Και οι δέκα με μια φωνή

«Ιησού επιστατα, ελέησον ημάς»

Ευαγγελική περικοπή (Κατά Λουκά, κεφ. 17: 12 - 19)

Και οι δέκα με μια φωνή

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ το γεγονός που μας περιγράφει το ιερό ευαγγελικό κείμενο. Δέκα λεπροί που έχουν χάσει κάθε ελπίδα θεραπείας. Άνθρωποι και φάρμακα δεν μπορούν να τους χαρίσουν αυτό που ζητούν. Ένας είναι δυνατόν να τους σώσει. Είναι ο Κύριος από τον Οποίον ζητούν με δυνατή κραυγή το έλεός Του και τη θεραπεία τους. «Ήραν φωνήν λέγοντες. Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς». Και τότε τους στέλνει στους ιερείς να δείξουν τα γιατρεμένα τους σώματα. Αλλά από τους δέκα που θεραπεύτηκαν μόνο ο ένας γύρισε πίσω και ευχαρίστησε τον Κύριο. Οι εννέα πήραν το δώρο, την υγεία τους, χωρίς ένα «ευχαριστώ» να πουν. Πήραν τη θεραπεία, αλλά στερήθηκαν το έλεος και τη σωτηρία της ψυχής τους.
Ο Παντοκράτωρ Θεός έστειλε Προφήτας για να διδάξουν τον Ισραήλ και να προκαταγγείλουν τον ερχομό του Μεσσία. Και όταν φθάνει «το πλήρωμα του χρόνου», ο Λόγος έρχεται στον κόσμο. Ο Κύριος διδάσκει, καλεί το λαό Του στο δρόμο της σωτηρίας: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…». Και προσφέρει την υπέρτατη θυσία, σταυρώνεται και την Τρίτη ημέρα ανασταίνεται για τη σωτηρία μας. Αλλά και κάθε ημέρα, σε κάθε θεία Λειτουργία, αλλά κάποτε και μ’ ένα πιστό φίλο ή ένα πνευματικό βιβλίο και με τόσους άλλους τρόπους μας προσκαλεί να δεχθούμε τη σωτηρία.
Εδώ όμως παρουσιάζεται όλη η τραγικότητα της εποχής μας. Οι σύγχρονοι άνθρωποι, πολλές φορές, δε νιώθουν την ανάγκη του Λυτρωτού και δεν Τον αναζητούν. Δεν φωνάζουν σαν τους δέκα λεπρούς: «Ιησού επιστάτα. Ελέησον ημάς». Ή ζητούν από αλλού τη λύτρωση: Από την πρόοδο ή την επιστήμη. Ακόμη καταφεύγουν στις παραθρησκείες, στα μάγια, και σε τόσα άλλα δαιμονικά κατασκευάσματα. Βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας… Έχουν φουντώσει οι αιρέσεις, οι ανατολικές δοξασίες, που παρασύρουν νέους και ώριμους την πλάνη, στην καταστροφή…
Ας το τονίσουμε: Η θέληση του Θεού, η αγάπη του Κυρίου είναι μία, να σώσει τον άνθρωπο, να του προσφέρει τα θεία Του δώρα, να τον ανυψώσει από τα γήινα, τα υλικά, να του χαρίσει «τα τίμια και μέγιστα επαγγέλματα». Φθάνει να το θέλουν και οι άνθρωποι.
Η αποδοχή, η κατάφαση δηλαδή το ναι στο θεϊκό κάλεσμα είναι το πρώτο σκαλοπάτι για να πλησιάσουμε τον Κύριο, να γίνουμε δοχεία της χάριτός Του. Και θα το ανεβούμε το σκαλοπάτι αυτό, όταν καταλάβουμε εκείνο, που ένιωσαν οι δέκα λεπροί: ότι ο Κύριος είναι ο μόνος, που μπορεί να μας δώσει αυτό που ποθούμε. Ο Κύριος είναι ο μεγάλος ιατρός, ο γιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Αυτός δίνει τη θεραπεία του σώματος, αλλά και την ειρήνη της ψυχής, τη γαλήνη της συνειδήσεως, τη δύναμη στις δυσκολίες της ζωής. Δώρα πολύτιμα, που κανείς άλλος δεν μπορεί να μας προσφέρει.
Ο Κύριος είναι παντού και πάντοτε παρών. Δίπλα, κοντά μας. Αρκεί εμείς σ’ όποια δυσκολία κι αν βρισκόμαστε, να Τον αναζητούμε. Να κάνουμε ό,τι έκαναν οι δέκα λεπροί, όταν Τον πρωτοσυνάντησαν. Να φωνάζουμε και εμείς, να κραυγάζουμε κι εμείς εκείνο το υπέροχο και τόσο δυνατό αίτημα: «Ιησού επιστάτα ελέησον ημάς». Να απλώνουμε τα χέρια μας προς τον Κύριο και θα δούμε ότι Εκείνος έχει πρώτος απλώσει προς εμάς τα δικά Του παντοδύναμα χέρια. «Προτού με φωνήσαι, ιδού εγώ πάρειμι». Είμαι κοντά σου και πριν ακόμα με ζητήσεις με την προσευχή σου, τη θερμή δέησή σου, την ταπεινή ικεσία. Πόσο περισσότερο, όμως, όταν με ζητήσεις, λέει, στον καθένα μας ο Κύριος και Θεός μας. Και πόσες φορές στη ζωή μας, όταν Τον ζητήσουμε με θερμή πίστη, σ’ όποια δυσκολία μας, σ’ όποια συμφορά δεν Τον νοιώθουμε κοντά μας αντιλήπτορα και συμπαραστάτη μας, Κύριο και Θεό μας!