ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ

… Και εκεί που νιώθεις ότι όλα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, έρχεται ο Αντώνης Σαμαράκης, ο συγγραφέας της Πίστης, της Ελπίδας, της Αγάπης και σου λέει:

“Μην πεις ποτέ σου είναι αργά

κι αν χαμηλά πέσεις

κι αν λύπη τώρα σε τρυγά 

κι έχεις βαθειά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά

κι έρημος έχεις μείνει

μην πεις ποτέ σου «είναι αργά»

-τ’ ακούς- ό,τι κι αν γίνει.”

Δεν γνωρίζω αν το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας εμπνεύστηκε από το σοφό ποιητικό λόγο του Αντώνη Σαμαράκη ώστε να προχωρήσει στη δημιουργία της Ερανικής Επιτροπής νιώθοντας αυτό το “Ποτέ δεν είναι αργά”.

Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι στο πρώτο αντάμωμα του Διοικητικού Συμβουλίου με τα μέλη της Ερανικής Επιτροπής υπήρξε και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό και πίστη και ελπίδα και αγάπη.

* Πίστη πως όλοι μαζί μπορούμε.

* Ελπίδα πως δεν θα υπάρξουν “λιποτάκτες” από το προσκλητήριο.

* Αγάπη, περίσσια για μια κοινότητα που για 112 χρόνια έχει έναν σκοπό, μια αποστολή και ένα πρόγραμμα: Να υπηρετεί αταλάντευτα την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό.

  Τα μέλη της Ερανικής Επιτροπής έχοντας κατά νου αυτές τις αρχές και τη διαχρονική πορεία της Κοινότητας δεν λιγοψύχησαν.

Δεν έψαξαν δικαιολογίες και μονοπάτια φυγής. Θεώρησαν πως είναι ντροπή να αρνηθούν τη συνεισφορά τους σε έναν αγώνα σωτηρίας, ιερό θα μπορούσα να πω, της Ιστορικής Ελληνικής Κοινότητας.

Τα μέλη της Επιτροπής, εξαρχής και γνώριζαν και γνωρίζουν τις ανηφόρες και τις κατηφόρες του τεθλασμένου δρόμου με τις επικίνδυνες στροφές που έχουν να περπατήσουν.

Γνώριζαν και γνωρίζουν πως στο βωμό της σκοπιμότητας θα βρεθούν κάποιοι, ελάχιστοι, συμπάροικοι να θυσιάσουν ακόμα και την αξιοπρέπεια τους εξυπηρετώντας αλλότριους σκοπούς.

Τους αγνόησαν.

Πίστεψαν πως η σωτηρία της Κοινότητας είναι υπόθεση όλου του Ελληνισμού του Τορόντο και δέχθηκαν να γίνουν εργαλείο κινητοποίησης αυτού του υπέροχου Ελληνισμού της παροικίας μας, που στην ιστορία του ήταν πάντοτε αρωγός, συμπαραστάτης και συνοδοιπόρος και στα εύκολα και στα δύσκολα της Κοινότητας.

Η Ελληνική Κοινότητα πρέπει να ζήσει και θα ζήσει.

Διότι, οι νοήμονες συνέλληνες της παροικίας μας είναι αμέτρητα περισσότεροι από αυτούς που φαντάστηκαν εκείνοι που με την αγουροξυπνημένη γραφίδα τους επιχείρησαν εμμέσως πλην σαφώς να τους απομακρύνουν από την προσπάθεια της Ερανικής Επιτροπήυς, παρουσιάζοντας την προσπάθεια της ως “χαμένη υπόθεση”.

Ήταν λυπηρό και στενάχωρο στο χάραμα της προσπάθειας να εμφανίζονται κάποιοι ως ξιφήρεις πολεμιστές, της δήθεν αλήθειας και σε μια άκρως άκαιρη χρονική περίοδο με αδέσποτη φλυαρία να κουβεντιάζουν θέματα που μόνο σε γενικής συνελεύσεις και με εκλογικές διαδικασίες μπορούν να συζητηθούν και να επιλυθούν.

Ο Ελληνισμός της παροικίας όμως για μια φορά ακόμα προσηλωμένος στις αρχές και στα ιδεώδη της φυλής έχοντας ως προίκα την απύθμενη αγάπη του στον “κοινοτικό θεσμό”, αποφάσισε πως τώρα είναι η ώρα της έμπρακτης συνεισφοράς, μακριά από αχρείαστες ρητορικές φλυαρίες και αναφορές εντυπώσεων.

Με το πνεύμα αυτό κινήθηκαν περισσότεροι από χίλιοι συμπάρικοι και έγιναν συνοδοιπόροι και συναθλητές της Ερανικής Επιτροπής προσφέροντας πάνω από  $800.000  δολάρια για τη σωτηρία της Κοινότητας.

Η ερανική προσπάθεια και ο αγώνας συνεχίζεται και θα συνεχιστεί έως όταν, ακόμα και οι πλέον δύσπιστοι, και αυτοί που με τη θέληση τους ή χωρίς έγιναν εξαπτέρυγα εκείνων που εδώ και 40 χρόνια ονειρεύονται τη διάλυση της Ελληνικής Κοινότητας θα αντιληφθούν:

Πως τούτη η Κοινότητα δεν  είσαι ΕΣΥ μήτε ΕΓΩ.

Αλλά είναι όλοι ΕΜΕΙΣ της Μετανάστευσης παιδιά και κλωνάρια.

Είναι όλοι οι συμπατριώτες μας που προσέφεραν πολλά και αυτοί που προσέφεραν λίγα.

Είναι αυτοί που είναι παρόντες και αυτοί που απουσιάζουν.

Είναι η Κοινότητα που για 112 χρόνια υπηρετεί αταλάντευτα την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό.

Για αυτό αγαπητοί Συνέλληνες μην πείτε ποτέ σας είναι αργά.

Τ’ ακούτε;

Όλοι μαζί μπορούμε!