Επί παντός επιστητού

γράφει ο Πλάτων Ρούτης proutis0107@rogers.com

Με δικαστικές αποφάσεις δεν πεθαίνει ο φασισμός

Με την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για τη δράση της Χρυσής Αυγής κλείνει ένας τραυματικός κύκλος της δημόσιας ζωής της χώρας.

Η πολιτική του διάσταση έχει, ευτυχώς, κριθεί με τη νίκη της Δημοκρατίας, που εξόρισε απ’ τη Βουλή το ναζιστικό μόρφωμα.

Τώρα, η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη δίνει και αυτή την δική της απάντηση», υποστήριξε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. «Ως πρωθυπουργός απέχω συνειδητά από τον σχολιασμό δικαστικών κρίσεων» είπε, για να συμπληρώσει, μεταξύ άλλων: «Ως Έλληναςπολίτης, όμως, συμμετέχω στην καθολική ικανοποίηση για την αναγνώριση του εγκληματικού της χαρακτήρα.

Και είμαι υπερήφανος για την αταλάντευτη στάση της παράταξής μας που έθεσε ως στρατηγικό της στόχο την πολιτική και κοινωνική περιθωριοποίηση της Χρυσής Αυγής.

Γιατί η Νέα Δημοκρατία πολέμησε ανέκαθεν, σταθερά και παντού τον φασισμό. Κατήγγειλε τον λαϊκισμό που τον ανέθρεψε στις πλατείες του τυφλού μίσους και της βίας. Ούτε στιγμή δεν συνέπλευσε με εκπροσώπους του, είτε σε πολιτικές επιλογές είτε σε κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες. Με διάταξη που εκείνη ψήφισε, τους απέκλεισε από την κρατική χρηματοδότηση. Αρνήθηκε, μάλιστα, να νομιμοποιήσει την παρουσία τους ακόμη και σε απλές, εθιμοτυπικές εκδηλώσεις.

Η Ιστορία έγραψε ότι επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας άνοιξε ο δρόμος για τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Επί των ημερών της, επίσης, διευκολύνθηκε και επιταχύνθηκε μια διαδικασία που βάλτωνε επί τεσσεράμισι χρόνια. Ώστε να φτάσουμε σήμερα η Δικαιοσύνη να πάρει τις αποφάσεις της.

Το ναζιστικό μόρφωμα, μετά τις κάλπες, καταδικάστηκε και στο δικαστήριο. Είναι μία απόδειξη της δύναμης που εκπέμπει το κοινοβουλευτικό πολίτευμα και η διάκριση των εξουσιών. Η ενότητα, η αλήθεια και η ομαλότητα. Ωστόσο, η δίκη του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και της βίας μέσα στην κοινωνία παραμένει διαρκής.

Η Δημοκρατία σήμερα νίκησε. Είναι στο χέρι όλων μας να νικά καθημερινά.

Τα παιδιάτου Lidice στέκουν ακούραστα, σιωπηλά και παγωμένα

Από όπου πέρασε ο φασισμός/ναζισμός αφησε καταστροφές, αίμα και εγκλήματα κατα της ανθρωπότητας.

2 Ιουλίου 1942. 82 παιδιά από το Lidice της Τσεχίας, μεταφέρονται στο στρατόπεδο εξόντωσης Χέλμνο της Πολωνίας, όπου βρήκαν τραγικό θάνατο στους θαλάμους αερίων. Το 1969, η καθηγήτρια Καλών Τεχνών και γλύπτρια Marie Uchytilov, θέλησε να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά και να αφήσει στη μνήμη των ανθρώπων ανεξίτηλη τη θηριωδία του ναζισμού. ‘Έτσι ξεκίνησε να φιλοτεχνεί τα αγάλματα παιδιών σε φυσικό μέγεθος. Μετά το θάνατό της, το έργο της ανέλαβε να συνεχίσει ο σύζυγός της. Το 1995, 30 αγάλματα είχαν τοποθετηθεί εκεί που κάποτε ήταν το Λίντιτσε. Ως το 2000, τα 40 αγόρια και τα 42 κορίτσια, σιγά σιγά επέστρεψαν στο σπίτι τους, με στραμμένο το βλέμμα προς τους τάφους των πατέρων τους. Στέκουν το ένα δίπλα στο άλλο, σιωπηλά και παγωμένα.

Η Τσεχοσλοβακία είναι ήδη γερμανικό προτεκτοράτο από το 1939.

Ανώτατος άρχοντας έχει οριστεί από τον Χίτλερ ο  Ράινχαρντ Χάιντριχ (Reinhard Heydrich), ο φημισμένος «Δήμιος του Χίτλερ», το «ξανθό κτήνος» και «χασάπης της Πράγας» όπως τον αποκαλούσαν. Οι τίτλοι δεν ήταν καθόλου τυχαίοι, καθώς ο Χάιντριχ ενεπλάκη στις πλέον επονείδιστες πράξεις του ναζιστικού καθεστώτος και διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην «τελική λύση του εβραϊκού ζητήματος». Κατ΄ εντολή του Γκέρινγκ διοργάνωσε την περίφημη Διάσκεψη της Βάνζεε όπου, στις 20 Ιανουαρίου του 1942, συγκεντρώθηκαν οι υψηλοί αξιωματούχοι του Γ΄ Ράιχ για να οργανώσουν τη γενοκτονία των Εβραίων. Και μόνο για αυτήν την συγκέντρωση, στην οποία αποφασίστηκε εν μέσω εκλεκτών κρασιών και πούρων η εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων, ο Χάιντριχ αξίζει να γραφεί με τα πιο μελανά χρώματα στην ιστορία. Δεν ήταν τυχαίο ότι ήταν ο δεύτερος κατά σειρά μετά τον Χίμλερ στην ιεραρχία της ηγεσίας των Ες Ες.

Ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1941, εκτελούσε με ευλάβεια τα καθήκοντά του ως αρχηγού της αστυνομίας και της ασφάλειας της αυτοκρατορίας του Χίτλερ με το υψηλό αξίωμα του επικεφαλής των Ες Ες στη Βοημία-Μοραβία. Με αυτήν την ιδιότητα μετέτρεψε ουσιαστικά τη χώρα σε κράτος των Ες Ες και ανέπτυξε στο μέγιστο τις διαστροφικές του ικανότητες, προς φρίκη όλων των Τσέχων. Κατάφερε να καταστείλει κάθε είδους αντίσταση με επιτυχία. Όμως εξόριστοι τσέχικοι κύκλοι οργάνωσαν και υλοποίησαν την Αnthropoid, μια θεαματική επιχείρηση κομάντος με στόχο τη δολοφονία του, θέλοντας να υπενθυμίσουν πως η τσέχικη αντίσταση δεν έχει πλήρως κατασταλεί, όπως οι Ναζί θεωρούσαν.

Ο Χάιντριχ περιφρονούσε τους Σλάβους και τους ετοίμαζε ένα μέλλον αδυσώπητης σκλαβιάς στο Γ΄ Ράιχ. Η περιφρόνησή του τον έκανε να είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του ώστε ο ίδιος να αδιαφορεί για την προσωπική του ασφάλεια. Κομάντος αλεξιπτωτιστές του έστησαν ενέδρα στις 27 Μαΐου του 1942 στη διαδρομή που έκανε κάθε ημέρα την ίδια ώρα και χωρίς συνοδεία, με το αυτοκίνητο του, από το σπίτι του στα προάστια της Πράγας (μια πολυτελή έπαυλη που είχε κατασχέσει από έναν εβραίο) ως το γραφείο του στο φρούριο Χράντσανι. Σε μια κλειστή στροφή του δρόμου, στα προάστια της πρωτεύουσας, ο λοχίας Γκάμπτσικ όρμησε, με σκοπό να αδειάσει τις σφαίρες του στο όχημα. Πάτησε τη σκανδάλη αλλά δεν κατάφερε να πυροβολήσει γιατί το όπλο είχε κολλήσει. Ο συνεργάτης του λοχίας Κούμπις, εκσφενδονίζει χειροβομβίδα. Η χειροβομβίδα προσέκρουσε στο πλάι της Μερτσέντες 320 και εξερράγη, με αποτέλεσμα ο αξιωματικός των ναζιστών να τραυματιστεί από θραύσματα του αμαξώματος. Μία εβδομάδα μετά θα πεθάνει στο νοσοκομείο από σηψαιμία.

Το πλήγμα για τους Ναζί ήταν μεγάλο. Η διαταγή του Χίτλερ για το θάνατο του αξιωματούχου του ήταν σαφής: Να αφανιστούν όλοι όσοι μπορεί να είχαν συμμετοχή στη δολοφονία. Ακόμα και πόλεις ολόκληρες. Ήδη από τη μέρα απόπειρας δολοφονίας ως τη μέρα της κηδείας του περίπου 3.000 Εβραίοι εκτελούνται στην Πράγα ως αντίποινα. Πληροφορίες της Γκεστάπο έλεγαν πως κάτοικοι του Lidice είχαν βοηθήσει τους αντάρτες. Στις 10 Ιουνίου 1942, οι 198 άντρες μεταφέρονται σε ένα αγρόκτημα και εκτελούνται. Οι γυναίκες στέλνονται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρικ. Οι περισσότερες θα πεθάνουν από ασθένειες. Το Λίντιτσε ισοπεδώνεται ολοσχερώς. Η διαταγή του Φύρερ ήταν σαφής: «Να διαγραφεί από το χάρτη». Έτσι και έγινε. Στο χώρο που άλλοτε υπήρχε μια κωμόπολη, οι Γερμανοί Ναζί, αφού διέλυσαν τα πάντα, με μπουλντόζες απομάκρυναν τα ερείπια, έσπειραν σιτάρι και εξέδωσαν νέους χάρτες στους οποίους δεν υπήρχε πια περιοχή με το όνομα Λίντιτσε.

Τι έγιναν όμως τα παιδιά; Κι εδώ η εντολή του Χιτλερ ήταν σαφής: Όσα έχουν Άρια χαρακτηριστικά να δοθούν για υιοθεσία σε γερμανικές οικογένειες για να ανατραφούν σωστά! Τα υπόλοιπα σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως διαφορετικά από τους γονείς τους». 105 παιδιά του Λίντιτσε μεταφέρθηκαν στην Γκεστάπο. Τα 82 από αυτά, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, στάλθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μερικές μέρες αργότερα δολοφονήθηκαν σε θαλάμους αερίων.

Τα «παιδιά του Λίντιτσε» στέκουν ακούραστα, σιωπηλά και παγωμένα. Στο βλέμμα τους καθρεφτίζονται οι τελευταίες τους σκέψεις καθώς έμπαιναν στους θαλάμους αερίων. Άραγε έκλαιγαν; Ζητούσαν τους γονείς τους πριν σωπάσουν για πάντα;