ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΕΣ

Υπάρχουν στην Ελλάδα και στην Κύπρο δυο ομάδες ανθρώπων, που, ίσως, από εσφαλμένη εκτίμηση των πραγμάτων, φοβίες και ηττοπάθεια, ή ακόμα καθ’υποβολήν κάποιων γνωστών κύκλων και χωρών του εξωτερικού, διαδίδουν και προσπαθούν νά επιβάλουν τις ακόλουθες δύο απόψεις:

- Η Τουρκία  είνα μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Θα κάνουμε πόλεμο μαζί της; Είμαστε χαμένοι. Ας δώσουμε λοιπόν κάτι από αυτά που ζητά για να έχουμε την ησυχία μας.( Θυμίζουμε, εν προκειμένω και την προ ετών δήλωση Έλληνα πολιτικού που είπε το ‘‘ ιστορικό ‘‘  Μα γιά μερικά μέτρα εδάφους.. θα θυσιάσω τη νεολαία της Ελλάδος;)

- Η Τουρκία παίζει παιγνίδια για να κερδίσει κάτι. Δεν έχει ουσιαστικά προθέσεις για  πολέμους. Ας συνομιλήσουμε μαζί τους. Θα τα βρούμε κάπου. Είναι προς το συμφέρον  μας να έχουμε φιλικές σχέσεις με τη χώρα αυτή.

Ας πάρουμε την πρώτη άποψη. Μια λακωνική απάντηση σ’αυτήν θα ήταν η ακόλουθη:  Αν οι Έλληνες από την εποχή του Μαρθώνα και της Σαλαμίνας μέχρι σήμερα, έδιναν λίγο έδαφος στους ισχυρότερους εχθρούς που την απειλούσαν, η Ελλάδα που θα είχε απομείνει θα  ήταν μερικά σπιτάκια γύρω από την Ακρόπολη.

Το θέμα, όμως, δεν είναι αυτό. Η Ιστορία μάς διδάσκει ότι τους πολέμους δεν τους καρδίζουν οι μεγάλοι στρατοί και τα πολλά πολεμικά μέσα. Τους κερδίζουν αυτοί που έχουν το δίκαιο με το μέρος τους. Αυτοί που ξέρουν να λένε ‘‘ Μολών λαβέ‘‘ και ΟΧΙ. Αυτοί που είναι αποφασισμένοι να υπερασπίσουν τη γη των πατέρων τους, τα σπίτια και τις οικογένειές τους, που ξέρουν να πεθαίνουν για την Ελευθερία τους.

Οι επιδρομείς και αυτοί που πάνε να κλέψουν, πολεμούν γατί τους διέταξαν, γιατί τούς το επέβαλαν. Κι’ αν προσωρινά έχουν κάποιες επιτυχίες, στο τέλος θα είναι οι χαμένοι.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες προϋποθέσεις για υπεράσπιση Πατρίδας. Χρειάζεται ομόνοια και ομοψυχία. Χρειάζεται ψυχική και υλική προετοιμασία. Είναι απαραίτητη η διαφώτιση και ενημέρωση των ξένων και η δημιουργία κάποιων συμμαχιών. Κυρίως, όμως, χρειάζεται αποφασιστικότητα.

Να δούμε τώρα και τη δεύτερη περίπτωση. Η Τουρκία δέν παίζει παγνίδια. Είναι αποφασισμένη και προγραμματισμένη γι’ αυτά που διεκδικεί και ελπίζει να κερδίσει, εδώ και δεκαετίες και δεν έχει παρεκκλίνει από το πρόγραμμά της ούτε κατά ένα ιώτα. Εκείνο που παίζει, και το παίζει πολύ καλά, είναι να προπαγανδίζει έντεχνα και πολλές φορές πειστικά για τους ξένους τις επιδιώξεις της,  ξέρει πότε να επιτίθεται και πότε να υποχωρεί, χωρίς να ξεφεύγει το ελάχιστο από τις επιδιώξεις της.

Ας πάρουμε μερικά παραδείγματα από την περίπτωση της Κύπρου, που οι Κύπριοι,δυστυχώς, τα ξεχνούν και στην Ελλάδα, επίσης δυστυχώς, τα αγνοούν οι πολλοί και οι λίγοι,εκείνοι που πρέπει,κάνουν πως δέν τα θυμούνται.

Το 1957 ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Φαζίλ Κουτσιούκ εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο ‘‘  The Cyprus Question -  A PERMANENT SOLUTION ‘‘ Το  κυπριακό πρόβλημα - ΜΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ, στο εξώφυλλο του οποίου εμφανιζόταν η Κύπρος διχοτομημένη. Στόχος της Τουρκίας και των Τούρκων από τότε η διχοτόμηση.

