Η ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΗΡΥΚΑΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς»
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ       (Ματθαίου, 5: 14- 19)

‍

ΑΦΘΑΣΤΟ και τέλειο υπήρξε το παράδειγμα του Κυρίου. Όλη Του η ζωή υπήρξε απόλυτα αναμάρτητη και τα έργα Του καλά και άγια πάντοτε. Ο Ίδιος έλεγε προς τους απίστους και ασεβείς Ιουδαίους: «Τα έργα α έδωκέ μοι ο πατήρ ίνα τελειώσω αυτά, αυτά τα έργα α εγώ ποιώ, μαρτυρεί περί εμού ότι ο πατήρ με απέσταλκε (Ιωάν. 5:36). Δηλαδή, τα έργα τα οποία ενέθεσε ο Πατήρ σε εμένα να τελειώσω, αυτά τα έργα, τα οποία εγώ μόνος εκτελώ, μαρτυρούν για μένα ότι ο Πατήρ με έχει στείλει στον κόσμο. Δεν αρκούν στους κήρυκες του Ευαγγελίου και τους κληρικούς γενικότερα τα καλά λόγια, τα λόγια του Θεού, που κηρύττουν, αλλά πρέπει και τα έργα τους, ή όλη τους ζωή να είναι συνεπής και σύμφωνη προς όσα κηρύττουν. Αυτή την παραγγελία δίνει ο Χριστός στους Αποστόλους και κατ’ επέκτασιν σε κάθε εργάτη του Ευαγγελίου λέγων: «Το φως που επήρατε από εμένα (και είναι τώρα δικό σας), ας λάμψη εμπρός εις τους ανθρώπους, διά να ίδουν τα καλά σας έργα και δοξάσουν τον πατέρα σας τον ουράνιον, που έχει τέτοια ενάρετα τέκνα».
Δεν αρκεί να ακολουθούμε τον Χριστό με τα λόγια μόνον αλλά και με το παράδειγμά μας. Αυτό αναφέρεται ιδίως στους εργάτες του Ευαγγελίου. Δεν αρκεί να κάνουν οικοδομητικά και ωραία κηρύγματα, όσον πρέπει η ζωή τους να είναι σύμφωνη προς τα λόγια τους.
Το καλό παράδειγμα είναι εκείνο, που μιλάει βαθύτερα στις ψυχές των ανθρώπων. Είναι το άφωνο κήρυγμα πολύ πιο δραστικό από τα καλά τους λόγια. Αυτό θερμαίνει την καρδιά, αιχμαλωτίζει τη θέληση προς το αγαθό και προδιαθέτει τους άλλους και αυτούς ακόμα τους πολεμίους της πίστεώς μας στο να θαυμάζουν την αρετή του εργάτου του Ευαγγελίου και να ελκύονται στο δρόμο της σωτηρίας.
Και θα κάνει τα έργα του, ο εργάτης του Ευαγγελίου, όχι για να επιδεικνύεται, αλλά για να παραδειγματίζει με αυτά τους άλλους. Ποτέ δεν πρέπει τα καλά έργα να γίνονται προς το «θεαθήναι τοις ανθρώποις», όπως τα έργα των Φαρισαίων, αλλά για τη δόξα του Θεού. Πρέπει να περικρύπτει τον εαυτό του και να μη διαφημίζει τα έργα της αρετής του. Έτσι θα είναι ο ανεπαίσχυντος εργάτης του Ευαγγελίου, ο οποίος με τα λόγια του και την όλη του ζωή θα δοξάζει τον Θεό. Αληθινή δόξα του Θεού θα είναι ο φωτισμός των ανθρώπων, η πίστη τους στον Χριστό και ο ασφαλής δρόμος της σωτηρίας των.
