Πολιτική για τον λαό

Μέρος 1^ο

γράφει ο Πλάτων Ρούτης

Αρχίζοντας με αυτή την έκδοση θα ασχοληθούμε με μία σειρά άρθρων για τα κόμματα που υπάρχουν σήμερα στην Ελληνική Βουλή και τι αντιπροσωπεύουν στην ελληνική κοινωνία. Είναι γεγονός βέβαια ότι αυτός που αναφέρεται στα πολιτικά δρώμενα στην Ελλάδα όσο και να προσπαθεί να φανεί αντικειμενικός διακατέχεται από μια δόση υποκειμενικότητας.... Εδώ όμως θα παρουσιάσω τα στοιχεία όσο πιο αντικειμενικά μπορώ.

Ανάμεσα στα κόμματα που απαρτίζουν την Ελληνική βουλή διεξάγονται έντονες συζητήσεις στο όνομα των συμφερόντων πάντα του λαού. Αυτές οι έντονες συζητήσεις γίνονται επειδή τα κόμματα εξυπηρετούν και εκπροσωπούν διάφορες κοινωνικές τάξεις....Αν δεχτούμε ότι πράγματι είναι εκεί για το συμφέρον του λαού το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι ..τίνος λαού? Η έννοια του Λαού είναι ευρεία και δεν είναι ο στόχος μου στο συγκεκριμένο άρθρο να την αναλύσω. Εδώ θα επικεντρωθώ στο  πώς χρησιμοποιείται η έννοια αυτή  από τα διάφορα πολιτικά κόμματα και τα συμφέροντά τους.

Η κοινωνία στην Ελλάδα είναι μία ταξική κοινωνία που αποτελείται από την άρχουσα τάξη, τα μεσαία στρώματα, που τείνουν μέσω της παγκοσμιοποίησης να εξαφανιστούν από τον ορισμό της κοινωνικής τάξης και τέλος με την εργατική τάξη. Εν ολίγοις είναι μία καπιταλιστική κοινωνία που υπάρχουν οι καπιταλιστές δηλαδή οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και οι εργαζόμενοι. Για να κάνουμε περισσότερο κατανοητό τις σχέσεις των εργατών με τον εργοδότη θα αναφέρουμε τον ορισμό των οικονομολόγων/κοινωνιολόγων σύμφωνα με τον οποίο η κοινωνία αποτελείται από κοινωνικές τάξεις οι οποίες διαφοροποιούνται αντικειμενικά από τη σχέση τους με τα μέσα παραγωγής( κεφάλαιο. γη, εργασία).

Η καπιταλιστική κοινωνία αποτελείται από την αστική τάξη (τους καπιταλιστές – εργοστασιάρχες, τραπεζίτες, εφοπλιστές) στους οποίους ανήκουν τα μέσα παραγωγής, εργοστάσια, καράβια, επενδυτικά κεφάλαια ).Στόχος τους είναι να αυξάνουν το μέγεθος του πλούτου της άρχουσας τάξη σε βάρος της εργατικής κερδίζοντας την υπεραξία που βγάζουν από την εργατική τάξη

Από την αντίθετη πλευρά είναι η τάξη του προλεταριάτου, δηλαδή οι εργάτες του χεριού και τους πνεύματος που μισθώνουν την εργατική τους δύναμη (χειρωνακτική ή πνευματική) για να αποκτήσουν τα προς το ζην, εφ' όσον δεν τους ανήκει κανένα μέσο παραγωγής.

Στον καπιταλισμό η αστική τάξη εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους κερδοσκοπώντας από την εργασία τους. Ο εργάτης αμείβεται λιγότερο από αυτό που παράγει. Το κέρδος του εργοδότη είναι η παραγωγή του εργάτη μείον τις απολαβές του. Το ποσό που παράγει ο εργάτης αλλά κερδίζει ο ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής ονομάζεται υπεραξία. Επάνω σε αυτή την υπεραξία βρίσκονται οι σχέσεις εργαζόμενων και αφεντικών (καπιταλιστών). Η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί τον πλούτο και τη δύναμή της για να εκμεταλλευτεί την καταπιεζόμενη εργατική τάξη για να αυξήσει τα κέρδη της και συνέχεια να ισχυροποιήσει την θέση της στην κοινωνία.

Τα κόμματα της της Ελληνικής Βουλής ,σύμφωνα με τον γράφοντα, σε μία ταξική κοινωνία προσδιορίζονται από την ταξική τους προέλευση και εξυπηρετούν τα  συμφέροντα της τάξης τους..

Μετά από αυτή την εισαγωγή ας εξετάσουμε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας που σήμερα είναι κυβέρνηση στην Ελλάδα. Με αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος κατάγεται από οικογένεια πολιτικών του πρώην πρωθυπουργού και πατέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με την αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη υπουργός στην κυβέρνηση και με τον ανιψιό του δήμαρχο της Αθήνας.