Το 1959 στο Λονδίνο, την ημέρα της υπογραφής της συμφωνίας για τη ‘‘ λύση ‘‘ του κυπριακού κατά την έξοδό του από την αίθουσα της υπογραφής, ο Ραούφ Ντενκτάς δήλωνε. ‘‘ Είναι ένας συμβιβασμός. Δεν είναι αυτό που θέλαμε. Είναι ένας συμβιβασμός.‘‘

Μερικές βδομάδες αργότερα, οι Άγγλοι συνέλαβαν στα ανοικτά της  Κερύνειας πλοιάριο να μεταφέρει όπλα και πυρομαχικά για τους Τουρκοκυπρίους. Πριν ακόμα γίνει η ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος για το οποίο είχαν υπογράψει.

Στη συνέχεια, όπως και οι ίδιοι οι Τούρκοι ομολόγησαν, έφτασαν στην Κύπρο Τούρκοι Αξιωματικοί  που οργάνωσαν και εκπαίδευσαν τουρκοκυπριακό στρατό.

Σε τρία χρόνια ξέσπασε η τουρκοξυπριακή ανταρσία. Οι Τουρκοκύπριοι Δημόσιοι Υπάλληλοι και Αστυνομικοί εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, πολλοί Τουρκοκύπριοι άφησαν τα χωριά τους και εγκλωβίστηκαν σε θύλακα  βόρεια της Λευκωσίας δημιουργώντας το πρώτο υποτυπώδες δικό τους κράτος, αφού είχαν δικό τους Στρατό , Αστυνομία, Δημόσιες Υπηρεσίες, ακόμα και ραδιοφωνικό σταθμό, τον Μπαϋράκ, που ήταν από καιρό έτοιμος και λειτούργησε λίγες μόνο ώρες μετά την ανταρσία.

Σε δέκα χρόνια έγινε η εισβολή που ετοιμαζόταν από καιρό και έγινε η διχοτόμηση. Σαρανταπέντε χρόνια συνομιλιών και υποχωρήσεων των Ελληνοκυπρίων κατέληξαν να τεθεί επίσημα ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών το θέμα των δύο κρατών.  Της διχοτόμησης, ώστε απο την κατοχή της μισής Κύπρου η Τουρκία να ελέγχει και την άλλη μισή. Μέσα από όλα αυτά μπορεί να δικρίνει κανείς αλλαγή πορείας ή στόχων απο την Τουρκία;

Ας έρθουμε  και στις Τουρκικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδος.

Από τις μέρες του Ατατούρκ συστηματικά ετοιμάζονται οι διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδος. Διεκδικήσεις ακόμα και στην Ελληνική Ιστορία που όχι μόνο την παραποιούν αλλά και την ....... οικειοποιούνται.

Το τι επιδιώκει η Τουρκία όσον αφορά στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους. Μια έστω και γρήγορη ανάγνωση του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου ‘‘ Το Στρατηγικό Βάθος‘‘δέν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας.

Να δούμε, όμως, τις άλλες διεκδικήσεις της Τουρκίας εις βάρος και της Ελληνικής  Ιστορίας, που ξεπερνούν και τα όρια του γελοίου.

Ο αείμνηστος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, που ήξερε τους Τούρκους όσο κανείς άλλος, γράφει για το θέμα αυτό σε μιά μελέτη του με τον τίτλο ‘‘ Οι πραγματικές διαστάσεις της Ελληνοτουρκικής Αντιμαχίας.‘‘

Γράφει λοιπόν:  Οι αμετάθετοι επιδιωκόμενοι στόχοι των Τούρκων είναι: Πρώτον - η ‘‘απόδειξη‘‘ πως οι Τούρκοι δεν κατάγονται από μογγολοειδείς φυλές, ότι φυλετικά ανήκουν στη λευκή φυλή και πως η τουρκική γλώσσα ανήκει στην κατηγορία των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών.

Δεύτερον- η ‘‘απόδειξη‘‘ οτι αυτό που αποκαλείται ( αρχαίος ) ελληνικός πολιτισμός είναι έργο τουρκικών φυλών και ότι οι ( αρχαίοι ) Έλληνες υπήρξαν ... Τούρκοι.

Αμφότερες οι προσπάθειες είναι ευνόητο ότι το μόνο που αποδεικνύουν είναι το ξετσίπωτο ενός χοντροκομμένου ρατσισμού.

