Ου ψευδομαρτυρήσεις...

Ένα χρονογράφημα που μεταξύ σοβαρού κι αστείου φανερώνει τα ψέματα και τις αστοχίες των πουλημένων μέσων συσκότισης της Ελλάδας που έχουν εισπράξει 30+ εκατομμύρια Ευρώ το 2020 απ’ το κρατικό χρήμα και άλλα 20 εκατομμύρια τον Αύγουστο του 2021  για να αναμεταδίδουν τις κυβερνητικές ανακοινώσεις μιας ακροδεξιάς ομάδας πολιτικάντηδων που όχι μόνο νομίζουν πως είναι επαρκείς για μάνατζερ της Ελλάδας INC, αλλά ακόμη κι όταν τους γιουχάρουν για την ανικανότητά τους φωνάζοντας “Μητσοτάκη Κάθαρμα”, αυτοί νομίζουν πως “ο γιαλός είναι στραβός” και όχι πως “στραβά αρμενίζουν”.

Καλώς σας βρήκαμε μετά τον μήνα των απαραίτητων για όλους μας διακοπών του καλοκαιριού, αν και μέσα στο άγχος να μην κολλήσουμε εμείς και να μην μεταδώσουμε σε άλλους τον κορονοϊό, η ανεμελιά των διακοπών και η ξεκούραση αποδείχθηκαν πολύ μακρινές. Ελπίζουμε πως ξεκουραστήκατε και σεις τουλάχιστο απ’την καθημερινότητα και την ειδησεογραφία που όσον αφορά στην Ελλάδα, μας ανησύχησε ιδιαίτερα τον Ιούλιο και Αύγουστο με τις καταστροφικές φωτιές που εξαφάνισαν περιουσίες, φυσικούς πόρους και στιγμάτισαν το μέλλον της οικολογικής ισορροπίας στην Ελλάδα. Και ακόμη για τα 14000 θύματα του κορονοϊού, που αυτή η κυβέρνηση – τσίρκο κάνει ό,τι περνάει απ’ το χέρι της για να αδιαφορεί και να διαλύει με την ευκαιρία της Πανδημίας το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και για όλα αυτά ξέρετε ποιος φταίει: Ο Μητσοτάκης Κάθαρμα. Τουλάχιστο, αυτό λέει ο λαός...

Ο Μίκης πέρασε στην Αιωνιότητα. Όμως η δικαίωση απ’ τις αδικίες που υπέστησαν όλοι οι κατατρεγμένοι της Ελλάδας, και για την οποία αγωνίστηκε, δεν έχει έρθει, ούτε προβλέπεται να έρθει, τουλάχιστο για όσο καιρό εξαγοράζονται οι συνειδήσεις στην Ελλάδα..

Ο Μίκης Θεοδωράκης, πέρασε στην Αιωνιότητα και τον δέχτηκε η γενέθλια Κρητική γη. Δεν σηκώνει καμιά κουβέντα για το πόσο σπουδαία προσωπικότητα υπήρξε αυτός ο Οικουμενικός Έλληνας που αγωνίστηκε με την τέχνη του και τη ζωή του για το δίκιο του κατατρεγμένου. Πόσο σημαντική καλλιτεχνική προσωπικότητα υπήρξε και πόσο σημάδεψε και ανέδειξε την Ελλάδα στον κόσμο δίνοντας φωνή στους ποιητές  μας και πνοή στους αδικημένους από κάθε ολοκληρωτισμό αγωνιστές. Ο Μίκης, βέβαια, όπως όλοι οι Έλληνες είχε και τις πολιτικές του αντιφάσεις, τις ιδεοληψίες του καθώς και τις αστοχίες στις πολιτικές του επιλογές που όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα που θέλει τον Έλληνα να είναι αυτό που λέμε “controvercial” δηλαδή απρόβλεπτο και αμφιλεγόμενο. Μακριά όμως από μας οι κριτικές και η κουτσομπολίστικη διάθεση ειδικά όταν αναφερόμαστε στον Μίκη,  το ίνδαλμα της αγωνιστικής εξεγερμένης εφηβείας μας, ή για άλλους ένα φωτεινό παράδειγμα διαμαρτυρίας και αντίστασης απέναντι σε κάθε αδικία που έχουν υποστεί οι περισσότεροι συμπατριώτες μας. Ας διαβάσουμε τι έγραψε ο Γερμανικός τύπος για τον Μίκη, και τα ξαναλέμε: «Καλλιτέχνης, είδωλο και μαχητικό πνεύμα» επιγράφεται εκτενές αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη της λογοτεχνικής ιστοσελίδας kulturkritik.de του πανεπιστημίου του Μάρμπουργκ. Το δημοσίευμα ξεκινάει κάνοντας αναφορά στον αντιστασιακό αγώνα του Θεοδωράκη κατά της Χούντας και ξεδιπλώνοντας παράλληλα το μουσικό του έργο.

