Οι δύο ευαγγελισμοί

Αρχιεπισκόπου Καναδά Σωτηρίου

Παράδεισος. Ομορφιά. Φως. Ειρήνη. Γαλήνη. Οικογενειακή ατμόσφαιρα. Πατέρας ο Θεός. Παιδιά ο Αδάμ και η Εύα. Κάθε απόγευμα κατεβαίνει ο Θεός συντροφιά με τον Αδάμ και την Εύα. Κάνουν τον περίπατό τους. Τους διδάσκει όλη την αλήθεια. Μεγαλύτερη ευτυχία δεν υπάρχει.

Ο σατανάς ζηλεύει. Είναι πραγματικός διάβολος. Προσπαθεί να χαλάσει την όμορφη ατμόσφαιρα. Την οικογενειακή γαλήνη. Φουσκώνει τα μυαλά της Εύας. Και εκείνη με τον εγωισμό της τον ακολουθεί. Παίρνει την συμβουλή του. Τρώει από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Με τον εγωισμό της τα χάνει όλα. Παρασύρει και τον Αδάμ. Ξεγυμνώνονται τελείως. Κρύβονται από τον Θεό. Το απόγευμα ψάχνει ο Θεός να τους βρει. Φωνάζει. Αδάμ, Αδάμ που είσαι: Προσπαθούν να κρύψουν τη γύμνια τους. Να βρουν δικαιολογίες. Το φως χάνεται. Η ημέρα σβήνει. Το σκοτάδι απλώνεται παντού. Εξόριστοι βγαίνουν στη γη. Μένουν έτσι για χρόνια. Για αιώνες. Για χιλιετηρίδες. Ποιος ξέρει πόσον καιρό!

Έρχεται μια αχτίδα ηλίου. «Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου». Ο αρχάγγελος Γαβριήλ φέρνει τον ευαγγελισμό. Αναγγέλλει τον ερχομό του σωτήρα. Αρχίζει η επιστροφή του ανθρώπινου γένους στον παράδεισο.

Μεσουρανεί η βυζαντινή αυτοκρατορία. Η ελληνική φιλοσοφία και το φως του Χριστού οδηγούν την ανθρωπότητα για 1000 χρόνια.

Έρχεται η 29η Μαΐου 1453. Η πόλη πέφτει. Ο αυτοκράτορας μαρμαρώνει. Η λειτουργία διακόπτεται. Ο αθώος λαός αιματοκυλίζεται. Η Αγια-Σοφιά από εκκλησιά γίνεται τζαμί. Το φως χάνεται. Το μαύρο πέπλο του σκοταδιού σκεπάζει τα πάντα. Οι χριστιανοί σκλαβώνονται. Για 400 χρόνια ο σκοταδισμός της Τουρκίας και του μωαμεθανισμού σκεπάζει τα πάντα. Όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά. Οι χριστιανοί και οι έλληνες υποφέρουν.

«Μάνα σου λέω δεν μπορώ τον τούρκο να δουλεύω, δεν ημπορώ δεν δύναμαι εμάλλιασε η καρδιά μου, θα πάρω το ντουφέκι μου, να πάω να γίνω κλέφτης». Μα πως; Είναι ξυπόλυτοι. Είναι αγράμματοι. Είναι ρακένδυτοι. Δεν έχουν σχεδόν απολύτως τίποτε. Δεν έχουν λεφτά. Δεν έχουν όπλα. Έχουν όμως ψυχή. Έχουν πίστη στον Θεό. Έχουν την αληθινή πίστη. Μυημένοι στη Φιλική Εταιρεία ξεκινούν. Ορκίζονται. «Ελευθερία ή θάνατος». «Για του Χριστού την πίστη την αγία, για της πατρίδας την ελευθερία». Το θαύμα γίνεται. Κανείς δεν μπορούσε να το πιστέψει. Η ελευθερία περπατά ξανά στην όμορφη Ελλάδα. Και άλλοι λαοί παραδειγματίζονται. Ξεσηκώνονται. Παίρνει πολλά χρόνια, αλλά αποκτούν την ελευθερία τους.

Γιορτάζουμε τους δύο Ευαγγελισμούς. Τον Ευαγγελισμό της σύλληψης του Χριστού. Τον Ευαγγελισμό της ελευθερίας της Ελλάδας. Τι κι αν είμαστε στον Καναδά. Στις φλέβες μας τρέχει ελληνικό αίμα. Στην ψυχή μας είναι η αλήθεια του Χριστού. Είμαστε έλληνες και ορθόδοξοι. Γένος τιμημένο με πολύ αρχαία δόξα. Γένος φωτισμένο με του Χριστού την πίστη την αγία. Ποιο είναι το καθήκον μας; Να ακολουθούμε τις σοφές διδασκαλίες των αρχαίων προγόνων μας συνυφασμένες με την αλήθεια του Χριστού. Να παραδειγματιζόμαστε από τη γενναιοψυχία των ηρώων της ελληνικής επανάστασης του 1821. Να ζούμε ελληνοχριστιανικά. Κι αν δεν μπορούμε φέτος λόγω του κορονοϊού, να γιορτάσουμε με λειτουργίες και δοξολογίες και παρελάσεις να μη χάσουμε το φρόνημα μας. Μπόρα είναι και θα περάσει. Ο κορωνοϊός θα συντριβεί. Θα χαθεί. Με τη χάρη του Θεού όλα θα ξεπεραστούν. Μόνο εμείς να μένουμε πιστοί και κάτω από τις δύσκολες συνθήκες του κορωνοϊού να μη χάνουμε το θάρρος μας. Να ζούμε την ορθόδοξη πίστη μας. Να κάνουμε έργα αγαθά και σωστά. Να φροντίζουμε και την ψυχή μας. Να σκεπτόμαστε την μετά θάνατο ζωή και τον παράδεισο. Να θαυμάζουμε και να ζούμε με το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας. Να παραδειγματιζόμαστε από τα κατορθώματα των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης. Να ζούμε ειρηνικά και δημιουργικά. Ζήτω η Ελληνική Επανάσταση του 1821! Ζήτω η Ελλάδα μας! Ζήτω ο Καναδάς! Ζήτω η ελευθερία!

Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Ο ΚΑΝΑΔΑ ΣΩΤΗΡΙΟΣ