ΠΕΡΙ ΖΩΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ (Κατά Λουκά, κεφ. 18:18-27)

«… διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»;

Επιμέλεια Κατηχήτριας κας Κόμησσας Πολυδούλη

Κάποιος άρχων, νοσταλγός της αιωνίου ζωής, ερώτησε τον Ιησούν τι να κάνει για να την κληρονομήσει. Τι είναι όμως η αιώνιος ζωή;          

Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον αναφέρεται ότι, αιώνιος ζωή είναι το να αποκτήσουν οι άνθρωποι, αληθή και τέλεια γνώση αυτού, του μόνου αληθινού Θεού και του Ιησού Χριστού, τον οποίον ο Θεός Πατέρας απέστειλε στον κόσμο (Ιωαν. 17:3). Και όχι μόνον ο Πατήρ Θεός απέστειλε τον Υιόν Του εις τον κόσμον, από πολλή αγάπη προς αυτόν, αλλά και τον παρέδωσε σε θάνατο, για να μην απολεσθεί κάθε άνθρωπος που πιστεύει σ’Αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον (Ιωαν. 3:16). Εκείνος που πιστεύει και τηρεί τον λόγον του Θεού δεν χάνεται από τον θάνατον που προκαλεί το δηλητήριον του νοητού όφεως, η αμαρτία, αλλά θα έχει ζωήν αιώνιον (Ιωαν. 3:15). Ο Κύριος μας βεβαιώνει με όλην την αλήθεια, ότι ο Πατήρ παρεχώρησε όλες τις εξουσίες στον Υιό και συνεπώς εκείνος, ο  οποίος ακούει και αποδέχεται την διδασκαλία του και πιστεύει στον Πατέρα Του, ο οποίος τον έστειλε, από της στιγμής που επίστευσεν έχει ζωήν αιώνιον και δεν υποβάλλεται σε κρίση, αλλά έχει από τώρα απαλλαγεί από τον πνευματικόν θάνατο, που προκαλεί η απιστία και η αμαρτία, και μεταβεί στην αθάνατον και αιώνιον ζωήν (Ιωαν. 5:24). Τα λόγια του Χριστού είναι λόγια στα οποία ενοικεί το ζωοποιών Πνεύμα του Θεού και γι’αυτό είναι μεταδοτικά της ζωής (Ιωαν. 6:63). Ο Σίμων Πέτρος, ο  οποίος επίστευσε στους ζωοποιούς λόγους του Χριστού, είπε: «Κύριε, προς ποίον άλλον διδάσκαλον να απέλθωμεν; Συ έχεις λόγια που έχουν μέσα των ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 6:48). «Εκείνος που πιστεύει στον Υιόν έχει από τώρα ζωήν αιώνιον, εκείνος δε που απειθεί στον Υιόν, δεν θα ιδεί ποτέ την ευτυχή και μακαρία ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει επάνω του για πάντα» (Ιωάν. 3:36). Ο Ιησούς Χριστός είναι η Ανάσταση και η Ζωή» (Ιωαν. 11:25). Γι’αυτό όποιος αφοσιώνεται σ’Αυτόν, ως ανταμοιβήν δίνει ζωήν αιώνιον και δεν θα απολεσθεί εις τον αιώνα (Ιωαν. 10:28). Εκείνος ο άνθρωπος όμως που αφοσιώνεται σ’ Αυτόν αφοσιώνεται από πολλή αγάπη και τηρεί όλες τις εντολές του Θεού. «Εάν αγαπάτε με, λέγει, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε» (Ιωάν. 14:15). Δεν αρκεί, λοιπόν, απλώς να πιστεύει ο άνθρωπος στην ύπαρξη του Θεού, αλλά και να τηρεί πιστά τις εντολές του Θεού που είναι ο τρόπος με τον οποίον θα μπορεί να αγιάζεται «εν αληθεία» (Ιωαν. 17:19). Διότι μόνον «οι καθαροί τη καρδία... τον Θεόν όψονται». Και πρέπει να διατηρούμε τα ενδύματα της ψυχής καθαρά κι αυτά να τα στρώνουμε να περιπατεί επάνω ο Κύριος. Κι όχι μόνον τα ενδύματα της ψυχής να διατηρούμε καθαρά και αλέκιαστα από αμαρτίες, αλλά να προσκαλούμε τακτικά τον Κύριο να έρχεται να μένει μέσα μας για να έχουμε ζωή. «Εάν μη φάγητε τη σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς» (Ιωάν. 6:53). Εάν λέγει, δεν φάγετε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πίετε το αίμα Του δεν είναι δυνατόν να έχετε ζωή μέσα σας. Είσθε δηλαδή στην ουσία πεθαμένοι, μας λέγει ο Κύριος. «Όποιος (όμως) τρώγει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, τα οποία προσφέρονται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, και δι’αυτών γίνεται κοινωνός και συμμέτοχος της ζωής μου και της θυσίας μου, έχει ήδη από τώρα ζωήν αιώνιον και εγώ θα αναστήσω αυτόν κατά την εσχάτην της κρίσεως ημέραν (Ιωάν. 6:54). Και πιο κάτω λέγει:» Καθώς ο Πατήρ, ο Οποίος είναι η αυτοζωή, διότι έχει ο ίδιος εκ της φύσεώς του την ζωήν, με απέστειλεν εις τον κόσμον, και εγώ ως γνήσιο γέννημα εκ της φύσεως του Πατρός έχω και ως άνθρωπος την ζωήν, την οποίαν αντλώ από τον Πατέρα μου, και εκείνος ο οποίος τρώγει και ενώνεται μαζί μου διά του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας θα ζήσει, διότι εγώ θα μεταδώσω σ’αυτόν τη δική μου ζωή» (Ιωάν. 6:57). Ο Χριστός είναι ο άρτος ο αληθινός, ο οποίος κατέβηκε από τον ουρανό. Ο τρώγων αυτόν, τον άρτον δεν θα πεθάνει (πνευματικά) αλλά θα ζήσει αιωνίως (Ιωάν. 6:58).