Τα ίδια νοήματα υπονοεί και ο Απ. Παύλος με τα θεόπνευστα λόγια του, στα οποία τονίζει την αξία του καλού παραδείγματος, λέγων τα εξής: «Α εμάθετε και παρελάβετε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράσσετε» (Φιλιπ. 4:9). Δηλαδή, τα οποία και εμάθατε και παρελάβατε διά προφορικής διδασκαλίας και ακούσατε και είδατε σε μένα, αυτά να πράττετε. Το βάρος πέφτει βέβαια, και στην θεόπνευστη διδασκαλία την οποία προφορικώς και γραπτώς τους είχε διδάξει ο Απ. Παύλος. Αλλά κυρίως πίπτει στην φράση «α είδετε εν εμοί».
Διότι πρέπει να ομολογήσουμε ότι υπάρχουν και μερικοί εργάτες του Ευαγγελίου που άλλα λέγουν και άλλα πράττουν. Η ζωή και το παράδειγμά τους διαψεύδουν τα καλά τους λόγια. Σε κάτι τέτοιους έχουν εφαρμογή τα λόγια του Κυρίου που είπε για τους υποκριτές γραμματείς και Φαρισαίους: «Πάντα ουν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε. λέγουσι γαρ, και ου ποιούσι» (Ματθ. 23:3). Δηλαδή, όλα λοιπόν όσα σας πουν να τηρήσετε, τηρήσατέ τα, αλλά μη κάνετε σύμφωνα με τα έργα τους. Διότι λέγουν και δεν κάνουν. Καθαρότερα επαναλαμβάνει ο Κύριος τα καυστικά αυτά λόγια για τους «εργάτας της ανομίας». «Πρέπει δε να ξέρετε, ότι εις την βασιλείαν των ουρανών δεν θα εισέλθει κανένας, που απλώς με επικαλείται και με προσφωνεί Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του επουρανίου πατρός μου. Κατά την μεγάλην και επίσημον ημέρα της κρίσεως πολλοί θα μου είπουν. Κύριε, Κύριε, με την πίστη εις το όνομά Σου δεν εδιδάξαμεν τους άλλους και με την δύναμιν του ονόματός Σου δεν εδιώξαμεν δαιμόνια και χάρις εις το όνομά Σου, που επεκαλέσθημεν, δεν εκάμαμεν θαύματα πολλά και μεγάλα; Και τότε εγώ θα βροντοφωνήσω εις αυτούς ενώπιον όλων, ότι ποτέ δεν σας ανεγνώρισα ως ιδικούς μου. Φύγετε από εμπρός μου σεις, που εργάζεσθε την ανομίαν και εχρησιμοποιήσατε τα χαρίσματά μου διά την ιδική σας επίδειξιν και ωφέλεια» (Ματθ. 7:21-23).
Δεν θα αναγνωρίσει ο Κύριος και δεν θα επιτρέψει την είσοδό τους στη βασιλεία των ουρανών στους ψευδείς εργάτας του Ευαγγελίου. σε όσους εκαπηλεύθησαν τα λόγια Του για την ιδική τους επίδειξη και ωφέλεια.
Κάθε Χριστιανός πρέπει να έχει υπ’ όψιν του ότι είναι ένας ιεραπόστολος μέσα στην κοινωνία, ένας εργάτης του Ευαγγελίου, που καθήκον του θα θεωρεί τη διάδοση των λόγων του Κυρίου. Χρειάζεται όμως προσοχή, ώστε και το παράδειγμά του να είναι κατά το δυνατόν, άγιο και σύμφωνο με τα λόγια του. Αυτό το καλό παράδειγμα θα δίνει κύρος στα λόγια του και θα συντελέσει στην προσέλκυση των άλλων στο δρόμο της σωτηρίας.
Γενικώς ας γνωρίζομε ότι στους άλλους δεν ημπορούμε να διδάξουμε αυτό που ξέρουμε, ούτε κι αυτό που θέλουμε. Στους άλλους διδάσκουμε, αυτό που είμαστε.

‍