Η αθλιότητα της οικονομίας

γράφει ο Πλάτων Ρούτης proutis0107@rogers.com

Πρώτα σε πετάει από την δουλειά, σου στερεί το μεροκάματο, σου ανοίγει την πόρτα και σε βάζει στην ανεργία. Μετά επειδή δεν μπορείς να πληρώσεις το δάνειο του σπιτιού στην τράπεζα σου παίρνουν το σπίτι. Μετά ζεις στον δρόμο και σε διάφορα καταλύματα. Δεν έχεις τίποτα πάρα κάτι παλιά ρούχα που φοράς. Τα παιδιά σου είναι τα θύματα της φτώχιας. Μετά έρχεται να φωτογραφηθεί δίπλα σου κάνοντας την ευγενή πράξη να σου δώσει το συσσίτιο που δεν έχει βάλει ούτε ένα ευρώ ο ίδιος.

Πως να εξηγήσεις αυτή την αθλιότητα. Πως είναι δυνατόν να μας εμπαίζουν με αυτό τον τρόπο.  Ακόμα και το χαρτί που γράφονται αυτές οι λέξεις ντρέπεται. Πως να χαρακτηρίσεις αυτή την αθλιότητα της εξουσίας, τι λόγια να βρεθούνε να περιγράψεις αυτό που βλέπεις να γίνεται. Η αγανάκτηση και ο θυμός ξεχειλίζει μέρες που είναι.  Ψάχνεσαι και βλέπεις τα εκατομμύρια να πηγαίνουν σε προνομιούχους. Τα εκατομμύρια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να προωθήσουν το έργο της κυβέρνησης και τον Μητσοτάκη. Αυτή είναι μια πρωθυπουργο-κεντρική κυβέρνηση, με την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη και αυταρχική διακυβέρνηση σε όλες της τις εκφάνσεις της…   

Οι άθλιες πολιτικές αυτές που δημιουργούν την φτώχια και επιβάλλονται στους ανθρώπους αυτούς που τους έχουν τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια τους έχουν κοινό παρανομαστεί. Αυτός είναι ο άθλιος καπιταλισμός που δημιουργεί την ανεργία, την φτώχια, την ανισότητα, την εγκληματικότητα.

Μετά τα δωράκια της κυβέρνησης με πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ στους καναλάρχες για προβολή μηνυμάτων για κόβιντ, μετά τις αδρές αποζημιώσεις στους κλινικάρχες με τις δήθεν επιτάξεις, αφού πρώτα θησαύρισαν με τα προνόμια που απολάμβαναν με την πανδημία, το ελληνικό Δημόσιο θα κληθεί να καταβάλλει αποζημιώσεις ύψους τουλάχιστον 40 εκατομμυρίων ευρώ στις εταιρείες που εκμεταλλεύονται τους αυτοκινητόδρομους για τα διαφυγόντα έσοδα από τη μη είσπραξη διοδίων κατά τη διάρκεια των περιόδων ισχύος του lockdown το πρώτο εξάμηνο του 2020, ενώ ετοιμάζονται και για ακόμα περισσότερες διεκδικήσεις για το δεύτερο λοκ ντάουν.

Έτσι είναι... Το καπιταλιστικό κράτος φροντίζει με τους νόμους και τις συμφωνίες του να μπουκώνει με ζεστό χρήμα το μεγάλο κεφάλαιο, την ίδια ώρα που δε φροντίζει να θωρακίσει το δημόσιο σύστημα υγείας, που δε φροντίζει να πάρει όλα τα μέτρα για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων, που δε χορηγεί ένα τάμπλετ για κάθε μαθητή.. Αλλού πρυτανεύει η κρατική μέριμνα , όταν πρόκειται για τα αφεντικά και αλλού η ατομική ευθύνη και λύση , όταν πρόκειται για τα συμφέροντα του λαού . Οι νταβαντζήδες-εργολάβοι των δρόμων , που ο λαός ήδη πληρώνει πανάκριβα , πάλι θα βρουν τη λύση με την αρωγή του κράτους...

Ένα ακόμη παράδειγμα των αποτελεσμάτων της βάρβαρης και απάνθρωπης πολικής της κυβέρνησης είχαμε στο νησί μας  ανέφερε ένας εργάτης πριν 2 μέρες. Ένας καρκινοπαθής συνάδελφος μαζί με την οικογένειά του βρήκαν κομμένο το ρεύμα στο σπίτι τους όταν γύρισαν μετά από νοσηλεία στο Νοσοκομείο. Η οικογένεια που έχει δύο μικρά παιδιά αντίκρισε έτσι το πιο απάνθρωπο πρόσωπο των συνεπειών της οικονομικής κρίσης.

