Οι λαοί δεν θα πεθάνουν από ασφυξία

Γράφει ο Πλάτων Ρούτης

Οι Αμερικάνοι και πάλι στέκονται μπροστά στις κάννες ενός συστήματος εξουσίας από τα όργανα της “τάξης” που χωρίς καμία αιτία δολοφονούν μαύρους πολίτες. Την Δευτέρα στις 25 του Μάη δολοφόνησαν τον 46χρονο Αφροαμερικανό Τζορτζ Φλόιντ. Ανατριχιαστικό είναι το βίντεο που έχει καταγραφεί στα τελευταία 10 λεπτά της ζωής του να παρακαλά του αστυνομικούς για λίγο αέρα να αναπνεύσει. Αμέσως μετά μια λαοθάλασσα οργής ξεχύθηκε στους δρόμους της Μινεάπολις αλλά και άλλων μεγάλων πόλεων των ΗΠΑ. Μία οργή για το επανειλημμένο έγκλημα ενάντια στους μαύρους των ΗΠΑ.

Αυτή η νέα δολοφονία, με την εικόνα του αστυνομικού με το γόνατο στο λαιμό του θύματος, ο οποίος πέθανε από ασφυξία, έχει προκαλέσει τη δίκαιη οργή και τον αποτροπιασμό εκατομμυρίων εργαζομένων και νέων στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Δείχνει τη βαρβαρότητα με την οποία το αστικό κράτος, στη "μητρόπολη του καπιταλισμού", στην πολυδιαφημισμένη "δημοκρατία των ΗΠΑ", αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους, τους ανέργους και φτωχούς - όπως ήταν ο Φλόιντ - που ψάχνουν για ένα μεροκάματο.

Οι εικόνες από την Μινεάπολις μοιάζουν σαν η συνέχεια των γεγονότων του 2014 που ξέσπασαν με σύνθημα «Hands up – don‘t shoot» («Χέρια ψηλά – Μην πυροβολείτε») μετά την δολοφονία του 18χρονου μαύρου στο Μιζούρι, ο οποίος λίγο πριν πέσει νεκρός από τα πυρά του λευκού αστυνομικού εκτελεστή του, έχοντας τα χέρια ψηλά φώναζε «Είμαι άοπλος, μην πυροβολείτε». Όσο για τις εικόνες από την δολοφονία του Φλόιντ είναι ίδιες της δολοφονίας στη Νέα Υόρκη προ εξαετίας του Ερικ Γκάρνερ, από στραγγαλισμό από έναν αστυνομικό.

Ακτιβιστές υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων εκτίμησαν ότι η σύλληψη και ο φόνος του Τζορτζ Φλόιντ από λευκούς αστυνομικούς πυροδότησε την οργή που υποβόσκει εδώ και καιρό στη Μινεάπολις και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ για τον ρατσισμό που επικρατεί στο σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης.

Είναι πράγματι πρωτόγνωρες οι εικόνες που έρχονται από τις ΗΠΑ: Οι μαζικές κινητοποιήσεις συνιστούν ένα δικαιολογημένο ξέσπασμα οργής, από έναν λαό που όλο και περισσότερο βιώνει σε πρωτόγνωρο βαθμό τη σαπίλα του βάρβαρου καπιταλισμού, και μάλιστα στη «μητρόπολη» του. Ο πεσμένος στο έδαφος Αφροαμερικανός Τζ. Φλόιντ, με τον λευκό αστυνομικό να τον πατά στο λαιμό μέχρι να ξεψυχήσει, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Ο Τραμπ προβάλλοντας μία σιδερένια πυγμή διέταξε την ενεργοποίηση του στρατού, ο Αμερικανός Πρόεδρος, ρίχνει κι άλλο λάδι στη λαϊκή αγανάκτηση που φουντώνει τις τελευταίες μέρες, με μαζικές κινητοποιήσεις σε εκατοντάδες πόλεις.

Σε σύντομο διάγγελμά του από τον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ αυτοανακηρύχθηκε χτες «Πρόεδρος του νόμου και της τάξης». Κάνοντας χρήση νόμου του 1807, ανακοίνωσε την ανάπτυξη του στρατού κατά του λαού που διαδηλώνει ενάντια στο ρατσισμό και τις ανισότητες, στη σκιά της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης, που οι συνέπειές τους φορτώνονται στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

«Αν οποιαδήποτε πόλη ή πολιτεία αρνηθεί να προχωρήσει στις ενέργειες που είναι απαραίτητες για να προασπίσουν τις ζωές και τις ιδιοκτησίες των κατοίκων τους, τότε θα αναπτύξω τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ και θα επιλύσω τάχιστα το πρόβλημα γι' αυτές», είπε ο Τραμπ και κάλεσε τους κυβερνήτες να αυξήσουν την καταστολή: «Πρέπει να κυριαρχήσετε, διαφορετικά θα μοιάζετε με βλάκες, πρέπει να συλλάβετε κόσμο. Δεν χρειάζεται να είστε αδύναμοι, τόσο προσεκτικοί!»

