασε πουθενά. Ούτε στις παλιές εκδόσεις της εφημερίδας του δεν έριξε μια ματιά, για να δει τον τρόμο, την καταπίεση και το αίμα των δεκαετιών που οι «νικητές» επέβαλαν στη χώρα. Άθλια ηγεσία, άθλιες μέθοδοι, άθλιοι σκοποί, για μια παράταξη που τσάκιζε συστηματικά κάθε φύτρο δημοκρατίας.

-Που βάφτισε τους δωσίλογους, τους γερμαντοντυμένους, τους φονιάδες
του λαού, εθνικόφρονες και τους ανέδειξε σε απόλυτη, ένοπλη, και βάναυση εξουσία.
-Που κυνήγησε με φονική μανία την Αριστερά.
-Που ανέτρεψε με τον χειρότερο τρόπο τον Πλαστήρα.
-Που ανέτρεψε με παλατιανό πραξικόπημα τον Παπανδρέου.
-Που έφερε τη χούντα με όλες τις εθνικές και κοινωνικές συμφορές.
Αυτοί, λέει, μπορούν να γιορτάσουν. Ως νικητές.

Με γεια τους, με χαρά τους. Γιατί να μη γιορτάσουν; Και λεφτά, και ανεξέλεγκτη εξουσία, και τόπο για τα βίτσια τους, και χώρο για τον σαδισμό τους, και θηριώδη προνόμια, και νομή της αμερικανικής βοήθειας, και όλα τα καλά απολάμβαναν για χρόνια, εν ονόματι της σωτηρίας μας από τον κομμουνισμό. Εμείς όμως όχι. Δεν μπορούμε να τιμήσουμε τους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους σε άνιση μάχη κι αγώνα.

Ο Πρετεντέρης και ο Άδωνις μας το κάνουν σαφές:
Δεν έχουμε δικαίωμα να αφήσουμε ένα λουλούδι εκεί που τα αμερικάνικα αεροπλάνα δοκίμαζαν για πρώτη φορά τις βόμβες ναπάλμ στα ζωντανά σώματα των ανδρών και των γυναικών του Δημοκρατικού Στρατού. Δεν έχουμε το δικαίωμα να θυμηθούμε και να θυμίσουμε εκείνους που άφησαν τα κόκκαλά τους στον Γράμμο, πολεμώντας για το δικό τους όνειρο.

Αλλά που να καταλάβουν οι σύγχρονοι ασφαλίτες της «παράταξης των νικητών» ότι στο Γράμμο, και για τον Γράμμο, δεν γιορτάζουμε. Δικό τους είναι το πανηγύρι, που άρχισε με νταούλια και ζουρνάδες κάτω από τα κομμένα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλα.

Στο Γράμμο η δημοκρατική Ελλάδα σκύβει το κεφάλι με θλίψη. Για όλες τις χαμένες ζωές, και για το δράμα που ακολούθησε. Τιμά εκείνες κι εκείνους που για χρόνια η προπαγάνδα του μίσους συκοφαντούσε.

Και εξακολουθεί να τους θεωρεί -τους νεκρούς, τους δολοφονημένους, τους εκτελεσμένους, τους άνδρες και τις γυναίκες του ΔΣΕ- τόσο επικίνδυνους, ώστε να τους συκοφαντεί ακόμα και σήμερα.

Αν η στάση μας δεν αρέσει στους πολιτικούς απογόνους του Δάγκουλα, του Τσολάκογλου, του Λάμπου, του Παρθενίου, του Σούρλα, του Βόδαρου, του Ζέρβα, του Μανιαδάκη, του Μακρή, των Γκοτζαμάνηδων, και των άλλων τέκνων της εθνικόφρονος Ελλάδας, δεν μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε.

Προφανώς δεν μπορούμε να ευχαριστήσουμε και όσους σήμερα επικαλούνται παλιά φαντάσματα για να στηρίξουν το νέου τύπου πογκρόμ κατά της Αριστεράς.

Να είμαστε εξηγημένοι. Τα συν και τα πλην, τα γιατί και τα διότι, στους ιστορικούς. Αλλά η έφοδος στον ουρανό που ο Γράμμος συμβολίζει δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Πολλά μας στέρησαν από το 1946 μέχρι το 1974. Και μέχρι σήμερα.
Δεν θα μας στερήσουν και το δικαίωμα στη μνήμη.

Η Γωνιά του Νικήτα

ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ  Ε.Δ.Α. ΚΑΙ Η ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 1951.