Οι πάροχοι ηλεκτρικού ρεύματος, με προκλητικό τρόπο και με τις πλάτες της κυβέρνησης, δε διστάζουν να κόψουν το ρεύμα σε ανθρώπους που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, ακόμα και καρκινοπαθών σε αυτή την περίπτωση, που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με επιδόματα που δεν φτάνουν ούτε για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών, τροφής και φαρμάκων, ακόμα και σε οικογένειες που ζουν από τα συσσίτια των δήμων. Είναι αποκαλυπτικό άλλωστε ότι μέσα στις ημέρες των γιορτών τα συνεργεία του ΔΕΔΔΗΕ έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν 7.000 διακοπές ρεύματος σε όλη την Ελλάδα!!!

Όλα αυτά σε μία εποχή όπου χιλιάδες εργαζόμενοι είτε οδηγούνται στην ανεργία, είτε βρίσκονται σε αναστολή εργασίας, και προσπαθούν να επιβιώσουν με τα πενιχρά επιδόματα και τα χρέη να συσσωρεύονται λόγω αυτής της κατάστασης.

Η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από τα σωματεία των εργαζομένων και προς την οικογένεια αυτή δείχνει τη σημασία που έχει η οργάνωση και η συμμετοχή όλων.  Μόνο ο ένας στο πλευρό του άλλου μπορούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες, να παλέψουν για να καλυτερέψουν οι ζωές τους, να ζήσουν  όπως τους αξίζει.

Ας αναρωτηθεί ο καθένας, μπορούμε να συμβιβαζόμαστε, την ώρα που υπάρχει αμύθητος πλούτος γύρω μας, τεράστιες τεχνολογικές και επιστημονικές εξελίξεις, να υπάρχουν οικογένειες το 2021 που θα ζουν στο σκοτάδι και στο κρύο; Αυτή είναι η ζωή που αξίζει σε εμάς και τα παιδιά μας; Ή μήπως είναι και αυτό «ατομική ευθύνη» του καθενός;

Απαιτούμε από την κυβέρνηση να πάρει άμεσα μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας του λαού. Καλούμε τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς σε κάθε γειτονιά και χωριό, να υψώσουν τείχος προστασίας απέναντι στις διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, όπως και νερού, τηλεφώνου. Δεν θέλουμε να ακούσουμε υποσχέσεις ότι με τον νέο χρόνο τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Μας κοροϊδεύουν ασύστολα. Παγκοσμίου φήμης και αναγνώρισης όπως σημειώνει το Capital.gr, ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ινδίας και κορυφαίος οικονομολόγος, Raghuram Rajan, προειδοποεί πως η παγκόσμια οικονομία οδηγείται σε μια νέα κρίση, ανάλογη με την Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Αυτός ο αστός οικονομολόγος έχει ταχθεί υπέρ της μεγαλύτερης συνεργασίας μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη της κρίσης του 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers που αποτέλεσε τη σπίθα από την οποία η παγκόσμια οικονομία δεν έχει ακόμα επανέλθει.

Με παυσίπονα και ασπιρίνες δεν διορθώνετε το καπιταλιστικό σύστημα. Οι προσπάθειες αυτών των οικονομολόγων είναι να μπαλώσουν τον καπιταλισμό για να γίνει όπως λένε η επανεκκίνηση της οικονομίας. Η οικονομία στον καπιταλισμό σήμερα δεν έχει τις δυνατότητες να φτάσει τα επίπεδα ανάπτυξης των προηγουμένων χρόνων πριν από την κρίση. Συνεχώς αλλάζει τους συσχετισμούς και έχει φτάσει σε ένα σημείο κορεσμού. Η παραγωγή έχει ξεπεράσει κατά πολύ την δυνατότητα της κοινωνίας να απορροφήσει τα παραγόμενα προϊόντα με αποτέλεσμα το κεφάλαιο να παραμένει σε αδράνεια χωρίς την δυνατότητα να επενδυθεί για να παράγει περισσότερα κέρδη. 