Οι πλήρεις δυνάμεις της Εθνοφρουράς της Μινεσότα κινητοποιήθηκαν για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έπειτα από τέσσερις νύκτες ταραχών στη Μινεάπολις, τη μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας και στη γειτονική Σεντ Πολ.

Στην Ουάσινγκτον και κοντά στον λευκό οίκο διαδηλωτές συγκρούστηκαν με της δυνάμεις καταστολή της Εθνικής Φρουράς αλλά και της αστυνομίας. Σε μία μεγάλη  έφοδο των δυνάμεων αυτόν υποχώρησαν οι διαδηλωτές και ένα τοίχος αστυνομικών δημιουργήθηκε γύρω από τον πρόεδρο Τραμπ. Ειρηνικοί διαδηλωτές που βρίσκονταν έξω από τις πύλες του Λευκού Οίκου απομακρύνθηκαν με τη χρήση δακρυγόνων, χειροβομβίδων κρότου-λάμψης και πλαστικές σφαίρες. Όλα αυτά προφανώς έγιναν ώστε να μπορέσει ο Ντόναλντ Τραμπ να ανοίξει έναν διάδρομο για να επισκεφθεί την εκκλησία, ώστε να απαλύνει τις εντυπώσεις μετά τον εγκλεισμό του σε καταφύγιο, λόγω των διαδηλώσεων.

Ο Αμερικανός πρόεδρος έμεινε μπροστά στην εκκλησία για λίγα λεπτά κραδαίνοντας επιδεικτικά μια Βίβλο στο χέρι του, προτού επιστρέψει στον Λευκό Οίκο. «Έχουμε τη σπουδαιότερη χώρα στον κόσμο», δήλωσε κυνικά ο Ντόναλντ Τραμπ έξω από την εκκλησία και πέρα από τη χρήση της εκκλησίας ως φόντου. Το επεισόδιο αυτό έρχεται μετά από σχεδόν μία εβδομάδα διαμαρτυριών σε ολόκληρη τη χώρα, που σε ορισμένες περιπτώσεις έγιναν βίαιες, σαν αντίδραση των σκληρών μέτρων που επιβλήθηκαν και την πρωτόγνωρη βίαιη αντιμετώπιση της αστυνομίας.

Χθες το απόγευμα ο Ντόναλντ Τραμπ ανακήρυξε τον εαυτό του «πρόεδρο του νόμου και της τάξης» και ορκίστηκε να επιστρέψει την τάξη στους αμερικανικούς δρόμους, χρησιμοποιώντας τον στρατό εάν δεν σταματήσουν τα εκτεταμένα επεισόδια βίας. «Εάν μια πόλη ή πολιτεία αρνείται να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την υπεράσπιση της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων της, τότε θα αναπτύξω τον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών και θα λύσω γρήγορα το πρόβλημα γι’ αυτούς», δήλωσε.

Οι χιλιάδες Αμερικανοί που είναι στους δρόμους, δεχόμενοι την άγρια καταστολή, είναι οι ίδιοι που βιώνουν την τεράστια ανεργία, με την καταγραφή να ξεπερνάει τα 40 εκατομμύρια τους τελευταίους μήνες. Είναι οι ίδιοι που ζουν την έξαρση της φτώχειας, με εκτιμήσεις ακαδημαϊκών ερευνών να κάνουν λόγο ακόμα και για «αύξηση της πείνας», για «54 εκατομμύρια Αμερικανούς που μετά την πανδημία δεν θα έχουν ούτε τα βασικά». Είναι οι ίδιοι που μέσα σε δύο μήνες έχουν θρηνήσει πάνω από 100.000 δικούς τους ανθρώπους, θύματα της ακραίας ταξικότητας του καπιταλιστικού συστήματος Υγείας, που αφήνει κόσμο να πεθαίνει αβοήθητος από την πανδημία του κορονοϊού.