(αποσπάσματα) Από το βιβλίο του Τάσου Βουρνά.

“Ιστορία  της Σύγχρονης Ελλάδας. Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ. 

Επιμέλεια. Νικήτα.Αλεξ. Γωργακόπουλου

Μέσα σ’αυτό το κλίμα της σκλήρυνσης και της διάστασης μεταξύ της κυβερνητικής παράταξης και της εκλογικής μάζας του Ελληνικού λαού,όπου παρατηρείται πλέον μιά συνεχής διαπήδηση στον πολιτικό χώρο των στρατοκρατικών κύκλων υπό την προετοιμαζόμενη ηγεσία του στρατάρχη  Παπάγου ο τόπος βαδίζει προς τις εκλογές τη 2^ης Σεπτεμβρίου 1951. Από πλευράς ηγεσίας  Ζαχαριάδη διατυπώθηκε η πρόταση να τεθούν στο συνδυασμό “Αθηνών” της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς ( Ε.Δ.Α.) οι υποψηφιότητες των Νίκου Μπελογιάννη και Πλουμπιδη.  Η πρόταση όμως προσέκρουσε στην άρνηση  των μή  κομμουνιστικών μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς τα οποία και επιχειρηματολόγησαν την άρνηση τους αντιτείνοντας οτι η μεθόδευση αυτή θα εξέθετε  το νεοπαγή συνασπισμό ως πρό τις σχέσεις του με την παρανομία.

Μέσα λοιπόν σ’ένα κλίμα σκλήρυνσης και προσπάθειας  αποδιοργάνωσης και διάστασης των δημοκρατικών μαζών,ο τόπος βάδισε στις ακλογές του Σεπτεμβρίου. ‘Ο μηχανισμός  των μυστικών αμερικανικών υπηρεσιών του Τόμ Καραμεσίνη μετήλθε όλα τα ανέντιμα μέσα γιά να πλήξει τον Πλαστήρα. Στόν Τύπο εκείνων των ημερών δημοσιεύτηκε ένα πλαστό κείμενο δήθεν μήνυμα Πλαστήρα πρός Ζαχαριάδη μέσω της  Σοβιετικης  Πρεσβείας Αθηνών.

‘Ελεγε το προβοκατορικό εκείνο κείμενο:

‘’ 1.Το  Κόμμα του Πλαστηρα αγνοεί τελείως δεξιούς και αριστερούς. Γνωρίζει μόνον ‘Ελληνες αρχή δε του κόμματος είναι πλήρης αναγνώρισις όλων των δικαιωμάτων είς όλους άνευ εξαιρέσεων.

7.Αμνηστία και ελευθερία είς μεγάλη κλίμακα Ελλήνων πολιτών αδίκως ευρισκομένων εντός των φυλακών. 8.Κατάργησις των ερημονήσων χρησιμοποιουμένων ως τόπων συγκεντρώσεως ανδρών και γυναικών εμφορουμένων απο δημοκρατικά αισθήματα.

10. Υπο ωρισμένας προυποθέσεις θα ήτο δυνατόν το Κ.Κ.Ε. να εισέλθη ως κόμμα  εις τον πολιτικόν στίβον όπως και τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα άτινα είναι νομοποιημένα είς πλειστας χώρας της Ευρώπης’’.

Μέ συσπειρωμένη την Αριστερά στην Ε.Δ.Α. και τη Δεξιά στον ‘’Ελληνικό Συναγερμό’’, τις δέ Κεντρώες δυνάμεις κάτω από το συνασπισμό και πάλι ΕΠΕΚ—Φιλελευθέρων, τα κόμματα κατεβαίνουν στον εκλογικό στίβο γιά να διεκδικήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού. Οι εκλογές γίνονται ήρεμα στίς 9 Σεπτεβρίου. Μοναδικές καλπονοθεύσεις καταγγέλλονται  μόνο στο στρατό ο οποίος υποχρεώθηκε να ψηφίσει το Συναγερμό του Παπάγου και όταν ο Βενιζέλος κατάγγειλε το γεγονός ο στρατάρχης, πολιτικός πλέον θεώρησε την καταγγελία κατά την προσφιλή μέθοδο της Δεξιάς ώς ύβρι κατα του στρατού!!  Στίς εκλογές αυτές η Ε.Δ.Α. έλαβε 180.640 ψήφους  10,57%  με 10 έδρες.