Η Νέα Δημοκρατία (Ν.Δ.) είναι δεξιό πολιτικό κόμμα. Ένα από τα δύο κυρίαρχα κόμματα στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας μετά την μεταπολίτευση. Είναι ένθερμος υποστηριχτής των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βεβαία υποστηρίζει την στρατιωτική συμφωνία και συμμετοχή στο ΝΑΤΟ που η Ελλάδα συμμετέχει με το 2% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) Περίπου 6 δις. δολάρια πληρώνει η Ελλάδα ετησίως απέναντι στο ΝΑΤΟ. Η επίδοση αυτή κατατάσσει την Ελλάδα δεύτερη, μετά τις ΗΠΑ, στη χρηματοδότηση των δράσεων της συμμαχίας. Τα στοιχεία για τη συνεισφορά των χωρών στο ΝΑΤΟ είναι συγκλονιστικά δείχνοντας πως η Ελλάδα παρά την κρίση και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της.

Ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο οποίος υπηρέτησε διαδοχικά ως πρωθυπουργός από το 1974 μέχρι το 1980 και έως τις εκλογές του 1981. Με τον Γεώργιο Ράλλη από το 1990 μέχρι το 1993.Με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη από το 2004 μέχρι το 2009.Με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή από το 2012 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και από τον Ιούλιο του 2019 με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η Ν.Δ. Σαν συντηρητικό δεξιό κόμμα εκπροσωπεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της Ελλάδας: Βιομηχάνους, εφοπλιστές, τραπεζίτες και μερικά στρώματα της μεσαίας τάξης.

Το στρατηγικό στοίχημα του Κυριάκου Μητσοτάκη σήμερα είναι να κυβερνήσει με τις αξίες και την κουλτούρα του Κέντρου, ενισχύοντας τα κεντρώα χαρακτηριστικά της Ν.Δ. Εξ ου και η αποστροφή σε πολιτικές σύγκρουσης και πολέμους με τον βασικό του αντίπαλο, τον Τσίπρα. Το στοίχημα μόνο εύκολο δεν είναι. Η «βαθιά Δεξιά» της Ν.Δ. έχει δύναμη και κοινωνικές καταβολές στην παράταξη. Εθνικιστική και εσωστρεφής, συντηρητική και χριστιανική, με αποστροφή στον εκσυγχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις, θα αποτελέσει στο μέλλον επικίνδυνο εμπόδιο στο σχέδιό του. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά αν κάποιος απειλείται από την «παλινόρθωση της Δεξιάς» λένε ότι αυτός είναι ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι αβέβαιο αν θα κερδίσει το στρατηγικό του στοίχημα. Το μόνο που μπορεί να διαπιστωθεί τώρα, στην αρχή της διακυβέρνησης, είναι το σχέδιο και η κατεύθυνση. Τα υπόλοιπα θα κριθούν στη διαδρομή.

Αυτή η τάση του προς το κέντρο έχει σκοπό να αποκόψει την επιρροή της αξιωματικής αντιπολίτευση του Σύριζα  στην μεσαία τάξη.

Στην προσπάθεια του ο Μητσοτάκης να έχει την εύνοια των Ευρωπαίων συμμάχων, ιδεολογικά τήνει να είναι διαλλακτικός και να μην ακολουθεί τη σκληρή πολιτική της πατροπαράδοτης δεξιάς που έχει μία θλιβερή ιστορία με πολιτικές δολοφονίες αντιπάλων, εκλογικά πραξικοπήματα όπως και νόθες εκλογές και πολύ συχνά δολοπλοκίες και προβοκάτσιες. Μέσα στο κόμμα της Ν.Δ. ακόμα υπάρχουν στελέχη που είναι οι υμνητές και θερμοί υποστηριχτές της αμαρτωλής δεξιάς, μέχρι και συνεργάτες της Χούντας.

Δεν λείπουν όμως και οι αναφορές στην δεξιά και στους στόχους της ειδικά στο θέμα της παιδείας.

Ένα θέμα που πρόσφατα απασχολεί την Ελληνική κοινωνία είναι το νομοσχέδιο που επεξεργάζεται και προωθεί η υπουργός παιδείας σχετικά με την ύλη που θα διδαχτεί στα σχολεία τον επόμενο χρόνο. Δείχνει καθαρά ότι αφαιρούν μαθήματα που μέχρι τώρα υπήρχαν όπως η Κοινωνιολογία, η ζωγραφική και οι τέχνες. Την ίδια ώρα προτείνει μια νεκρή γλώσσα, τα Λατινικά και ενισχύει τα μαθήματα των θρησκευτικών. Λείπει η δημιουργική τάση των νέων παιδιών με νέες ιδέες. Καταργούν τα ανθρωπιστικά και καλλιτεχνικά μαθήματα. Είναι εμφανές ότι δε θέλουν σκεπτόμενους και καλλιεργημένους πολίτες , αλλά  ενδιαφέρονται κυρίως για εξειδικευμένα άτομα ικανά να εξυπηρετούν αποτελεσματικά τα συμφέροντα της τάξης τους.

Μάλιστα σε ολόκληρο το νομοσχέδιο δεν υπάρχει καμία αναφορά για την Ειδική Αγωγή, τα άτομα με αναπηρία ή μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες και ιδιαιτερότητες.

Η δεξιά της Ν.Δ. με την πλειοψηφία στη βουλή, έχει σαν προσανατολισμό της την διατήρηση και το δυνάμωμα του καπιταλιστικοί τρόπου ανάπτυξης και την συνεχή συμπίεση στην κατώτερη κοινωνική βαθμίδα δηλαδή την εργατική τάξη.