Το «αμερικανικό όνειρο» λοιπόν σε όλο του το μεγαλείο: Ομαδικοί τάφοι για τα θύματα της πανδημίας, άγρια καταστολή όσων αγωνίζονται «να αναπνεύσουν», εν ψυχρώ δολοφονίες από κρατικές και παρακρατικές ομάδες, ρατσιστική βία, πείνα και ανεργία. Κι όλα αυτά συσσωρεύονται από την μία μεριά της πιο εγκαταλελειμμένης αμερικανικής κοινωνίας, από την άλλη συσσωρεύεται ο αμύθητος πλούτος που απολαμβάνουν οι δισεκατομμυριούχοι της αστικής τάξης. Είναι ολοφάνερες οι αντιθέσεις του συστήματος και τις βλέπει κανείς μπροστά του. Από την μία η τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, από επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα, όπως η προχτεσινή από μεγιστάνες του πλούτου έναντι δισεκατομμυρίων δολαρίων, από την άλλη πάνε μαζί με την καταπίεση, τη φτώχεια και τη δυστυχία για εκατομμύρια Αμερικανούς ανεξαρτήτως χρώματος.

Τι φταίει αλήθεια για όλη αυτήν την κατάσταση; Μήπως ο «ασταθής» χαρακτήρας του Ντ. Τραμπ ή το γεγονός ότι είναι «απρόβλεπτος» και «ακραίος»; Τέτοιες αναλύσεις δίνουν και παίρνουν τις τελευταίες μέρες και το μόνο που καταφέρνουν είναι να θολώνουν τη «μεγάλη εικόνα» των σφοδρών ταξικών αντιθέσεων που εκφράζονται στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ως μία ακόμα ένδειξη της σαπίλας αυτού του συστήματος. Αλήθεια, πόσο διαφορετική είναι σήμερα η στατιστική των τριών θανάτων ανά μέρα από πυρά αστυνομικών στις ΗΠΑ σε σχέση με την περίοδο της διακυβέρνησης Ομπάμα; Ο Τραμπ παρέλαβε τη σκυτάλη από τον Αφροαμερικανό προκάτοχό του, που και την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης μία από τις κύριες αιτίες θανάτου Αφροαμερικανών ήταν η αστυνομική βία.

Στην αμερικανική κοινωνία έχουν δυναμώσει τάσεις αντιδραστικοποίησης του πολιτικού συστήματος. Η εκλογή Τραμπ άλλωστε αποτέλεσε έκφραση αυτής της αντιδραστικοποίησης και δεν είναι άσχετη από την απειλή που νιώθει η αμερικανική αστική τάξη από άλλους «παίκτες», και πιο συγκεκριμένα από την Κίνα και τη Ρωσία, που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Επιβεβαιώνεται ότι σε τέτοιες περιόδους, όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, τα πρώτα θύματα είναι οι λαοί: Και στα πεδία των μαχών, όπως συμβαίνει στον καπιταλισμό, με τις αμερικανοΝΑΤΟικές επεμβάσεις, αλλά και στο εσωτερικό των κρατών, αφού όρος για να περάσει το σύστημα την κρίση του είναι η ένταση της εκμετάλλευσης, η καταστολή και ο κρατικός αυταρχισμός.

Επομένως, όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ δεν είναι απλά μια «εξαίρεση» από την κανονικότητα. Αντίθετα επιβεβαιώνουν ότι στον σύγχρονο καπιταλισμό γίνονται πια «κανονικότητα» οι (κάθε φορά) πρωτόγνωρες καταστάσεις.

Οι εικόνες από τις ΗΠΑ, από τις κινητοποιήσεις στη «Μέκκα» του καπιταλισμού, δείχνουν ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη, ότι τελικά αυτό το σύστημα δεν είναι τόσο άτρωτο όπως το παρουσιάζουν. Ότι υπάρχει ελπίδα, κι αυτή βρίσκεται στην ανυποχώρητη ταξική πάλη. Όσο περισσότερο σαπίζει αυτό το σύστημα, τόσο περισσότερο πόνο, αδικία και δυστυχία προκαλεί στις λαϊκές μάζες, τόσο πιο πολλές είναι οι πληγές που ανοίγει. Ο μόνος δρόμος για να «αναπνεύσουν» οι λαοί είναι η ανατροπή του.

Ιδιαίτερα σήμερα, τα αποτελέσματα της πανδημίας και της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η τεράστια ανεργία και η καλπάζουσα φτώχεια στις ΗΠΑ και διεθνώς αποκαλύπτουν την εγκληματική φύση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Ο αμερικανικός λαός καθώς και οι λαοί όλου του κόσμου έχουν τη δύναμη να τσακίσουν την επιδίωξη της αστικής τάξης να βάλει στο "γύψο" τα λαϊκά δικαιώματα και τις διεκδικήσεις τους και να τους αναγκάσει να πεθάνουν από την ασφυξία».