Ο πρωθυπουργός, ο εφοπλιστής και οι εργαζόμενοι

Γράφει ο Πλάτων Ρούτης - proutis0107@rogers.com

Ο νόμος Ν. 2269 για οχτώ ώρες εργασία στην Ελλάδα ψηφίστηκε πριν από 101 χρόνια και αφορούσε τις βιομηχανικές επιχειρήσεις. Τι και αν αυτός ο νόμος ήταν το αποτέλεσμα κοινωνικών αγώνων του Ελληνικού λαού; Ήρθε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ,των αρίστων του Μητσοτάκη και θέλει να γυρίσει τον τροχό της ιστορίας ένα αιώνα πίσω με νέο αντιδραστικό νόμο και με τεχνάσματα να μειώσει και τους μισθούς.

Το σωτήριον έτος το 2021, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη πιστή στις εντολές της μεγαλοαστικής τάξης και της Ε.Ε. επιδιώκει να επαναφέρει (ό,τι άλλες συντηρητικές κυβερνήσεις δεν κατόρθωσαν μέχρι τώρα) τον εργασιακό μεσαίωνα. Δηλαδή να καταργήσει το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων, που είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων χρόνων και εργατικών αγώνων και να εξαναγκάσει τον εργαζόμενο να ζητιανεύει από τον εργοδότη τους όρους δουλειάς του και το μεροκάματό του. Με αυτό το νομοσχέδιο που προτείνει στη βουλή, στην ουσία χειροτερεύει τη ζωή των εργαζόμενων.

Σπέρνει έτσι ανέμους αλλά θα θερίσει θύελλες.

Το θέμα του εργατικού νομοσχεδίου που προτείνει η ΝΔ δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία αλλά με βάση την «έκθεση Σέρκας» που ψηφίστηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2008. Συνοπτικά, η Οδηγία της έκθεσης Σέρκας είναι ο «χάρτης πορείας πάνω στον οποίο θα βασιστούν όλες οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και στην Ελλάδα γύρω από τον εργάσιμο χρόνο. Ήδη κράτη της Ε.Ε. επεξεργάστηκαν τις οδηγίες για την ρύθμιση του χρόνου εργασίας και την ενσωμάτωσαν στους εθνικούς τους νόμους. Όμως οι ειδικές διατάξεις ενσωμάτωσης, όπως η βία, η κακοποίηση στην εργασία και οι γονικές άδειες, δεν μπορούν να συγκαλύψουν τον αντικοινωνικό, αντιδημοκρατικό και αυταρχικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου και την επιβολή της εργασιακής ζούγκλας.

Ανάμεσα σε εκείνους που μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν τη συγκεκριμένη έκθεση στην Ευρωβουλή, ήταν και ο ευρωβουλευτής του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης. Με μια οπορτουνιστική δικαιολογία ψήφισε την έκθεση Σέρκας ότι ήταν σαν η επιλογή του μικρότερου κακού: «αν δεν ψήφιζα την έκθεση Σέρκας θα ερχόταν χειρότερο νομοσχέδιο» είπε, και στην ψηφοφορία ο εκπρόσωπος του Σύριζα  ψήφισε την έκθεση αυτή που ήταν ο προπομπός του άρθρου που φέρνει η ΝΔ στη βουλή για την ψήφιση του. Έχει γίνει ρεζίλι ο κύριος αυτός με την άτιμη αυτή δικαιολογία. Στην προσπάθειες της Ε.Ε να δέσει χειροπόδαρα τους εργαζόμενους έβαλε και ο Σύριζα ένα κρίκο στην αλυσίδα.

Ο Σύριζα ενέκρινε την έκθεση Σέρκας που ανάμεσα σε άλλα προέβλεπε τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου σε 12μηνη βάση. Δηλαδή μέσα στους δώδεκα μήνες θα υπολογιστεί ο χρόνος του κάθε εργαζόμενου κατά μέσον όρο. Αυξάνονται βέβαια και οι ώρες εργασίας από 65 ώρες σε 78 ώρες την εβδομάδα. Επομένως μέχρι 13 ώρες δουλειάς τη μέρα μέχρι και 12 μέρες συνεχόμενη εργασία και μέχρι 78 ώρες την εβδομάδα. Δηλαδή, τη μία ημέρα μπορεί να δουλεύει 13 ώρες και άλλες λιγότερες, ώστε στο τέλος μιας χρονικής περιόδου (την αποκαλούν «περίοδο αναφοράς») να προκύπτουν ως μέσος όρος οι 48 ώρες ανά βδομάδα. Αυτή η «περίοδος αναφοράς», με τη λήξη της οποίας πρέπει να γίνει η «σούμα» για να βγει ο μέσος όρος, φθάνει μέχρι και τους 12 μήνες, «τεντώνοντας» στην κυριολεξία τα όρια της εκμετάλλευσης, ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας!