Μετά πολλές παλινδρομήσεις που οφείλονταν, κυρίως σε μιά αναπτυγμένη εχθρότητα του θρόνου εναντίον του Παπάγου, του οποίου την κάθοδο στην πολιτική κονίστρα δεν ήθελαν τα Ανάκτορα, ορκίσθηκε τελικά η κυβέρνηση Πλαστήρα—Βενιζέλου. Η νέα θητεία του στρατηγού στην εξουσία συνέπιπτε με την είσοδο της Ελλάδος και της Τουρκίας στο Ν.Α.Τ.Ο., στιγμή που πολλπλασίαζε το ενδιαφέρον των Αμερικανών γιά τη στρατηγική θέση της Α. Μεσογείου.

Ο στρατηγός Πλαστήρας, αναλαβάνοντας ν’ασκήσει τη σκιώδη εξουσία του, προβαίνει κατά τις προγραμμτικές του δηλώσεις σε ένα ύμνο πρός το ΝΑΤΟ, δυσανάλογο πρός την πολιτική του ιδιοσυγκρασία. Είπε ο στρατηγός στη Βουλή:  ‘’Η αποφασισθείσα προσφάτος εισδοχή της Ελλάδος είς το Ατλαντικόν Σύμφωνον, το οποίον επιδιώκει την εδραίωσιν της ειρήνης δια της εμπράκτου κατοχυρώσεως αυτής έναντι οιασδήποτε απειλής.

Τα μέτρα ειρηνεύσεως τα οποία θα υποβάλη η κυβέρνησις υπο την κρίσιν της εθνικής αντιπροσωπείας αποβλέπουν είς την πραγματοποίησιν  του εθνικού τούτου σκοπού, θα διέπονται  απο τας ανωτέρω προθέσεις της κυβερνήσεως και δεν θα εξέρχονται των ορίων της επιβαλλομένης μερίμνης και προσοχής διά την περιφρούρησιν της εσωτερικής ασφαλείας και της ανεξαρτησίας και των ελευθεριών του λαού απο πάσης έξωθεν επιβουλής.

Η  ‘’εσωτερική ασφάλεια’’ που προτάσσεται πάσης προσπάθειας ειρηνεύσεως, είναι κυρίως η βούληση των Αμερικανών και της Δεξιάς.  Και παίρνει διαστάσεις μέσα στην ίδια τη βουλή όταν    οι διάφοροι ρήτορες καταφέρθηκαν με λυσσαλέο πάθος εναντίον της εκλογής των εξορίστων βουλευτών της Ε.Δ.Α. στρατηγού  Σαράφη, του Κώστα  Γαβριηλίδη του στρατηγού Χατζημιχάλη, του Ηλία Ηλιού, του καθηγητή  Γιάννη Ιμβριώτη, του Μανόλη Πρωιμάκη και του συνδικαλιστή  Ν.Τσόχα, που ειδικό  περιπολικό του ναυτικού μετέφερε μετα την εκλογή τους απο τον  ‘Αγιο Ευστράτιο στη Ραφήνα.  Η Δεξιά πρσπάθησε να αποτρέψει την ορκωμοσία τους  αλλά ο πρόεδρος της Βουλής Δ. Γόντικας δεν δέχτηκε τίς ενστάσεις τους αφού είχαν ανακηρυχθεί  απο το Πρωτοδικείο.  Αργότερα το Εκλογοδικείο ακύρωσε την εκλογή τους και στή θέση τους ανακηρύχτηκαν οι επιλαχόντες Ι.Πασαλίδης, Μιχ.Κύρκος, Εμ. Μάντακας, Αντώνης Μπιλλάκης, Βασίλης Εφραιμίδης, Γιώργος  Σίμος, Γιώργος Σπηλιόπουλος, Λ. Καραμαούνας  και Θεόδωρος  Βλαμόπουλος.

Υπό τις προϋποθέσεις αυτές η ηγεσία της Δεξιάς προσπάθησε να δημιουργήσει τεχνητό θόρυβο που θα τον στρέψει μεθοδικά κατα της κυβέρνησης ώστε να μποδιστεί ο εκδημοκρατισμός της χώρας και να διατηρηθεί έν ενεργεία το άγριο εμφυλιοπολεμικό κλίμα, των φυλακών,  των στρατοπέδων και των εκτελέσεων, την ίδια στιγμή που ο λαός με την ψήσο του διεκήρυσε την

ανάγκη της ενότητας και της ειρήνευσης του τόπου.  Και το σχέδιο ανελίσσεται μεθοδικά.