«Ακόμα και η κατοχή δίσκων ή απλώς το τραγούδι απαγορευόταν. Το φθινόπωρο του 1969 συνελήφθη ξανά, οδηγήθηκε στο στρατόπεδο του Ωρωπού και βασανίστηκε. Μόνο μετά από μεγάλη διεθνή πίεση του επετράπη, βαριά άρρωστος από φυματίωση, να φύγει εξόριστος στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970. Καλλιτέχνες όπως ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ο Λέοναρντ Μπερνστάιν, ο Άρθουρ Μίλερ, ο Λόρενς Ολιβιέ αλλά και μέλη της γαλλικής κυβέρνησης έκαναν εκστρατεία για την απελευθέρωσή του. Όμως ακόμη και στην εξορία, ο Μίκης Θεοδωράκης παρέμεινε σύμβολο αντίστασης…»

Λίγο παρακάτω σημειώνεται: «Στο έργο του Θεοδωράκη, η πολιτική και η τέχνη ή η αντίσταση και η μουσική δεν μπορούσαν ποτέ να διαχωριστούν… Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο Θεοδωράκης αποσύρθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη δημόσια ζωή και αφοσιώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στο μουσικό του έργο, ακόμα κι αν κάποιες φορές αναφέρθηκε με μαχητική διάθεση σε θέματα όπως η μεταχείριση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν ή στον πόλεμο στο Ιράκ του 2003». Και το δημοσίευμα καταλήγει: «Στις 2 Σεπτεμβρίου 2021, ο Μίκης Θεοδωράκης πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 96 ετών, ένας μεγάλος καλλιτέχνης, ένας Έλληνας λαϊκός ήρωας και ακούραστος αγωνιστής για την ελευθερία και εναντίον της καταπίεσης».

“Μητσοτάκη Κάθαρμα” Νο. 1

Στην τελετή της κηδείας του Μίκη Θεοδωράκη που έγινε στην Μητρόπολη Αθηνών, και όπου βρίσκονταν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το πλήθος αποδοκίμασε τον Πρωθυπουργό φωνάζοντας “Μητσοτάκη Κάθαρμα”. Ο Κούλης, ζήτησε τα “ρέστα” απ’ τον Δημήτρη Κουτσούμπα, τον Γραμματέα του Κ.Κ.Ε., λέγοντας πως αυτός τους έβαλε να φωνάζουν. Στο μεταξύ, οι “δημοσιογράφοι” που αναμεταδίδουν τις κυβερνητικές ανακοινώσεις βγήκαν σε ένα ιδιωτικό κανάλι που στηρίζει τη δεξιά φασιστο-συμμορία και αναρωτιόνταν “Μα πότε πρόλαβε ο Μητσοτάκης να γίνει κάθαρμα;”. Έλα ντε; Πότε; Μήπως όταν καταργούσε κάθε αξιοκρατία και περνούσε στην ευθύνη του κάθε τομέα εξουσίας της δημόσιας ζωής, ενημέρωσης, ασφάλειας, ελέγχου; Μήπως όταν έβαζε τον Χρυσοχουντίδη να κυνηγάει κάθε ειρηνικό πολίτη και να τρομοκρατεί την νεολαία στερώντας της το δικαίωμα διαμαρτυρίας με ξυλοδαρμούς και τρομοκρατία; Μήπως όταν με αφορμή τον κορονοϊό κατέστελλε τις ελευθερίες του πολίτη, καταργούσε το άσυλο στα πανεπιστήμια βάζοντας αστυνομία και σώματα ασφαλείας στον έλεγχο της πολιτικής προστασίας, όταν έκοβε 40 χιλιάδες εισακτέους (από χαμηλά εισοδηματικά στρώματα) από τα πανεπιστήμια στέλνοντάς τους στους κολλητούς του σχολάρχες ιδιωτικών κολλεγίων, όταν έκαιγε την Ελλάδα επί μια βδομάδα χωρίς να αφήνει τα πυροσβεστικά αεροσκάφη να πετάξουν, όταν ψήφιζε τον πτωχευτικό νόμο και  καταργούσε το οκτάωρο, όταν διέλυε την δημόσια περιουσία και έδινε την ενέργεια, τα φιλέτα, τα περιουσιακά στοιχεία των συνταξιούχων στους ιδιώτες, όταν έκανε απευθείας αναθέσεις σε άσχετους και λαμόγια; Όταν είχε πατήσει πάνω στους νεκρούς στο Μάτι για να κατηγορήσει την προηγούμενη κυβέρνηση, ισχυριζόμενος πως έφταιγε η τότε πολιτική διοίκηση για την τραγωδία, ενώ φέτος με 2-3 μποφόρ ανέμους άφησε να καούν 1.6 εκατομμύρια στρέμματα δάσους μαζί με εκατοντάδες περιουσίες και επιχειρήσεις; Αλήθεια, πότε πρόλαβε μέσα σε 2 χρόνια να τα κάνει αυτά; Να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας και να πολεμάει συνέχεια το Εθνικό Σύστημα Υγείας δίνοντας στους κλινικάρχες το δικαίωμα να πλουτίζουν στην καμπούρα του; Και πιο πρόσφατα, να θέτει σε αναστολή τους υγειονομικούς του Εθνικού Συστήματος Υγείας με την πρόφαση πως δεν εμβολιάζονται (όταν το 95% των υγειονομικών έχουν εμβολιαστεί), για να διαλύσει το ΕΣΥ και να ωφεληθούν οι κλινικάρχες; Αλήθεια, θα προλάβει να φύγει νύχτα με ελικόπτερο ο Κούλης, ο “λαοπρόβλητος”, ο “Μωυσής”, ο πολυχρονεμένος, ή θα κάθεται να χαζολογάει σε καμιά γωνιά και θα τον περάσουν για “εύκαιρο” που λένε και οι Πόντιοι και θα τη γλιτώσει; 