Τούτο άλλωστε φαίνεται και από το προσχέδιο που εκπόνησε το ‘‘ Ίδρυμα Ερευνών Τουρκικής Ιστορίας‘‘ σύμφωνα προς τις οδηγίες του Ατατούρκ, το οποίο και καθορίζει πως σκοπός του Ιδρύματος είναι:

Επιβεβαιώνοντας ότι η Τουρκική είναι η μητρική γλώσσα των Σουμερίων, Χιτιτών και των λοιπών αρχαίων φυλών της Ανατολίας, των Αιγυπτίων, των Κρητών και των Αιγαιωτών που δημιούργησαν τον Ελληνικό πολιτισμό και των Ετρούσκων που δημιούργησαν την Ρωμαϊκή κουλτούρα, να καταδείξει ότι αυτοί οι αρχαιοότατοι ανώτεροι πολιτισμοί που αποτελούν την κύρια πηγή του σύγχρονου Δυτικού πολιτισμού, είναι προϊόν της φυλετικής διανοίας των Τουρκικών φυλών ...... ‘‘

Προσπάθεια δηλαδή να καταδειχθεί όχι όπως θα αναμενόταν, ο ευρωπαϊκός χαρακτήρας των Τούρκων, αλλά το αντίστροφο, δηλαδή ο τουρκικός χαρακτήρας των Ευρωπαίων ( και του δυτικού πολιτισμού) και μάλιστα των Ελλήνων (και του Ελληνικού πολιτισμού ) .

Και συνεχίζει ο Νεοκλής Σαρρής :  Τα παρακάτω αποσπάσματα από το ίδιο κείμενο είναι ενδεικτικά αυτής της νοοτροπίας:

‘‘ ... Τουρκικά φύλα μέσω της κεντρικής Ασίας και της Ανατολίας από τη θάλασσα και τη Μακεδονία κατέκλυσαν κατά καιρούς την περιοχή του Αιγαίου. Ο πολιτισμός που δημιουργήθηκε εδώ αποκαλείται πολιτισμός του Αγαίου. Η λέξη Αιγαίο στα Ουϊγκαρικά ( τουρκική διάλεκτος ) είναι Ίγκε, Ίτε, Ιτί, στην Τσαγαταϊκή Εγκέ και Εγέ. Η τουρκική έννοια της λέξης αυτής σημαίνει ‘‘ κύριος‘‘ ‘‘ εξουσιαστής‘‘ ‘‘ αφέντης ‘‘ ’’Αλλάχ‘‘. Οι Τούρκοι στην περιοχή του Αιγαίου 2.480  χρόνια  π. Χ. ερχόμενοι από την κεντρική Ασία δημιούργησαν τους εξής πολιτισμούς: 1 Στην Κρήτη τον Μινωικό Πολιτισμό. 2 τον Κυκλαδίτικο Πολιτισμό, 3 Στην Πελοπόνησσο τον Μυκηναϊκό. 

Σήμερα όλοι οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι παραπάνω πολιτισμοί, τους οποίους δημιούργησαν οι Τούρκοι, έχουν μεταλαμπαδευτεί στη Δύση και έτσι το Τουρκικό Έθνος έχει αποδείξει σ’όλο τον κόσμο τη μεγάλη πολιτιστική του ιδιότητα. 

Ο επιστήμονας Θαλής είναι Τούρκος... ο Δημόκριτος, ο Ιπποκράτης, ο Ηράκλειτος, ο Πυθαγόρας είναι τουρκικής καταγωγής και οι τουρκικές πολιτιστικές αρετές έχουν διαδοθεί από την Ιωνία στη Δύση......

Γιατί, όμως, να συνεχίσουμε. Αν δεν έχετε σκάσει στα γέλια θα σας έχει ανακατωθεί το στομάχι.

Για το πώς διοχετεύονται αυτά στην παιδεία, στο στρατό, στις πολιτιστικές Οργανώσεις και με ποιο τρόπο Τούρκοι Επιστήμονες εισηγούνται να προωθηθούν, χωρίς να ενοχλήσουν στην Ευρώπη, σε προσεχές σημείωμα.

Ας τελειώσουμε σήμερα με κάτι που είπε ο μ. Σαρρής σε ομιλία του εδώ στο Τορόντο κατά τη διαρκεια επίσκεψής του στη δεκετία του ’90 και αφορά σ’αυτούς που πιστεύουν ότι οι Τούρκοι είναι δυνατόν να γίνουν πραγματικοί φίλοι και καλοί γείτονες.

Μπρε.. ακούστε τούτο: Έγιναν πολλές προσπάθειες προσέγγισης και φιλίας με τους Τούρκους που οδήγησαν κάποιες φορές και σε υμέναιο. Μόνο που το ρόλο της νύφης τον παίζαμε πάντα εμείς......