Πού το πάει ο Ερντογάν - ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ (27 ΜΑΙΟΥ 2022)

Το μόνο που αναμέναμε όλοι ήταν η στιγμή της έκρηξής του για το εξαιρετικά θερμό κλίμα μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκαν η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, η ομιλία του στο Κογκρέσο, οι διαρροές για την επίδοση του χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας» σε υψηλόβαθμους Αμερικανούς και φυσικά η προειδοποίηση του κ. Μητσοτάκη προς την Ουάσιγκτον να συμπεριλάβει τον κίνδυνο αστάθειας στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, όταν λαμβάνει αποφάσεις για την προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού στην περιοχή. 

Για όσους δεν θυμούνται, περίπου την ίδια απειλή είχε εκτοξεύσει ο σουλτάνος και δύο χρόνια πριν, όταν με φόντο τα βίαια επεισόδια στον Έβρο και την πολύπλευρη και θερμή υποστήριξη της χώρας μας από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες είχε προειδοποιήσει ότι «με τον Μητσοτάκη δεν θέλω να καθίσω στο ίδιο τραπέζι».  Ο καιρός πέρασε και όχι απλώς συναντήθηκε με τον Έλληνα πρωθυπουργό τρεις φορές, αλλά την τελευταία τού έκανε και το τραπέζι με θέα τον Βόσπορο. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στη συγκυρία, καθώς η γειτονική χώρα έχει μπει ήδη σε άτυπη προεκλογική περίοδο και ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει το χαμένο λόγω της τεράστιας οικονομικής κρίσης έδαφος. Και το επιδιώκει με τον τρόπο που γνωρίζει καλά και που μέχρι σήμερα «έπιανε»: με εθνικιστικές κορόνες και σολαρίσματα και κατά μέτωπον επιθέσεις σε Ελλάδα και Κύπρο. Το μεγάλο ερώτημα είναι μέχρι πού είναι διατεθειμένος αυτήν τη φορά να τραβήξει το σχοινί.

Κυρίαρχη εκτίμηση στην Αθήνα είναι ότι δύσκολα θα αποφασίσει την πρόκληση θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο, καθώς σε αυτή την περίπτωση Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θα τον ταυτίσουν με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και την αναθεωρητική πολιτική του που βρίσκεται στο επίκεντρο της δυσαρέσκειας της Δύσης. Κομβικό σημείο για να προβλέψει κανείς με σχετική ασφάλεια τα επόμενα βήματα του Ερντογάν θα είναι ο τρόπος με τον οποίον θα αντιδράσει τελικά στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση, οι μέρες είναι πονηρές. Και μπορεί να μη ζήσουμε ξανά ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, αλλά το ότι έρχεται θερμό καλοκαίρι είναι πασιφανές. Το αν θα δούμε νέα έξοδο σεισμογραφικών, αποστολή πλωτών γεωτρύπανων στην κυπριακή ΑΟΖ (ας ευχηθούμε να είναι μόνο αυτή) ή κάτι αντίστοιχο, θα το διαπιστώσουμε σύντομα. Μέχρι τότε η Τουρκία θα ανοίγει κάθε μέρα και πιο πολύ την «κάνουλα» του Μεταναστευτικού, πιέζοντας Ελλάδα και ΕΕ με νέο, μαζικό κύμα μεταναστών. Όλα τα παραπάνω είναι πολύ πιθανό να συμβούν.

Όπως εσχάτως αρχίζει και δημιουργείται η εντύπωση ότι είναι πολύ πιθανό οι τελευταίες κινήσεις να μη συνιστούν κομμάτι μιας στρατηγικής αλλά ανθρώπινη αδυναμία. Να είναι δηλαδή το αποτέλεσμα της απώλειας της ψυχραιμίας ενός ηγέτη, ο οποίος αδιαμφισβήτητα έχει την ικανότητα να βλέπει μακριά. Τόσο ώστε να καταλαβαίνει αυτά που του έρχονται και να συνειδητοποιεί μέρα με τη μέρα ότι η απέχθεια των Αμερικανών νομοθετών για τον αυταρχισμό, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις εισβολές και τις κατοχές είναι γνήσια και πολύ μεγάλη! Που σημαίνει ότι θα πρέπει να χώσει ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη σε lobbies και λοιπούς για να κερδίσει το στοίχημα των F-16. Από το αν θα κερδίσει ή όχι το στοίχημα θα κριθούν πολλά. Τόσο για το κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις όσο και για την ίδια την πολιτική επιβίωση του κ. Ερντογάν.