“Μητσοτάκη Κάθαρμα” Νο2

Σάλος έγινε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την στάση που καθόταν ο Κούλης, μπρος στο φέρετρο του εκλιπόντος Μίκη Θεοδωράκη. Πολλά σχόλια για την ασέβεια που έδειχνε το χαλαρό ύφος και χέρι απλωμένο, αν και για να είμαστε δίκαιοι, περισσότερο φαινόταν τσατισμένος ο Κούλης για το γιουχάϊσμα που άκουσε προηγουμένως, πριν μπει στη Μητρόπολη παρά ασεβής. Όπως και να έχει, πολλές φορές έχει “τσακώσει” ο φωτογραφικός φακός τον Κούλη σε αμηχανία ή σε αστεία στάση, και ίσως για τον λόγο αυτό όλα τα μέσα συσκότισης που έχουν πληρωθεί με πάνω από 50 εκατομμύρια είναι “ευνοϊκά” σε τέτοια κατάντια και επιδίδονται σε ένα υμνολόγιο του “πολυχρονεμένου” για το πόσο “αγαπητός” και καλός ηγέτης είναι! Εδώ που τα λέμε, να θυμηθούμε εδώ το παλιό ρατσιστικό ρητό (και συγχωρήστε την ορολογία που κρατώ λόγω ιστορίας) “τον αράπη όσο κι’ αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς.” 

