Πέθανε ο έκπτωτος τέως Βασιλιάς

γράφει ο Πλάτων Ρούτης proutis0107@rogers.com

Όποιος θέλει τιμές να τις πληρώσει από την τσέπη του

Η είδηση
Πέθανε σήμερα, (10/1/2023) σε ηλικία 83 ετών ο έκπτωτος βασιλιάς της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Β’ Γκλύξμπουργκ, μετά από σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε τις τελευταίες εβδομάδες.
Ο Κοκός του εγκληματικού πρώην βασιλικού οίκου των ξενόφερτων Γλύξμπουργκ, ο κανακάρης της διαβόητης Φρειδερίκης ή Φρίκης όπως την αποκαλούσε ο λαός, ο άβουλος λιμοκοντόρος που στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του 1966 ανέφερε πως:
«Ο κομμουνισμός αποτελεί μίασμα, γεννηθέν έξω της Ελλάδος, εμπνεόμενον και κινούμενον έξωθεν.Ηθική του είναι το ψεύδος και η προδοσία.Μολύνει και καθιστά ανύποπτον εχθρόν της πατρίδος πάντα ερχόμενον εις επαφήν με αυτόν, άτομον ή ομάδα, πάντα καλόν Ελληνα, μή διαβλέποντα τον κίνδυνον…».

Από την ορκωμοσία της χουντικής κυβέρνησης την οποία όρκισε.
Πέθανε ο ανεύθυνος, ο αυταρχικός Κωνσταντίνος ο κατά τον λαό Κοκός, που με τις επιλογές του οδήγησε σε τραγικές συνέπειες την ιστορία της χώρας και στον ακρωτηριασμό του ελληνισμού. Με τη δική του καθοδήγηση και κάλυψη οδηγήθηκε η πολιτική ζωή του τόπου σε ανωμαλία και έπειτα σε στρατιωτική χούντα.

Το 1974, ύστερα από την πτώση των συνταγματαρχών και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, έγινε το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου για το πολιτειακό, με το οποίο ο Κωνσταντίνος Β’ κηρύχτηκε οριστικά έκπτωτος, με ποσοστό ψήφων 69,18 % υπέρ της προεδρευόμενης Δημοκρατίας.
Αυτόν που μερικοί τον θεωρούν φιλέλληνα επί Μητσοτάκη Αποστάτη σήκωσε μέσα σε κοντέινερς νύχτα από το Τατόι μια αμύθητη περιουσία με τη δικαιολογία ότι ήταν τα κειμήλια των γονιών του, την οποία έβγαλε μετά στο σφυρί.
Πέθανε αυτός που στράφηκε κατά του ελληνικού Δημοσίου απαιτώντας 161,1 εκατομμύρια ευρώ και τελικά μετά από δικαστικές διαμάχες κατάφερε να αποζημιωθεί με 13,7 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία εισπράχθηκαν από τη ΔΟΥ Αχαρνών, τον Μάρτιο του 2003 «ως αποζημίωση της κατασχεθείσης περιουσίας του»!!!
Ποια περιουσία του;
Ούτε μια σπιθαμή ελληνικής γης δε του ανήκε νόμιμα, ούτε ένα ευρώ δεν είναι δικό του, όλα κλεμμένα από τον λαό. Με αίμα, δάκρυα, αλυσίδες και ιδρώτα πλήρωσε ο κοσμάκης αυτόν και την οικογένειά του, προγόνους και απογόνους.
Στους βασιλείς και στους φασίστες δεν αξίζει σεβασμός, ΚΑΝΕΝΑΣ. Κάποιοι από αυτούς ταυτίστηκαν με την πιο ακραία βία στο λαό και στους αγωνιστές του. Αυτές οι κλίκες δεν πεθαίνουν. Οι άνθρωποι πεθαίνουν.

«Γιούπι γιάγια» το τραγούδι του λαού και ένα πλάνο-σεκάνς του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Το τραγούδι διαδίδεται από στόμα σε στόμα πολύ γρήγορα και με ελαφρώς παραλλαγμένους στίχους ξεφεύγει από τα όρια της Αθήνας, ενώ δεν παύει να τραγουδιέται και τα επόμενα χρόνια και με άλλα θεματικά μοτίβα, όπως αυτό που σχετίζεται με το δημοψήφισμα του 1946, με το ερώτημα της επανόδου του βασιλιά Γεωργίου Β΄ στην Ελλάδα ή όχι.
Όπως είναι γνωστό, ο βασιλιάς όπως και ολόκληρη η επίσημη ελληνική κυβέρνηση επέλεξαν να εγκαταλείψουν τη χώρα όταν καταλήφθηκε από τους Γερμανούς ναζί, τον Απρίλη του 1941… Την κοπάνησαν, όπως λέει ο λαός μας… κάνοντας αντίσταση από το Κάιρο της Αιγύπτου και στη συνέχεια, ο βασιλιάς, από το φιλόξενο και στοργικό απέναντι στη μεγαλειότητά του Λονδίνο…
Τότε στο τραγούδι προστίθενται οι στίχοι:
Τι τον θέλουμε παιδιά το βασιλιά
τι τον θέλουμε παιδιά το βασιλιά
να τον πάμε στο παλάτι
να πουλάει Ριζοσπάστη
κι ό,τι άλλο τον διατάξει η εργατιά.
Το «Γιούπι γιάγια» παραλλαγμένο ακούγεται στην αριστουργηματική ταινία «Ο θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Στην εμβληματική σκηνή στο κέντρο διασκέδασης, δυο παρέες αντιπαρατίθενται τραγουδώντας με πάθος την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1946. Από τη μια πλευρά εκφράζεται η Ελλάδα των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης που απελευθέρωσε τη χώρα από το σκοτάδι του φασισμού και από την άλλη η Ελλάδα των εθνικοφρόνων, ταγματασφαλιτών, γερμανοτσολιάδων, μαυραγοριτών, δοσίλογων, προσωπιδοφόρων καταδοτών, ρουφιάνων, συνεργατών των ναζί καταχτητών.
Έτσι για την ιστορία!