Ο άρχων της σημερνής ευαγγελικής περικοπής, ο νοσταλγός αυτός της αιωνίου ζωής, εγνώριζε φαίνεται, από τις γραφές ότι η ζωή του ανθρώπου δεν τελειώνει με τον θάνατο.

Η ψυχή του ανθρώπου καλή ή κακή ποτέ δεν πεθαίνει. Η ψυχή δεν είναι ύλη. Είναι πνοή Θεού. Είναι εικόνα του Δημιουργού. Ο θάνατος δεν είναι το τέρμα. Είναι η αφετηρία για μία νέα ζωή. Είναι θάνατος που οδηγεί στην αθανασία.

Αιώνιος ζωή σημαίνει ζωή ατελείωτη με αιώνια αγαθά τα οποία δεν μπόρεσε κανείς να περιγράψει^. μια ζωή απέραντη και μακάρια που η καλή ψυχή θα τα απολαμβάνει. Αιώνια ζωή είναι η ουράνια Βασιλεία του Θεού, είναι η πατρίδα του πιστού Χριστιανού. Αλλά χρειάζεται το διαβατήριο να είναι σφραγισμένο με την σφραγίδα «Πνεύματος Αγίου». Φυσικά την επήραμε κατά την ημέρα του Αγίου Βαπτίσματός μας. Αλλά μήπως έχει ξεθωριάσει; Μήπως χρειάζεται ανανέωση; Προετοιμαζόμαστε; Αγωνιζόμαστε; Επιδιώκουμε το «καθ’ ομοίωσιν;» Ανεβαίνομε τα σκαλοπάτια της αρετής; Της Αγιότητος; Αντιγράφομε τον Ιησού στη ζωή μας; Στον κόσμο αυτό, όλο πρέπει να τα βλέπουμε με το πρίσμα της αιωνιότητος.

Κάθε μέρα ο άνθρωπος κοιτάζει προς τον ουρανό. Η πίστη στην ύπαρξη μιας άλλης ζωής ύστερα από τον θάνατο είναι έμφυτη στις ανθρώπινες καρδιές.

Κάθε ξενιτεμένος νοσταλγεί την πατρίδα του. Την έχει βαθειά στην καρδιά του. Την αγαπά. Ποθεί να γυρίσει πίσω. Εμείς άραγε, νοιώθουμε έντονη την νοσταλγία της ουράνιας πατρίδος μας; Θέλομε να ενωθούμε με τον Δημιουργό μας; Τον Κύριό μας που έχυσε το αίμα Του επάνω στο θυσιαστήριο του Σταυρού για να μας καθαρίσει και μας αγιάσει και μας σώσει; Νοσταλγούμε τη χαρά τ’ ουρανού;

Ο Κύριος θα έλθει σαν κλέπτης. Η σάλπιγγα του Θεού θα ηχήσει κι όλοι οι άνθρωποι θ’ αναστηθούν. Είμαστε συνάνθρωπέ μου, έτοιμοι για την ώρα εκείνη; Για την αιώνια ζωή;