“Μητσοτάκη Κάθαρμα” Νο3

Το λαϊκό προσκύνημα για τον Μίκη Θεοδωράκη, έγινε στο γενέθλιο Γαλατά Χανίων της Κρήτης. Πλήθος κόσμου μπόρεσε να τον χαιρετήσει και να νιώσει το ρίγος της συγκίνησης που νιώθει κανείς μπροστά σε κάτι μεγάλο, μεταφυσικό, που αγκαλιάζει όλη την αδικημένη, κατατρεγμένη και καταπιεσμένη ανθρωπότητα. Ο Μίκης αγωνίστηκε, όπως ανέφερε και ο ίδιος ενάντια στην αδικία και πάσχισε να ΕΝΩΣΕΙ τους Έλληνες. Μέγα λάθος και ουτοπία, θα έλεγα εγώ, ο ταπεινός. Ο Έλληνες είναι σημαδεμένοι από την ύστατη ΑΔΙΚΙΑ, να έχουν σφαχτεί, ληστευτεί, κυνηγηθεί, φυλακιστεί, αδικηθεί οι περισσότεροι αγωνιστές που παράτησαν τα πάντα, θυσίασαν καριέρα, περιουσία, υγεία και την ζωή τους για να μείνει ελεύθερη αυτή η πατρίδα απ’τους φασίστες και τους ολιγάρχες. Και αναφέρομαι στην αντίσταση ενάντια στους Ναζί την περίοδο 41-45, και τον αγώνα για δημοκρατία και λαοκρατία την περίοδο 45-49. Πουθενά στον κόσμο δεν έχουν μείνει ατιμώρητοι τόσοι δοσίλογοι, λαδάδες, παρακρατικοί, μπουραντάδες, χουντικοί, φασίστες, φιλοναζιστές, όπως έχουν γλιτώσει στην Ελλάδα, αλλά αντίθετα έχουν ευνοηθεί απ’ το καθεστώς των φιλοδεξιών και φασιστών που με την βοήθεια των Αγγλο-Αμερικάνων και τη συγκατάβαση του Στάλιν κατάφεραν να κυβερνήσουν τη χώρα στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Όταν έχεις σήμερα τα παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα των σφαγμένων, φυλακισμένων, αδικημένων, συκοφαντημένων αγωνιστών που ελευθέρωσαν την Ελλάδα αντιστεκόμενοι πρώτα στους ναζιστές και αργότερα στους φασίστες παρακρατικούς, και στο οικογενειακό τους δέντρο φαντάζει με τεράστια γράμματα η λέξη ΑΔΙΚΙΑ, ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ, ΒΙΑΣΜΟΣ, ΛΕΗΛΑΣΙΑ, είναι πολύ δύσκολο να τους πείσεις ότι θα πρέπει να μονιάσουν με τους ΒΙΑΣΤΕΣ, ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ των γονιών, παππούδων, προπαππούδων τους. Ό,τι και να κάνεις, στην Ελλάδα χαίνει το χάσμα της ΑΔΙΚΙΑΣ και του αίματος που έχει ρεύσει μέσα σε μίσος και βία απ’ το δεξιό κράτος/παρακράτος. Αν υπήρχε με κάποιο τρόπο κάποιου είδους δικαίωση, κάποιου είδους αναγνώριση, κάποιου είδους αποκατάσταση της αξιοπρέπειας όλων των αριστερών, κομμουνιστών, ή και ουδέτερων ακόμη θυμάτων της τεράστιας ΑΔΙΚΙΑΣ που έχουν κάνει οι “νικητές” του Εμφυλίου με τους θιασώτες της “λευκής τρομοκρατίας” και της βίας που ξερίζωσε τους δημοκρατικούς πολίτες απ’ τη χώρα, τότε ΙΣΩΣ, να υπήρχε περίπτωση για μια συνεννόηση, για μια ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ. Αλλιώς, η λέξη αυτή είναι άδεια περιεχομένου, και φοβούμαι, θα συνεχίσει να είναι. Όταν το 1982 έπρεπε να έρθει μια Σοσιαλιστική κυβέρνηση για να πάψουν οι αγωνιστές αντιστασιακοί να θεωρούνται “κατσαπλιάδες” απ’ τα “φασιστόμουτρα” που ποτέ δεν αντιμετώπισαν κατηγορία, καταδίκη και απόσπασμα, σαν προδότες της χώρας, όπως λόγου χάρι στην Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία, αλλά αντίθετα κορδώνονταν σαν παρακρατικό παρακλάδι της εξουσίας, την στιγμή που ήταν αυτονόητο να λέμε τα “συκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη”, αφού λοιπόν ΔΕΝ υπήρξε απόδοση δικαιοσύνης και δικαίωση απ’ την κρατική εξουσία προς τα πραγματικά θύματα, πώς περιμένει κανείς σήμερα, 70+ χρόνια μετά, τα δισέγγονα αυτών των ίδιων ΑΔΙΚΗΜΕΝΩΝ αγωνιστών να νιώσουν “μονιασμένοι” με τους απογόνους φασιστών που έσφαξαν και αδίκησαν τους δικούς τους; Όσα ποιήματα και να μελοποιήσεις, όσες ιστορίες και να τους σκηνοθετήσεις σε ταινίες, όσα συμφωνικά έργα και να γράψεις, τα ντουβάρια θα μείνουν ντουβάρια. Και το φασισταριό θα κυβερνάει την Ελλάδα, με το σημερινό λαμογίστικο πρόσωπό της, και με μια επίφαση “δημοκρατίας”, και την απόλυτη ελευθερία κινήσεων  θα την έχουν μόνο όσοι έχουν παχύ πορτοφόλι και “κολλητούς” στην εξουσία. Και τα υπόλοιπα, άστα να τα τραγουδούν οι βάρδοι σε Θεοδωράκικο ρυθμό. Πού και πού, βέβαια, θα ακούγονται φάλτσες ιαχές ξεψυχισμένων απ’ την αναμονή αγωνιστών, που θα φωνάζουν “Μητσοτάκη Κάθαρμα”. Αλλά η ζωή θα συνεχίζεται, στις οφ σορ και στο εξωτερικό όπου φυγαδεύουν τα κέρδη τους τα ντόπια λαμόγια που αρμέγουν τον κρατικό κορβανά...

