Τα Σκάνδαλα, τα Μάνταλα και το κερασάκι<br>(Για τα «Μάνταλα» συμβουλευτείτε το Google)

γράφει ο Πλάτων Ρούτης proutis0107@rogers.com

Ασχοληθήκαμε με την κυρία Καϊλή σε δυο προηγούμενα άρθρα μας. Δεν μπορείς όμως να αποκρύψεις το γεγονός ότι αυτή η κυρία (έτσι την αποκαλώ ακόμα) επιδιώκει την δημοσιότητα και την προβολή της με κάθε κόστος. Αυτή την φορά δεν της βγήκε σε καλό και για κάτι λαμογιές που προφανώς έκανε, πιάστηκε με το βρακί κάτω.
Ας αφήσουμε την Βελγική αστική δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της και εμείς θα ασχοληθούμε με αυτό το φυτώριο του αντικομμουνισμού που λειτουργεί και καλλιεργείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα από αυτά τα φυντάνια που ξεφύτρωσε ήταν και η Εύα η οποία βρήκε την ευκαιρία να προβάλει τον εαυτό της σαν η καλύτερη μαθήτρια και να γράψει την ιστορία της οικογένειας της ενάντια στον κομμουνισμό.
Η Εύα Καϊλή προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ και ερωτοτροπώντας με την ΝΔ, έφτασε πολύ ψηλά στην Ε.Ε. γιατί δεν ελέγχθηκε ποτέ, δεν λογοδότησε για τίποτα και κανείς, άτομα ή θεσμοί, δεν την αξιολόγησαν για οτιδήποτε. Όλα αυτά της έδωσαν μία τεράστια ασυλία που της χάρισε πάρα πολλά και ίσως θα της τα χάριζε άλλα αν η απληστία της δεν την σταματούσε και δεν την έφερνε αντιμέτωπη με τις βελγικές αρχές.

Ήταν από τις πρώτες στην αντικομουνιστική εκστρατεία
Ήταν 26 Αυγούστου το 2017 τότε που προεδρία της ΕΕ ήταν η Εσθονία που προώθησε την ανιστόρητη εξίσωση του Κομμουνισμού με το τέρας του φασισμού και τις θηριωδίες του. Ήταν η περίοδο της έξαρσης του αντικομμουνισμού στην ΕΕ και τότε βρήκε την ευκαιρία η Εύα να «αποκαλύψει» τις θηριωδίες των κομμουνιστών ενάντια στην οικογένεια της. Ήταν βέβαια και μία ευκαιρία για την ίδια την Εύα να ανεβεί στο άρμα του αντικομμουνισμού και να αποδείξει πόσο αλληλέγγυα είναι με την ΕΕ και το μένος τους ενάντια στους κομμουνιστές. Ήθελε να γράψει το δράμα της οικογένειας της που έπεσαν θύματα «εγκληματιών κομμουνιστών».
Τελικά αυτό που έκανε ήταν να κατορθώσει η ίδια να πέσει θύμα του δικού της σκηνοθετημένου ψέματος.
Έγραψε λοιπόν η Εύα με θεατρινίστικο ύφος στην εφημερίδα «Ειδήσεις» γράμμα που απευθυνόταν στον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, διότι αυτός αρνήθηκε να συμμετάσχει στη σύνοδο του Ταλίν, όπου γινόταν προσπάθεια να εξισωθεί ο ναζισμός με τον κομμουνισμό. Γράφει λοιπόν η Εύα με δακρύβρεχτο πάθος, γράμμα που επαναφέρει σκληρές μνήμες και οικογενειακού πόνου: «Κοντονή ακούς; Κομμουνιστές εγκληματίες σκότωσαν τον παππού μου. Ακούς; Κομμουνιστές εγκληματίες έκαψαν το σπίτι της οικογένειάς μου, αφού το καταλήστεψαν. Φοβισμένες οι γυναίκες του σπιτιού κοιμόντουσαν τυλιγμένες σε κουβέρτες σε χαντάκια κοντά στο σπίτι, έως ότου εξαναγκάστηκε η γιαγιά μου να εγκαταλείψει ξανά τον τόπο της, την Κωνσταντία Μακεδονίας, για να γλιτώσει τα παιδιά της».
Τι περιγραφή και αυτή….Τι πάθος και τι οικογενειακό δράμα ξετυλίγεται μέσα από το άρθρο που ευτυχώς βρέθηκε μία απόγονος της οικογένειας Καϊλή να εξιστορήσει αυτά που τράβηξε η οικογένεια από τα εγκλήματα των κομμουνιστών. Τι σενάριο γράφει η κυρία αυτή που σίγουρα ήταν στο πνεύμα της ΕΕ για τον κομμουνισμό.
Το σενάριο της Εύας θα μπορούσε να ήταν κινηματογραφική ταινία του χαμηλότατου επιπέδου και τα είχε όλα. Δολοφονίες, φωτιές σε σπίτια και κυνηγητό και ξεσπίτωμα γυναικών και μικρών παιδιών. Οι δράστες στην περίπτωση αυτή ήταν οι κομμουνιστές και τα θύματα ο απλός κόσμος στα χωριά. Η Ελλάδα μαθαίνει ότι οι κομμουνιστές σκότωσαν τον παππού της, οι κομμουνιστές (εγκληματίες μάλιστα) έκαψαν το οικογενειακό σπίτι, λήστεψαν και έστειλαν τρομοκρατημένη στην αυτοεξορία τη γιαγιά της. Ένα από τα πολλά δράματα του Εμφυλίου, θα μπορούσε να πει κάποιος αν δεν ήταν μια απάτη, για την οποία η κ. Καϊλή πρέπει να ξεκαθαρίσει αν την έστησε η ίδια ή αν απλώς έπεσε θύμα ανιστόρητων διηγήσεων. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το ξεφλούδισμα των ψεμάτων και στο τέλος θα γράψουμε και ποια είναι η αλήθεια με τον «παππού Καϊλή».