Το διάλειμμα στην δουλειά, η μετακίνηση από το σπίτι ,η επιστροφή από την εργασία και το καθεστώς επιφυλακής στο οποίο (ο εργαζόμενος βρίσκεται σε αναμονή μήπως τον χρειαστεί ο εργοδότης)θεωρούνται περίοδοι ανάπαυσης.

Με αυτό τον τρόπο ο Σύριζα στη θητεία του άνοιξε τον δρόμο για 13 ώρες εργάσιμες την ημέρα. Στην πολιτική, αν κάνεις υποχωρήσεις στις θέσεις σου είναι το σημείο που αρχίζει ο κατήφορος που δε σε σταματάει τίποτα στη συνέχεια. Με τέτοιο λοιπόν παρελθόν ο Σύριζα σήμερα υπερασπίζεται την πολιτική του κεφαλαίου ενώ μοιράζει υποσχέσεις ότι μπορεί να τα καταφέρει καλυτέρα από την ΝΔ.

Αλλά ας δούμε και τον υπουργό της Νέας Δημοκρατίας ο οποίος προτείνει το περίφημο αυτό νομοσχέδιο λαιμητόμο των εργαζομένων. Αυτό το νέο νομοσχέδιο προωθεί η κυβέρνηση του Μητσοτάκη δια μέσου του Κωστή Χατζηδάκη αυτή τη φορά. Ο Κωστής Χατζηδάκης είναι ο άνθρωπος- υπουργός εργασίας που δεν έχει εργαστεί ποτέ στη ζωή του, δεν έχει βάλει ούτε ένα ένσημο. Μέσα από τον κομματικό σωλήνα της ΝΔ αναδείχτηκε και αναρριχήθηκε στη θέση του υπουργού. Αυτός ο κύριος που δήλωσε σαν υπουργός Εργασίας πως «καταργεί» από το παράθυρο το οκτάωρο για το καλό μας και με τη σύμφωνη γνώμη μας, βγήκε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και μας είπε πως πρόκειται για «εργασιακή ευελιξία». Βέβαια δεν λέει την αλήθεια αλλά βαπτίζει ως πρόοδο και ευελιξία κάθε επίθεση στα εργατικά δικαιώματα.

Ένα όμορφο δώρο κάνει η κυβέρνηση στην άρχουσα τάξη. Παρακάμπτει και να υπερβαίνει τα εργατικά συνδικάτα και το συλλογικό αγώνα τους , έτσι ώστε να διαπραγματεύεται ο επιχειρηματίας με τον εργαζόμενο, που στην ουσία είναι η «ανίσχυρη» μονάδα. Ας αναλογιστούμε όμως αν ένας άνεργος που πάει να ζητήσει δουλειά από ένα αφεντικό, διευθυντή της επιχείρησης, είναι σε θέση να διαπραγματευτεί τον μισθό του κάτω από την πίεση της ανεργίας;  Μήπως δεν γνωρίζει η κυβέρνηση ότι ο εργοδότης έχει το πάνω χέρι στους χώρους δουλειάς αφού η επιβίωση του εργαζομένου εξαρτάται από τον μισθό του;

Η διευθέτηση, όπως ψηφίστηκε το 2011 και τον διατήρησαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, μπορεί να εφαρμοστεί μέσω συμφωνίας της επιχείρησης με τον φορέα συλλογικής εκπροσώπησης το συνδικάτο των εργαζομένων. Το νομοσχέδιο που προτείνει η ΝΔ πάει ένα βήμα παραπέρα, επιτρέποντας στους εργοδότες να παρακάμψουν τα συνδικάτα.

Αν ένα συνδικάτο απορρίψει τη διευθέτηση, ο εργοδότης θα μπορεί να απευθυνθεί στον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά και να τον αναγκάσει να «αιτηθεί» ο ίδιος το ξήλωμα του 8ωρου του. Αν είναι ποτέ δυνατόν πάλι ο εργαζόμενος με την απειλή άμεση ή έμμεση να διαφωνήσει με την επιχείρηση. Με αυτό τον τρόπο η αστική τάξη προσπαθεί να ακινητοποιήσει τους φυσικούς αντιπροσώπους των εργαζομένων και να τους βγάλει από την μέση. Με την Χούντα είχαμε διορισμένα και ελεγχόμενα εργατικά συνδικάτα, τώρα η ΝΔ θέλει να τα βγάλει τελείως από την μέση.