“Μητσοτάκη Κάθαρμα” Νο 4

Επιτρέψτε μας να παραθέσουμε ένα άρθρο από τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Κολέλη, που έγραψε ένα σχετικό επικήδειο για τον Μίκη και περιγράφει ακριβώς αυτό που έγραψα πιο πάνω. Απολαύστε ή αποδοκιμάστε το..

«Μίκη, είσαι μεγάλο κωλόπαιδο»

 Του Παναγιώτη Κολέλη

Μίκη, δεν είσαι εντάξει. Είχαν ετοιμάσει φιέστες και τους τις χάλασες. Είχαν ετοιμάσει λάβαρα και λογύδρια μίσους απέναντί μας –απέναντι δηλαδή σε εκείνους με τους οποίους δεν σταμάτησες ποτέ να παλεύεις στο πλευρό τους– για να σε αποχαιρετήσουν σαν δικό τους. Για να σταθούν δίπλα σου στην κηδεία και να σε ξεπροβοδίσουν στην τελευταία σου κατοικία.

Όμως δεν τους άφησες. «Έφυγες» και τα έκανες όλα ρημαδιό. Τους άφησες να βράζουν στο ζουμί τους, να πασχίζουν να βγάλουν ένα υποκριτικό χαμόγελο για να μη γίνουν ρεζίλι, να γράψουν ένα στοιχειώδες συλλυπητήριο μήνυμα για να κρατήσουν τα προσχήματα.

Τι άλλο να κάνουν, άλλωστε; Μπορούν να τα βάλουν με το ανάστημά σου; Να σε λερώσουν; Να υποβιβάσουν την τέχνη και το ταλέντο σου;

Αν και κάποιοι το προσπάθησαν, με τον πιο επαίσχυντο τρόπο, βάζοντας σε πρωτοσέλιδα κομμουνιστές να σε κυνηγάνε.

Μίκη, έσκασαν από το κακό τους. Το φυσάνε και δεν κρυώνει. Είχαν πιστέψει πως είσαι δικός τους, πως άλλαξες, πως στα γεράματα διέκρινες επιτέλους το συμφέρον της πατρίδας, τον «καλό» Έλληνα από τον «σκάρτο».

Εσύ όμως τους άφησες το καλύτερο για το τέλος. Πήρες θέση, διάλεξες πλευρά, έσβησες τα μικρά και κράτησες μόνο τα «Μεγάλα Μεγέθη». Και όρισες ξεκάθαρα ποιος είναι ο «σκάρτος», ο πατριδοκάπηλος, ο γιαλαντζί πατριώτης.

Τώρα, κρατάνε τα λάβαρα και δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. Είχαν πειστεί πως εκείνοι θα σε συνόδευαν στο θάνατο. Είχαν ετοιμάσει τους επικήδειους, γράφοντας με μεγάλα γράμματα πως τα «στερνά τιμούν τα πρώτα». Τώρα, τρέχουν να τα σβήσουν. Μπερδεύουν τα λόγια τους, πασχίζουν να κρύψουν την αμηχανία και τον θυμό τους για το κάζο που έπαθαν.

Περιμένουν να περάσουν οι μέρες και να ξεχαστεί ο χαμός σου, για να συνέλθουν. Τι ανόητοι, αλήθεια, αν πραγματικά το πιστεύουν αυτό. Αν, έστω και για μια στιγμή, ευχήθηκαν να ξεχαστείς, να σβήσεις μέσα στη λήθη του χρόνου. Ανόητοι και αδαείς, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις μεγάλες προσωπικότητες από τα ανθρωπάκια και τους τιποτένιους.

