ΙΚΑΡΙΑ

Πλάτων Ρούτης - proutis0107@rogers.com - μεταφορά από την φίλη μου. Mitsa Makri

Ικαρία είναι οι κάτοικοί της. Είναι οι θερμοί και ράθυμοι που ζουν σ' έναν άγριο τόπο. Δίχως σιάδι. Δίχως πεδιάδα. Μόνο βουνό και πέτρα.

Ικαρία είναι η συνείδηση. Η ευθύνη. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα πράγματα, τις καταστάσεις. Που θα βρουν να δικαιολογήσουν στη στραβή. Που έχουν έναν καλό λόγο. Που δεν κρεμάνε στα μανταλάκια. Που σέβονται. Που τους σέβεσαι.

Ικαρία είναι τα καφενεία. Που στην πλειοψηφία τους τα έχουν γυναίκες. Που δουλεύουν με το πάσο τους. Που πρέπει να περιμένεις τον καφετζή να τελειώσει το τάβλι για να σε σερβίρει. Είναι η καφετζού που μπορεί να παίζει διαπασών νησιώτικα μερακλωμένη και στη διαμαρτυρία του ξένου θα πει αυστηρά "όπως βρήκες όχι όπως ξέρεις". Είναι αυτά που θα κλειδώσουν από μέσα και δεν θα ξέρουν οι πελάτες πότε θα ξεμπερδέψουν αλλά ούτε θα μπουν νέοι. Είναι το μπέρδεμα και το ξεμπέρδεμα.

Ικαρία είναι ο παππούς κι ο πιτσιρικάς που χαιρετιούνται με το μικρό τους και συνομιλούν σαν συνομήλικοι. 

Ικαρία είναι το πείραγμα, η πλάκα, ο χαβαλές. Μια σχέση με αφετηρία το χαμόγελο.

Ικαρία είναι ο Άγιος, ο Εύδηλος, η Μεσσαριά, το Φραντάτο, ο Χριστός, ο Ξυλοσύρτης, το Γιαλισκάρι, το Καραβόσταμο, το Καρκινάγρι. Δεν είναι ο Αρμενιστής, η Μεσακτή, τα Θέρμα, ο Νας, ο Φάρος. Δεν είναι οι γκρούβαλοι. Είναι τα πανηγύρια που θα καθίσουν όλοι μαζί. Είναι εκεί που θα βοηθήσουν άπαντες και θα ανακοινωθούν τα έσοδα και τα έξοδα για να το μάθουν όλοι. Είναι το κρασί. Είναι ο χειμώνας.

Ικαρία είναι το ντέρμπυ του Ίκαρου με τον ΑΟΜ. Είναι το ταξίδι με το πλοίο. Είναι η αναμονή στο λιμάνι. Είναι το απαγορευτικό. 

Στην Ικαρία θα σου πουν "α' ρτο" (θα ΄ρθω) και δε θα έρθουν ποτέ. Δεν υπάρχουν ρολόγια, ραντεβού, ρεζερβέ, κρατήσεις. Όλα απρογραμμάτιστα. 

Ικαρία είναι οι βαφτίσεις και οι γάμοι που έχουν 10 άτομα στην εκκλησία και 2000 στο γλέντι. 

Την Ικαρία ή την αγαπάς ή την μισείς. Δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση. 

Και πήγε ο πρωθυπουργός σε έναν τέτοιο τόπο ανέμελος κι απροετοίμαστος. Να λάμψει. Και κουβάλησε μαζί του όσα σιχαίνονται στο νησί. Με χαρακτηριστικά σαν να πήγαινε στη Μύκονο. Ο λάθος άνθρωπος, στον λάθος χώρο, τη λάθος εποχή.

Η Ικαρία ήταν τόπος εξορίας. Ο Μητσοτάκης την είδε σαν τουριστικό προορισμό. Τον ξεγύμνωσε το νησί. Τον παρέδωσε τσίτσιδο σε όλον τον κόσμο. Δίχως να μπορεί να κοκορεύεται για τη ρόγα... Η Ικαρία έγινε τόπος ξεβρακώματος! 

Ας πρόσεχε.... ας ρώταγε...