Για την Ελληνική κυβέρνηση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της μιλάει ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Νίκος Παναγιωτόπουλος το τρίτομο έργο με τίτλο «Mirrors: Πολυφωνικές αφηγήσεις για έναν κόσμο σε κρίση» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια και συνέγραψε με τον διακεκριμένο συνάδελφό του Φρανς Σούλτχαϊς - μέλος του Ελβετικού Συμβουλίου Επιστημών και Τεχνολογίας.

Στον πρώτο τόμο «Η οικονομία της αθλιότητας», μιλούν τα θύματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ελλάδα, στον τόμο «Η αθλιότητα της Οικονομίας» αντιπαραβάλλεται η αθέατη όψη του γερμανικού «θαύματος», για να καταδειχτεί τελικά πώς το αλλοτινό όραμα της Ενωμένης Ευρώπης έχει καταστεί εφιάλτης για πολλούς από τους πολίτες της.

Έδωσαν τον λόγο σε αυτούς που έχουν χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους λόγω της κρίσης και διαπίστωσαν ότι η οδύνη από τις επιβαλλόμενες πολιτικές έχει κοινό παρονομαστή για τους ανθρώπους σε Νότο και Βορρά: τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές επιλογές.

Θέλαμε να κάνουμε φανερό ότι η οικονομία της αθλιότητας που επιβάλλεται στον ελληνικό λαό συνιστά την άλλη όψη της αθλιότητας της οικονομίας που βασίζεται σε μια λογική καθολικής και ριζικής εμπορευματοποίησης ‘‘χωρίς εναλλακτική’’ και την οποία προώθησε η Θάτσερ και συνεχίζουν οι άξιοι κληρονόμοι της».

Ένα στα δέκα παιδιά ζουν σε οικογένειες που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
Οσο για την κρίση στην Ελλάδα; Παρατηρεί ότι αποτελεί ένα σημείο καμπής για τους διανοούμενους στην Ευρώπη που «μπορεί να αναγνωρίζουν τα προβλήματα στη χώρα τους, αλλά δεν μιλάνε για αυτά επειδή η κρίση στη Γερμανία δεν είναι τόσο δραματική, αλλά μιλάνε για την κρίση στην Ελλάδα που έχει γίνει σύμβολο κριτικής στον καπιταλισμό, αντί να βρουν σημεία κριτικής στη χώρα τους».

Λαμπρά. Θαυμάσια. Και φυσικά μέσα στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα…

Όμως κι αφού το κράτος μας, όπως προκύπτει από τον επικεφαλής του, είναι τόσο “φιλάνθρωπο”, αντί να εξουθενώνει τους υπηρέτες του στέλνοντάς τους να μοιράζουν συσσίτια σε άπορους, γιατί δεν κάνει κάτι άλλο;

Γιατί, για παράδειγμα, δεν καταργεί τους άπορους, σταματώντας να εφαρμόζει, να νομοθετεί και να επικυρώνει πολιτικές αποφάσεις που κάνουν τους ανθρώπους άπορους;

Για παράδειγμα, αντί να μοιράζει συσσίτια στους φτωχούς, γιατί δεν σταματά να κάνει τους ανθρώπους φτωχούς, είτε με αποφάσεις κυβερνητικές, όπως αυτές που κόβουν συντάξεις, είτε με αποφάσεις του ΣΤΕ, όπως την περίοδο που ήταν πρόεδρός του η κυρία Σακελλαροπούλου, που επικύρωναν τις κυβερνητικές αποφάσεις φτωχοποίησης των ανθρώπων;

Πως λέγεται, λοιπόν, όταν το κράτος – που με τις πολιτικές του δημιουργεί άπορους και φτωχούς – στέλνει τους ταγούς του να μοιράσουν (παρέα με τις κάμερες της “λίστας Πέτσα”) συσσίτια και “ανυπόκριτη φροντίδα” στους φτωχούς και άπορους, που εκείνο δημιούργησε; “Συνέχεια (και συνέπεια) του κράτους”…

Ο Χέλντερ Καμάρα, ο Βραζιλιάνος αρχιεπίσκοπος που κόντρα στο Βατικανό, στη χούντα, στον νεοφιλελευθερισμό και στις πολυεθνικές, στεκόταν στο πλευρό των φτωχών και στους αγώνες του λαού του ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, το έλεγε έτσι:

«Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε Άγιο. Όταν, όμως, ρωτάω γιατί είναι φτωχοί, με λένε κομμουνιστή»…