Μίκη, εμείς θα σε θυμόμαστε ως έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, ως έναν από τους σημαντικότερους που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα. Εκείνοι θα σε θυμούνται ως «κωλόπαιδο». Επίτρεψέ μας να σε αγαπάμε και γι’ αυτό.

Ν’ αγιάσει το στόμα σου, ή μάλλον το πληκτρολόγιο που τα γραψες αυτά ρε παλικάρι...

Λίγο πιο δεξιά, πιο δεξιά, πιο δεξιά, ώωωπα. Κατέβα να δεις τα χάλια σου…

Ο Κούλης προσπάθησε να αντιμετωπίσει την παταγώδη αποτυχία της κυβερνητικής του απραξίας με έναν ανασχηματισμό, όπου τοποθέτησε...χουντικούς σε καίρια πόστα. Ποιος δεν ξέρει τον … Πλεύρη; Που συναντάει τους προηγουμένως τοποθετημένους στην κυβέρνηση ακροδεξιούς Βορίδη, Άδωνι, κλπ. Για όσες / όσους δεν τον ξέρουν διαβάστε το απόσπασμα απ’ την Daily Mail Online. Γράφει: “Πολιτικός που υποστήριζε πως οι μετανάστες θα πρέπει να πυροβολούνται και στήριζε την ιδέα να ξανανοίξει το Άουσβιτς, έγινε Υπουργός Υγείας στην Ελλάδα.” Μα εντελώς ρεζίλι; Μόλις ανέλαβε το υπουργείο Υγείας, ξεσάλωσε, ακόνισε δόντια, δήλωσε πως είναι υπέρ της θανατικής ποινής (!!!) και έτριξε τα δόντια στους υγειονομικούς. Ήταν που ήταν ακροδεξιά αυτή η κυβέρνηση – τσίρκο, τώρα φλερτάρει και με τον ολοκληρωτισμό. Με αυτή την κίνηση ο κούλης αυταπατάται πως ο κόσμος θα ξεχάσει τα 1.6 εκατομμύρια στρέμματα γης που έχουν καεί, τις εγκληματικές ελλείψεις σε πυροσβεστικές δυνάμεις (εφόσον ΔΕΝ διόρισε τους 5000 εθελοντές πυροφύλακες στα δάση) και άφησε τα οχήματα και τα πυροσβεστικά πίσω στον μεσαίωνα (διότι πώς θα αγοράζαμε ολοκαίνουρια τζιπάκια, μοτοσυκλέτες, βανάκια και οχήματα της αστυνομίας για να δέρνουν τους πολίτες;). Όλα αυτά είναι προτεραιότητες βλέπετε, ενός κακού μάνατζερ επιχειρηματικών συμφερόντων που θέλει να ευχαριστήσει τους ακροδεξιούς ώς χουντο-φασίστες ψηφοφόρους του.

Πιο δεξιά, πέφτεις στο γκρεμό. Στον φασιστικό καιάδα, θα έλεγα εγώ.

Πλαστά πιστοποιητικά εμβολιασμών ή “Μαϊμού” εμβολιασμοί από τους υγειονομικούς;

Τί λέει το άτομο; Πως υπάρχει λέει κύκλωμα υγειονομικών στην Ελλάδα που βγάζει πλαστά πιστοποιητικά εμβολιασμών. Τι λέτε καλέ; Τα πιστοποιητικά βγαίνουν απ’ το ηλεκτρονικό σύστημα ασφαλείας taxisnet με κωδικούς χρήστη. Οι υγειονομικοί δεν μπορούν να πλαστογραφήσουν πιστοποιητικά. Αυτό που γίνεται είναι οι εμβολιασμοί ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ στην πραγματικότητα, αλλά να γράφονται παράνομα πως τους έχουν κάνει κάποια λαμόγια. Και αυτό προϋποθέτει κύκλωμα ατόμων που θα δώσουν πλαστά στοιχεία στο taxisnet. Άρα, δεν βγάζουν πλαστά πιστοποιητικά εμβολιασμών οι υγειονομικοί, αλλά δίνουν πλαστά στοιχεία ώστε να τα βγάλει το επίσημο σύστημα του υπουργείου.