Το ΚΚΕ όχι μόνο σθεναρά αντιστέκεται σε αυτό το προτεινόμενο νομοσχέδιο στην βουλή , αλλά παράλληλα καλεί τον κόσμο σε πανελλαδική κινητοποίηση για να μη περάσει αυτός ο νόμος. Σύσσωμο το ΚΚΕ μέσα στη βουλή αλλά και από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα δίνει την μάχη για να μη περάσει αυτό το νομοσχέδιο-έκτρωμα. Βέβαια τα κόμματα της αστικής τάξης θα το ψηφήσουν έστω και με κάποιες παραλλαγές. Στόχος μας είναι να μη μπει σε εφαρμογή και να ακυρωθεί στην πράξη από τους εργαζόμενους αυτό το αντεργατικό νομοσχέδιο-έκτρωμα».

Η κυβέρνηση με την επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, αυτές που υπάρχουν έστω και σήμερα και το δικαίωμα της απεργίας που είναι ένα όπλο στα χέρια του εργάτη ενάντια στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας, επιδιώκει να εκφοβήσει τους εργαζόμενους που αγωνίζονται και διεκδικούν αυτά που τους ανήκουν. Γι' αυτό η πάλη που αυτή τη στιγμή μεγαλώνει μέσα στο εργατικό κίνημα ενάντια στο νέο αντεργατικό τερατούργημα δεν μπορεί να πάει πίσω. Το επιτακτικό αίτημα είναι για το ξήλωμα όλου του αντεργατικού νομοθετικού οπλοστασίου που χτίζεται τα τελευταία χρόνια.

Ο πρωθυπουργός της καρπαζιάς είναι και για χέσιμο.

Αυτά τα παραπάνω λόγια είπε και όχι μόνο αυτά ο πολύ γνωστός πάμπλουτος εφοπλιστής και επίσης ηγέτης της Ένωσης Ευρωπαίων Πλοιοκτητών (ECSA) Παναγιώτης Λασκαρίδης. Αυτά ακούστηκαν από το στόμα του μεγαλοεφοπλιστή σε μία συνετευξη που έδωσε σε ένα Ολλανδικό συνεργείο τηλεόρασης που συμμετείχε και ένας Έλληνας. Επίσης είπε ότι: «Η ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών τους λέει να κάνουν». 

Σε μαγνητοφωνημένη ταινία από την συνετευξη του εφοπλιστή Λασκαρίδη που ακούστηκε στο γραφείο του υπουργού εμπορικής ναυτιλίας ειπώθηκαν αυτά ακριβώς τα λόγια και άφησαν το υπουργό άφωνο για μερικά δευτερόλεπτα.

«Αυτό πρέπει να το καταλάβετε καλά.Οι πλοιοκτήτες δεν χρειάζονται την ελληνική κυβέρνηση. Δεν χρειάζονται το υπουργείο. Δεν χρειάζονται την ΙΜΟ (International Maritime Organisation), δεν χρειάζονται τον πρωθυπουργό, μπορούν να χέσουν πάνω στον πρωθυπουργό. Ο πρωθυπουργός για αυτούς δεν έχει καμία χρησιμότητα. Γιατί; Γιατί η ναυτιλία δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα. Δεν υπάρχει τίποτα που θα κερδίσει ένας πλοιοκτήτης από την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν φορτία για την Ελλάδα, δεν υπάρχουν ναυλοσύμφωνα από την Ελλάδα, τίποτα στην Ελλάδα. Μόνο τα γραφεία τους είναι στην Ελλάδα. Το 80% των πλοίων τους είναι με ξένη σημαία. Δεν τους νοιάζει η ελληνική σημαία».

Ο κύριος λόγος που τα γραφεία των εφοπλιστών είναι στην Ελλάδα είναι επειδή ναυτολογούν νέα παιδιά κυρίως από την Χίο, Κεφαλονιά και άλλα νησιά και τους πληρώνουν πολύ κατώτερους μισθούς από άλλα ξένα πληρώματα. Δεν προσφέρουν λοιπόν καμία εξυπηρέτηση στους Έλληνες αλλά μόνο τη στυγνή εκμετάλλευση.

Κύριε πρωθυπουργέ, επειδή σε έχει χεσμένο ο Έλληνας εφοπλιστής εσύ δεν θα μπορέσεις να χέσεις στον Ελληνικό λαό. Θα σε χέσει αυτός και θα μείνεις γνωστός σαν ο χεσμένος πρωθυπουργός. Η ωμή παραδοχή του εφοπλιστή Πάνου Λασκαρίδη για το γεγονός πως οι πλοιοκτήτες δεν έχουν καμία ανάγκη την ελληνική κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό και τα υπουργεία, έφερε σε δύσκολη θέση τον υπουργό Ναυτιλίας, Γιάννη Πλακιωτάκη. Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα μιλούν με υπερηφάνεια για την εμπορική ναυτιλία της Ελλάδας ακόμα και μετά από όλα που είπε ο μεγαλοεφοπλιστής;