Μέρες μετά την δημοσίευση του άρθρου της και με την σκόνη που ξεσήκωσε, την ρωτούσαν για αυτό το ψέμα και τα επεισόδια του σεναρίου της. Η Εύα αρχικά αρνείται να απαντήσει ή έστω και να ζητήσει μία συγνώμη για το μεγάλο ψέμα ή τέλος πάντων να πει ότι εξαπατήθηκε. Η αλήθεια είναι ότι ο «παππούς της Καϊλή» τον οποίο σκότωσαν οι κομμουνιστές, όχι μόνο δεν ήταν παππούς της αλλά δολοφονήθηκε στην κατοχή σε ένα έγκλημα ερωτικού πάθους με αντικείμενο τη γιαγιά της. Τα υπόλοιπα του σενάριου που παρουσιάστηκε σαν γεγονότα για την δράση των κομμουνιστών δηλαδή φωτιές που κατέκαψαν το οικογενειακό σπίτι και τις γυναίκες που έτρεχαν έντρομες να σωθούν, αποτελούν δημιούργημα της κ. Εύας Καϊλή, η οποία χωρίς κανέναν σεβασμό στην Ιστορία και στους νεκρούς (κάθε πλευράς) έφτιαξε μια δική της ιστορία που μπέρδεψε τους «ήρωες και τους κακούς» χωρίς κανένα σεβασμό στα ιστορικά γεγονότα (Μάνταλα). Η Εύα Καϊλή επιχειρώντας να γίνει ο φορέας του σύγχρονου αντικομμουνισμού και προφανώς να αποθεωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιούργησε το δικό της παραμύθι και ταυτόχρονα πρωταγωνίστησε στην επικίνδυνη προσπάθεια αυτό να αποτελέσει πολιτική συνέχεια του Εμφυλίου. Φυσικά δεν της χρειάστηκαν τα γνωστά κονσερβοκούτια, παρά μόνο λίγο κραγιόν.
Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι το …έγκλημα που επικαλείται η ευρωβουλευτής δεν έγινε την περίοδο του εμφυλίου, όπως αρχικά είχε πει… Κατόπιν εορτής, η ίδια διευκρίνισε σε νέα ανάρτηση ότι τα γεγονότα που περιγράφει αφορούν το 1943 και ότι το θύμα των …«κομμουνιστικών εγκλημάτων» δεν ήταν ο παππούς της, αλλά ο πρώτος άντρας της γιαγιάς της. Απίθανα πράγματα…
Είναι δεδομένο ότι η ταύτιση φασισμού και κομμουνισμού είναι η επίσημη ιδεολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως, με φόντο τις αποκαλύψεις για την Καϊλή, αναρωτιόμαστε: Μήπως ήταν και σε κάνα λόμπι που προωθούσε και «εξαγόραζε» τη στήριξη σε τέτοιου είδους ιστορικά τερατουργήματα; «Εδώ βλέπουμε τα Σκάνδαλα της Καϊλή και τα Μάνταλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» όπως αναγράφεται κάτω από τον τίτλο του άρθρου μας.

Όσοι ξεκίνησαν, από περιέργεια έστω, για το ποιος ήταν και πώς σκοτώθηκε ο παππούς της Καϊλή έφτασαν πολύ γρήγορα σε παράλογα συμπεράσματα. Ο πατέρας της Καϊλή έχει γεννηθεί το 1955. Συνεπώς, αν ο παππούς Καϊλής είχε σκοτωθεί στον Εμφύλιο (1946-49), τότε πολύ απλά δεν μπορούσε να είναι παππούς της Καϊλή, εκτός αν η μάνα του πατέρα της κυοφορούσε μερικά χρόνια αντί για εννιά μήνες. Μήπως ο παππούς ήταν ο πατέρας της μαμάς; Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και με τη μητέρα σε ό,τι αφορά τις ημερομηνίες. Επιπλέον, όπως είχε γράψει το «Πρώτο Θέμα» στις 9 Ιουνίου 2014 φιλοτεχνώντας το προφίλ της Καϊλή, η νεαρή ευρωβουλευτής θυμάται «τα ξένοιαστα καλοκαίρια στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, όπου ζούσε ο παππούς και η γιαγιά από την πλευρά της μητέρας της, ήταν οι στιγμές όπου αποκαλυπτόταν η πιο αλέγκρα, έντονη πλευρά της». Με ή χωρίς αλέγκρα πλευρά, η Εύα Καϊλή αποκλείεται να ζούσε με τον παππού από την πλευρά της μαμάς αν αυτός είχε πεθάνει στον Εμφύλιο. Εξετάσαμε και την περίπτωση να είχαν οι επιστήμονες παγώσει το σπέρμα του παππού Καϊλή και να το εμφύτευσαν στην γιαγιά σε μία άλλη χρονολογία, αλλά και αυτό απορρίφθηκε δεδομένου ότι η γιαγιά θα ήταν υπέργηρα για να μπορεί να τεκνοποιήσει.
Η απλή αριθμητική διέψευδε την Καϊλή-θύμα των κομμουνιστών. Έτσι υπήρξε σωρεία σχολίων στα social media για το τι συμβαίνει με τον παππού. Η ευρωβουλευτής τότε επανήλθε στο Facebook και, προσπαθώντας να περισώσει ό,τι μπορούσε, έγραψε πως δεν πρόκειται για τον παππού της αλλά για τον προηγούμενο σύζυγο της γιαγιάς της, που σκοτώθηκε (από κομμουνιστές εννοείται) το 1943. Το πρώτο λοιπόν συμπέρασμα ήταν πως δεν ήταν παππούς. Το δεύτερο ότι σκοτώθηκε (στην Κωνσταντία Πέλλας πάντα) το 1943.
Αλλά αυτές οι ιστορικές λεπτομέρειες είναι ψιλά γράμματα για την Πασιονάρια της Ευρωβουλής Εύα Καϊλή. Δεν θα είχε σημασία η αναφορά σε αυτή την υπόθεση αν η ευρωβουλευτής δεν την έκανε με τον πιο αισχρό τρόπο δημόσιο στοιχείο πολιτικής και δεν επιχειρούσε να επενδύσει πολιτικά πάνω στο αίμα ανθρώπων που έζησαν σε μια ανώμαλη περίοδο. Οφείλει να ζητήσει συγγνώμη ή να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία που αποδεικνύουν όσα έγραψε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συστηματικά διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια και τους πολιτικούς όρους προσπαθώντας να αλλάξει την πραγματικότητα για να αθωώσει και να ενοχοποιήσει τον σοσιαλισμό. Από το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης το 2005, έως το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Απρίλη του 2009 περί «Ευρωπαϊκής Συνείδησης και Ολοκληρωτισμού», την ανακήρυξη από την ΕΕ της 23ης Αυγούστου σε «Μέρα Μνήμης των θυμάτων του ναζισμού και του σταλινισμού», την προσπάθεια να αντικατασταθεί η 9η Μάη από μέρα γιορτασμού της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών σε «μέρα της Ευρώπης», δηλαδή της ΕΕ, κι όλες τις άλλες αντικομμουνιστικές διακηρύξεις κι αποφάσεις της ΕΕ, έχουμε μια προκλητική πλαστογράφηση της ιστορικής αλήθειας.
Η Εύα Καϊλή συνέχισε την πλαστογράφηση της ιστορικής αλήθειας στην ιστοριούλα της προσπαθώντας να πρωτοτυπήσει και να πρωταγωνιστήσει στην Ε.Ε. Η κυρία αυτή επεδίωξε την δόξα και τα πλούτη και τελικά βρέθηκε στα σίδερα της φυλακής όχι στην Ελλάδα αλλά στο Βέλγιο. Την δόξα της επιχείρησε να την κατακτήσει με το παραμυθάκι που δημοσίευσε περί εγκλημάτων του κομμουνισμού και να εξισώσει τον κομμουνισμό με τον φασισμό, τα πλούτη με τις βαλίτσες με εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ που μετακινούσε. Στο άρθρο της έγραψε ένα παραμυθάκι που ούτε ο πιο αντιδραστικός κινηματογράφος θα το έπαιρνε για σενάριο του χειρότερου έργου.