Στη χώρα όπου η “μαϊμού” και η λαμογιά κυριαρχούν, κάποια εργαζόμενη στη διοίκηση παρακολουθούσε την ροή των εμβολιασμών, και μόλις υπήρχαν ακυρώσεις ραντεβού έβαζε το όνομα των συγγενών της από άλλες πόλεις που δεν έκαναν το εμβόλιο, φυσικά και κατέστρεφε τα εμβόλια. Τώρα οι επίσημοι τρέχουν και δεν φτάνουν να βρουν αν τη μέθοδο αυτή την αντέγραψαν και άλλοι και έκαναν την ίδια λαμογιά, με αποτέλεσμα να γεμίσει η Ελλάδα πιστοποιητικά από εικονικούς εμβολιασμούς. Αλλά τι να λέμε τώρα, πήραν πολλά εκατομμύρια τα μέσα συσκότισης και θα πρέπει να γράψουν και την “πατάτα” τους. Βέβαια, η εικόνα του “επιτελικού κράτους” το οποίο ελέγχει απόλυτα ο κούλης, ο παντοκράτορας, ο πανθ’ορών και τα πάντα φροντίζων έχει τσαλακωθεί λιγάκι, αλλά τι να λέμε τώρα, λεπτομέρειες…

“Τον αντρειωμένο μην τον κλαις”

Πάει και ο Μίκης. Η γενιά αυτή των Ηρώων, των Τιτάνων της Ιστορίας, αυτοί οι πατέρες και μητέρες της σύγχρονης Ελλάδας, με τις εξορίες, τα βάσανα, την ταλαιπώρια, τον αγώνα, σιγά, σιγά μας εγκαταλείπουν. Και όπως έγραψα και παραπάνω, μας αποχαιρετούν χωρίς να έχουν δει τη λύτρωση των αγώνων και του μόχθου της ζωής τους για μια δίκαιη Ελλάδα. Την μνήμη τους όμως την αφήνουν, αυτήν την κλωστή που συνδέει το τώρα με το τότε. Και αυτή τη μνήμη πρέπει να φυλάμε αλώβητη και ακέραιη. Όχι διαστρεβλωμένη. Όχι λερωμένη. Είδαμε όλους αυτούς τους δεξιούς, τα “φασιστόμουτρα”, τα γλειφτρόνια της εξουσίας, της λαμογιάς και του εύκολου πλουτισμού να περνούν και να χαιρετούν το φέρετρο του μεγάλου Μίκη. Του αμόλυντου Μίκη. Αυτοί που κάποτε είχαν απαγορέψει όλη την Ελλάδα να ακούει τα τραγούδια του. Αυτοί που αν δεν τους ανάγκαζε το συμφέρον ακόμη και σήμερα θα έκαιγαν τις παρτιτούρες, τα βιβλία και τον ίδιο το Μίκη σε μεγάλες φωτιές στις πλατείες. Τι σιχαμερά υποκείμενα. Τι ξεφτιλισμένη προσποίηση.

Εμείς, είμαστε περήφανοι που έχουμε κοντά μας έναν απ’ τους τελευταίους αντιστασιακούς που αντιπροσωπεύει ολόκληρη γενιά Τιτάνων. Τον Νικήτα Γεωργακόπουλο, που μετά 90 + χρόνια προσπαθεί να επικοινωνήσει με τη νέα γενιά και με μας που κρατάμε την μνήμη αλώβητη και την αξιοπρέπεια εκείνων ψηλά. Ας διαφυλάξουμε την μνήμη ακέραιη και να τιμούμε αυτή την Ιστορία μας, που είναι κομμάτι των πιο μεγάλων στιγμών της Ελληνικής περιπέτειας. Να είσαι καλά λοιπόν  Νικήτα, και όλοι της γενιάς σου που είναι οι αγωνιστές για τον Δίκαιο κόσμο που ονειρευτήκαμε όλοι.

Γράφει λοιπόν ο Νικήτας, και ελπίζουμε να είναι προφητικό.

ΘΥΕΛΛΕΣ  ΑΝΕΜΟΙ  ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΠΝΕΟΥΝ

Δυστυχώς το παρακράτος της Δεξιάς Κυβερνά και σήμερα την Ελλάδα  όπως το 1945 - 1947.

Τώρα άλλαξε ο Μανωλιός βάζοντας τα ρούχα του αλλιώς.

Πολλά τάζουν αλλά ψίχουλα δίνουν. Τα χρήματα που μαζεύουν από το φτωχό Λαό και από τους “ξένους φίλους” τους πληρώνουν τα τηλεοπτικά κανάλια για να τους υμνολογούν.

Αλλοίμονό τους. Εάν και όταν ξυπνήσει αυτός ο Γίγας που λέγεται Λαός.

Νικήτας.

Η έκθεση Πόρτερ, Αμερικανού υπεύθυνου για την οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα του σχεδίου Μάρσαλ

Οι σημερινοί απόγονοι αυτών που είχαν την εξουσία τότε.....Τα συμπεράσματα δικά σας

Επιμελείται ο Νικήτας Γεωργακόπουλος

Γενική περιγραφή

Σύμφωνα πάντα με τα παραπάνω δημοσιεύματα της εφημερίδας Ελευθερία, τα βασικότερα σημεία της Έκθεσης Πόρτερ συνοψίζονται στα ακόλουθα:

Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ' αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.

Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν επίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις το σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώσεως. Αλλ' ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζει τας μάζας και να υπογραμμίζει την δυστυχίαν των πτωχών.

Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη. Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων, χάριν των οποίων τινές δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο από τον βασικό μισθό τους.

Υπάρχει εις την χώραν σημαντικόν ποσοστόν συγκεκαλυμμένης ανεργίας, δεδομένου ότι τα 20% του πληθυσμού χρησιμοποιούνται υπό του κράτους ή εξαρτώνται εξ αυτού. Τα χαμηλότατα επίπεδα ζωής των δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων και των άλλων μισθοβιώτων αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα, ο οποίος συμβάλλει εις την πολιτικήν και κοινωνικήν έντασιν που χαρακτηρίζει σήμερον την Ελλάδα.

Ουδέν μέτρον ελήφθη από της απελευθερώσεως δια να δοθεί χρήσιμος εργασία εις τους δυναμένους να εργασθούν από το ευρύ αυτό στρώμα του πληθυσμού.

... Δύο και ήμισυ έτη μετά την απελευθέρωσιν η Ελλάς ευρίσκεται εις μίαν κατάστασιν νεκρώσεως παρά την οτυσιαστικήν έξωτερικήν βοήθειαν και την αρμοδίαν εξωτερικήν καθοδήγησιν. Εις ολόκληρον την χώρα, απ΄ άκρου εις άκρη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον - μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία προς το παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίαι δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχαι δεν αποθηκεύουν προμήθειες.

... Σημαντικά ποσά ξένου συναλλάγματος εσπαταλήθησαν κατά το παρελθόν έτος [1946] εις εισαγωγάς ειδών πολυτελείας, εις πώλησιν χρυσών λιρών από το κράτος και εις πράξεις επί του νομίσματος εις την μαύρην άγοράν.

Εντυπώσεις του Πόρτερ

Οι γενικές εντυπώσεις του Π. Πόρτερ όπως αυτές μεταφέρθηκαν εκ του δημοσιεύματος του περιοδικού Κόλιερ'ς δεν αφορούν βέβαια την εν λόγω έκθεση πλην όμως περιγράφουν επιπρόσθετα την γενικότερη εσωτερική κατάσταση που εμφάνιζε τότε η Ελλάδα, ίσως και με κάποιες υπερβολές και μεροληψίες, παραβλέποντας επιδεικτικά τις αιτίες, τους παράγοντες και τις συνθήκες της εποχής που διαμόρφωναν γενικότερα την εικόνα της. Χαρακτηριστικότερες περιγραφές αυτών των εντυπώσεων ήταν:

Απ' ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολιτική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος... [.......] στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομιών μίας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.

Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυμούν να διατηρήσουν άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας.

Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν αποκομίζει κανένα όφελος απ' αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελλάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες.

Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική εισφορά στο κράτος, κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο για την περίπτωση των εφοπλιστών, που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από τα «Λίμπερτι», τα οποία τους παραχώρησε η αμερικανική Ναυτική Αποστολή με την εγγύηση του ελληνικού κράτους.

Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας - οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου - θα ενεργοποιηθεί. Οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι άνθρωποι πολύ γοητευτικοί, που μιλάνε πολύ καλά τ' αγγλικά. Είναι πάντοτε πρόθυμοι, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα. Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντικότερους τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία απ' τα πιο φίνα κρασιά και φαγητά διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αριστοκρατικών σπορ.

Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή...